met vorst aan de grond
en de lentezon die
mijn ogen zoekt
tussen stammen door
denk ik terloops
zou een ijsheilige
zich zo voelen:
koud op aarde
warm in de wolken
het leidt me af
van de zwaarte
en laat mij zweven
in ochtendgedachten
die vol van leegte zijn
als dan ook nog
drie honden mij begroeten
geleid door een schone maagd,
althans zo wil ik dat zien
dan zijn hemelse genoegens
waard om in te geloven
het maakt niet uit of
de Schenker bestaat of niet
de mens, ik,
kan niet zonder een
groots Idee
het verlangen ernaar
is eigen aan het bestaan
(twijfel ook!)
|
