Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
13-12-2009
Ik hou van Brugge
Mijn geboortestad,toen hadden de mensen zo weinig dat ze hun kinders gewoon thuis op de wereld zetten;bij mijn geboorte zette mijn moeder één voet op de borst van papa en de andere op mijn grootmoeder ,mijn grootmoeder heeft het dikwijls verteld want ik was de eerste van 89 kleinkinders van haar,ik kwam heel graag bij haar en als ik een vest of muts breidde en het ging niet te vlug dan ging ik naar mémé ze was mijn meter endan hielp ze met een rugstuk of de mouwen en dan kon ik weer iets nieuws opzetten.
ik zal nu proberen om 2 foto's op te zetten,een van het begin 19 de eeuw en een toen de halletoren nog een spits had,misschien afgebrand ;groetjes van marie-therese.
Toen ik die foto's zag van die gorilla met zijn dode baby, dat een dier zo erg om zijn jong kan geven dat het zefs geen afstand van het kleintje kan nemen is heel verdrietig;en dan denk ik aan die moeders die de laatste jaren meer dan vroeger( toen er zoveel armoede was en er gezinnen waren met een volledig voetbal team kinders) hun kinderen doden zoals vandaag weer een moeder die twee kindjes van 2 en 3 jaar heeft verstikt en daarna zich zelf wilde ombrengen maar niet eens ernstig gewond is wat is de wereld triestig geworden.
Het is eens iets anders het duurt misschien weer jaren eer we dat terug hebben,dus we zullen er van genieten.zal proberen om 4 prenten te zetten romantisch getekent,eerst jan van eyckplaats,dan begijnhof,dan mee en paardebrug en rozenhoedkaai.
Deze dagen en heel de vorige week ziek geweest,eerst buikplaag en toen ik dacht het is voorbij kreeg ik een zware ontsteking van de luchtwegen en ben er nog niet vanaf;dus erwas geen fut om met de computer bezig te zijn;En op 6 maart is een kleindochter bevallen van een jongetje,het was beter vond de dokter om er niet te vlug naar toe te gaan maar eindelijk deze namiddag ben ik geweest op bezoek niet te dicht en niet geknuffeld maar dat komt nog wel,zo was er toch vreugde ondanks die slechte week.
Die oude auto's hebben heel veel charme,is altijd leuk om weer een model te vinden. Bij een wandeling in torhout gingen we voorbij een mooie tuin van een rustoord en ik zag een vijvertje met een stenen bankje en ik vond het zo mooi passen in die tuin dat ik het graag op een foto had
Over vastbevroren watren ademt fel de wind van 'tOosten, en met witte strepen zijn de naakte bomen aangedaan. En de zilvergrijze meeuwen,vleugelkleppend,vleugelspreidend, schreeuwend met begeerge kreten,zwenken rustloos af en aan.
Winterzon aan lage hemel,witte rand in grauw gecirkeld, door het matglas van de wolken,zendt haar stralen kleurloos heen, Schaduwloos en lichtloos staan de dofgeraamde huizenrijen zonder glans en zonder weerschijn,oud en koulijk;dicht opeen.
Vette mossen groepen samen op de leeggewaaide straten, met hun slimme oogjes spiedend schuilgaande in hun ruige vacht, En de paarden slepen koppig,op de gladde keien glippend, tegen hooggewelfde sluis op,hun vermaledijde vracht.
Dicht langs de waterkant zit een kind te dromen, Het kent de werking van eb en vloed en het gedrag , van de vogels langs de kust; Wanneer nu of honderd jaar geleden;het telt niet; of het een strand in afrika of Scheveningen is Het kind loopt langs de vloedlijn, en zoekt schelpjes,ze zijn zo mooi; het speelt het eeuwenoude spel ,om zich te meten met de zee. Het bouwt een groot zandkasteel, denkt aan ridders te paard en met een schop maakt het een diepe gracht. Zo verstrijkt de tijd heel vlug,het wordt stillaan avond en de gloed van de ondergaande zon zet heel de evenaar in vuur en vlam. De zon is weg,de dag is om,het kind verlaat zijn zandkasteel hoewel het weet straks verdwijnt alles in zee. Het neemt zijn schop engaat huiswaards waar moeder wacht.
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
