open op Zaterdag 9-16-23 en zondag 10-17en 24 augustus telkens van 14 tot 18 uur...
Een toelichting geven bij nieuwe creaties van Willy is weliswaar geen 'wandelingetje in het park'. Het is zondermeer een opdracht. Willy zijn werk laat zich immers niet zomaar onder een hoedje vangen. Zijn doeken zijn vrije vogels die naar je toe fladderen met hun veelkleurige vlerken: vlakken en vlekken, hier en daar een figuratief element, een of ander mysterieus woord, lijnen en strepen, en daar moetje dan mee aan de slag.
Wat meteen opvalt, is alleszins dat Willy zich niet bezighoudt is met het nabootsen of verfraaien van de zichtbare realiteit op een manier die iedereen dadelijk mooi en aangenaam vindt. Niet dat met dat soort kunst iets mis zou zijn maar de artiest 'pur sang' die Willy is, is duidelijk met heel andere dingen bezig dan met een eenvoudige imitatie van wat er rondom hem te zien is. Hij schept zo te zien een nieuwe onherkenbare, abstracte realiteit met eigen regels en wetmatigheden, gebaseerd op een veelheid van vragen: welke kleuren passen bij mijn initiële aanzet, hoe krijg ik evenwicht in de chaos die ik zelf geschapen heb, moet er nog een kleur bij of laat ik het zoals het nu is, staat die compositie nu of rammelt ze nog? Door voortdurend te wikken en te wegen ontstaat een nieuwe wereld die verbluffend in mekaar zit. Als u straks de 'nieuwe collectie' bekijkt, moet u er maar eens goed op letten hoe weldoordacht die composities van Willy inderdaad zijn: brutale, wilde, fauvistische kleuren worden afgewisseld met de verfijnde zachtaardigheid van pasteltinten; krachtige uithalen contrasteren met fijne, breekbare lijntjes, een kleur in de ene hoek wordt op een andere plaats in een andere tint herhaald en het wilde voile coloriet dat je direct naar de keel grijpt wordt ook weer getemperd met transparante vlakken die zinderen van tere levendigheid.
Evenwicht is essentieel, ordening in de chaos is de regel, want Willy wit zijn publiek dan wel niet behagen of verlokken met gemakkelijke klassieke harmonische schoonheid maar hij wil zijn publiek evenmin schofferen met een compositie die er niet 'staat'. Een schilderij moet immers 'kloppen', want anders zakt het ineen als een mislukte soufflé en dat is ontoelaatbaar. Compositorische perfectie is immers een kwestie van metier, een kwestie van stielkennis, een kwestie van elementair respect ook voor de toeschouwer en dat heeft Willy allemaal.
Deze tentoonstelling vanLinx+ in samenwerking met Viva-SVV en Ter Wijmen over de rol van vrouwen tijdens de Eerste Wereldoorlog opende op 22 januari 2014 in het stadhuis van Brussel en reist gedurende het hele jaar door Vlaanderen.
Aan de hand van persoonlijke verhalen van verzetsstrijders, verpleegsters, vluchtelingen, burgervrouwen, prostituees of liefdadigheidswerksters zien we een minder bekend beeld van de Eerste Wereldoorlog.
De situatie van de Belgische vrouwen tijdens de Eerste Wereldoorlog is uniek. In het deel achter de IJzer hadden vrouwen andere rollen dan in het bezette gebied. In de tentoonstelling zien we dat vrouwen niet alleen passieve slachtoffers waren tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De Belgische vrouwen hielden zichzelf en hun familie in leven in zeer moeilijke omstandigheden. Ze stonden uren in wachtrijen voor de voedselbedeling, ze smokkelden voedsel of ze vluchtten naar de buurlanden om hun kinderen in veiligheid te brengen. Daarnaast begonnen vrouwen liefdadigheidsinitiatieven zoals soepbedelin en opvang van wezen. Sommige vrouwen zetten zich actief in voor het verzet, deden aan spionage, hielpen gewonde soldaten of gingen aan de slag als vrijwillige verpleegster.
Ida Dergent is een van de vele vluchtelingen die België ontvluchtten. Ze vertrekt met haar familie naar Nederland waar ongeveer 700 000 landgenoten heen gaan. Daar worden ze niet door iedereen met open armen ontvangen. Nadien trekken ze verder naar Groot-Brittannië. In een brief naar haar geliefde soldaat schrijft ze: “Ik ben blij dat ik u eindelijk kan schrijven vanuit dit schoon dorp in Engeland. We hebben een vermoeiende reis achter de rug. De treinen waren opgevorderd door het leger, we zijn meegereden met een vrachtwagen en het laatste stuk hebben we te voet afgelegd tot in Roosendaal. Daar vertrappelden de mensen elkaar bijna, zowel gedeserteerde soldaten als burgers … Elk huis zat vol vluchtelingen. Het was verschrikkelijk, en toch riepen een aantal boeren: ‘Heb je centen? Neen? Loop dan maar verder!’ … We zaten opeengepakt, de boot zat overvol. Ward, ge had dat moeten zien: duizenden en nog eens duizenden vluchtelingen kwamen aan in Folkestone in zowat alles wat kon drijven.” (Ida Anderland Dergent)
Alhoewel de interesse voor kunst reeds zijn ganse leven aanwezig was, is het pas vanaf het ogenblik dat hij op brugpensioen werd gesteld in 2006 dat hij actief is beginnen schilderen. Hij koos voor aquarel, een schilderstechniek die hem steeds heeft aangesproken. Bij zijn leraar, Marc De Vos, heeft hij alle basistechnieken geleerd van het impressionistisch aquarel. Deze vaardigheden zijn later aangevuld door lessen bij verschillende andere leraars (zie hieronder). Lange tijd bleven de gekozen onderwerpen landschappen in de meest brede zin van het woord. Regelmatig werd ook het abstracte pad betreden. Na een bezoek aan de gewezen mijn van Beringen, werd hij echter gefascineerd door de oude technische apparatuur die daar nog aanwezig is. Deze technische onderwerpen maken nu het voorwerp uit van zijn schilderijen.
Mede doordat zijn echtgenote reeds vele jaren aan keramiek doet, werd hij ook steeds meer geboeid door deze vorm van 3-dimensionale kunst. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij in 2009 een eerste workshop keramiek volgde bij Leo Van der Heyden. Het is echter pas 2 jaar later, toen het onderwerp van de workshop gestileerde dieren was, dat het keramiekbeest hem echt te pakken had. In 2011 is hij dan ook academie gaan volgen voor deze kunstrichting.
Ingrid van den Broeck
Ingrid Van den Broeck (°1959) groeide op in de kempen, woont in Klein Brabant en verblijft geregeld in Zeeland. Regio’s met een karakteristieke natuur en markante landschappen die een belangrijke inspiratiebron zijn voor haar aquarellen en olieverfwerken .Een lijn, wat schaduwen, enkele kleurvlakken, en daar hangt een donkere zwangere lucht met een laatste streepje zon als contrast. Een bijna leeg maar dromerig landschap, een studie in schakeringen van wit, een grisaille of een gewaagde compositie, suggestief en soms bijna abstract. Land, water en lucht : de natuur en de elementen. Aquarel en Olieverf,
De belangstelling en waardering voor haar werk zijn een hart onder de riem. Het is een grote passie en een kleine verslaving geworden. “Zielenwerk” noemt ze het zelf. En ze doet het inderdaad met hart en ziel.
Al verscheidene tentoonstelling achter de rug. Oa, groepstentoonstelling, Affligem, Scherpenheuvel en in het Nederlandse Middelbeers. Blaasveld, Sint Amands, Sint Niklaas, Lippelo, Beveren, Puurs …
Geselecteerd : Internationaal schildersweek “In het licht van Walcheren” Domburg
Geselecteerd : Kunst en natuurroute in Wemeldinge.
Geselecteerd : kunstroute Zoutelande.
Marc De Wit
Opleiding binnenhuisarchitectuur. Na een drukke beroepsperiode als zelfstandige heb ik sinds!
2008 het leven over een andere boeg gegooid. Ben beginnen werken als loontrekkende en !
begonnen met een opleiding aquarel bij Mark De Vos. Na nog enkele workshops gevolgd te
hebben bij o.a. Bob Tomanovic zijn we een groepje Aquarellisten opgestart in 2011 „4Arts”. !
Wekelijks komen wij bijeen en delen we samen onze passie, Aquarel.! !!!!Lid Aquarelinstituut van België sinds 2011! !
- 2010 éérste persoonlijke tentoonstelling in GC De Cam te Gooik met thema „Non-Figuratief”!
- 2011 geselecteerd voor internationale tentoonstelling „Salon d’aquarel de Belgique” te Namen!
- 2011 geselecteerd voor tentoonstelling aquarelinstituut van België - Thema „Reizen” te Mol!
- 2011 Groepstentoonstelling 4Arts met Armand Vergauwen en Ingrid Van Den Broeck Thema
„Symbiose” in kasteel Cortewalle te Beveren!
- 2012 geselecteerd voor internationale tentoonstelling „Les Printemps de l’Aquarel” te Libramont!
- 2012 -2° individuele tentoonstelling in GC De Cam te Gooik met thema „water-kleur-meditatief”!
- 2013 geselecteerd en 1° prijs gewonnen voor internationale aquarel tentoonstelling !
„3° grote prijs Piet Van Aken” thema „Havens en Zeezichten”! !
verder nog verschillende groepstentoonstelligen met Kunstforum van Gooik.! !!!
Al mijn aquarellen zijn ontstaan uit vrije expressie, zonder foto’s, zonder voorbeelden, !
puur,imaginair, intuïtief, bijna meditatief.!
Als ik aquarelleer is het alsof mijn emoties van de dag op papier vloeien,!
daardoor zijn mijn werken heel abstract.!
Het experiment staat voorop.!
Verassende kleuren, effecten en thema’s tonen mijn zoektocht in het aquarel.!
Mijn werken zijn persoonlijk. Een momentopname.!
Iedereen kan er iets anders in zien. !
Dit is wat zijn aquarellen ook boeiend maakt voor de toeschouwer.! !!!
Aquarel
is dé moeilijkste schildertechniek .
Een schilderij wordt gemaakt door gebruik van waterverf op papier. De verf
bestaat vrijwel alleen uit zuivere pigmenten, vermengd met arabische gom die
zorgt voor de kleefkracht tussen de pigmentdeeltjes en het papier.
Aquarelverf is altijd transparant. In aquarel
bestaat dus geen wit. Het wit in een aquarel bestaat dan uit het onbeschilderde
papier. Aquarelleren lijkt een makkelijke schildertechniek, maar vereist veel
concentratie en een zekere hand, vooral omdat fouten niet of slechts met veel
moeite hersteld kunnen worden, de verf is immers transparant.
Ter
Wijmen geeft al zon 12 jaar aquarelavonden waarin we vooral leren ZIEN en
probeert de van jongs af aanaangeleerde
manier van schilderen af te leren. De dingen zien in vierkanten,
rechthoeken,enz en niet in de vorm van hoofd, romp, benen en armen bv. verder
werken ze met een beperkt kleurpalet zodat ze zelf kleuren leren mengen.
We
stellen U het werk voor van de 7 mensen die
momenteel worstelen met verf en penseel, Magda-Lena Aerts, Elly Cools, Linda
Vanesse, Regina Lambrechts, Liliane De Backer, Annie Czaikowski, Anita
Verbruggen Nog tot 16 juni 2013.
De club KONTRAST werd in 1950 opgericht. Aan de wieg
stonden toen Louis van der Burgt, Marcel Willems, Maurice Vermeulen, Gerard
Monbalieu , Willy Hansen en Frans De Winne.
Een jaar later kwam Emiel van Heckde groep vervoegen. Emiel werd meteen tot secretaris
gepromoveerd. Talent drijft boven zegt men dan, want alin 1954 schopte hij het tot voorzitter van
deze fotofanaten. Menig internationale fotoprijzen vielen hem ten deel. Het
voorzitterschap bleef tot 2002 in zijn handen.
Het boegbeeld zorgde in 2000 nog voor een apotheose. Na 50
jaar bestaan ,liet hij koning Albert ons de titel van Koninklijke Foto&Diaclub KONTRAST toekennen.
In 2003 nam Frans De Maeyer de fakkel over en in 2011 werd
hij op zijn beurt opgevolgd door Eddy Verbruggen .In het bestuur zetelen verder
nog , Jos Bettens(pen.),Theo De Boeck
(sec.), Eugène Vloebergen(planning) en Frans De Mayer als erevoorzitter.
De club vond een onderkomen in CC. Jan van Winghe , C.
Trippstraat, lokaal 6. Elke vrijdagavond om 20.00 u. kunnen verschillende
disciplines vervolmaakt worden.
Elke nieuweling, oud of jong, mag meerdere weken grasduinen,
vooraleer zij of hij de beslissing moet nemen om echt lid te worden.
De vereniging heeft steeds getracht belangeloos en
onpartijdig haar bijdrage te leveren tot het cultureel imago van onze gemeente.
Gewestelijke , nationale en internationale wedstrijden
worden nog steeds niet geschuwd.
Het spectrum van de fotografie heeft de laatste jaren een
enorme vlucht genomen. Van oorspronkelijk uitsluitend zwartwit fotografie, kwam
er vervolgens de diawerking bij.
De eerste montages met geluidsondersteuning van de
bandopnemer volgde. De kleurfotografie en ontwikkeling in eigen labotje was
een geweldige stap vooruit.Nu anno 2013
zijn deze donkere kamer en de diaprojecties nagenoeg compleet aan het firmament
verdwenen.
Vandaag de dag is het practisch onmogelijk om buiten de
digitale fotografie om te gaan.
De leden kunnen samen
een klein museumpje oprichten van menige analoge soms dure pronkstukken ,die nu
nutteloos de hobbykasten vullen.
Alhoewel de analoge fotografie nog niet helemaal verdwenen
is in de zwart wit fotografie , fotograferen alle clubleden ondertussen
digitaal.
Het ten gronde
uitdiepen van al dat nieuwe heeft wat tijd gevraagd. Gelukkig zitten ook in
KONTRAST enkele bollebozen die de wagen fors trekken. Compleet digitale
projecties van fotoreeksen zijn al sinds enkele jaren een feit.
De mogelijkheden waarover de fotograaf heden ten dage in dit
digitale tijdperk beschikt zijn haast niet te overzien.
Eens dat men onderlegd is in de technische kennis van het
medium zijn de mogelijkheden om zich creatief te uiten immens.en hier komt dan
de fotograaf in beeld en niet de techneut.
