Udalbiltza Basken uit Noord Baskenland worden berecht in Madrid. Een internationaal aanhoudingsbevel werd uitgevaardigd tegen Xarlo Etxezaharreta... De tijden zijn onzeker:(
De Vlaamse media lijken weer de andere kant uit te kijken! Geen kat die het erover heeft!
20-01-2011
Eindelijk vrij!
Fin de toute poursuite contre l'assemblée des élus basques Udalbiltza
Samenvatting... Het einde van de vervolging tegen de leden van Udalbiltza!
Na zeven jaar vervolging wordt erkend dat Udalbiltza een nationalistische beweging was en niets met terrorisme te maken had!
Sinds 2003 leefden al de vervolgden met het angstbeeld van 10 tot 23 jaar opsluiting! Het eindrapport verklaart dat er geen enkele link tussen Udalbiltza en ETA kan gelegd worden! In hetzelfde rapport: " ETA was waarschijnlijk geïnteresseerd in een controle over Udalbiltza maar niets verwijst naar een afhankelijkheid van Udalbiltza aan ETA"
Udalbiltza, vraagt de erkenning van de Baskische Staat en de Baskische nationaliteit... Deze erkenningen worden ook opgeeist door ETA vandaar een vermoeden van samenwerking met een terroristische organisatie.
Hier eindigt het... Voorlopig? Xarlo werd noch veroordeeld noch vrijgesproken vermits hij nooit zijn "uitnodiging" kreeg!
Nu is het de beurt aan alle leden van Udalbiltza een teruggave te eisen van de borgsom die voor hun vrijlating gevraagd werd! Wie gaat deze families voor de morele schade vergoeden?
Het
verhaal begint in 1999 met de oprichting van Udalbiltza, een
vereniging die de samenwerking tussen Noord- en Zuid-Baskenland wou
uitbreiden.
In
april 2003 besluit de heksenjager Garzon dat Udalbiltza deel uitmaakt
van ETA en meteen worden het uitvoerend comité en de bediendes
opgepakt en opgesloten. Xaldo Etchezaharreta ontsprong de dans omdat
hij zich die dag in het Noorden bevond. Het was pas in september dat
hij opgepakt werd in Bilbao, waar hij deel uitmaakte van een
delegatie van Cubako Etxea.
Hij
wordt opgesloten in Madrid. In april 2004 komt er voor hem en de
andere leden een einde aan de voorlopige hechtenis na de betaling van
een borgsom van 60.000. Ook
wordt hem een tweemaandelijks bezoek aan het commisariaat opgelegd.
Na
de vastlegging van de datum van het proces (half-juli 2010),
ontvingen alle beschuldigden hun persoonlijke uitnodiging...
Behalve Xarlo. Die zich dus niet naar Madrid begaf.
Zijn
afwezigheid werd opgemerkt met een Europees aanhoudingsmandaat
ten gevolge.
Eind
september beeindigde het proces en het verdict zal op 20 januari
uitgesproken worden.
Op
dinsdag 4 januari komen twee rijkswachters langs en geven Xarlo een
telefoonnummer en de boodschap naar
de Adj. B. Te vragen.
Xarlo belt naar Adj.B. Deze vraagt Xarlo zo vlug mogelijk langs te
komen om een papier te ondertekenen. Het
zal maar 5 minuutjes van je tijd nemen maar Madrid lijkt gehaast...
Uiteindelijk wordt een afspraak gemaakt voor vrijdag, 7 januari, om
10u.
Het
avontuur van Aurore Martin indachtig denkt iedereen (familie,
militanten, journalisten enz) meteen aan dat fameuse
aanhoudingsmandaat dat tegen Xarlo loopt...
Donderdagmorgen
wordt besteed aan interviews en de coordinatie van het komende bezoek
aan de Rijkswacht.
11u55:
Een telefoontje!
Hier
de Rijkswacht van LBC... Mr Etchezaharreta?... Je moet je morgen
niet aanbieden, de procedure werd geannuleerd!
Pardon?
Wat is dit voor een grap? Wat bewijst dat jij van de Rijkswacht
bent?
Ik
ben de rijkswachter die je dinsdag dat telefoonnummer bracht. Jij
hoeft maar te bellen!
Mag
ik tenminste weten waarover het gaat in dat papier?
Ik
heb je niets anders te melden...
Xarlo
belt naar de Rijkswacht en inderdaad de procedure werd
geanuleerd. Vrienden en journalisten worden verwittigd en er wordt
gegist naar de reden van deze annulatie. Angst voor de manifestaties
en schandaal? Zou verwonderlijk zijn.
18u10:
Een journalist van de krant Le Journal du Pays Basque belt naar
Xarlo. Hij heeft de zaak onderzocht en geeft het antwoord op het
mysterie:
De
convocatie voor het proces dat voor Xarlo bestemd was, ging verloren,
ergens tussen Parijs en Pau of Bayonne... En was nu weer voor de dag
gekomen! Te laat hebben zij opgemerkt dat de vervaldatum
voorbij was... En dus...
Logischerwijze
(!!??) vervalt dus ook het Europese aanhoudingsmandaat! En zal een
nieuw proces, tegen Xarlo, voorzien worden. Een proces waarvan de
uitslag zal afhangen van het verdict dat we op 20 januari zullen
kennen...
Dat
zijn de feiten. Voor de conclusies...
Xarlo
is, zacht uitgedrukt, zeer verontwaardigd...
Om
5 voor 12 krijg ik een telefoontje van één van de rijkswachters die
dinsdag langskwamen: De procedure is geanuleerd...
Ik
stel hem enkele vragen en hij herhaalt: niet uitgesteld maar
geanuleerd... Ik heb er geen vertrouwen in...
Ik
bel naar de Rijkswacht om zeker te zijn dat ik niet met een flauwe
grapjas te maken heb gehad. Ik krijg dezelfde persoon, die me eerder
gebeld had, aan de lijn...
Ik
kan er niets aan toevoegen zegt hij...
Wat
is er gaande?
Dus...
geen verzamelen geblazen, voor morgen. Ik weet dat jullie al talrijk
waren, om dit niet ongezien voorbij te laten gaan. Wat misschien een
verklaring is...
Nu
verwacht ik me eraan dat ze hier op een ochtend, om 6 uur, voor de
deur zullen staan...
Dank
aan allen die me gebeld of geschreven hebben om hun steun en
vriendschap te betuigen.
Ik
blijf me afvragen Wie is de volgende? Mijn interpretatie van de
tekst van NIEMOLLER (en niet Niemayer!)
Gisteren,
4 januari kreeg Xarlo Etxezaharetta het bezoek van 2 rijkswachters
die hem kwamen verzoeken zich op vrijdag 7 januari, om 10, te melden
bij de Rijkswacht van Labastide-Clairence. Hij heeft er een
« kennisgeving » te ondertekenen.
Het
gaat waarschijnlijk om het fameuse Europese aanhoudingsmandaat dat
door de Spaanse Audiencia Nacional tegen Xarlo werd uitgeschreven
nadat Xarlo niet verscheen op het Proces Udalbiltza. Xarlo ontving
NOOIT een oproep om op dit proces te verschijnen!!!!
Wat
gaat er nu verder gebeuren? Waarschijnlijk zal Xarlo 24u in garde
à vue gehouden worden waarna hij voor de Procureur van Pau zal
verschijnen. Deze zal dan beslissen Xarlo, in afwachting van het
proces, al dan niet in voorlopige hechtenis te plaatsen.
De
beslissing tot uitlevering is een administratieve procedure die geen
enkele rekening houdt met feiten of motieven.
Het
steuncomitee vraagt vrienden en sympathisanten, vrijdag, aanwezig te
zijn.
De
verkozenen van Udalbitza riskeren 10 jaar opsluiting!
In
Journal du Pays Basque van vandaag
Gisteren
trad het proces Udalbiltza in zijn eindfase met de pleidooien
van de aanklager en de verdediging. De procureur houdt niet langer
rekening met de beschuldiging van malversatie, tegen vier van de
beklaagden. Ook heeft hij de gevraagde straf, 15 jaar, verlaagd tot
10 jaar. Alle beklaagden riskeren dus 10 jaar cel op beschulding bij
ETA te behoren.
Morgen,
woensdag 27 oktober, om 19u zal er alvast in Hasparren een
bijeenkomst gehouden worden als teken van protest.
De 21 beklaagden in de Zaak Udalbiltza wijzen op het ontbreken van
bewijzen in de beschuldigingen.
Tijdens een persconferentie roepen zij op tot een protestactie tegen dit
politiek proces, zaterdagmiddag 12.00 u. in Pamplona vóór het stadhuis.
Waarom in Pamplona?
Omdat onder
de beklaagden 4 voormalige gemeenteraadsleden uit Navarra zijn:
Expe Iriarte
(Pamplona)
Txema Jurado
(Villava)
Oskar Goñi
(Bera)
Jasone Astibia
(Zubieta).
Er waren ook nog een twintigtal burgemeesters en raadsleden uit Navarra
op deze persconferentie.
De volgende week gaat de vertoning
verder met, in principe, de drie laatste
sessies.
Het is geen juridische maar een politieke kwestie omdat de
beschuldigingen uitgaan van het Openbaar Ministerie en Dignidad y Justicia (neofascisten die alles voorstaan behalve
Waardigheid en Recht ).
Zij hebben geen enkel bewijs aangebracht! Ook hun deskundigen (zijnde
Guardia Civiles of Nationale Politie,) hebben
geen enkele verboden connectie kunnen aantonen.
Het meest logische zou zijn dat ze hun beschuldigingen terugtrekken
Gisteren verklaarde een politie expert dat het werk van Udalbiltza openbaar en legitiem was. Het was hem onmogelijk te bewijzen dat er een relatie met ETA was. Het optreden van Udalbiltza was ten voordele van een nationale constructie maar was legitiem
herhaalde hij.
Op een vraag van het Openbaar Ministerie antwoordde hij dat het instituut betaald werd met fondsen die van de gemeenten kwamen.
De zitting die om 10.30 hervatte, begon met het getuigenis van een politieagent (via een videoconferentie) die eerder als getuige van de beschuldiging was opgeroepen maar toen niet kwam opdagen. Zijn relaas was zéér kort. Hij zei zich niet te herinneren dat tijdens de operatie tegen Udalbiltza enig document in verband met EHNA (Baskische identiteitskaart) gevonden werd.
Een andere agent, die ook was opgeroepen, kwam niet opdagen en niemand wist waarom.
Daarna kwamen (eveneens per videoconferentie) vier politiemannen en twee experts van de Guardia Civiles getuigen. Eén van hen trad op als woordvoerder.
Hem werd gevraagd of tijdens het onderzoek een link gevonden werd tussen Udalbiltza en ETA, wat hij bevestigde. Hij verklaarde ook dat de term Udalbiltza-Kursaal voor het eerst door de politie gebruikt werd.
Half oktober worden de laatste conclusies van de verdediging en van de beschuldiging verwacht waarna een uitspraak door het gerecht zal volgen.
Weinig getuigen die dan ook nog, zo lijkt het mij, weinig te vertellen hebben Is er nu een link tussen Udalbiltza, ja of nee? En zijn hier ook bewijzen van?
Altsasu gaatvolgende zondag feesten! Zij willen de burgerlijke en politieke rechten verdedigen en meteen ook de beklaagden van Udalbiltza een hart onder de riem steken.
Het programma voorziet zowel kinderen als volwassennen te bekoren: Clowns, kinderanimatie, theater, concerten, een politieke act en een cena popular (een volksmaal) voor 1.200 personen!.
Hopelijk gaat het feest door! Een volksmaal Dat lijkt me watJ
Met vertraging, want er is enkel nieuws te vinden in de Spaanse pers! Dus Vertalen, vertalen
Is er dan niemand geïnteresseerd in wat deze mensen overkomt? Europa blijft de andere kant op kijken?
Dinsdag 14 september: zesde gerechtszitting van de Zaak Udalbiltza. Er werden 11 getuigen van de verdediging gehoord: ex-burgemeesters en raadsleden, gemeentesecretarissen of werklieden. Miriam Campos was er niet meer bij omdat ze tijdens de eerste zitting werd vrijgesproken. Xarlo Etxezaharreta was er nog steeds niet!
De vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie, stelde geen enkele vraag aan de getuigen van de verdediging over de relatie die er zou geweest zijn tussen Udalbiltza en ETA. Nochtans beschuldigde hij de gedaagden eerder al van lidmaatschap van ETA omdat de gewapende organisatie Udalbiltza zou gedirigeerd hebben. Maar dinsdag ging het enkel over het consortium als juridisch begrip en over de financiering ervan. Over hoe het personeel betaald werd De administratie van Udalbiltza werd onderzocht Ongewoon in een strafzaak..
Aan het woord kwamen Guruze Osa, (EA)*1 raadslid in Ondarroa en onafhankelijk raadslid Cesareo Alba uit Cortes. Beiden legden uit dat ze gecontacteerd werden tot Udalbiltza toe te treden vanuit diverse politieke strekkingen, uit heel Baskenland. De procureur wilde maar bevestigd zien dat het enkel om raadsleden van de strekking radicaal links ging, die de baas wilden spelen binnen Udalbiltza maar Alba bleef erbij dat het om allerlei strekkingen en partijen ging. De gemeentesecretaris van Pasaia, Joseba Belaustegi, legde dan uit hoe hij een rapport maakte op vraag van de burgemeester waarin hij de raad gaf dat Udalbiltza een consortium zou worden, gevormd door gemeenten aan beide kanten van de grens die het toeliet om met privé-instanties te werken. Als voorbeeld hadden ze dergelijke gegroepeerde gemeenten in Galicië en in Portugal. Dichterbij was er Bidasoa Activa met de gemeenten Irun, Hondarribia en Hendaia.De gemeentesecretaressen van Oiartzun, Maribu Juaristi, en van Usurbil, Begoña Garmendia, hadden hetzelfde verhaal. Ze merkten op dat de stichting van Udalbiltza gepubliceerd werd in de officiële Nieuwsbrief van (de provincie) Gipuzkoa waardoor het proces legaal werd. De voormalige burgemeester van Bilbao, José María Gorordo, kwam vertellen dat hij in 2002 lid werd van het Baskisch Tribunaal voor de Nationale Rekeningen. Toen de rekeningen van 2003 gecontroleerd werden constateerden we dat er geen onregelmatigheden of geldverduisteringen waren. Het nationale, Spaanse Tribunaal kwam daarna met hetzelfde resultaat.
Maar ging deze rechtszaak dan niet over de bemoeiingen van ETA binnen Udalbiltza???
In bovenstaand franstalig interview verklaart Xarlo nooit een dagvaarding ontvangen te hebben! In Zuid Baskenland is het de Ertzaintza die de dagvaarding aan huis brengt. In Noord Baskenland is het de gendarmerie die de klus moet klaren.
Xarlo, was de enige Noorderlijke Bask die deel uitmaaakte van het Uitvoerend Comité en de enige die geen dagvaarding ontving.
Xarlo heeft niets ontvangen maar zijn afwezigheid werd dus wel bestraft met een internationaal aanhoudingsmandaat. Waarvan hij nooit enig officieel bericht kreeg! Hij moest het vernemen via de media!
Het is hem, tot nu toe, onmogelijk de advocaten te ontmoeten:( Udalbiltza is in Frankrijk nog niet illegaal verklaard! Dus zijn het Spaanse advokaten die zich met de zaak bezig houden. De advokaten bevinden zich dus over de muga, waar Xarlo beter wegblijft! Een van de advocaten bevindt zich zelfs in de gevangenis ten gevolge van de redenering van Garzon!
Alles is ETA
De beschuldigde personen waren op een pacifistische manier bezig met de toekomst van Baskenland! NIETS kan hen verweten worden! Maar volgens de Spaanse redeneringis eenieder die zegt dat de Basken het recht hebben over hun lot te beslissen, lid van ETA!
17 getuigen ten laste (politiemannen) moesten langskomen maar zes van hen stuurden, om diverse redenen, hun kat. De aanklagers hebben dus afgezien van het getuigenis van vier van hen. Het verhoor van de twee overigen wordt verdaagd naar 29 september.
Morgen, om 16u30, komen de eerste elf getuigen van de verdediging aan het woord.
Morgen 13 september zullen de 21 beschuldigden in de zaak Udalbiltza weer in Madrid zijn om er fier en met opgeheven hoofd voor de Spaanse Bloedraad (1) te verschijnen.
Magistraat Javier Gomez Bermudez zal de Zaak voorzitten.
Morgen 13 september komen de getuigen ten laste aan het woord. Onder de getuigen niet enkel Spaanse politiemannen maar ook een gemeenteraadslid van Ondarroa van de postfranquistische Parti Popular (2). Zij konden op 22 & 23 juli ook al getuigen maar de grote meerderheid van politiemannen kwam toen niet eens opdagen.
Op 14 september komen dan de getuigen van de verdediging aan het woord. Zij krijgen slechts één namiddag om gehoord te worden. De voorzitter wil slechts 20 van de 140 voorgestelde getuigen horen. Zo werden alle internationale getuigen, waaronder Pete Cenarruza (ex senator uit de USA) en de Ierse priester Alec Reid, geweerd
Maribi Ugarteburu, één van de beschuldigden, herhaalde de woorden die ze in juli sprak: We gaan fier en met opgeheven hoofd, omwille van het werk dat we binnen Udalbiltza deden ten voordele van de vrede en ter verdediging van de rechten van de Baskische burgers.
Zij riskeren straffen tussen 10 en 15 jaar.
Gisteren, 11 september had een korte betoging plaats op de Bule (boulevard) in Donostia.
Het proces Udalbiltza (zie op dit Blog 21-07-2010) komt er weer aan! In afwachting stelde ik enkele vragen aan Xarlo Etxezaharreta
Xarlo, het proces « Udalbiltza » komt er weer aan. Jij koos je niet te aan te bieden met een internationaal aanhoudingsbevel ten gevolge Heb je vertrouwen in een goede afloop?
Nee!
Wij, linkse patriottische militanten (ezker abertzaleak) weten al heel lang dat de zogenaamde democratische omschakeling na het Franco-tijdperk niet veel te betekenen had. Baskenland blijft het slachtoffer van de hatelijke repressie. En de meeste Europese landen en staten blijven de ogen sluiten voor de soms willekeurige arrestaties, de vele gevallen van dagenlange voorlopige hechtenis op secreet, de folteringen die ongestraft blijven, gevangenisstraffen met of zonder veroordelingen soms zelfs zonder misdrijf of bewijzen, en de hoge borgsommen die de personen en hun familie in financiële problemen brengen. Gevangenisstraffen worden na het helemaal uitzitten van de straf verlengd (doctrine Parot), kranten en radiozenders worden gesloten, politieke partijen worden regelmatig illegaal verklaard, er is een verbod op nieuwe partijen, duizenden personen mogen zich niet verkiesbaar stellen, verboden te betogen, fotos van onze politieke gevangen mee te dragen, onwettelijk verklaring van Udalbiltza, ontvoeringen en verdwijningen van militanten De lijst van inbreuken tegen de Mensenrechten is lang en onvolledig
Hoe kun je vertrouwen hebben in Justitie als deze het theorema van Garzon: Alles is ETA aanhangt?
Ben je links en voor de Baskische onafhankelijkheid? Dan ben je lid van ETA! Zo simpel is de redenering
Ik ben het boek « Iparretarrak, geschiedenis van een gewapende beweging » van Eneko Bidegain aan het lezen. Er staan heel wat getuigenissen in van personen die het tijdens hun jeugd moeilijk hadden Bask te zijn, met het feit wel of niet in hun moedertaal te zijn opgevoed Hoe verliep dat voor jou?
Dat verliep eerst goed, dan slecht, dan weer goed
Ik had het geluk geboren te worden in een familie die het Frans niet helemaal machtig was. Dat was toen nog zo voor de meeste families. Toen ik op 7-jarige leeftijd naar school ging sprak ik het Euskara, perfect. Ik heb later dan ook weinig moeite gehad om het weer te spreken.
Op school werd het spreken van onze taal bestraft met de anti. De anti was een symbool (soms een stok) dat werd doorgeven aan de laatste leerling die op het praten van het Euskara betrapt werd, verraden door een medeleerling. De leerling die op het einde van de schooldag de anti in het bezit had kreeg straf. In ons dorp, met zijn leder- en schoenindustrie, bestond de anti uit een ronde schijf leder, zo groot als een ijshockeypuck.
Om me te helpen gingen zelfs mijn ouders moeite doen om Frans te spreken! Op het lyceum van Bayona verloren mijn vrienden en ik de gewoonte onze taal te spreken en werden beetje bij beetje de gelijken van de Fransen Hoe dikwijls kregen we te horen: Ben jij onnozel of Bask?Bij heel wat mensen van mijn generatie heeft dat sporen nagelaten, onder andere een minderwaardigheidscomplex dat moeilijk uit te roeien is. Velen hebben nooit nog hun taal gesproken of zijn ze vergeten. Hetverschijnen van de televisie met, natuurlijk, zijn Franse programmas heeft de verminking van onze taal nog bevorderd.
Wat zou er van mij geworden zijn als de Club Med van toen (het leger!), me niet naar Algerije had gestuurd? De pacificatie heeft me de ogen geopend op de buitenlandse kolonisatie. Bij mijn thuiskomst begreep ik dat er ook een binnenlandse kolonisatie bestaat. Uiteindelijk ben ik het Franse en Spaanse chauvinisme en imperialisme dankbaar. Ik werd mezelf: Bask (door geboorte), anti-imperialist, antiracist, internationalist Ik probeer elke dag wat meer revolutionair te worden en dat is in deze wereld, waarin alleen geld van belang is, niet meteen de gemakkelijkste opgave.
Je verkoos je kinderen op te voeden in het Euskara? En waarom?
Ja. Het leek me evident. Net zoals Franse kinderen, Eskimos of Papoeas in hun moedertaal worden opgevoed
Elke taal maakt deel uit van het Humanitair patrimonium en dus ook van mijn patrimonium. Geen enkele taal zou mogen verdwijnen. Geen enkele taal is minderwaardig wat ook het aantal personen moge zijn die ze spreekt. De veroveringen maakten dat sommigen talen zoals het Engels, het Frans en het Spaans communicatietalen werden. Moesten wij ons aan het debiele argument van een overwicht door de meest gesproken taal houden, dan zouden die drie talen verdwijnen en spraken wij nu Chinees!Ondenkbaar toch! Ik vraag de anderen mijn taal, mijn cultuur, mijn land te respecteren zoals ik hen respecteer. Niets meer en niets minder. Wij zijn verschillend en zover ik weet, zijn het de verschillende kleuren die maken dat de regenboog zo mooi is. Wij zijn wel allemaal gelijk wat rechten en verplichtingen betreft.
Je was turnleraar. Minstens één van je leerlingen werd het slachtoffer van deze vuile oorlog Hoe voel je je daarbij?
Heel slecht.
POPO (Larre) verdween meer dan 25 jaar geleden, TXOMIN overleed lang geleden.
Via individuele en collectieve sporten probeerde ik menselijke waarden aan mijn leerlingen mee te geven (waartoe zou sport anders dienen?) : zelfcontrole, respect voor de anderen met hun fysieke en morele verschillen (daartoe dienen de regels), solidariteit en hulpzaamheid, enz
Ik zal me steeds blijven afvragen in welke mate ik verantwoordelijk ben voor hun militantisme en, bijgevolg, van hun verdwijning
Het is niet eenvoudig een evenwicht te vinden tussen gevoelens van trots over hun stellingname en de vrees medeverantwoordelijk te zijn voor hun dood.
Le procès « Udalbiltza » va bientôt recommencer. Vous avez choisi ne pas assister au procès et vous voilà avec un mandat international « sur le dos » Vous avez confiance?
Non!
Il y a belle lurette que nous, militants basques de la Gauche patriotique (ezker abertzalea), savons que la fameuse "transition démocratique" post-franquiste n'était que de la poudre aux yeux. La même politique de répression haineuse contre le Pays basque a continué et continue encore avec l'aval des autres Etats européens: arrestations plus ou moins indiscriminées, gardes à vue au secret pendant des jours et des jours, tortures impunies, emprisonnements avec ou sans condamnation préalable, parfois sans délit aucun et même sans preuve, prolongations des détentions après accomplissement intégral des peines (application arbitraire de la "doctrine Parot"), fermetures de journaux, de radios, illégalisations répétées de partis politiques ou interdictions de création de nouveaux partis, interdiction pour des milliers de personnes de se présenter aux élections, interdiction de manifester, de porter des photos de nos prisonniers politiques, illégalisation d'association d'élus municipaux (Udalbiltza), enlèvements et disparitions de militants... La liste des atteintes aux droits de l'Homme est longue et non exhaustive...
Comment peut-on avoir confiance dans une Justice qui accepte le théorème de Garzon: "Tout est ETA"?
De gauche et indépendantiste basque? vous êtes donc membre d'ETA!
Lisant actuellement le livre "Iparretarrak, histoire d'une organisation armée" de Eneko Bidegain, je lis pas mal de témoignages de personnes qui, dans leur jeunesse, ont mal vécu le fait d'être basque, d'avoir été élevé en basque ou de ne pas avoir été élevé dans leur langue maternelle... Comment ça c'est passé pour vous?
Bien, puis mal, puis bien de nouveau...
J'ai eu la chance de naître dans une famille qui ne savait que très imparfaitement parler en français. C'était le cas pour la plupart des familles de ce pays à cette époque. L'école commençait à 7 ans et quand j'y suis allé je savais donc parfaitement parler en langue basque, l'euskara. Cela m'aura bien servi par la suite car j'ai pu le récupérer assez facilement.
A l'école, nous étions punis si nous parlions en euskara et la délation était de mise entre bascophones car celui qui avait "l'anti" en sa possession en fin de journée était puni d'une façon ou d'une autre. "L'anti" consistait en un bout de bois ou un objet particulier que l'on se dépêchait de passer au copain que l'on surprenait en flagrant délit "d'infraction" et ainsi de suite. Dans notre village spécialisé dans le cuir et la fabrication de chaussures, nous avions un rond de cuir, comme un palet de hockey.
Pour m'aider,même mes parents s'efforçaient ensuite de me parler en français...!! Au lycée, à Bayonne, j'ai peu à peu perdu l'habitude parler en basque, mes copains en ont fait autant et, sans nous en rendre compte, nous sommes devenus peu à peu, des petits Français assimilés... Combien de fois avons-nous entendu la question "T'es con ou t'es basque?". Cela a laissé des traces chez beaucoup de gens de ma génération, en particulier un complexe d'infériorité très difficile à éliminer. Beaucoup n'ont plus parlé basque ou même l'ont totalement oublié. L'intrusion de la TV, française bien entendu, n'a fait qu'accélérer et aggraver le processus de mutilation linguistique.
Que serais-je devenu si le "club Méditerranée de l'époque" (l'Armée) ne m'avait pas envoyé en Algérie dont la "pacification" m'a un peu ouvert les yeux sur la colonisation extérieure. Au retour, j'ai compris qu'il existait aussi une colonisation interne à la métropole. De fil en aiguille, j'en remercie le chauvinisme aveugle et l'impérialisme de la France et de l'Espagne, je suis devenu ce que je suis, basque (le hasard de la naissance), anti-impéraliste, anti-raciste, internationaliste... j'essaie aussi chaque jour de devenir plus révolutionnaire et ce n'est pas le plus facile dans ce monde où ne compte que le fric!
Avez-vous choisi d'élever vos enfants en Euskara plutôt qu'en Français? Et pourquoi?
Oui.
Parce que ça me paraît aussi limpide que d'élever les enfants français dans leur langue, les esquimaux dans la leur, ou les Papous dans la leur...
Chaque langue du monde fait partie du patrimoine de l'Humanité et donc de mon patrimoine; aucune ne devrait se perdre; aucune n'est inférieure aux autres, quel que soit le nombre des personnes qui la parlent. L'Histoire des conquêtes a fait que certaines langues sont devenues des langues de communication plus répandues, l'anglais, le français et le castillan. Si l'on s'en tenait à l'argument débile de la langue majoritairement parlée, il faudrait abandonner ces 3 langues au profit du chinois... Suprême stupidité, bien évidemment. Je demande aux autres de respecter ma langue, ma culture, mon pays, autant que je respecte les leurs. Ni plus, ni moins. Nous sommes différents et c'est la diversité des couleurs qui fait la beauté de l'arc-en-ciel, autant que je sache. Mais nous sommes tous égaux en droits et en devoirs.
Vous étiez professeur de gym. Au moins un de vos anciens élèves, a été victime de cette "sale guerre". Qu'est ce que ça vous fait?
Très mal.
POPO a disparu il y a plus de 25 ans, TXOMIN est mort il y a longtemps aussi.
A travers les sports individuels et les sports collectifs, j'ai essayé de faire passer certaines valeurs humaines (sinon, à quoi servirait le sport?) : Le contrôle et la maîtrise de soi, le respect des autres et des différences physiques et morales (les règles sont faites pour ça), la solidarité et l'esprit d'entr'aide, etc...
Je me demanderai toujours dans quelle mesure je suis responsable de leur engagement comme militant et, par conséquent, dans quelle mesure je suis coupable de leur disparition... Pas facile de balancer entre les sentiments de fierté pour leur engagement et de responsabilité dans leur mort.
