Udalbiltza Basken uit Noord Baskenland worden berecht in Madrid. Een internationaal aanhoudingsbevel werd uitgevaardigd tegen Xarlo Etxezaharreta... De tijden zijn onzeker:(
De Vlaamse media lijken weer de andere kant uit te kijken! Geen kat die het erover heeft!
12-09-2010
"Fier en met opgeheven hoofd"
Morgen 13 september zullen de 21 beschuldigden in de zaak Udalbiltza weer in Madrid zijn om er fier en met opgeheven hoofd voor de Spaanse Bloedraad (1) te verschijnen.
Magistraat Javier Gomez Bermudez zal de Zaak voorzitten.
Morgen 13 september komen de getuigen ten laste aan het woord. Onder de getuigen niet enkel Spaanse politiemannen maar ook een gemeenteraadslid van Ondarroa van de postfranquistische Parti Popular (2). Zij konden op 22 & 23 juli ook al getuigen maar de grote meerderheid van politiemannen kwam toen niet eens opdagen.
Op 14 september komen dan de getuigen van de verdediging aan het woord. Zij krijgen slechts één namiddag om gehoord te worden. De voorzitter wil slechts 20 van de 140 voorgestelde getuigen horen. Zo werden alle internationale getuigen, waaronder Pete Cenarruza (ex senator uit de USA) en de Ierse priester Alec Reid, geweerd
Maribi Ugarteburu, één van de beschuldigden, herhaalde de woorden die ze in juli sprak: We gaan fier en met opgeheven hoofd, omwille van het werk dat we binnen Udalbiltza deden ten voordele van de vrede en ter verdediging van de rechten van de Baskische burgers.
Zij riskeren straffen tussen 10 en 15 jaar.
Gisteren, 11 september had een korte betoging plaats op de Bule (boulevard) in Donostia.
Het proces Udalbiltza (zie op dit Blog 21-07-2010) komt er weer aan! In afwachting stelde ik enkele vragen aan Xarlo Etxezaharreta
Xarlo, het proces « Udalbiltza » komt er weer aan. Jij koos je niet te aan te bieden met een internationaal aanhoudingsbevel ten gevolge Heb je vertrouwen in een goede afloop?
Nee!
Wij, linkse patriottische militanten (ezker abertzaleak) weten al heel lang dat de zogenaamde democratische omschakeling na het Franco-tijdperk niet veel te betekenen had. Baskenland blijft het slachtoffer van de hatelijke repressie. En de meeste Europese landen en staten blijven de ogen sluiten voor de soms willekeurige arrestaties, de vele gevallen van dagenlange voorlopige hechtenis op secreet, de folteringen die ongestraft blijven, gevangenisstraffen met of zonder veroordelingen soms zelfs zonder misdrijf of bewijzen, en de hoge borgsommen die de personen en hun familie in financiële problemen brengen. Gevangenisstraffen worden na het helemaal uitzitten van de straf verlengd (doctrine Parot), kranten en radiozenders worden gesloten, politieke partijen worden regelmatig illegaal verklaard, er is een verbod op nieuwe partijen, duizenden personen mogen zich niet verkiesbaar stellen, verboden te betogen, fotos van onze politieke gevangen mee te dragen, onwettelijk verklaring van Udalbiltza, ontvoeringen en verdwijningen van militanten De lijst van inbreuken tegen de Mensenrechten is lang en onvolledig
Hoe kun je vertrouwen hebben in Justitie als deze het theorema van Garzon: Alles is ETA aanhangt?
Ben je links en voor de Baskische onafhankelijkheid? Dan ben je lid van ETA! Zo simpel is de redenering
Ik ben het boek « Iparretarrak, geschiedenis van een gewapende beweging » van Eneko Bidegain aan het lezen. Er staan heel wat getuigenissen in van personen die het tijdens hun jeugd moeilijk hadden Bask te zijn, met het feit wel of niet in hun moedertaal te zijn opgevoed Hoe verliep dat voor jou?
Dat verliep eerst goed, dan slecht, dan weer goed
Ik had het geluk geboren te worden in een familie die het Frans niet helemaal machtig was. Dat was toen nog zo voor de meeste families. Toen ik op 7-jarige leeftijd naar school ging sprak ik het Euskara, perfect. Ik heb later dan ook weinig moeite gehad om het weer te spreken.
Op school werd het spreken van onze taal bestraft met de anti. De anti was een symbool (soms een stok) dat werd doorgeven aan de laatste leerling die op het praten van het Euskara betrapt werd, verraden door een medeleerling. De leerling die op het einde van de schooldag de anti in het bezit had kreeg straf. In ons dorp, met zijn leder- en schoenindustrie, bestond de anti uit een ronde schijf leder, zo groot als een ijshockeypuck.
Om me te helpen gingen zelfs mijn ouders moeite doen om Frans te spreken! Op het lyceum van Bayona verloren mijn vrienden en ik de gewoonte onze taal te spreken en werden beetje bij beetje de gelijken van de Fransen Hoe dikwijls kregen we te horen: Ben jij onnozel of Bask?Bij heel wat mensen van mijn generatie heeft dat sporen nagelaten, onder andere een minderwaardigheidscomplex dat moeilijk uit te roeien is. Velen hebben nooit nog hun taal gesproken of zijn ze vergeten. Hetverschijnen van de televisie met, natuurlijk, zijn Franse programmas heeft de verminking van onze taal nog bevorderd.
Wat zou er van mij geworden zijn als de Club Med van toen (het leger!), me niet naar Algerije had gestuurd? De pacificatie heeft me de ogen geopend op de buitenlandse kolonisatie. Bij mijn thuiskomst begreep ik dat er ook een binnenlandse kolonisatie bestaat. Uiteindelijk ben ik het Franse en Spaanse chauvinisme en imperialisme dankbaar. Ik werd mezelf: Bask (door geboorte), anti-imperialist, antiracist, internationalist Ik probeer elke dag wat meer revolutionair te worden en dat is in deze wereld, waarin alleen geld van belang is, niet meteen de gemakkelijkste opgave.
Je verkoos je kinderen op te voeden in het Euskara? En waarom?
Ja. Het leek me evident. Net zoals Franse kinderen, Eskimos of Papoeas in hun moedertaal worden opgevoed
Elke taal maakt deel uit van het Humanitair patrimonium en dus ook van mijn patrimonium. Geen enkele taal zou mogen verdwijnen. Geen enkele taal is minderwaardig wat ook het aantal personen moge zijn die ze spreekt. De veroveringen maakten dat sommigen talen zoals het Engels, het Frans en het Spaans communicatietalen werden. Moesten wij ons aan het debiele argument van een overwicht door de meest gesproken taal houden, dan zouden die drie talen verdwijnen en spraken wij nu Chinees!Ondenkbaar toch! Ik vraag de anderen mijn taal, mijn cultuur, mijn land te respecteren zoals ik hen respecteer. Niets meer en niets minder. Wij zijn verschillend en zover ik weet, zijn het de verschillende kleuren die maken dat de regenboog zo mooi is. Wij zijn wel allemaal gelijk wat rechten en verplichtingen betreft.
Je was turnleraar. Minstens één van je leerlingen werd het slachtoffer van deze vuile oorlog Hoe voel je je daarbij?
Heel slecht.
POPO (Larre) verdween meer dan 25 jaar geleden, TXOMIN overleed lang geleden.
Via individuele en collectieve sporten probeerde ik menselijke waarden aan mijn leerlingen mee te geven (waartoe zou sport anders dienen?) : zelfcontrole, respect voor de anderen met hun fysieke en morele verschillen (daartoe dienen de regels), solidariteit en hulpzaamheid, enz
Ik zal me steeds blijven afvragen in welke mate ik verantwoordelijk ben voor hun militantisme en, bijgevolg, van hun verdwijning
Het is niet eenvoudig een evenwicht te vinden tussen gevoelens van trots over hun stellingname en de vrees medeverantwoordelijk te zijn voor hun dood.
Le procès « Udalbiltza » va bientôt recommencer. Vous avez choisi ne pas assister au procès et vous voilà avec un mandat international « sur le dos » Vous avez confiance?
Non!
Il y a belle lurette que nous, militants basques de la Gauche patriotique (ezker abertzalea), savons que la fameuse "transition démocratique" post-franquiste n'était que de la poudre aux yeux. La même politique de répression haineuse contre le Pays basque a continué et continue encore avec l'aval des autres Etats européens: arrestations plus ou moins indiscriminées, gardes à vue au secret pendant des jours et des jours, tortures impunies, emprisonnements avec ou sans condamnation préalable, parfois sans délit aucun et même sans preuve, prolongations des détentions après accomplissement intégral des peines (application arbitraire de la "doctrine Parot"), fermetures de journaux, de radios, illégalisations répétées de partis politiques ou interdictions de création de nouveaux partis, interdiction pour des milliers de personnes de se présenter aux élections, interdiction de manifester, de porter des photos de nos prisonniers politiques, illégalisation d'association d'élus municipaux (Udalbiltza), enlèvements et disparitions de militants... La liste des atteintes aux droits de l'Homme est longue et non exhaustive...
Comment peut-on avoir confiance dans une Justice qui accepte le théorème de Garzon: "Tout est ETA"?
De gauche et indépendantiste basque? vous êtes donc membre d'ETA!
Lisant actuellement le livre "Iparretarrak, histoire d'une organisation armée" de Eneko Bidegain, je lis pas mal de témoignages de personnes qui, dans leur jeunesse, ont mal vécu le fait d'être basque, d'avoir été élevé en basque ou de ne pas avoir été élevé dans leur langue maternelle... Comment ça c'est passé pour vous?
Bien, puis mal, puis bien de nouveau...
J'ai eu la chance de naître dans une famille qui ne savait que très imparfaitement parler en français. C'était le cas pour la plupart des familles de ce pays à cette époque. L'école commençait à 7 ans et quand j'y suis allé je savais donc parfaitement parler en langue basque, l'euskara. Cela m'aura bien servi par la suite car j'ai pu le récupérer assez facilement.
A l'école, nous étions punis si nous parlions en euskara et la délation était de mise entre bascophones car celui qui avait "l'anti" en sa possession en fin de journée était puni d'une façon ou d'une autre. "L'anti" consistait en un bout de bois ou un objet particulier que l'on se dépêchait de passer au copain que l'on surprenait en flagrant délit "d'infraction" et ainsi de suite. Dans notre village spécialisé dans le cuir et la fabrication de chaussures, nous avions un rond de cuir, comme un palet de hockey.
Pour m'aider,même mes parents s'efforçaient ensuite de me parler en français...!! Au lycée, à Bayonne, j'ai peu à peu perdu l'habitude parler en basque, mes copains en ont fait autant et, sans nous en rendre compte, nous sommes devenus peu à peu, des petits Français assimilés... Combien de fois avons-nous entendu la question "T'es con ou t'es basque?". Cela a laissé des traces chez beaucoup de gens de ma génération, en particulier un complexe d'infériorité très difficile à éliminer. Beaucoup n'ont plus parlé basque ou même l'ont totalement oublié. L'intrusion de la TV, française bien entendu, n'a fait qu'accélérer et aggraver le processus de mutilation linguistique.
Que serais-je devenu si le "club Méditerranée de l'époque" (l'Armée) ne m'avait pas envoyé en Algérie dont la "pacification" m'a un peu ouvert les yeux sur la colonisation extérieure. Au retour, j'ai compris qu'il existait aussi une colonisation interne à la métropole. De fil en aiguille, j'en remercie le chauvinisme aveugle et l'impérialisme de la France et de l'Espagne, je suis devenu ce que je suis, basque (le hasard de la naissance), anti-impéraliste, anti-raciste, internationaliste... j'essaie aussi chaque jour de devenir plus révolutionnaire et ce n'est pas le plus facile dans ce monde où ne compte que le fric!
Avez-vous choisi d'élever vos enfants en Euskara plutôt qu'en Français? Et pourquoi?
Oui.
Parce que ça me paraît aussi limpide que d'élever les enfants français dans leur langue, les esquimaux dans la leur, ou les Papous dans la leur...
Chaque langue du monde fait partie du patrimoine de l'Humanité et donc de mon patrimoine; aucune ne devrait se perdre; aucune n'est inférieure aux autres, quel que soit le nombre des personnes qui la parlent. L'Histoire des conquêtes a fait que certaines langues sont devenues des langues de communication plus répandues, l'anglais, le français et le castillan. Si l'on s'en tenait à l'argument débile de la langue majoritairement parlée, il faudrait abandonner ces 3 langues au profit du chinois... Suprême stupidité, bien évidemment. Je demande aux autres de respecter ma langue, ma culture, mon pays, autant que je respecte les leurs. Ni plus, ni moins. Nous sommes différents et c'est la diversité des couleurs qui fait la beauté de l'arc-en-ciel, autant que je sache. Mais nous sommes tous égaux en droits et en devoirs.
Vous étiez professeur de gym. Au moins un de vos anciens élèves, a été victime de cette "sale guerre". Qu'est ce que ça vous fait?
Très mal.
POPO a disparu il y a plus de 25 ans, TXOMIN est mort il y a longtemps aussi.
A travers les sports individuels et les sports collectifs, j'ai essayé de faire passer certaines valeurs humaines (sinon, à quoi servirait le sport?) : Le contrôle et la maîtrise de soi, le respect des autres et des différences physiques et morales (les règles sont faites pour ça), la solidarité et l'esprit d'entr'aide, etc...
Je me demanderai toujours dans quelle mesure je suis responsable de leur engagement comme militant et, par conséquent, dans quelle mesure je suis coupable de leur disparition... Pas facile de balancer entre les sentiments de fierté pour leur engagement et de responsabilité dans leur mort.
Vanmorgen zette ik deze clip op het Blog. De Bretoen Alain Hervochon, die heel wat relaties heeft met Baskische muzikanten (daar hij tien jaar lang een radioprogramma over Baskische muziek had) kwam op mijn Blog terecht en nam contact op met de groep M.A.K. die hem meteen een Franse vertaling stuurden. Hij was zo vriendelijk mij die vertaling te sturen en Ik heb geprobeerd er het beste van te makenJ Poëzie en liedjesteksten zijn niet altijd gemakkelijk te vertalen!
Hierbij dank ik Alain en M.A.K! Merci Alain, Merci aux membres de M.A.K!
De ketens
Sinds mensenheugenis, bemoeilijken duizenden vragen, als ketenen aan de voeten,
De vooruitgang van de mensheid, zich voortslepend,
Niet wetend hoe het hoofd weer op te richten.
Waarom zijn wij sinds de slag van Orreaga
Steeds de verliezers?
Waarom zijn de verdrukkers nog steeds dezelfden?
Hoe verdween het symbool van ons volk om vervangen te worden door ketens?
Wouden zij ons volk aandoen wat ook de Moren overkwam?
Jagen op de arend en de ketens aanvaarden Wanneer hervinden wij de vrijheid?
Ik heb het nu over de Carlisten, ging het om dezelfde vervloeking?
Wil je weten of, na het verliezen van de fueros de UPN de officiële geschiedenis zal herschrijven?
Zijn wij nog bekwaam Navarra levend te houden?
Ik leerde dat de Franse Revolutie bevrijdend was
Waarom kwamen Xaho en Matalaz dan in opstand?
Was het verliezen van stemrecht voor de vrouwen een vooruitgang?
Met de Marseillaise braak ik ook hun patriottisme uit!
Hoeveel Basken maakten deel uit van Francos leger?
Waren zij talrijk om, binnen het krijgsgeweld, in opstand te komen?
Heeft Guernika, gebruikt als een levend laboratorium en gehuld in een lijkwade
Niet aan waarde ingeboet, op de prentkaarten van Picasso?
Heeft niemand Europa, halfnaakt verscholen, vergeten achter prikkeldraad,
Aangeklaagd voor « collaboratie »?
Ik wil weten of de wonden openliggen en in welke mate.
Het land verdwijnt, wordt gemuilkorfd, de cultuur wordt folklore
Is het overbrengen van de geschiedenis dan niet de enige
Manier om zich van de ketenen te bevrijden?
Laten we de ketenen openen,
De wonden, fysiek en mentaal
Blijven vreselijk
De vragen blijven onbeantwoord
In hoeveel overpeinzingen liep je verloren?
Hoeveel lijden is er nodig eer je, je jeugd aan het maquis overlaat?
Een vader die je kent van de spreekkamers gaat dit schema zich herhalen?
De verspreiding van de gevangen is voor onze mensen gebruikelijk,
Is het uit haat dat zij hun eigen wetten te buiten gaan?
Gevangenen, families, het vaderland: drievoudig leed
Toch kunnen zijn ons de herinnering niet ontnemen
Hoeveel ontbreken er nu?... Joxi, Joxean en de anderen
Tegenover hun beul, geen ontsnappen mogelijk, uitgerukte nagels
Het lichaam bedekt met gebluste kalk
Waarom sloot iedereen de ogen bij deze vuile oorlog?
Waarom zijn er die blijven en anderen die nooit weerkeren?
Waar is Popo? Werd de valstrik opgezet door de Franse flikken?
Zij zullen elkaar weervinden
Onder de grond.
Hier een andere clip van M.A.K. met de zussen Aire (kleindochters van Xalbador!)
In een persconferentie, onder leiding van Marivi Ugarteburu en Xabier Iragorri, verklaren de beschuldigden in het proces Udalbiltza zich zeer verontrust.
Het Openbaar Ministerie, de redenering van rechter Garzon volgend, blijft beweren dat de nationalistische gekozenen van Udalbiltza bij ETA behoren. Bewijzen hebben ze niet omdat deze niet bestaan! Udalbitza is een onafhankelijke beweging en heeft geen uitstaans met ETA!
De beschuldigden noemen dit proces inquisitoriaal!
Zij vrezen straffen van 10 tot 15 jaar!
De vereniging Dignidad y Justicia ( Waardigheid en gerechtigheid), een (extreem-) rechtse beweging doet er een schepje bovenop en vraagt 5 jaar meer!
De Vlaams-Socialistische Beweging, solidair met Udalbiltza
Baskenland opbouwen!
dinsdag 20 juli 2010
Op 15 juli jongstleden begon in de Spaanse staat de rechtzaak tegen Udalbiltza, in 1998 door bijna 1800 lokale mandatarissen opgericht als eerste nationaal instituut, met als doel burgemeesters, schepenen en gemeenteraadsleden van verschillende politieke families samen te brengen om in de steden en gemeenten een natie-opbouwend beleid uit te tekenen.
Vijf burgemeesters en zestien gemeenteraadsleden moeten zich daarvoor verantwoorden in de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional. De Vlaams-Socialistische Beweging steunt hen. De Basken hebben recht op zelfbeschikking en hebben het recht hun toekomst in eigen handen te nemen. Baskenland opbouwen is geen misdaad. Het moedwillig nekken van het vredesproces, daarentegen, is wel een misdaad.
Net zoals in de zaak tegen de Baskische krant Egunkaria, worden er geen individuele beschuldigingen ten laste gelegd. Opnieuw zijn de bewijzen bijzonder mager. De hele bewijslast steunt op een paar brieven waarin het werk van Udalbiltza gelauwerd wordt. De Spaanse justitie meent dat die brieven van ETA komen. De beschuldiging dat Udalbiltza deel zou uitmaken van de ETA-octopus steunt op geen enkel bewijs, laat staan dat er bewijzen zijn tegen de beschuldigden dat zij ETA-militanten zouden zijn. Toch wordt er voor elk van de beschuldigden een opsluiting tussen tien en vijftien jaar gevraagd. Toch wordt geëist dat het instituut zelf, alsook de Raad van Udalbiltza en het Baskische Fonds voor Ontwikkeling en Cohesie, opgedoekt worden. Deze justitie à la carte maakt dat de Spaanse staat bezwaarlijk een democratische rechtsstaat genoemd kan worden.
Het is onze overtuiging dat enkel en alleen onder druk van de internationale gemeenschap, waarvan Vlaanderen deel uitmaakt, de Spaanse staat ooit van houding zal veranderen en werk zal maken van vrede. Het is klaar en duidelijk dat Spanje elke kans om het vredesproces te fnuiken, met beide handen grijpt. Het wordt hoog tijd dat de internationale gemeenschap, de Europese Unie en de Verenigde Naties de Spaanse staat op de vingers tikken: wie met vuur speelt, verbrandt zijn handen.
De V-SB wenst eraan te herinneren dat het Parlement van de Baskische Autonome Gemeenschap in 2008 het proces tegen Udalbiltza in een motie gelaakt heeft. Alle Baskische politieke partijen, jongerenpartijen, vakbonden en de hele Baskische Beweging staan achter Udalbiltza. Twaalf europarlementsleden, waaronder Frieda Brepoels (N-VA) en Bart Staes (Groen!), hebben in de Europese Commissie en de Raad van Europa eens te meer de dubieuze zaak tegen Udalbiltza aangekaart. De V-SB juicht de herhaaldelijke initiatieven om vanuit de internationale gemeenschap de Basken te steunen, toe en roept op om ook in Vlaanderen initiatieven te nemen. Laten we, als solidaire natie, structureel werk maken van een Solidariteitscomité Vlaanderen-Baskenland, dat kan aansluiten bij het internationale solidariteitsnetwerk: vele stemmen worden één stem.
NOG EEN PROCES VAN DE SPAANSE BEZETTER OM MENSEN DIE HET GOED VOORHEBBEN MET BASKENLAND ACHTER DE TRALIES TE ZETTEN!
Op 15 juli startte het proces tegen Udalbiltza, een Baskische groepering die gekozenen uit de zeven provinciën van Noord- en Zuid Baskenland verenigt.
15, 16, 22 en 23 juli met voortzetting op 7, 8, 9, 14, 15 en 16 september zijn de dagen die vastgelegd werden voor dit proces.
22 personen, onder wie 4 burgemeesters en 18 gemeenteraadsleden, waaronder Xarlo Etxezaharreta, zijn de beschuldigden.
Het Parket vraagt straffen van 10 tot 15 jaar gevangenisstraf.
UDALBILTZA
Op 18 september 1999 werd in het Congressenpaleis Euskalduna te Bilbao officieel Euskal Herriko Udal eta Udal Hautsetsien Biltzarra of "Udalbiltza,Assemblee van Gemeenten en Gemeenteraadsleden van Euskal Herria" voorgesteld. De assemblee in het Palacio Euskalduna werd bijgewoond door 1789 gemeentemandatarissen en burgemeesters komend uit Zuid- en Noord Baskenland, het voorbeeld van hun voorouders volgend (zij verzamelden zich onder een boom) en zo een basisdemocratie garanderend.
Gelijktijdig met de politieke verklaring over het nieuwe instituut, werd de belofte geratificeerd om te ijveren voor de territorialiteit en de nationale constructie van Euskal Herria. Een motie tot toetreding werd aan alle gemeentebesturen in Euskal Herria gestuurd, en op 25 november 1999 treedt de meest populaire stad Bilbao toe tot Udalbiltza.
In 2001onderging Udalbiltza een splitsing. De gematigde nationalisten van de Partido Nationaliste Basque en Eusko Alkartasuna startten met de « Directieraad van Udalbiltza en Udalbide. De gekozenen van de linkse, meer radicale nationalistische beweging besloot, tijdens een vergadering in het Kursaal van San-Sebastian, in februari 2001, de activiteiten van Udalbiltza verder te zetten. Vanaf dit ogenblik heette deze groep Udalbiltza Kursaal. Zij staan nu terecht.
Op 29 april 2003, tijdens één van de talrijke nachtelijke invallen door het Spaanse regime in de kantoren van Udalbiltza, werden acht leden van Udalbiltza gearresteerd. De kantoren in Gasteiz en Bizkaia werden gesloten, net als het hoofdkwartier in Astigarraga (Gipuzkoa).
Deze politiek geïnspireerde actie, uitgevoerd door de Spaanse Policía Nacional, in opdracht van het Vijfde Hof van de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional, was het gevolg van uitspraken van Binnenlandminister Ángel Acebes (Partido Popular)als zou Udalbiltza "de ruggengraat van ETA" zijn. Rechter Garzón verbood de volgende dag, 30 april 2003, Udalbiltza, uiteraard zonder bewijs en bij voorlopige maatregel,wegens collaboratie met ETA. Deze collaboratie zou er uit bestaan dat Udalbiltza met ETA zou samenzweren in een poging om de politieke partij AUB (die de verboden partij Herri Batasuna moet vervangen) op te richten, zodat ETA aan de verkiezingen mee kan doen. In een 62 pagina tellend rapport stond de opsluiting vermeld, in afwachting van het proces, evenals de bevestiging dat Udalbiltzaillegaalverklaard werd, als deel uitmakend van de organisatie ETA-Ekin. Garzón beschuldigde de gevangen genomen leden ervan op een zodanige wijze structuren te hebben opgezet, dat ook Etarras op de kieslijsten konden figureren (verwijzend naar de politieke partij Batasuna). Bij de arrestanten bevonden zich gemeenteraadsleden en een tweetal burgemeesters.
Op 8 mei 2003 voegde Garzón ook de voorzitter van Udalbiltza en burgemeester van Ondarroa, Loren Arkotxa, samen met de burgemeester van Oiartzun, Xabier Iragorri, toe aan de lijst van verdachten. Hij klaagt hen aan om de gewapende organisatie te hebben voorzien van fondsen. De organisatie nam ook het initiatief om Baskische Nationale identiteitskaarten (EHNA) te creëren.
De op 8 mei 2003 gearresteerde burgemeester van Oiartzun, Xabier Iragorri Gamio, werd op 23 mei 2003 vrijgelaten tegen betaling van een borgsom van 50.000 euros.
De verantwoordelijken van Udalbitza (Kursaal) die wel opgesloten werden, waren:
de burgemeester van Ondarroa, Loren Arkotxa; de raadsleden van Lezo en Urretxu, Imanol Esnaola en Miren Josu Aramburu; het historische bestuurslid van KAS, Xabier Alegría, en de professor Joseba Mikel Garmendia Albarracin. De twee laatsten verbleven al in de gevangenis.
Xarlo Etxezaharreta, directeur van het radicale tijdschrift Kale Gorria, werd in de gemeente Abadiño (Vizcaya) door de Policía Nacional gearresteerd op zondag, 28 september 2003. Het arrestatiebevel werd uitschreven door magistraat Garzón, die hem er van beschuldigde geïntegreerd te zijn in ETA en deel uit te maken van het uitvoerende comité van de Asamblea de Electos de Batasuna (Assemblee van Batasuna-raadslieden). De arrestatie greep plaats omstreeks 20.00u toen Etxezaharreta als vertegenwoordiger van de Casa Cubana te Baiona (Cubaans Huis) deelgenomen had aan de viering van Internazionalista Eguna, dag van de internationalisten. Hij was op weg, met andere personen, naar de parking waar hij zijn wagen gestationeerd had.
Kale Gorria of De rode straat, wordt beschouwd als de opvolger van de verboden publicatie Ardi Beltzaof het zwarte schaap, van Pepe Rei (april 2001 gesloten). De arrestatie had niets met het tijdschrift te maken hebben, maar alles met Udalbiltza.
Etxezaharreta werd al eens gearresteerd in 2001. Op de internationale luchthaven van Carrasco, Montevideo (Uruguay) werden op 12 november 2001 twee leden van Udalbiltza gearresteerd door de Inlichtingendienst van Uruguay: Loren Arkotxa (burgemeester van Ondárroa) en Xarlo Etxezaharreta. Zij zouden "vervalste papieren" bij zich gehad hebben. Toch kwamen ze uit Argentinië waar dezelfde papieren geen problemen hadden opgeleverd! Ze reisden als vertegenwoordigers van de Confederación de Municipios Vascos (Udalbiltza) om een vergadering bij te wonen op 14 november in Montevideo. Zij werden beiden vrijgelaten omdat er geen enkele bewijslast was.
Udalbiltza-Kursaal, "platform" van ETA
Magistraat Garzón poneert dat Udalbiltza-Kursaal (zo genoemd om een onderscheid te maken met het originele Udalbiltza, waarin PNV en EA participeren) zich omgevormd heeft tot een exclusieve instantie van MLNV-Movimiento de Liberación Nacional Vasco en onder de controle staat van ETA. Om zijn stelling te staven, gaf hij volgend argument: de aanwezigheid van Xabier Alegría en Joseba Mikel Garmendia (historische figuren bij KAS) in Udalbiltza zouden het grote belang aantonen waarmee die instantie het gezagsondermijnende project van ETA ondersteunt. Een project dat, na het verbod op de activiteiten van Batasuna, zich concentreerde op activiteiten die nog niet illegaal waren op dat moment, namelijk de groep Sozialista Abertzaleak (SA) en het platform Udalbiltza. Over de eerste groep zegt hij dat ze de opvolgers zijn van Batasuna, over de tweede groep dat ze geïntegreerd is in ETA. Hij beweerde dit duidelijk (?) aangetoond te hebben en beschouwt de organisatie dus als onwettelijk. De burelen werden dus gesloten en 400.000 euros, bestemd aan een project in Zuberoa werd aangeslagen.
Op 22 september 2004 dagvaardigde Garzón 21 leden van Udalbiltza, allen op beschuldiging van 'ETA-lidmaatschap' en het 'inzamelen van geld voor de gewapende organisatie'. Onder de gedagvaarde personen: alle mensen die op 29 april 2003 werden opgepakt en degenen die een maand later werden opgepakt, plus nog eens 7 van de 11 die begin april getuigden voor Garzón. Het waren allemaal huidige of voormalige volksvertegenwoordigers en burgemeesters. Garzón beweert dat Udalbiltza Kursaal, de linkse afdeling van Udalbiltza, 'bevelen uitvoert van ETA en Batasuna'. Zijn bewijs is dat in het ETA-blad, Zutabe, de oprichting van Udalbiltza wordt toegejuicht en dat Udalbiltza dezelfde doelen heeft als ETA.
Een ander argument is de verklaring van de Frans-Baskische voetballer Bixente Lizarazu (ook voormalig geselecteerde van de Franse nationale ploeg), die beweerde aan Garzón dat bij de opeising van de revolutionaire belasting door ETA ten aanzien van zijn persoon, hij voor de keuze gesteld werd het bedrag over te maken aan ETA of aan Udalbiltza of een andere organisatie uit het linkse Abertzale-milieu.
Nu, na zeven jaar, begon het proces. Men kan aan de onpartijdigheid van de rechters twijfelen. Van de 140 getuigen die Udalbiltza aan de getuigenbank wilden, werden er 120 geweigerd!
Er moet aan herinnerd worden dat Udalbiltza in Frankrijk NOOIT illegaal werd verklaard!
Tegen Xarlo Etxezaharreta, die weigerde voor de Madrileense rechter te verschijnen loopt een internationaal uitleveringsmandaat. De borgsom die hij betaalde na de voorlopige hechtenis, 60.000 is hij kwijt
Wie zijn solidariteit wil betuigen kan dit op volgend adres:
