Vandaag hebben we weeral is ne keer een uitstapke gedaan en dit naar Wallonie, in de gletsjers, amai daar lag nog sneeuw hoor in die hoge Nederlandse bergen van 300 meter in Vaals. Je kon heel ver kijken daar aan de uitkijk in de bokkerijder alles lag mooi wit en in de verte zag je in Duitsland de hoge rookpluim van Ertsweiler van de elektriciteitscentrale. Het was er ferm druk daar in de taverne, je hoorde er allerlei talen. Van dialekt, Duits, Nederlands, Vlaams, en Frans. Tja het was ook vlak bij het drielandenpunt. De vlaggen waren fel besneeuwd; en een sneeuwskooter stond er ook geparkeerd. Daar aan gekomen hebben we een heel lekker oerdegelijk hollands koffietje gedronken met alles eraan en erop. En smaken als dat deed ongelofelijk. Nadien zijn we naar beneden gereden via Gemmenich en Plombieres waar ook alles wit was. Zo langs de Voerstreek, en naar de visjes in Berg gaan zien, maar de vijvers waren nog steeds leeg. En o wat vloekte dat toch alles zonder visjes. De sneeuw was in de Voerstreek al goed verdwenen en de banen lagen mooi open. Zo kwamen we dan door de verschillende Voerdorpkes gereden en richting Eben Emael, daar mochten we in een file staan, de oorzaak, waren de broederkes van Liefde en Barmachtigheid, die ons staande hielden (onze vrienden de flikken) Iedereen zei daar natuurlijk bonjour, in het Frans, en die moesten hun papieren laten zien en werden gekontroleerd. Wij zegden heel groot goeie dag en mochten doorrijden, ze verstonden geen Nederlands, en wij vertikten het om in het Frans te babbelen, en natuurlijk hadden we chanche, we werden verwelkomt op het woord roulez, roulez en zo mochten we doorrijden goed he ! En wij natuurlijk heel goed lachen of wat dacht je hahahahaaaa! Zo reden we dan maar door naar het wijnkasteel van Genoelselderen, daar lag gene sneeuw meer. Daar natuurlijk genoten van het mooie witte kasteel en het park, nadien binnen gegaan om een lekker fris wijntje te kopen, of wat dacht je wijntje om z'n treintje. Na gekeurd en gedronken te hebben gingen we weeral goed verzadigt richting huis en zo was ons tripke dan nog goed meegevallen zeker om die broederkes van liefde. die geen Nederlands verstonden.
Vandaag, na een lange periode van sneeuw en ijs zijn we nog is eindelijk op uitstap kunnen gaan. Nu gingen we nog is richting Voeren, er was daar nog hier en daar een beetje wit van sneeuw en ijs, maar al bij al was het te doen, na een trip van een uurke kwamen we aan in St Pieters Voeren bij de vijvers van Berg waar we in de zomer op een visje gingen vangen. Maar de vijvers waren leeg en het was gesloten. Daarna vertrokken we maar naar het kasteel, naar die vijvers en er zaten natuurlijk prachtige forels op, echt om van te vloeken, want hier mochten we ze niet vangen. hahahahaaa. En er waren van die joekels bij. Eentje sprong nog tot een stuk tot boven het water. Mooi om naar te kijken en er lagen drie grote honden op wacht. Die kwamen is ne keer voorzichtig snuffelen, en gingen nadien weeral tevreden liggen. Daarna gingen we is ne keer een kijkje nemen in de schuur, en daar waren heel klein visjes te zien, niet groter dan 1 cm, moest dat zo'n grote vis worden die in de vijvers zwommen. Amai wat een lengte en eikes lagen er ook nog in het water, het was er warm, tja wat dacht je met zo'n kleintjes, die konden natuurlijk niet in die koude zwemmen. OOk ganzen waren er te zien, en de voetpaden lagen nog vol met ijsplekken, zeker niet gebaand daar voor de toeristen. na een lekker koffietje, een pannekoekje, of een stukje vlaai reden we weeral terug naar Limburg, tja en zo was de namiddag ook al om het vloog vooruit.
NOg een ander zicht op de moffelpotten, ze zijn verwerkt in de oever van een beek.
NOg een landschapke aan het zinkreservaat
La maison du site minier
een mijnschacht die toegemetselt is.
Hier kan je de moffelpotte van Plombieres zien.
Een landschap aan het zinkreservaat.
Een onvervalste Voerense hoeve.
De grote hoeve en de koe.
Een rasechte Voerense kat.
De kasteelhoeve in St Pietervoeren.
Een landschap in Genoelselderen.
Genoelselderen het kasteel.
Zicht op het wijnskasteel
Het besneeuwde drielandenpunt in Vaals.
Een zicht op de tuin van het domeien in Kiewit in Hasselt.
De kruidentuin op het domein van Kiewit in Hasselt.
Vandaag, na een lange periode van sneeuw en ijs zijn we nog is eindelijk op uitstap kunnen gaan. Nu gingen we nog is richting Voeren, er was daar nog hier en daar een beetje wit van sneeuw en ijs, maar al bij al was het te doen, na een trip van een uurke kwamen we aan in St Pieters Voeren bij de vijvers van Berg waar we in de zomer op een visje gingen vangen. Maar de vijvers waren leeg en het was gesloten. Daarna vertrokken we maar naar het kasteel, naar die vijvers en er zaten natuurlijk prachtige forels op, echt om van te vloeken, want hier mochten we ze niet vangen. hahahahaaa. En er waren van die joekels bij. Eentje sprong nog tot een stuk tot boven het water. Mooi om naar te kijken en er lagen drie grote honden op wacht. Die kwamen is ne keer voorzichtig snuffelen, en gingen nadien weeral tevreden liggen. Daarna gingen we is ne keer een kijkje nemen in de schuur, en daar waren heel klein visjes te zien, niet groter dan 1 cm, moest dat zo'n grote vis worden die in de vijvers zwommen. Amai wat een lengte en eikes lagen er ook nog in het water, het was er warm, tja wat dacht je met zo'n kleintjes, die konden natuurlijk niet in die koude zwemmen. OOk ganzen waren er te zien, en de voetpaden lagen nog vol met ijsplekken, zeker niet gebaand daar voor de toeristen. na een lekker koffietje, een pannekoekje, of een stukje vlaai reden we weeral terug naar Limburg, tja en zo was de namiddag ook al om het vloog vooruit.
Dit is een heuvelachtig bos in Kelmis
