Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
23-11-2008
jong en knap
jong en knap
ze praatte honderduit
alsof we elkaar kenden
reeds een hele tijd
vooral over haar werk
voor twee homo mannen
bij de ene is ze kapster
bij die andere frietmadam
terwijl de heren
parmant op reis zijn
moet het arme kind
dubbel draaien
maar ze doet het graag
al ziet ze er moe uit
en over de verdienste
weinig informatie
zo vet is het niet
zeg maar onderbetaald
maar ze herhaalt
ik doe het graag
de zaterdagavond
de bloemetjes buiten zetten
met een vriendin
staat steevast op haar program
zo af en toe
onder voorbehoud
eens een probeersel
met een hij
maar de ware
is er nog niet
allemaal op hetzelfde uit
dus ongeschikt vindt ze
gepasteconclusie
zal wel zeker
zon frisse verschijning
modieus gekleed
boeide mij uren lang
ik zei haar stiekem
een man die niet kan koken
is maar een halve man
ze lachte schamper kan jij koken vroeg ze dan olijk
het lijkt wel een fout van de natuur een schoonheidsfout plots ligt alles wit het gras verdwijnt alle kleur is verdwenen maar enkele uren later is alles weer groen getint
och ja verstrooidheid vergetelheid lief zijn gevoel van verlorenheid foto's die seizoenen mengen de lente en de zomer die de winter doen vergeten even maar en het helpt nors humeur wordt stilaan een lach de fijnheid van mooie herinneringen zuivert het gemoed zoals een straal helder water vervuilde keiën zuiver spoelt zo verdrijft ook jouw lach mijn somberheid
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
