Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
Terwijl de eerste herfststorm raast, is de winter in het verschiet. Maar ik droom weg. Ja ik droom van zomer, zon, groen en water en van jou. De zomer is voorbij. De zon schijnt nu zo af en toe maar flautwjesweg. Het water is koud geworden. Het groen verdwijnt in vergankelijk rottende kleurenpracht. Maar jij.... Jij kan elk ogenblik komen. Dan is toch één droom ingelost. dala
Ach ja, zo maar gevonden. denk maar niet dat alle vrouwen mooi moeten zijn om geliefd te worden over vrouwen denk je als man best niet na je obseveert ze, draagt ze op handen of ontwijkt ze.
herinnering het voorbije eventjes in het nu-moment brengen rap en goed een foto bovenhalen
Toen was het zomer en had ik mijn linkervoet verzwikt. Toch was het toen een genot voor oog en hart nu ben ik alleen thuis thuis is het beter thuis is het goed.
het lijkt wel een fout van de natuur een schoonheidsfout plots ligt alles wit het gras verdwijnt alle kleur is verdwenen maar enkele uren later is alles weer groen getint
och ja verstrooidheid vergetelheid lief zijn gevoel van verlorenheid foto's die seizoenen mengen de lente en de zomer die de winter doen vergeten even maar en het helpt nors humeur wordt stilaan een lach de fijnheid van mooie herinneringen zuivert het gemoed zoals een straal helder water vervuilde keiën zuiver spoelt zo verdrijft ook jouw lach mijn somberheid
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
over vrouwen denk je als man best niet na
Toch was het toen
