Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
05-02-2008
de leemte
de leemte
overlijden uitvaart tijdspanne drukte stil verdriet onwennig uitkijken hoe wordt het tussen ons zonder moeder want moeder is er niet meer zal die leemte gapen of worden gevuld door toenadering onderling ik hoop dat de geest die moeder eigen was verder gaat leven onder ons.
Onze moeder was een wijze werkzame gelovige volkse vrouw. Ze was eenvoudig en soms een beetje tegendraads maar iedereen kon op haar rekenen. Ze hield vooral van haar kleinkinderen en achterkleinkinderen en die hielden ook van haar.
de tijd staat stil even maar moeder is niet meer en toch zoveel herinneringen houden haar levendig bij ons als afscheid is genomen bij de open kuil herneemt het leven maar anders nu moeder blijft een steunpunt een baken een band.
een hele tijd reeds was ik stil nu val ik in een diepe ik weet niet wat een put nee een lege ruimte moeder is er niet maar de ruimte kan ik vullen met herinneringen aan haar mooie herinneringen want moeder was een dame een pittige blije dame.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
