Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
06-07-2006
poëtische vuilnisbakken
een elfje schreef in het gastenboek iets neer het raakte mij
poëzie is een echo die een schaduw vraagt om in te dansen
op aeolean staan afvalkruiken waar ik enkel naar kijken durf
maar ook hier is de agressie geland slaat dat sierlijk lege ding zo maar stuk
Dit is dan onze dochter in volle actie, bijna avond na avond twee uur lang en soms meer. We hebben haar in actie gezien. Hier op haar ééntje een drumact...mensen sloegen op hun billen van het lachen.
elke avond of zo na het podium vullen alleen
je doet het maar
waarmee je iedereen het lachen door de lenden jaagt.
ik ben ook een begrijphetniet maar hoor mijn ziel vol gezongen door een merel in de vroege morgen dichtbij op de nok van een dak bedekt met pijn en zorgen
zelf ben ik gevallen in een kloof tussen generaties door ik ben terechtgekomen in een tuin waar enkel de ziel iets te vertellen heeft
waar geesten in contact treden alsof iemand van een andere planeet ook op zoektocht is
als je mij hoort fluit dan rustig verder jouw eigen lied
mijn voor velen veel te grote hart luistert en verwerkt want het is gedragen en nooit alleen.
naar je kijken je was er niet met je praten je was er niet je zachtjes knuffelen je was er niet je steunen met een blik je was er niet jouw hoofd tussen mijn handen nemen je was er niet
je bent er nooit tenzij zo nu en dan voor een paar ogenblikken een glimp meer niet
je zal er nooit zijn
zo rest mij toch ik dacht aan jou ik denk aan jou ik zal blijven aan je denken hoe lang nog weet ik niet
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
