ik observeer en kijk naar kind en natuur naar vriend en buur
blijheid dwarrelt door mijn geest daarmee breng ik dan mijn hart tot vervoering
het lukt wel even tot ik de kern bereik alle bezinksel omwoelen ga
een vloed van verdriet ontstaat mijn blijheid ebt heel vlug weg en komt tot woordenloos verdriet
dan komt opnieuw het observeren het genieten van alles om en om een cyclus als eb en vloed.
dala
|