|
eeuwige rustxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
sereen en waardig
ben je heengegaan
afscheid was reeds genomen
afstand van het stoffelijke
diep verdriet heerst nu
ook dankbaarheid om jouw
wat je was en wat je betekende
de pijn sneed nog even
diep en ongenadig
de tranenbron aan
opflakkerend af en toe
de vrije loop heelt wat kan
zuivert het verdriet
samen horen en samen zijn
zal blijven duren zich vestigen
dit hopen wij toch allemaal
toekomst beleef je nooit
gissen doet zijn werk
nog enkele dagen
bedekt kilte jouw gelaat
met een weerschijn van vrede
want jouw strijd is nu gestreden
jouw voorbeeld is onze steun
jij wordt herinnering
blijf bij ons in moeilijke dagen
vier ook met ons mee
bij het ontstaan van elk nieuw leven
en elke gelegenheid
wij staan nu bovenaan
tot de roep van eeuwigheid ook ons bereikt.
dala
|