Toen hij jaren terug, overleed, heb ik in de kerk, volgende woorden van afscheid aan mijn vriend, uitgesproken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
rust nu in vrede mijn vriend
ik heb je gekend zoals weinigen dat mochten
je gewaardeerd
van je geleerd
en teruggegeven wat ik zelf al bezat
het onvolmaakte leven
was tussen ons geweven
als een woekerplant
bij jouw sterven stond ik daar
als naakt en verwezen
maar de warmte van de herinnering
dekte mij toe
met onvolgroeide woorden
die enkel tot volheid kunnen komen
in een eeuwigheid van zijn
je komt nu rusten
in de schaduw van onze toren
na afscheid te hebben genomen
in deze kerk
dit maakt je definitief tot iemand van ons
en op jouw graf zal ik sedum telephium kweken
misschien wel wilde marjolijn
of moet het gewoon huislook zijn ?
daar hebben we het later nog wel over.
ADIEU mijn vriend, adieu...........
dala
|