|
hand in hand binnen gaanxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
steeds dieper
zalen gangen trappen
plots een ruwe witgekalkte muur
erop één woord
in grote groene letters
A L M O N I E
geen uitleg
geen woord gesproken
steeds dieper gaan we hand in hand
tot ik wakker word
twee trappen hoog
een eenzame zaal loopt vol
gedempte geluiden
alleen voel ik mij en luisterbereid
een man in zwart gewaad vooraan
leest poëzie strofe na strofe
geeft wat commentaar
toch spreekt het gedicht mij aan
in een totaal andere taal
de taal van de stilte
van het nu in altijd zijn.
dala
|
