laat mijn oren met rustxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ga spelen in de tuin
zo vaak gehoord
zo vaak zelf gezegd
zoveel tranen gedroogd
zoveel zelf gelaten
ieder vind zijn draai
de een vanzelfsprekend vlug
de ander neemt zijn tijd
alles komt uiteindelijk terecht
niets krijg je voor niet
wordt zelden in de schoot gelegd
vechten voor je brokken
wat ruw gezegd
maar een werkelijkheid.
dala
|