Dit poëem heb ik zo pas, als afsluiter van mijn matinale PC-tijd uit mijn vingers laten vloeien, komend uit de diepten van mijn zijn.
droomvrouw xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
jij bent een stuk
van een dagdroom
onmogelijk
in alle fatsoen
zo ben jij verdriet
dat mij tergt
zonnig
voor die andere
een glimpje
gun je me wel
jouw lach
warmt mij wat op
jouw gedrevenheid
bewonder ik
alles aan jou
en nog zo veel meer
een zalig ogenblik
teruggekeerd
waar ik thuis hoor
zo vergroeid met
overvloed aan zorg
kus ik zacht
zo zacht als mogelijk
duidelijk begrijpend
dat jouw naam
als een zeldzaamheid
is toegevoegd
bij wie het ook mocht zijn
zie ik dan op
naar de geliefde
die het moeilijk heeft
omwille van mij
maar ik kom bij jou
als het lot
terug
mij brengen zal.
dala
|