Er zijn zo van die dagen dat alles tegen valt, dat je er geen gat in ziet. Gelukkig zijn dat, nu eens rap, dan weer traag, voorbijgaande ogenblikken. Alles klaart dan plots weer uit. November is altijd een harde noot om kraken.
helaas xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
opnieuw
het duister in
de eenzaamheid
opnieuw
geen zon meer
ook geen maan
ik loop verloren
in een kille droom
gelijkend op de dood
opnieuw kom ik
naar je toe
om hulp
opnieuw
ga ik heen
met enkel wat raad
was het de laatste keer
ik weet het niet
dan is het voorgoed voorbij.
dala
|