Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
20-03-2010
kind
kind
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
karbonkelogen
kijken verbaast
ze zeggen
jij bent nooit te oud
voor mij
frustratie van opa
omdat die ogen
dieper zijn
dan zijn tanend
geheugen
zacht als fluweel
zo diep
daagt hem uit
zo olijk
is het droom
is het werkelijkheid
eens knijpen
in opas wang
schavuit schatert
dat het tuit
en eindelijk
opa lacht
dala
Reacties op bericht (1)
25-03-2010
Leuk gedicht, vanwege een opa
Gisteren namiddag, ben ik gaan picknicken met de kleinkinderen,
het was heerlijk weer, en ze hebben ervan genoten.
Vandaag heb ik in de tuin gewerkt,
nu even tijd om bij de blogvrienden langs te gaan.
Groetjes,
Remi
25-03-2010 om 17:00
geschreven door Remi
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
