Nu moest Emmelie hem terug brengen, waar hij de dag ervoor gestopt was. Naar L' Ecaille over Bazancourt, een streek waar suiker geproduceerd wordt. Om vervolgens de oude Romeinse weg te nemen naast Pomacle en Béthency naar Reims. Het zag er wederom een mooie dag uit. Nog maar 1 dag regen gehad gedurende de trip.
Het heeft nu even geduurd om verder te werken aan de blog, omdat de dochter vertrok om haar vader nog eens te zien en zo kon ik er wat foto's bijvoegen. Ze is maandag in de late namiddag vertrokken, maar eerst moest ze nog wat boodschappen doen :nog een hoes tegen de regen halen,wat glutenvrij brood en koekjes. Ik zelf bereidde ondertussen hun avondmaal, zodat ze niet moesten uit eten gaan en veel konden bijpraten. Ze kwam hem, na veel rondrijden toch op het spoor te L' Ecaille. Niet gemakkelijk zei ze, de GPS toonde het kleine dorpje niet. Je moet de kleine paadjes inrijden om hem te zien. Samen reden ze dan naar een camping in Guignicourt. Daar sloegen ze beiden elk hun tent op en hij smulde van de overvloed aan eten die ik had meegegeven. Wat gezellig bijpraten en het was slapenstijd.
Om 11.37 uur zit hij in La Bouteille, op weg naar Dohis,alhoewel ik niet geloof dat hij daar vandaag geraakt. Ja toch in Dohis. Hij heeft geen camping gevonden, maar mocht bij mensen uit Nederland staan in de tuin. Het moet aangenaam geweest zijn want het gsm verkeer bleef weg. Er waren net ook Spaanse vrienden toegekomen, allez santé! Ik wil hier nog een foto toevoegen van iemand bij hij sliep in de tuin. Met dank aan deze heer om zo gastvrij te zijn.
Nu moet hij verder. Alleen met de nieuwe rugzak en de kippenbouten voor vanavond. Het was mooi weer. Hij was op weg naar Guise, waar hij al rond 15 uur aankwam en zijn tent opsloeg. Het was vlot gegaan.
De volgende dag was het regenachtig. Wat dan ook nu en dan het geval was. Maar hij had goed geslapen. Om 9 uur was hij nog niet ver, alhoewel hij om 7 uur opgestaan was. Hij had nochtans de weg gevraagd in de receptie maar men had hem de verkeerde kant uitgestuurd. Aan de kerk zag hij dat hij terug moest keren. Hij ging over Buironfosse naar Etréaupont. Rond 16 uur campeerde hij op de camping du Val d'Oise. Hij mocht er gratis staan omdat hij pelgrim was. Avondeten bestond uit kabeljauw en rijst." Weeral rijst", zie ik, "ik mocht naar de babecue bij mijn zus, hm."
Een dagje in de regen. Toen we nog in de mobilhome zaten begon het te regenen. Gelukkig kon hij nog 1 dag verder met een lichtgepakte rugzak want ik bleef nog 1 dag. Hij moest zijn regencape, die hij van vrienden had gekregen, gans de dag aanhouden. Van Sebourg naar Landrecies. Nu had hij geen kaart meer die hij kon gebruiken en kon hij ook geen kleine weggetjes meer nemen, door de velden en de bossen. De vennootschap van de pelgrims kwamen hier niet voorbij tot Chateau-Porcien doet hij het zonder uitgestippelde weg. Dit maakt het natuurlijk minder interessant en ook lastiger en gevaarlijker door het verkeer. Rond 15.30 uur kwam ik hem tegen. De man met de cape, precies een monnik of een gangster. Ik ben even gestopt om een foto te nemen en hem toch even in de verleiding gebracht om hem mee te nemen naar Landrecies. Dit kon hij niet doen," zijn hart zei dat het niet mocht." Aan de brug over het Canal de la Sambre pikte ik hem op en we hadden een goeie plaats gevonden aan het water om te staan met de mobilhome. Deze keer had ik eten voor de avond gemaakt en ook voor de volgende avond. Hij was moe maar tevreden. De compeed doet nog wonderen. Deze avond nog eens scheren en dan zou hij er weer tegen kunnen. De volgende morgen heb ik nog enkele foto's genomen met de nieuwe rugzak en vers gewassen kleren erin. Het afscheid was deze keer minder lastig als toen hij thuis vertrok. Doe zo verder Jan.
Ik sprak reeds over de mensen waar hij sliep met de 4 kinderen. Zij was licentiaat Frans en de kinderen gingen naar een Nederlandstalige school. Hij sliep er in de benedenverdieping, en had het lekker fris, want het was warm die avond. Eén van de kinderen sliep zelfs in een tent. Hij mocht er mee-eten:biefstuk-friet.
De volgende morgen kwam Jan in Doornik. Daar heeft hij zijn eerste stempel gevraagd in het bisdom. Hij vroeg aan Emmelie en mij of we niet een dag wilden komen shoppen. Jan die ons zoiets vraagt? Daarom heb ik dan nog vlug een nieuwe rugzak voor hem gaan kopen om de tent mee te nemen, want al dat bedelen kan je toch niet blijven doen! Rond 17 uur ben ik vertrokken maar het liep niet van een leiendakje om hem te vinden. Hij was naar eigen zeggen voortdurend met de grens aan het flirten. Ik dacht dat hij al in Frankrijk zat, daarom stond de GPS op Frankrijk. Maar hij zat in België in Bléharies aan de Schelde. Nadat we enkele keren over en weer gebeld hadden en ik het ook nog eens gevraagd had, heb ik hem uiteindelijk gevonden. De pelgrim met zijn grote rugzak stond op het rondpunt. Iemand was hem trouwens daar komen vragen of hij een slaapplaats nodig had. Maar dat was nu niet meer nodig want ik was er met de mobilhome. Mag je zo iemand vertrouwen, die gratis onderdak aanbiedt? Je zou het toch niet meer weten de dag van vandaag. Misschien gebruiken ze je wel om één of andere nier uit te halen? Wie weet of is dat te ver gezocht.Wij hebben daar aan te Schelde vertoeft. Heerlijk aan het water en rustig. Echt eens de moeite om daar te fietsen, Jan vertelde dat je gemakkelijk van Gent naar Bléharies kunt fietsen. Een andere keer misschien?
Goed geslapen, ja. Na 2 uur komt hij aan te Aalbeke en stopt even bij een kapelletje. Ik schrijf hem in berichtje dat er veel duimen voor hem,vrienden het koor...Om te eten zit hij in een taverne. Maar om 18.30 pas een bericht dat hij nu uiteindelijk een slaapplaats gevonden heeft. Eerst navraag gedaan waar Mr. pastoor woonde. Maar deze was niet thuis ,dan maar bij de nonnetjes aangebeld te Pecq. Zij mochten niemand te slapen leggen. Kwestie van christelijke mensen? De man waar hij reeds één en ander had aangevraagd, kwam hij opnieuw tegen en zei:"Je mag ook bij ons slapen als je wilt". Hij moest het eerst nog vragen aan zijn madame, maar deze was veel vriendelijker dan de nonnetjes. Een gezin met 4 kinderen en ze namen er nog één bij!!! Zij spraken Frans en de kinderen enkele woorden Nederlands. Best geen gemakkelijke om slaapgelegenheden te vinden. Ik zal hem morgen oppikken met de mobilhome en hem enkele dagen begeleiden tot hij meer zekerheid om ergens te kunnen slapen. Misschien in Reims of. We zullen zien.
Na het ontbijt bij Joke vertrok hij. Om 13.34 "Ik zit in Ledegem 9 km van Menen, maar zit in een maïsveld. Oi moe kakken moei kakken." Let maar op Jan van de ruggeventjes! 16.43 Na wat navraag gedaan te hebben in het toeristisch bureau is hij beland in Haluin. Juist over de taalgrens en logeert daar in de ecologes. Beslist geen kamer voor een pelgrim. Twee bedden voor 2 personen." Picon gekregen van een kapitein." In zijn kamer met 2 grote bedden kan hij rijst en vis koken. Daarna probeert hij een poging tedoen om voor het eerst te skypen, dit lukt hem. Joepie we zien hem en hij is toch wel bezig aan een glas rode wijn te nippen. Hij zal wel goed kunnen slapen. Hij ziet er opgewekt uit maar hij heeft wat last van zijn schouders door de zware rugzak. Dat zal wel over gaan, drink nog eentje, Jan.
Jan belde verschillende plaatsen op om te slapen. Maar nergens nog plaats ... in de herberg. Zo kon hij toch een slaapplaats krijgen bij een ex-collega en haar man, Bij Joke Pollet in Ardooie. Daar heeft hij natuurlijk veel herinneringen boven gehaald over hoe kan het anders ... de school. Gelukkig zijn er nog goeie mensen in de wereld.
Stipt om 8.30 uur verliet hij de woning. Na zorgvuldig vele literatuur te lezen waagde hij het erop. 3 keer heeft hij de rugzak ingepakt. Het afscheid was wat emotioneel, maar ik zal hem toch nog wel wat boeken brengen om zijn reis verder te zetten. We namen enkele foto's en op de hoek van de straat keek hij niet meer om. Wat dacht hij... Wie weet... aan het huis van Toon, zijn broer bleef hij niet staan, om nog eens afscheid te nemen. Het was warm en het ging nog warmer worden die vrijdag, 2 augustus 2013. Stipt om 12 uur kreeg ik een bericht dat hij in Lichtervelde was. Hij zat in de kerk en zocht er verkoeling. Hij schreef:"warm en zweterig".
Na het ontbijt bij Joke vertrok hij.
Jan op weg naar één van zijn dromen.
