Rond 12.12 zijn ze bij Boadilla del Camino. Naast de dorpskerk staat een interessant monument uit de Middeleeuwen:de laat-gotische rechtszuil El Rollo de Boadilla. Daarna gaat het verder naar Fromista. Ze eindigen in Villamentero de campos en hebben 36 km afgelegd. Het is nu 17.07 u.
Aan de namen van dorpen aan de St Jacobsroute is duidelijk te zien dat de bewoners trots waren op de geplaveide wegen, elders kon men zich die luxe niet veroorloven. Calzada =geplaveide weg. Hij is dus terug met Stephane de Bretoen.
Met een paar nieuwe schoenen en handschoenen, want 's morgens is het fris, zo'n 2°. Tegen de middag terug 20°. Ook 14 kg lichter dan hij thuis vertrok. Er zijn er nog die willen gaan naar Compostella. Maar de A mode moet ons nog niet verwachtende zijn. Eerst wat oude broeken van vroeger dragen en wat bij vetten, dan kunnen we zien! Met het nieuwe jaar en de feesten in zicht zal dat misschien wat vlugger gaan! Helmut is al 50 km verder en niet meer in te halen. Gelukkig is daar de Breton weer op zijn weg gekomen en nog vele anderen... uit Calpe en uit... Ja hij zegt zoveel dat ik het niet kan onthouden. Eén ding is zeker hij amuseert zich. Donderdagavond is hij in Rabé de las Calzadas. Niet ver genoeg naar zijn goesting. Hij heeft te lang op de trein naar Burgos moeten wachten.
Met hen het stadje verkend en het haar geknipt. Lekker gegeten en eens een rustige nacht of twee geslapen. Dat zal deugd gedaan hebben, alhoewel zij niet zo vroeg gaan slapen. Ze hebben een ander levensritme dan een pelgrim. Morgen, donderdag 10 oktober vertrekt hij terug met de trein naar zijn route in Burgos. Benieuwd waar Helmut nu is? Toch even de leuke foto's van bij de kapper tonen.
Rond 10.30 u zijn ze in Burgos. Hier verlaat Jan zijn vriend Helmut. Jan gaat onze vrienden ,die we leren kennen hebben uit de dansgroep van de Kasteelfeesten in Wijnendale, een bezoekje brengen. Daarvoor neemt hij de trein vanuit Burgos tot Palencia. Een 40 km.
Van Santo Domingo de la Calzada naar Villafranca-Montes de Oca. Ondanks enkele korte stijgingen en afdalingen is dit een gemakkelijke route op onverharde wegen en brede paden, die soms langs de aotoweg N 120 loopt. Deze kan wel gevaarlijk zijn. Daarna gaat het over de Montes de Oca. Deze route is wel vanwege de hoogteverschillen nogal hardnekkig. Je hebt een prachtig zicht op de Montes de Oca. Zijn dag zit erop in Villafranca-Montes de Oca. Dat zijn weer wat kilometers in de benen. 38 km kan dat? Het is niet voor niets dat zijn schoenen reeds versleten zijn.
Het is 16.50 u en nu al in Navarrete. Dit is de streek van de Riojawijn. Op deze etappe heeft hij de Ebro overgestoken en richting Logrono veel wijngaarden gezien. Het is drooggebleven, en weer meer dan 30 km gestapt. De Riojawijn is heel goed en te vergelijken met goeie Franse en andere bekende wijnen. Je hebt er toch wel eentje gedronken zeker?
De nacht van 3 op 4 oktober heeft het veel geregend. Maar dan toch zon tijdens de dag en rond 13 u. al in Azofra op 560 m. Volgens het boekje heeft hij zo'n 23 km gestapt. In Azofra zegt hij is er niet zo veel te zien,maar er moesten nog boodschappen gedaan worden. Avondmaal bestond uit Spirelli met rode pepers en zalm uit een doosje. Hm... Ik was nog leuk aan het winkelen in Barcelona. De winkels zijn er lang open en dat viel reuzemee.
Ikzelf ben er ook eens van door gegaan, maar niet te voet. Naar Barcelona... Jan was ondertussen op weg op 2 oktober aangekomen in Torres de rio. Dit is een particuliere herberg. Je hebt er geen keuken maar er is wel eetgelegenheid. Plaats om met 30 personen te slapen en er is veel volk. Ze hebben nogal wat regen gehad. Maar tegen de avond scheen de zon weer.
Van deze dag weet ik enkel dat ze met veel moeten samenslapen. Dat er nog enorm veel volk op wandel is. Moet er dan niemand werken? Het heeft wat geregend op het einde van de dag, maar ze hebben er geen hinder van gehad.Geslapen in Estella 440 m. Hier zijn veel pelgrims die pas in Spanje begonnen zijn en daarom veel mensen met pijnlijke voeten. De voeten van Jan houden het nog goed. Ze zijn ook al wat getraind en stappen vlugger dan de pas begonnen pelgrims, maar er zijn ook Koreanen en andere jonge gastjes die hen toch nog durven voorbij steken. Laat je niet doen hé!
Zij schreef daarnet het volgende. Het was een verrassend blij weerzien. Jan was helemaal ontspannen, had ik de indruk. Hij zag er gelukkig uit en het was ontroerend hoe hij in de kerk van Orthez, "Panis Angelicus"zong. Toen hij belde dat we toch eens naar de slaapplaats moesten gaan kijken, vonden we een verrassend mooi, oud torentje waar ze heel goed gehuisvest zaten. De was, was al aan het draaien en een andere pelgrim had al 3 kopjes gezet voor thee voor hen met peperkoek. Een leven waar we toch echt niets van weten, alleen maar als je het zelf doorstaat kan je dat begrijpen. Het is ook een hele confrontatie met jezelf denk ik. Met Helmud erbij loopt het dan weer anders, maar ik denk dat dit erbij hoort. Mensen ontmoeten, een stukje met hen de weg opgaan, loslaten en weer alleen verder trekken tot er weer iemand op je pad komt. Zondag (dus eergisteren) toen ik een smsje stuurde, zat hij al in Pamplona! Het grootste deel heeft hij al achter de rug. Ook het moeilijkste denk ik, want de route in Spanje die hij nu volgt, is wel meer gericht op de pelgrims. Dit was wat zijn zus zo mooi schreef. Toch leuk als iemand van je gezin eens langs komt en dan nog foto's neemt ook.
Nu al reeds in Spanje voor wie het nog niet duidelijk was.
De col de Roncesvalles is geen pretje om te wandelen. Dit is de locatie van de legende van Roeland. In Hunto waar ik al over sprak,daar was hij gisteren. Daar loopt de weg nog stijl naar omhoog naar Roncesvalles. Volgens het boekje die ik hier heb loop je van Hunto naar de grens 4.45 hoogte 1337m. Dit is het baskenland.
Op 29 september, 2013 , om 18.00 heeft hij in Villava geslapen in een abdij van de broeders Franciscanen. Vroeger heeft hij nog in Ardooie gewerkt bij Franciscanen. Een broeder vroeg hem dan ook honderd uit, wie hij kende en toen hadden ze er één gevonden die ze beiden kenden. Dat was een heel vertellement natuurlijk. Daar zat hij nog op 5 km van Pamplona.
Maandag, 30 september. Rond 12.50 waren ze door Pamplona en had hij de nodige broodjes en koekjes opgeslagen.Geslapen in Uterga op 5 uur van Pamplona.
Het is vrij moeilijk om foto's achteraf bij te plaatsen, maar ik wil jullie ze toch laten zien.
47 ste dag op weg naar St Astier.
Hier de Duitser Helmut Don.
Saint Sever refuge.
St Jean Pied-de-Port.
Op weg naar het hoogste punt van de dag, veel wind en door de Pyreneeën 58 ste dag.
Nog een derde compagnon een Breton, die ze achteraf hebben laten gaan. Hij moest wat vlugger naar huis denk ik. Nee, hij werd op een bepaalde dag afgehaald.
Het is warm, dus dat valt nog mee. Kristien en Piet hebben hem opgezocht in de refuge van Orthez. Jan heeft nu zijn tent en matras meegegeven. Enkel zijn kookset heeft hij bij gehouden. Dat maakt toch een verschil van 3 kg.
Woensdag 25 september ,op weg met de zon in de rug, maar wel lang nevel gehad. In Sauveterre-de -Bearn kan hij eindelijk nog eens skypen en enkele foto s doorzenden.
Donderdag, is hij om 13.22 nog op 10 km van Ostabat. Dit is weeral een plaats waar veel pelgrims samenkomen want de meeste vertrekken pas vanuit Saint Jean Pied-de-Port. Het is zijn doel om daar morgen dus vrijdag, aan te komen en inderdaad de volgende dag om 12.11 schrijft hij nog 4 km van Saint Jean. Nu nog een korte pauze nemen en dan naar Huntto, anderhalf uur lastig klimmen. Om 17.21 is hij er . Nu even uitrusten en ook de batterijen van gsm opladen.
Zaterdag, 21 september op weg naar Mont de Marsan nog 10 km rond 13.30. Ze slapen in een refuge voor 10 euro. De camping was gesloten. Rond 17 u heeft hij nog wat tijd om naar een biowinkel te gaan. Kristien zijn zus en Piet schoonbroer hebben net gebeld dat ze toch ergens in de omgeving zijn en hem een bezoekje brengen. Omgeving, ja toch zo'n 2.30 u rijden. Ik wist het al en had hen gevraagd wat glutenvrij brood en koeken mee te nemen.
Zondag, 22 september Rond 17.25 is hij aangekomen in de refuge van Saint Sever. 8 euro. Hij eet vanavond spaghetti met tonijn. Gratis maal van de hospita. Graag meegenomen natuurlijk. Straks ga ik eens de toerist uithangen schrijft hij. Wat doe je dan anders?
Maandag in Beyries. Op 16 km van Orthez. Beyries bekend in de wereld om zijn douche.
Met hen het stadje verkend en het haar geknipt.
De col de Roncesvalles is geen pretje om te wandelen. Dit is de locatie van de legende van Roeland.
Gezellig terug zien van Helmut, de Breton en Jan.
Aan de viergen de biakorri 1090 m hoog.
47 ste dag op weg naar St Astier.
Hier de Duitser Helmut Don.
Saint Sever refuge.
St Jean Pied-de-Port.
Op weg naar het hoogste punt van de dag, veel wind en door de Pyreneeën 58 ste dag.
Nog een derde compagnon een Breton, die ze achteraf hebben
Op weg naar Ostabat
Het leger op weg naar Ostabat.
Sauveterre
54 ste dag laatste dag met tent. 3kg minder!
Jan in Sauveterre
Zaterdag, 21 september op weg naar Mont de Marsan nog 10 km rond 13.30.
