Zoals zovelen op diverse forums het onverantwoordelijk rijgedrag van de Egyptische chauffeurs bevestigen zullen ook onze leden, die in het voorjaar aan de reis en uitstappen in Egypte hebben deelgenomen, dit kunnen bevestigen.
In ons artikel over de reis heb ik dit reeds uitvoerig beschreven.  Ook diegenen die met een taxi van El Gouna naar Hurghada reden, kwamen lijkbleek terug.  De "politie", overal alom tegenwoordig blinkt uit in het nietsdoen.  De politieman op onze autocar was na 10 minuten reeds in een diepe slaap de "gids" idem. 

03-11-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

17-10-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

03-10-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

SHOW IN DEN BUNGALO

Donderdag 26 februari 2009 om 2015 uur

Arenbergstraat 10

ANTWERPEN

Blijspel van Ruud De Ridder met:

Sven De Ridder - Aron Wade – Anke Frédérick – Brik Van Dyck – Vicky Florus            Nele Bauwens – Maarten Bosman

Korte inhoud: 
Het verhaal speelt zich af op een camping in de Antwerpse kempen.
De meest gekende kliek op deze camping is "De Magarine".  Ze kennen mekaar door en door vermits ze zowel thuis als op de camping allemaal in dezelfde straat wonen.  Er heerst orde bij "De Magarine" en de onbetwistbare leider is de Lou.  Hij staat al lang op de camping en aan zijn gezag valt niet te tornen.
Bij het begin van zo'n nieuwe vakantie-zonder-zorgen, komt er tussen al die keurige bungalows een vervallen, vieze, vuile caravan staan.
Wie is die onverlaat die de rust van de magarinebewoners komt storen ?
Wie haalt in zijn hoofd om op het enige braakliggend plekje zo'n vervallen ding te plaatsen ?

Prijs voor de leden en hun partner : 16 euro ipv 18 euro;

Inschrijven kan door storting van het overeenstemmende bedrag op Rek VPV 000-1552605-23 en

Dit voor 15 december 2008.

De kaarten worden je, 15 minuten voor aanvang, bij de ingang van het theater overhandigd.

10-09-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

(2003-2008) We noteren 15 september 2003 datum waarop we van onze buitenlandse gasten de eerste reacties op de feesten, ter gelegenheid van 30 jaar VPV, mochten ontvangen. Ze waren weer vol lof over de ontvangst en de organisatie van hun vijfdaags verblijf in Vlaanderen. En terecht want de Raad van Bestuur had geld noch moeite gespaard om iedereen en uiteraard onze eigen leden in de eerste plaats, extra te verwennen.

Maar zoals Rudy Cracco het in zijn eerste editoriaal van ons tijdschrift jaargang 31 verwoordt, waren we toch wat ontgoocheld over de geringe opkomst van onze eigen leden. Lang konden we er niet om treuren want met de Algemene Vergadering en de verkiezingen van een nieuwe Raad van Beheer konden we vlug overgaan tot de gewone orde van de dag. Niettegenstaande een oproep naar nieuwe kandidaten voor de Raad van Beheer moeten we de volgende vijf jaar verder doen met oude ploeg. Echt nieuwe ideeën kan je dan voor de volgende vijf jaar niet verwachten. We starten het jaar met een winterverblijf en kiezen ditmaal voor Grand Canaria, hotel “Katarina”. Eens iets anders, andere wandelwegen, de zandduinen en ja hoor een andere sfeer. Zeker nog te doen, maar de meesten vinden op Tenerife meer vakantiesfeer. Dat wordt genoteerd. Februari komt dan het Antwaarps teater met “ Ons moeder mag het nie weten” . Voor het najaar hebben we, naast het gastronomisch weekend in “Klein Zwitserland” in het Groot Hertogdom Luxemburg, een vijfdaagse citytrip naar Berlijn georganiseerd.

Onder het motto” Berlin ist eine Reise Wert’ heeft de hoofdstad van Duitsland en Potsdam ons zeker niet ontgoocheld. Het was een zware reis waarop men ons op die korte tijd zoveel mogelijk heeft laten zien met de bedoeling gefascineerd te worden door de stad en later op je eentje of met vrienden terug te komen. De Algemene Vergadering en het Banket hebben nog steeds plaats in “De Basiliek” in Edegem.

We beginnen in 2005 tamelijk vroeg met ons winterverblijf in Tenerife. Hotel “Las Palmeras”. Nog steeds worden de buffetten in het hotel tot de beste van het eiland beschouwd. De ligging en de tuin zijn ook niet te verwaarlozen. Amper terug thuis staat “Het gepluimd kieken” op ons programma en dat van het Echt Antwaarps teater. Voor het najaar gaat de gastronomische reis ditmaal naar de Mont Saint Michel en een bezoek aan het ommuurde vissersstadje Saint Malo. Deze driedaagse reis blijft in de belangstelling staan bij onze leden. We trachten elk jaar een andere streek aan te doen, maar wil men echt gastronomisch doen blijft men nogal eens gemakkelijk in dezelfde omgeving. Het jaar wordt opnieuw afgesloten in Edegem.

2006 zal ons bijblijven als het jaar waarin we een fijne collega verloren. Willy Coussee die in 2001 door een herseninfarct werd getroffen verliet ons definitief.

Bijna traditioneel, toch al voor de vierde maal, kiezen we voor ons winterverblijf Tenerife met de hoop de lange koude winter zonnig te kunnen onderbreken. En waar kan men op amper vier uur vliegen toch wat zon verwachten in de wintermaanden, juist op de Canarische archipel. Sommigen kiezen zelf voor een verblijf van 12 nachten, misschien repeteren ze voor een overwinteringsverblijf. Ruud De Ridder mocht ons in mei in zijn Antwaarps teater verwachten met “Amaai Mijne Rug”.

Na het succes van de vijfdaagse naar Berlijn organiseerden we in 2006 van 3 tot 9 september een een reis naar Rome. Sommigen lieten zich afschrikken door de lange autocarreis naar Rome. Diegene die mee geweest zijn zullen het moeten beamen, het viel goed mee en we waren meer dan drie dagen op route in de stad en zijn omgeving. Deze reis zal bij velen in de herinnering blijven. U moet niet echt rooms katholiek zijn, een audiëntie bij de Paus op het Sint-Pietersplein doet toch iets bij de mens. En we hadden toch weer een groepsprijs kunnen bekomen die niemand kon geloven. De vereniging had zoals steeds weer in de geldbeugel getast om het voor onze leden extra aantrekkelijk te maken. We lieten dit jaar het gastronomisch weekend vallen wat bij sommigen toch in het verkeerde keelgat schoot.

We beloven het, we zullen dat nooit meer doen !

Na twintig jaar Edegem en de “Basiliek” voor onze Algemene Vergadering en het banket, zochten we voor 2006 naar een nieuwe locatie. Het werd “Feestzalen ROXY” in Sint-Niklaas. Voor de eerste maal moesten onze Antwerpse vrienden ’t Scheld oversteken en we hadden een kleine vrees dat het een hinderpaal zou zijn. Gelukkig was dat niet nodig en de perfecte ontvangst door de familie Daelman-Smet deed ons besluiten de nieuwe locatie in de toekomst aan te houden.

Ook onze locatie in Tenerife blijkt wel enkele jaren aan te houden, want in 2007 trokken we opnieuw naar Tenerife. Het goede weer was echter niet van de partij en de twijfel voor de toekomst sloeg toe. Den bompa was terug in het Antwaarps teater. Op 27 april zagen we “Wat doen we met den Bompa?”

Van 30 september tot 3 oktober trokken we voor vier dagen naar Normandië. Geen echt gastronomisch weekend meer, maar een vierdaagse met gastronomische toets. Voor onze Algemene Vergadering keerden we terug naar de Roxy.

Tot slot het afgelopen jaar, het 35 ste. Geleerd door de povere belangstelling van onze eigen leden voor de feesten van 30 jaar VPV hadden we besloten geen feestelijke vijfdaagse met buitenlandse delegaties te organiseren. We stelden onze leden voor te kiezen tussen ; een combi Luxor-Hurghada of een cruise op de middelandse zee. Het werd de combireis in Egypte, die zoals je in ons vorig tijdschrift kon lezen een groot succes werd.

We hebben daarmee wel een aantal leden moeten ontgoochelen. Maar zoals steeds kan men nooit iedereen de volledige voldoening geven. Ook de najaarsreis is dit jaar iets speciaals “Presq’ile de Quiberon” en het banket van zaterdag 20 december zal in het teken staan van 35 jaar VPV.

Hiermee sluiten we ons overzicht van 35 jaar Vlaamse Politievereniging af. Zij die er al eens bijwaren of zij die het overzicht hebben gelezen zullen moeten toegeven dat we voor amper 6,5 euro per jaar heel wat hebben teruggegeven. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om mijn collega’s in de Raad van Bestuur, waarvan de meesten het grootste deel van die 35 jaar hebben meegemaakt, te danken voor hun onverdroten inzet. Elk binnen zijn mogelijkheden, hebben ze borg gestaan voor een Vlaamse vereniging, die niettegenstaande de veranderde wereld, met optimisme naar een volgende mijlpaal kan groeien. Mijn oprechte dank !

Roger Losa
Voorzitter

06-09-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

28-08-2008, 12:26 Geschreven door Roger Losa

21-08-2008, 13:50 Geschreven door Roger Losa

TOMBOLA

Zoals elk jaar organiseert de VPV een grootse tombola. Ook dit jaar zijn er voor meer dan € 2000 aan prijzen te winnen. Onze tombola is jaarlijks een succes en maar best ook want die inkomsten zijn levensnoodzakelijk voor het voortbestaan van onze vereniging.

De eerste prijs is een Philips PERFECTDRAFTBEERTAP

eerste prijs voor de omslag:

Een GSM

Loten, gebundeld in een boekje van 5 loten en een gratis omslag, zijn verkrijgbaar bij de leden van de Raad van Bestuur aan € 2,5 per boekje of door het storten van het overeenkomstig bedrag op de rekening van de VPV, vermelding “Tombola”. Ze worden u onmiddellijk opgestuurd. De trekking heeft plaats op het banket en de uitslag verschijnt in ons tijdschrift van februari 2009. Waar U ook woont, wanneer U wint, zoeken we steeds een oplossing om de prijs in de omgeving van Uw woonplaats ter beschikking te stellen. Denk eraan als U het lidgeld stort, stort wat meer en U maakt kans op een leuke prijs. ( PCR 000-1552605-23)

20-08-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

VALENTIJN 2009 in TENERIFE

Van 6 februari 2009 tot 15 februari 2009 in H10 hotel “LAS PALMERAS”

Van 6 tot 15 februari 2009 (10 dagen of 9 nachten) organiseren we opnieuw een winterverblijf in het zonnige Tenerife.

En na lang zoeken en informeren bij diverse toeroperaters hebben we opnieuw voor het H10 hotel Las Palmeras aan de Playa Los Americas gekozen. De ligging is ideaal voor diegene die graag een wandeling maken langs de promenade, links naar Los Cristianos (3 km) en rechts van het hotel loopt de promenade nog 5 km. Voor de zonners is er een mooie tuin met zwembad en voor de actieven onder ons is er een degelijke animatie ( boogschieten, pistoolschieten, geweerschieten, petanque, tafeltennis, waterpolo enz.), maar vooral de keuken van het hotel, dat bij alle reisagenten tot het beste van Tenerife werd beoordeeld, heeft ons laten besluiten opnieuw voor dit H10 hotel te kiezen.

Bovendien is, niettegenstaande de gevoelige stijging van de prijs tegenover 2007, de prijs-kwaliteit nog steeds bij de besten. We zullen opnieuw al het mogelijke doen om iedereen aan de rustige kant van het hotel te laten logeren en al weten we uit ondervinding dat dit niet eenvoudig is, kan iedereen die niet tevreden is van zijn kamer, na één of twee dagen van kamer veranderen.

Prijs per persoon: Leden en hun partner: 800 euro

                              Niet leden 830 euro

Inbegrepen in deze prijs:

• Vlucht België (Zaventem) – Tenerife
• De transferts van de luchthaven naar het hotel en terug
• 9 nachten verblijf in Hotel Las Palmeras ****
• Verblijf half pension, vanaf avondmaal eerste dag tot ontbijt laatste dag op basis van een tweepersoonskamer
• Welkomst- en afscheidsdrink aangeboden door vereniging
• Kaartwedstrijd met diverse prijzen
• Annulatieverzekering

Toeslag single : 180 euro

Kortingen, kinderen of 3 persoon op kamer : op aanvraag

Inschrijven kan door storting van een voorschot van 250 euro per persoon op Rek VPV 000-1552605-23 .

Om te kunnen genieten van de vroegboeking moet je inschrijven voor 31 oktober 2008.

Alle verdere informatie op het secretariaat 036695222.
Zoals steeds organiseren we een transfert vanuit Wilrijk naar Zaventem en terug (voertuigen kunnen gestationeerd worden binnen het kwartier van de federale politie.)

De deelnemers aan deze winterreis krijgen ten gepaste tijd gegevens betreffen het uur van vertrek enz.

Het saldo van de reis wordt verwacht tegen 1 januari 2009.

.

02-08-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

JUBILEUMREIS EGYPTE.

Wilrijk 5 april 2008 , 0345 uur. Een tiental voertuigen staan voor de gesloten poort van het complex van de Federale Politie in Wilrijk. Rufin die ervoor gezorgd heeft dat we de toelating kregen om onze voertuigen binnen het kwartier te parkeren, tracht vruchteloos beweging in de poort te krijgen. Het elektronisch systeem blijkt buiten werking te zijn.

Het kwartier ligt er verlaten bij. In één lokaal, langs de Boomsesteenweg brandt er licht.

Noël, die voorheen vruchteloos over de poort trachtte te klimmen en moest vaststellen dat een oud-para ook ouder wordt, probeert met steentjes tegen de ruit de aandacht te trekken van eventuele aanwezigen. Zonder enig resultaat. Ondertussen is de autocar die ons naar de luchthaven zal voeren aangekomen. Er is nog geen oplossing voor de weerbarstige poort en het lijkt erop dat we de voertuigen onder de brug zullen moeten parkeren. Tot plots Jackie zich herinnert dat hij in het bezit is van het telefoonnummer van het verlichte lokaal, dat als een soort transmissie centrum fungeert. Hij belt en inderdaad het is bemand en een brave ziel zal komen kijken of de poort langs de binnenzijde kan geopend worden.

Wat blijkt, de poort is niet slotvast en eenvoudig met de hand te openen. Na dertig minuten kan onze jubileumreis, richting Luxor echt starten.

Bij aankomst in Zaventem stellen we vast dat, niettegenstaande de paasvakantie op haar einde loopt, we zeker niet alleen willen vertrekken. De twee uur voor vertrek hebben we ruimschoots nodig om door de identiteits- en veigheidscontroles te geraken. De vlucht verloopt vlekkeloos en bij aankomst in Luxor dienen we voor het visum opnieuw aan te sluiten aan een lange rij wachtenden. We krijgen als groep een kleine voorgift. We hoeven het visum niet aan het loket te betalen maar kunnen later, op de autocar naar het schip, afrekenen. Bij onze inschrijving werden we ingelicht dat het visum ons 17 euro zou kosten en we betalen dan ook braaf die 17 euro met gepaste munt aan de jonge gast die rond komt. We hadden wel al gezien dat in de luchthaven, met grote affiches, de prijs van het visum 15 USD bedraagt. Een Amerikaans gezin dat eveneens op onze autocar zit en ook vanuit Brussel was vertrokken weigert de 17 euro te betalen en wil 15 USD geven. De jonge bediende die slecht Engels spreekt, weet niet wat hij daar mee moet doen en vraagt raad bij de hostess van Neckermann die niet wil tussenkomen bij dit dispuut. Uiteindelijk betaalt het gezin 15 USD per persoon of omgerekend 9,73 euro.

Ik heb aan de reisorganisatie om uitleg gevraagd voor dit grote prijsverschil, maar nog geen antwoord gekregen.

     M/S Semiramis 3

Rond 1400 uur kunnen we inschepen op de M/S Semiramis 3. Een in 2007 volledig ontmanteld en vernieuwd vijfsterren schip. De eerste indruk is overweldigend. Hier zullen we zeven dagen verblijven en genieten van drie buffetten daags. Tijdens ons verblijf wordt het schip geïnspecteerd door een internationale jury en krijgt het naast zijn vijf sterren de vermelding “Elegance”.
 

De bar van het schip

We worden in de bar verwelkomd door scheepsreisleidster Malka Lamine en na een korte programmabespreking naar het restaurant begeleid. De lunch in buffetvorm is uitstekend en het restaurantpersoneel is bijzonder vriendelijk. Alle dagen zullen we hier kunnen genieten van drie afwisselende buffetten. Ook de kajuiten met zicht op de Nijl stralen klasse uit. Iedereen is uitermate tevreden en kijkt al uit naar een druk maar uitermate gevarieerd en leerrijk programma onder leiding van Lafitte, de gids die zich al vlug benoemd als “Super Lafitte”. En terecht hij heeft gedurende die zeven dagen op en langs de Nijl bewezen dat hij zijn kennis van duizenden jaren Egyptische geschiedenis perfect en met de nodige humor kan aan de man brengen.

’s Anderdaags begint het weekprogramma al heel vroeg. We worden gewekt om 0500 uur en om 0600 uur aan het ontbijtbuffet verwacht, waarna een eerste bezoek op het programma staat : West-Thebe. Met de tempel van Hatsheput, de Memnonkolossen en vooral de Vallei der Koningen worden we onmiddellijk ondergedompeld in de rijke geschiedenis van Egypte. We weten nu ook waarom alles in de vroegte moet gebeuren, de temperatuur in de Vallei der Koningen stijgt al vlug boven de dertig graden en op het einde van de trip zitten we al in de veertig.

Kort na de middag ,tijdens de lunch, vaart het schip af naar Esna en Edfu.

Er varen zo een 350 schepen op de Nijl, tussen Luxor en Aswan. De Nijl heeft amper een diepte van twee meter en het schip heeft een diepgang van 1,50 meter zodat het tegen 15 km per uur, zigzag over de Nijl vaart. Langs de oevers zien we wat primitieve landbouw maar ook de woestijn is altijd in zicht.

Bijna alle uitstappen zijn zo georganiseerd dat we tegen het middagmaal terug op het schip zijn en kunnen genieten van de airconditie of de verkoeling op het dek, met ligbedden, een plonsbad en een bar waar o.a. lekker Egyptisch bier geserveerd wordt.

Op weg naar Aswan is het sluizencomplex een terugkerende hindernis. Tientallen schepen liggen er te wachten voor de sluis. De plaatselijke handelaars maken er gebruik van en bieden hun waren op een wel bijzondere manier aan. Ze naderen de schepen in kleine sloepen (roeibootjes) en gooien hun waar tot op het dek van de wachtende cruiseschepen, tien tot twaalf meter hoog. Het is een luidruchtige bedoening, die duurt tot dat de duisternis is ingetreden. Wachtend voor de sluis gaan we een volgende nacht in. ’s Morgens bij het ontwaken stellen we vast dat het schip door de sluis kan.

Met kleine bootjes prijzen ze hun waren aan en gooien deze tot op het dek
Foto : Jackie Carvers

Gezien het tijdverlies zullen we het bezoek aan de Horustempel in Edfu op de terugweg doen. We bezoeken nog wel de dubbele tempel van Kom Ombo.

In Aswan aangekomen bezoeken we de stuwdam. De stuwdam, gebouwd in de jaren zestig, is de oorzaak van het ontstaan van het Nassermeer dat vijfhonderd kilometer zuidwaarts tot in Soedan loopt. Het zorgt er voor dat het pijl van de Nijl onveranderd blijft en dat er ten Noorden van de afdamming geen overstromingen meer kunnen voorkomen. Ook de legendarische Nijl krokodillen blijven aan de Zuidkant, komt er toch één door dan is het een “sjakos” , dixit onze gids. De dam zorgt eveneens voor stroom in het Zuidelijk Egypte. Vervolgens rijden we naar de onvoltooide obelisk en de tempel van Philae. We sluiten deze trip af met een panoramische boottocht en een bezoek aan de botanische tuin.

In de late namiddag staat er nog een facultatieve citytour Aswan op het programma. Een gelegenheid om de levendige bazaar van Aswan te ontdekken, een kijkje te nemen in een moskee en die godsdienst te leren kennen uit een andere invalshoek. In een plaatselijke kroeg kunnen we bij een glaasje thee de waterpijp uitproberen. Het klank en lichtspel in de tempel van Philae laat iedereen aan zich voorbijgaan. Op de laatste dag staat nog een klank en lichtspel in Karnak op het programma.

Woensdag wordt een rustdag of kan men kiezen uit enkel facultatieve uitstappen. De kameelsafari St-Simone, het bezoek aan een Nubisch Dorp of de uitstap naar Abu Simbel. Voor deze laatsten wordt het vroeg dag en zeker geen rustdag. Om stipt vier uur worden ze aan de receptie verwacht. Met een lunchpakket en een kussen om nog wat te slapen gaat het met een autocarkaravaan 280 kilometer heen en 280 kilometer terug door de woestijn voor het bezoek aan Abu Simbel. De door de UNESCO beschermde tempels, gebouwd tijdens de regeerperiode van Ramses II werden voor de bouw van de stuwdam afgebroken en 280 km zuidwaarts terug heropgebouwd. Het twee uren durende bezoek ter plaatse doet al vlug de helse ritten heen en terug vergeten. En zoals steeds tegen de lunch is iedereen aan boord en varen we terug richting Edfu, waar we de Horustempel bezoeken. De korte rit door het centrum met koetsjes en de onvermijdelijke animatie van de de koetsier zal ons nog lang bijblijven. Aan de sluis hebben we ditmaal geen oponthoud zodat we donderdag in de late namiddag terug in Luxor aanmeren. De volgende dag zullen we de tempels van Karnak en Luxor bezoeken en voor de liefhebbers is er ’s morgens, bij zonsopgang (vijf uur) een vlucht met een luchtballon mogelijk. Ook een kameelsafari of het bezoek aan Medinat Habu + de vallei der kunstenaars is mogelijk.

’s Avonds staat het klank- en lichtspel Karnak op het programma, waarna we de laatste nacht op het schip ingaan.

Het eerste deel van deze reis heeft ons laten kennis maken met de oudheid in Egypte, maar ook deels met het dagelijkse leven in het zuidelijke deel van Egypte. Is er in Aswan al sprake van recente gebouwen en een meer ontwikkelde kern dan is Luxor voor ons nog een ”middeleeuwse”stad met meer dan 420000 inwoners die allemaal leven van het toerisme. De stad wordt beheerst door in de lucht priemende bossen van betonijzer, op de huizen ontbreekt het dak en meestal ook ramen, de hoop op verdere afwerking of opbouw is niet zichtbaar. Vanuit een luchtballon ziet men de man in het bed liggen, de vrouw op de mat ernaast en de ezel of kameel in de onmiddellijke omgeving. Buiten autocars met toeristen en aftandse taxi’s rijden of lopen er vooral ezels en ezelkarren. We hebben een hele familie (vier stuks) op de rug van een ezel gezien. Gelijkaardige taferelen op een oude bromfiets. En iedereen rijdt dan nog in het midden van de baan. Het openbaar vervoer bestaat uit pickups, kleurrijk beschilderd die kris-kras door elkaar rijden. De verkeerslichten worden nooit gerespecteerd. Groen licht betekent, je moet doorrijden. Rood licht betekent, je kan doorrijden behalve als de politie er staat en dan nog.

En dan is er nog de politie. Overal ziet men zakkig geklede mannen in zwarte uniformen met een gouden adelaar die ons doen denken aan de soldaten van de eerste wereldoorlog. Ze bemannen niet alleen de talrijke checkpoints, waar ze zich wat doelloos maar duidelijk bewapend onledig houden. Ze duiken zowat overal op, op het schip, in de autocar en op zowat elke hoek van de straat. Ze dienen ons te beschermen tegen hun eigen volk, een volk dat er wat moedeloos en uitgeleefd bijloopt. Veel vertrouwen kunnen ze niet opwekken en ze moeten zich zichtbaar intomen om, zoals het grootste deel van hun lotgenoten met de hand open te staan of iets te verkopen .

Ze kunnen enkel nog overleven bij de gratie van de cultuur en de graven die hun voorvaderen deskundig hebben leeggeroofd.

Vragen over de leefomstandigheden, de positie van de vrouw, het onderwijssysteem en het pensioen gaat ook onze gids deskundig uit de weg. En daar waar hij er niet onderuit kan tracht hij het rooskleuriger voor te stellen.

We zien ook dat er weinig of geen vrouwen te zien zijn en als ze zich dan al op de openbare weg verplaatsen er gesluierd bij lopen. Het personeel op het schip en ook later in ons hotel zijn voor 99 % mannen.

Op zaterdag maken we dan de oversteek naar de Rode Zee. Het is weer vroeg opstaan (0500 uur), want om 06 uur dienen de koffers aan de receptie te staan. Om 0700 uur vertrekken we naar het centrum van Luxor. In een zijstraat verzamelen zich een honderdtal autocars en minibussen. In de straat loopt overal de sterk bewapende politie rond. Ze zullen de karavaan begeleiden door de woestijn, zo’n 400 km. Om klokslag 0800 uur wordt het sein tot vertrek gegeven. Vooraan in de autocar komt een politieman zitten en we zien dat niet alleen vooraan maar ook tussen de kolonne een aantal politiejeeps rijden. Het zijn blauwe pickups met in grote letters TOYOTA op, achteraan zitten telkens een viertal politiemannen, het automatisch wapen in de hand. Alle “verkeer” wordt stilgelegd. Op elk kruispunt staat politie of een soort militairen met het wapen in de hand. Het is wel of ze op elk ogenblik een aanslag vrezen. De karavaan raast door de dorpen en de autocars beginnen elkaar in te halen. De chauffeur rijdt bijna steeds op de toerenteller in het rood en tegen ruim 130 km per uur van het ene checkpoint naar het andere. De politieagent, die het vooraan in de zon, te warm kreeg is ondertuussen verhuisd naar de derde rij in de autocar en doet een dutje. De “gids” is helemaal achteraan gaan zitten en doet eveneens zijn dutje. Hij zal slechts terug te voorschijn komen als we El Gouna naderen om ons mee te delen hoe goed de service op de autocar wel geweest is en dat daarvoor wat Baksjisj (drinkgeld) hoort.

Het tweede gedeelte van de reis zullen we doorbrengen in het Sheraton Miramar Resort ***** in El Gouna. Een stadje dat twaalf jaar geleden werd aangelegd en dat in Egypte “Het kleine Venetië” wordt genoemd. Het ligt 22 km ten noorden van Hurghada en is omgeven door een lagunalandschap. Het oord bestaat vooral uit hotels (13) van een superieure categorie. Het heeft een centrum “Downtown” en een haventje “Abu Tig Marina” waar bars en restaurants u uitnodigen tot een drink (zelfs alcohol is hier geen probleem). Het stadje heeft eigenlijk niets met Egypte te maken, behalve dan de weer overal aanwezige politielui in zwart zakkengoed, die de voertuigen op bommen detecteren.

                   Shutteldienst in El Gouna met o.a deze uit Pakistan komende minibus

                                                           Foto: Jackie Carvers

Met een goed georganiseerde shutteldienst (15 pond = voor de zeven dagen) of een Tok-Tok kan men vlot overal komen. Ook golfliefhebbers komen hier aan hun trekken

Het hotel is een reusachtig ressort in een prachtig aangelegde tuin. Het biedt ons alles wat van een vijfsterrenhotel mag verwacht worden. Men kan nauwelijks geloven dat het hier 10 jaar geleden nog woestijn was. Er is zelfs een 1,7 km lang jogging parkoer, naast een zwembadencomplex, een health club en drie restaurants. Het inchecken verloopt bijzonder vlot en iedereen, een beetje verspreid over het ganse complex, beschikt over een bijzonder grote en luxekamer. De start van een zonnige en warme strandvakantie. Goed om te bekomen van het drukke programma op en langs de Nijl. En wie er nog niet genoeg van heeft kan boeken voor een uitstapje op de Rode Zee, een woestijnsafari, dolfijnen spotten of Hurghada bezoeken.

De voorzitter overhandigt de derde prijs van de kaartwedstrijd aan Walter Rikse
Foto: Jackie Carvers

Ook de traditionele kaartavond in het hotel was weer een succes. De eerste prijs ging ditmaal naar Noël Gorissen met 96 punten, voor ondergetekende 95 punten en Walter Rikse met 92 punten.

Roger Losa

28-07-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa

35 JAAR VLAAMSE POLITIEVERENIGING 1973-2008

(1998-2003) Niettegenstaande de concurrentie van de voetbalwedstrijd België-Nederland werd ons 25jarig bestaan in 1998 afgesloten met een spetterend feest in de salons van het motel Beveren.

De “Strangers” die van ons eerste bal in 1973 een uitzonderlijk succes maakten, gaven opnieuw het beste van zichzelf.

De 25 jarige feesten waren een mijlpaal maar er diende verder gewerkt te worden. Het begin van het jaar hadden we zeker niet voorzien. Onze ere-voorzitter Paul De Clercq overleed op 18 februari 1999. Alhoewel hij al een tijdje ziek was, kwam het overlijden toch nog als een verrassing. Van 1974 tot 1991 was hij onze voorzitter en gaf hij aan de maandelijkse vergaderingen een bijzonder tintje. Elke vergadering werd afgesloten met een les in levenswijsheid.

Na het wintersportverblijf in Bad Hofgastein, knoopten we verder aan met ons “Avondje uit” in het echt Antwaarps Teater en op 16 april met een komedie van Ruud De Ridder: “Ons boeleken heeft mijn smoeleken”. In het najaar gingen we dan voor de eerste keer naar PRAAG. Van 9 tot 14 september verbleven we met 50 leden in de gouden stad aan de Moldau. In november stond dan nog de Proms op ons programma en traditioneel een gastronomisch genoegen. Op 6 en 7 november verbleven onze gastronomen in één van de mooiste streken van Duitsland, de romantische Moeselstad Bernkastel. Al met al een druk verenigingsjaar en dit zo vlak achter de 25 jaar VPV, afgesloten met het banket in zaal Basiliek te Edegem.

Na ons winteruitstapje in Bad Hofgastein kozen we voor 2000 opnieuw voor ons wintersportverblijf in Lermoos. We zijn al een aantal keren uitgeweken naar een ander wintersportoord maar keerden daarachter steenvast terug naar het hotel Edelweis in Lermoos. Ditmaal zouden we er verlijven van 25 februari tot 4 maart. Kort daarop zaten we in het Antwaarps Teater met “Die van ons”. Verleden jaar moesten we heel wat leden weigeren voor de vijfdaagse trip naar Praag. Daarom organiseerden we nu een vijfdaagse naar Praag “ De Praagse Lente” en dit van 8 tot en met 12 mei. Opnieuw was de reis vlug volgeboekt. De leden die vorige maal uit de boot vielen kregen ditmaal voorrang. Voor het najaar hadden we ons gastronomisch weekend gepland in de omgeving van het wondermooie Colmar. Voor de liefhebbers van Kerstshopping organiseerden we in het weekend van 17 tot 19 december een weekend in Canterbury.

In 2001 trokken voor onze wintersportvakantie voor de tweede maal naar Italië. We trokken naar de Kronplatz en ik herinner me dat het een koude en sneeuwrijke vakantie werd. In het Antwaarps Teater zagen we “ De mon komt uit het prison”. Nadien stond voor onze jonge gezinnen op 19 en 20 mei, Disneyland Parijs nog eens op ons programma. “De reis van uw dromen”, zo kondigden we onze najaarsreis door het Spaanse binnenland aan. Van 14 tot en met 30 september trokken we door de klassieke steden, Zaragoza, Madrid, Toledo, Sevilla, Salamanca en Bilbao. Een uitzonderlijke kans voor wie zich in het verleden beperkte tot de Spaanse Costas.    Nadien volgde het gastronomisch weekend in het Eifelgebergte.

   De ploeg van de VPV die tijdens de animatie op
 Tenerife met bijna alle prijzen ging lopen. Links Luc
Ovaere die het grootste deel voor zijn rekening nam.

Vooral ontgoocheld door het slechte weer van de laatste jaren, zoeken we voor onze wintersporters naar een zonnig oord in de winter. En zo stelden we in 2002 voor de eerste maal Tenerife voor. We zouden er tien dagen verblijven in hotel “ Las Palmeras” aan de Playa de las Americas. En het was onmiddellijk bingo. Naast een aantal oude getrouwe skiërs kregen we een pak nieuw geintresseerde leden, die de lange wintermaanden wilden onderbreken op het zonnige eiland. Op 14 mei zagen we“Macho” in het Antwaarps Teater. In het najaar stond opnieuw een meerdaagse reis op ons programma.

Van 25 september tot 9 oktober stond Toscana en Veneto op het programma.

Onze gastronomen boden we daarenboven nog een sprankelend champagneweekend aan van 8 tot en met 10 november. Op zaterdag 14 december sloten we dit druk jaar af met de Algemene Vergadering en het banket, zoals de laatste jaren in zaal Basiliek in Edegem.

2003 of het laatste jaar van dit decennium zou dan volledig in het teken staan van 30 jaar VPV. Niet zonder dat we opnieuw de winter onderbraken in Tenerife( 27 januari tot 5 februari), Ruud de Ridder bezochten met “Onkruid vergaat wel” (9 mei) en naar Normandië trokken voor het gastronomisch weekend (7-9 november).

                                      Na de Romeinese maaltijd in Dudzele zat de sfeer er goed in.

In aanwezigheid van genodigden uit Zwitserland, Duitsland en het Groot Hertogdom Luxemburg vierden we van 10 september tot 14 september 30 jaar VPV. Na de ontvangst van de buitenlandse gasten in Roeselare op woensdag 10 september, stond op donderdag een bezoek aan de Westhoek op het programma. De dodengang en de Ijzertoren, Flanders Field en vooral de Last Post blijven voor altijd in onze herinnering en dat van onze gasten. Op vrijdag trokken we dan de regio Brugge in. Een wel bijzondere warme maaltijd stond ons te wachten in Dudzele in de Romeinse kelder. In de namiddag brachten we een geleid bezoek aan de haven van Zeebrugge, waarna wat vrije tijd in de stad Brugge.

 De voorzitter tijdens zijn toespraak op het syadhuis van Roeselare.

De feestelijkheden werden op zaterdag afgesloten met een ontvangst op het stadhuis van Roeselare en een galabanket in de “ Salons Gistelhove “ in Izegem.

Een overzicht van de laatste vijf jaar kun je dan lezen in ons volgende tijdschrift.

25-07-2008, 17:27 Geschreven door Roger Losa