(2003-2008) We noteren 15 september 2003 datum waarop we van onze buitenlandse gasten de eerste reacties op de feesten, ter gelegenheid van 30 jaar VPV, mochten ontvangen. Ze waren weer vol lof over de ontvangst en de organisatie van hun vijfdaags verblijf in Vlaanderen. En terecht want de Raad van Bestuur had geld noch moeite gespaard om iedereen en uiteraard onze eigen leden in de eerste plaats, extra te verwennen.

Maar zoals Rudy Cracco het in zijn eerste editoriaal van ons tijdschrift jaargang 31 verwoordt, waren we toch wat ontgoocheld over de geringe opkomst van onze eigen leden. Lang konden we er niet om treuren want met de Algemene Vergadering en de verkiezingen van een nieuwe Raad van Beheer konden we vlug overgaan tot de gewone orde van de dag. Niettegenstaande een oproep naar nieuwe kandidaten voor de Raad van Beheer moeten we de volgende vijf jaar verder doen met oude ploeg. Echt nieuwe ideeën kan je dan voor de volgende vijf jaar niet verwachten. We starten het jaar met een winterverblijf en kiezen ditmaal voor Grand Canaria, hotel “Katarina”. Eens iets anders, andere wandelwegen, de zandduinen en ja hoor een andere sfeer. Zeker nog te doen, maar de meesten vinden op Tenerife meer vakantiesfeer. Dat wordt genoteerd. Februari komt dan het Antwaarps teater met “ Ons moeder mag het nie weten” . Voor het najaar hebben we, naast het gastronomisch weekend in “Klein Zwitserland” in het Groot Hertogdom Luxemburg, een vijfdaagse citytrip naar Berlijn georganiseerd.

Onder het motto” Berlin ist eine Reise Wert’ heeft de hoofdstad van Duitsland en Potsdam ons zeker niet ontgoocheld. Het was een zware reis waarop men ons op die korte tijd zoveel mogelijk heeft laten zien met de bedoeling gefascineerd te worden door de stad en later op je eentje of met vrienden terug te komen. De Algemene Vergadering en het Banket hebben nog steeds plaats in “De Basiliek” in Edegem.

We beginnen in 2005 tamelijk vroeg met ons winterverblijf in Tenerife. Hotel “Las Palmeras”. Nog steeds worden de buffetten in het hotel tot de beste van het eiland beschouwd. De ligging en de tuin zijn ook niet te verwaarlozen. Amper terug thuis staat “Het gepluimd kieken” op ons programma en dat van het Echt Antwaarps teater. Voor het najaar gaat de gastronomische reis ditmaal naar de Mont Saint Michel en een bezoek aan het ommuurde vissersstadje Saint Malo. Deze driedaagse reis blijft in de belangstelling staan bij onze leden. We trachten elk jaar een andere streek aan te doen, maar wil men echt gastronomisch doen blijft men nogal eens gemakkelijk in dezelfde omgeving. Het jaar wordt opnieuw afgesloten in Edegem.

2006 zal ons bijblijven als het jaar waarin we een fijne collega verloren. Willy Coussee die in 2001 door een herseninfarct werd getroffen verliet ons definitief.

Bijna traditioneel, toch al voor de vierde maal, kiezen we voor ons winterverblijf Tenerife met de hoop de lange koude winter zonnig te kunnen onderbreken. En waar kan men op amper vier uur vliegen toch wat zon verwachten in de wintermaanden, juist op de Canarische archipel. Sommigen kiezen zelf voor een verblijf van 12 nachten, misschien repeteren ze voor een overwinteringsverblijf. Ruud De Ridder mocht ons in mei in zijn Antwaarps teater verwachten met “Amaai Mijne Rug”.

Na het succes van de vijfdaagse naar Berlijn organiseerden we in 2006 van 3 tot 9 september een een reis naar Rome. Sommigen lieten zich afschrikken door de lange autocarreis naar Rome. Diegene die mee geweest zijn zullen het moeten beamen, het viel goed mee en we waren meer dan drie dagen op route in de stad en zijn omgeving. Deze reis zal bij velen in de herinnering blijven. U moet niet echt rooms katholiek zijn, een audiëntie bij de Paus op het Sint-Pietersplein doet toch iets bij de mens. En we hadden toch weer een groepsprijs kunnen bekomen die niemand kon geloven. De vereniging had zoals steeds weer in de geldbeugel getast om het voor onze leden extra aantrekkelijk te maken. We lieten dit jaar het gastronomisch weekend vallen wat bij sommigen toch in het verkeerde keelgat schoot.

We beloven het, we zullen dat nooit meer doen !

Na twintig jaar Edegem en de “Basiliek” voor onze Algemene Vergadering en het banket, zochten we voor 2006 naar een nieuwe locatie. Het werd “Feestzalen ROXY” in Sint-Niklaas. Voor de eerste maal moesten onze Antwerpse vrienden ’t Scheld oversteken en we hadden een kleine vrees dat het een hinderpaal zou zijn. Gelukkig was dat niet nodig en de perfecte ontvangst door de familie Daelman-Smet deed ons besluiten de nieuwe locatie in de toekomst aan te houden.

Ook onze locatie in Tenerife blijkt wel enkele jaren aan te houden, want in 2007 trokken we opnieuw naar Tenerife. Het goede weer was echter niet van de partij en de twijfel voor de toekomst sloeg toe. Den bompa was terug in het Antwaarps teater. Op 27 april zagen we “Wat doen we met den Bompa?”

Van 30 september tot 3 oktober trokken we voor vier dagen naar Normandië. Geen echt gastronomisch weekend meer, maar een vierdaagse met gastronomische toets. Voor onze Algemene Vergadering keerden we terug naar de Roxy.

Tot slot het afgelopen jaar, het 35 ste. Geleerd door de povere belangstelling van onze eigen leden voor de feesten van 30 jaar VPV hadden we besloten geen feestelijke vijfdaagse met buitenlandse delegaties te organiseren. We stelden onze leden voor te kiezen tussen ; een combi Luxor-Hurghada of een cruise op de middelandse zee. Het werd de combireis in Egypte, die zoals je in ons vorig tijdschrift kon lezen een groot succes werd.

We hebben daarmee wel een aantal leden moeten ontgoochelen. Maar zoals steeds kan men nooit iedereen de volledige voldoening geven. Ook de najaarsreis is dit jaar iets speciaals “Presq’ile de Quiberon” en het banket van zaterdag 20 december zal in het teken staan van 35 jaar VPV.

Hiermee sluiten we ons overzicht van 35 jaar Vlaamse Politievereniging af. Zij die er al eens bijwaren of zij die het overzicht hebben gelezen zullen moeten toegeven dat we voor amper 6,5 euro per jaar heel wat hebben teruggegeven. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om mijn collega’s in de Raad van Bestuur, waarvan de meesten het grootste deel van die 35 jaar hebben meegemaakt, te danken voor hun onverdroten inzet. Elk binnen zijn mogelijkheden, hebben ze borg gestaan voor een Vlaamse vereniging, die niettegenstaande de veranderde wereld, met optimisme naar een volgende mijlpaal kan groeien. Mijn oprechte dank !

Roger Losa
Voorzitter

06-09-2008, 00:00 Geschreven door Roger Losa