bladerstilte

 

 

 

 

 

 

het werd laat

en jij draaide steeds sneller

het verraad, dwars door de cirkel

van papiersnippers

 

bedekte het sterven

van ontvelde bomen

 

met woorden, gewurgd door

het zwijgen, losgemaakt

van onschuld

 

toen ik nog zocht naar de zomer

tussen het gekwetter

van vogels

 

en de warme ramen

van een voorbije

dag

 

veroordeel me maar

 

ik had het dichten

te lief

 

kerima ellouise ©

glazenwasser




achter 't mensenraam
klemmen leugens de waarheid
aan kortgezichten



kerima ellouise ©

van dag noch uur

 

 

 

 

 

 

het veld

in onbeslapen lijnen

nodigt me uit tot verte

 

tot vergeten wat dichtbij lag

en zich niet beschrijven liet

 

wellicht probeerde ik geluk

als woord

 

wie hield me immers tegen

om op te gaan in lichte zinnen

 

rozelaars

en herschreven stillevens

 

de lucht is schaduwloos

en –zoals dat gaat- in bloei

 

zo anders dan de tijd

die nu mijn waan verzamelt

 

de wolken

grijs, de vlagen zwart

 

en alles wat nog donker

in mijn buik ligt opgebaard

kerima ellouise ©

foto: kerima ellouise ©




 

 geroezemoes

 

 

ik weet

waarom jouw zwijgen

de dag onderdompelt in bleke kringen 

om je ogen

 

(stil maar)

 

hoe het geschuifel

van beminnen kan klinken in holle handen

als koude op het winterstrand

 

uit woordennood

omdat lippen sterven en de helften van jouw hart

zwart maken in geschonden duinen

en in alles wat is geweest

 

(stil maar)

 

dit is onze wereld en het zwenken

van de zee




kerima ellouise ©

met kleine gezichten

 

 

 

 

 

 

opnieuw

raakt mijn stem

de dagen van dobberende bootjes

 

op vuurduinen te traag

tussen vreemde mensen

 

ik ben getuige van mijn mond

waarin iedereen verdwijnt en de zee

hetzelfde begint te zijn

 

kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij

met licht en schelpjes

aan het oor

 

in en uit het water, hun adem

langs de barensweeën

 

alsof dit gedicht te beluisteren valt

in de baarmoeder  van

het zand

 

kerima ellouise ©

Nestbloed

 

 

 

 

 

 

 

Misschien was ze dertien. Een meisje

van dertien is een kind. Een meisje

van dertien is een vrouw. Een kind

is een vrouw. Misschien was ze twaalf.

 

Misschien had ze borstjes. Een meisje

van twaalf heeft borstjes. Een meisje

van twaalf is een kind. Een kind heeft

geen borstjes. Misschien was ze dertien.

 

Misschien was ze een kind. Maar was ze

niet alleen. Kinderen kermen niet.  Misschien

werd ze een vrouw. Een vrouw met een vader.
Een kind met een moeder. Een vrouw met broers.

 

Misschien was ze gewoon niet. Tien of twaalf.



kerima ellouise ©

                                                






   wie niet weg is, is gezien
                                (versie één)

 

 

 

 

wolken vallen op daken

en langs de kant van de weg,

in plassen regen, kijk ik terug

 

naar dode bloemen en gezichten

achter ramen, die ik nog steeds

tel, van één tot tien

 

ze herkennen me niet

noch de droefheid die ik draag

achterwaarts

 

naar het zwarte huis

en de appelboom, mank

door  het sterven van seizoenen

 

bij elf zoek ik mezelf en het kind

als een oneindigheid zonder

schaduw

 

maar vind de kleuren niet

enkel het jongleren van

gesloten jaren

 

                                                                  ik ben weg, nooit gezien
                                                      


                                                                         kerima ellouise ©











zwarte schoentjes
               (versie twee)




wolken vallen op
daken

ik tel ze
van één tot tien, tot gezichten
achter ramen

ze herkennen me niet
noch de droefheid die ik draag
achterwaarts

naar de appelboom, mank
door het sterven van
seizoenen

(ze kan doodgaan, zegt men)

bij elf zoek ik mezelf en het kind
als een oneindigheid zonder
schaduw

maar vind de schoentjes niet
enkel het jongleren van
gesloten jaren

ik ben weg, nooit gezien 



kerima ellouise ©




                                               

voltooiing

 

 

ik hoor het lied van

jouw tuin

 

het zingt zo mooi

over stilte en omarming, over

een samenvloeien van zoeken en ogen

 

over het vinden van schoonheid

 

de ontmoeting met jou

om te bewaren

 

als wit linnen in

mijn ziel


                                     voor Hieke



kerima ellouise ©

Stilte in het tegenlicht

De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
Prijs: voor de belgjes : 10 € (incl. verzendkosten)  
           voor de lieve buurlandertjes: 13 € (incl.verzendkosten)

Wilt u graag deze boreling wiegelen met eigen ogen
voor verdere info: kerima.ellouise@hotmail.com

ISBN 978-3-86703-895-9
Engelsdorfer Verlag

een handvol namen