Nu reeds enkele weken geleden zat ik in de Vogelzang rustig te genieten van mijn pintje bier toen mijn vriend binnenkwam, een horeca-uitbater van hier een eindje verder, bij het consumeren van eveneens een pintje bier was hij een “beetje” zijn beklag aan het doen, hij was ontgoocheld in de maatschappij, hij was teleurgesteld, gefrustreerd enz.. Er was namelijk een dief op zijn hof geweest en had al zijn dieren meegenomen, inclusief zijn lievelingsvarken, eveneens had hij miserie gehad met de brandweerinspecteur, met zijn huurders, met de belastingen, met zijn moto, met de politie die vlak voor zijn deur wekelijks controle doet, en als klap op de vuurpijl was zijn schoondochter er eveneens onder uit getrokken, je zou van minder gefrustreerd geraken hé, ík werd er zelf ook weemoedig van. Enfin, na herhaalde consumpties heen en weer om “ons” verdriet te verwerken werden we iets opgewekter en kwam het gesprek op de koekjes die Kathleen bij de koffie geeft nu, vroeger waren dat echte koffiekoekjes of pralinnekes en nu zijn dat twee (2) speculaaskes, ja, het leven is duur geworden hé, ook voor de horéca zeg ik meevoelend, waarop mijn vriend direct terug wakker schrikt en zegt “ík geef nog chocolat bij de koffie” waarop hij grinnikend in zijn zak gaat en ons elk zo een chocoladekleurig pakje gaf, waarop ik zei “met luxeverpakking dan nog”, hij grinnikte nog méér, ik stak dat pakje onachtzaam in mijn zakken voor latere consumptie want chocolade met bier dat smaakt van geen kanten. Na enkele dagen vraagt mijn vrouw mij, met een wantrouwende blik op mij gericht, (ik ken die blik, en direct ga ik mijn geheugen af op zoek naar het wat, wanneer en waar ik eventueel iets mispeuterd kan hebben…ik vind niets) “Wat is dat wat je daar in je zakken hebt zitten?” “ik zou het bijgot niet weten” antwoord ik zo onschuldig als een baby, mij afvragend wat ze nu weer gevonden heeft, “een condoom…., en dan nog met chocoladesmaak!!!!”zegt ze op een gevaarlijk toontje. Er begint mij langzaam iets te dagen, ik herinner dat “grijnzend” gezicht van mijn vriend, en ik had mij nog afgevraagd waarom grinnikt hij zo wanneer hij dat “chocolaatje” gaf. Nu wist ik waarom, maar ja, wat antwoord ge verdomme als je vrouw vraagt waarom je een condoom in je zakken hebt zitten, ik heb dan maar de waarheid opgebiecht, dat ze mij beetgenomen hebben. Ik denk niet dat ze mij voor honderd procent geloofde, maar… het eigenaardige is…., dat condoomgeval is uit mijn zakken verdwenen, totaal verdwenen, en waar is het nu? ik kan er toch moeilijk achter vragen hé, want dan zal ze vragen waarom ik “het” nodig heb. Maar ik kan mij toch ook afvragen hé… waarom zíj dat nodig heeft,… ja toch? Enfin, ge ziet maar, hoe rap je in de moeilijkheden kan geraken hé.

Toen ik onlangs in het café binnenkwam was Kathleen hartelijk lachend aan het vertellen over de “Pelikaan” de “Windsurfer” de “Hamburger” , ik wist van geen kanten over “wat” ze het had, maar het kwam uit, ze was speciaal naar Antwerpen geweest om penissen te zien…, naar die show “puppetry of the penis”, Luc liep er een beetje voorzichtig bij, een beetje zoals de “cowboys”, ik denk dat hij één van de drie hierboven uitgeprobeerd heeft. Alle mannelijke klanten van de Vogelzang hebben geschokt gereageerd, ge moet maar durven hé, naar Antwerpen gaan terwijl er dagelijks in de Vogelzang zelf, veertig à vijftig penissen langskomen, in alle kleuren en vormen én nu in alle staten….

Tot ziens maar weer hé,