Vogelzangse perikelen (juni 2005):xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />Hier zijn we weer zie, ietwat aan de late kant maar…met die tropische hitte…, mijn postuur bezien…, één (1) minuut voor mijn scherm bracht al liters zweet voort, bij dit weer is voor mij “het denken aan werk” reeds een hele zware opgave. Te meer dat er, tijdens de dag, in die computer-strijk-kamer boven geen enkel raam open mocht van mijn madam. Eveneens moesten al die “lattestoors” naar beneden…ik zat daar als in mijn grafkelder, in een zwarte tombe…eentje van om en bij de 38 ° Celsius dan, het was geen doen. Dus nu de laatste woensdag van juni, eindelijk een beetje respijt met die temperatuur, en ik…direct aan ’t schrijven hé.

Van warmte gesproken hé, terwijl wij ’s nachts zelfs naakt nog teveel gedekt zijn, moet Kathleen nog steeds een dik donsdeken op zich hebben,…én dat met die hitte…,ik begin al weer te zweten als ik er aan denk, maar ja ’t is geen gewone hé…én hoe gaat dat dan met diegene die ernaast moet slapen, onder dat donsdeken????

Met enige treurnis, tristesse en bedroefdheid moet ik u eveneens ,in hoeverre jullie het nog niet wisten, verslag uitbrengen van een verloren veldslag…na een ongebreideld gevecht van enkele weken, tegen een niets ontziende démon is onze Kathleen met gebogen hoofd en in grote verslagenheid terug beginnen roken, dit tezamen met nog enkele anderen die ook gestopt waren,…maar in september doet ze een nieuwe poging, dus ze heeft wel een veldslag verloren maar nog niet de oorlog, we duimen voor haar.

Ondertussen is Ilse ook teruggekomen uit Salou, met dromerige oogjes, ietwat afwezig, slenterde ze rond naar nergens, zich dat tropische oord herinnerend waar niets moest maar álles kon, die mooie  “don juans”, die heerlijke cocktails, die mooie “don juans” die prachtige muziek, die mooie “don juans”, die aartsparadijselijke stranden, en…die mooie “don juan”….Enfin, vloekend dat het nu alweer zo rap voorbij was ging ze maar weer eens haar broer helpen zeker.

Het laatste nieuws dat we te horen kregen was dat de weide naast de Vogelzang zou gebruikt worden als landingsplaats voor een helikopter van het gemeentebestuur,… niét om de burgemeester tijdig thuis te krijgen, niét om de schepenen tijdig een laatste pint te laten drinken in de Vogelzang, maar… om Kathleen én haar klanten tijdig , zonder alcoholcontrole, naar huis of elders te vertransporteren, goed hé, zeg nu nog ne keer dat ’t zoutte aan de kerke ligt….

Het was wel bijna gedaan met onzen “Poubelle” ook hé, voor de mensen die niét weten wat poubelle betekend, dat is het Franse woord voor “vuilbak”, én het Kathleens woord voor haar “pirusche”(vogel).

Den Poubelle is namelijk de straatmus van de Vogelzang, maar zingt efkens niét zo goed als Edith Piaf. Enfin, het ging zo,…het was warm, zéér warm, heet, en Kathleen vond dat Poubelle wel een beetje buitenlucht kon verdragen, dus met kooi en al naar buiten, mooi in de schaduw, én Kathleen gelukkig én vogel ook gelukkig, vogel zó gelukkig dat ze aan serenade begon waarbij “Piaf” zou verbleken. Maar…het noodlot sloeg toe, door het feit dat de aarde ronddraait, en dan nog eens rond de zon draait die ook ronddraait…enz. blijft de schaduw geen schaduw, dus…stond den Poubelle plots in die heftige, stekende, moordende zon,…haar chanson de Paris verzwakte,….én verzwakte,…viel stil,…naar adem hapend, stikkend viel ze naar beneden,…daar lag ze, op haar buikje, de vleugeltjes gespreid, haar pootjes in een mooie acht gedraaid, te wachten op haar onvermijdelijke dood…en zo vond Kathleen haar, en als een reddende engel heeft ze het beestje eerst een paar uur zachtjes in haar diepvries gelegd en daarna liefdevol  nog een paar uurtjes in de frigo, en zo mensen is onzen Poubelle gered, enigszins verkouden maar terug al in staat om “lamour” van Piaf te zingen waarbij ze de krasse stem van Edith nu prachtig nadoet.

Van al die emoties is Kathleen dan maar een gans weekend plus drie dagen op vakantie vertrokken om de batterijen op te laden.

Tot ziens,