Het is weeral een maand verder zie, de “zomer…” is weeral bijna voorbij, een zomer om het liefst zo rap mogelijk te vergeten, op twee maanden kon je de dagen zon tellen op één (1) enkele hand, dat is een ramp hé, om dépri van te worden in het kwadraat, enfin voor diegenen die niét weg gaan hé, want Kathleen is zodanig dépri geworden dat ze eruit trekt naar Lanzarote voor twaalf maanden… (sorry schrijffout, twaalf dagen). Ja,…onze tweede moeder, onze honden kweekster, onze vogelexpert, onze dorst verhelpster, onze familiehelpster en onze koeien verheerlijkster gaat ons verwezen in de steek laten, en zo te zien aan haar gezicht zal ze ons niét al te zeer missen. Het is bijzonder jammer voor haar nieuwe collega S. die, nu hij juist gestart is met een zelfstandige zaak op te zetten, haar vernuft en intelligentie zal moeten missen bij het uitbreiden van zijn filiaal, hij zal het tezamen met zijn mooie nieuwe vriendin moeten redden, wij zullen hem zolang steunen met ónze discrete en welgemeende raadgevingen. Ja, na vijf jaar weduwnaarschap is onze S. terug verliefd geworden, hevig verliefd zelfs, hier is het spreekwoord van toepassing “od en oede scheure in brande vliegt…enz.”, na vijf jaar vergeefs in Kathleen haar ogen gekeken te hebben, patéékes en pistoleekes meebrengend voor haar, soms tot groot ongenoegen van Luc, want die kreeg niéts, is hij toch getroffen geweest door de verblindende schoonheid van een andere plaatselijke schone…mooi hé, we zullen in zoverre we dat nog niet gedaan hebben het jonge koppeltje eens een bezoekje brengen in hun nieuwe zaak.

De nieuwe kweek van vijf puppies heeft er eveneens voor gezorgd dat Kathleen boven haar toeren ging. Je moet maar eens iedere morgen gans Oostkamp gaan afdweilen achter die hondejongen die iedere keer weglopen wanneer ze de kans krijgen, en dan nog het liefst in alle richtingen tegelijk. De teef (niét Kathleen maar de moederhond) trekt er zich wijselijk niets van aan voor dat eene momentje dat ze zelf gerust is, en dus…langs Vlaamse wegen komt men nu Kathleen tegen op zoek naar de vijf hummeltjes…ze had er eens twaalf moeten hebben….

We hebben nóg goed nieuws, onze Ilse heeft haar rijbewijs, op de morgen dat ze haar examens moest doen heeft ze speciaal voor de examinator een truitje aangetrokken die haar volle borsten nóg beter deden uitkomen, gedécolleteerd tot op de navel én een mini, mini rokje tot juist onder de kont, naalhakken én weg was ze…die examinator heeft nooit geweten hoe en waar Ilse reed, hij was verblind, verlamd door zóveel vrouwelijk talent…en met ogen als steriliseerbokalen heeft hij dat rijbewijs getekend, savonds nog niet wetend wat hem juist overkomen was. En nu is Ilse “free as a bird”, nu kan ze overal rondtoeren in haar “sulferdozeke” met “I am a bad girl” er op.

Tot ziens maar weer hé …én Kathleen, een goede reis hé.

Wij gaan wel negen dagen dorstig rondstrompelen in die smoorhete nazomer die we gaan krijgen als je weg bent.