Het is een beetje laat maar door een serieuze printerpanne heb ik een maandje moeten overslaan. Bij deze wens ik toch iedereen een gelukkig en gezond Nieuwjaar zonder al te veel zorgen.
Weet dat 90% van al jou zorgen zichzelf oplossen.
Dat 5% van de resterende problemen oplossen door een kleine ingreep.
Dat 2.5% van de resterende problemen oplossen na een grondige ingreep.
Dat de resterende 2.5% gewoon niet op te lossen zijn.
Dit gezegd zijnde starten wij met goede moed met onze maandelijkse kroniek over de gebeurtenissen in de Vogelzang, zijn eigenaardige bazin en de soms nog komiekere klanten.
Januari zal voor eeuwig gekenmerkt zijn als de zachtste maand ooit, maar ook als de maand met enorm veel wind, zoals verleden donderdag én de donderdag ervoor storm, eentje die je maar zelden tegenkomt zie. Mijn madam had reeds verschillende malen, zo voorbij haar neus, gezegd dat het géén weer was om een hond buiten te jagen ondertussen mijn gezicht bestuderend maar bibi gaf geen krimp hé, het was donderdag en om klokslag 10.00 uur AM begon den dezen hier zich aan te kleden om naar zijn stamcafé te trekken, achtervolgd door de meewaardige blikken van een vrouw die zichzelf hoofdschuddend stond af te vragen of haar ventje voor háár óók zo door de gietende regen en storm zou ploeteren. Enfin dat zal ze nooit weten hé . Dus onder een hoek van 45° voorover gebogen, met de linkerhand mijn hoed vasthoudend en met de rechter mijzelf voortsleurend van boom tot boom strompelde ik tot aan de grote baan eindelijk, nu nog een vijftigtal meter mét rugwind tot aan de klink van de voordeur van de Vogelzang. Aan de overkant van de baan zie ik P. (man van de NMBS) eveneens onder een hoek van 45°, maar dan achterwaarts, voorbijvliegen .ja, hij een grotere massa dan ik hé, dus meer pak op de wind als hij maar zijn doel niet voorbijvliegt zeg, dát zou pas een ramp zijn maar zoals een professioneel treinbestuurder betaamt weet hij nog juist op tijd zijn remmen dicht te smijten, en de helft van de zeulen van zijn schoenen op de baan achterlatend stapt hij, gevolgd door mijn persoon, ons nirwana binnen, verwelkomend, omarmd en geknuffeld door een breed glimlachende Kathleen. Een momentje later waren wij, elk op onze plek aan de toog, (P. uiterst links en ik uiterst rechts, zou dat iets zeggen over onze politieke overtuiging????) aan het genieten van een pint (voor mij) en een koffie. Naar dat gure weer buiten kijkend zien we met enige leedvermaak de mensen zwoegen tegen die storm, hier binnen stormt het niet, hoogstens in een glas water maar nooit in een glas bier hé.
Onze tweede NMBS-man stapt ook binnen zie, R. eveneens treinbestuurder, is nog maar pas in prépensioen én hij is met overvolle teugen aan het genieten van zijn massa vrije tijd. Hij zit uiteraard direct naast zijn ex-collega, eveneens een koffie bestellend, exact dezelfde van P. (tweemaal trekken aan de koffiemolen een wolk melk en één enkele korrel suiker). Je zal die mannen van den ijzeren weg nu eens nooit zien alcohol drinken hé, dat is wel eens anders geweest vroeger. Ik zie dat er nog een vaste klant binnenkomt, ik zal hem voor alle veiligheid maar X. noemen want voor zijn vrouw ís hij gestopt met roken, maar bij Kathleen staat er een pakje. Hij besteld rap een wit wijntje en razende van de goesting smeekt hij, kijkend als een poedel die een aaike wil, om een sigaretje bij Kathleen haar moederhart breekt iedere keer als hij dat doet hé, ze haalt dat sigaretje uit dat pakje die aan de kant staat, al haar bewegingen worden met arendsogen gevolgd door X., en dan hé , zijn eerste trek hé een orgasme gelijk, hij blijft trekken, en trekken, met verzadigd gezicht legt hij dan, plechtig de resterende filter (want de rest is reeds opgebrand) in de asbak, waarna Kathleen reeds klaarstaat met zijn tweede sigaretje die hij dan normaal oprookt op zijn gemak met nog een glaasje wijn, hij is terug mens zie en bij zijn vertrek krijgt hij er nog een tweetal mee naar huis om daar stiekem een trekje te kunnen doen hé, tot s anderendaags. Er hangt reeds nogal wat rook in de gelagzaal én wij zien plots Kathleen naar die zekeringkast gaan .. gealarmeerd houden de habitués hun drank, hun hoed, enfin alles wat ietwat los staat, vast want ze zal de rook afzuiger aanleggen het is een nieuwe en met haar gevoel voor degelijkheid én om zeker te zijn dat hij zijn werk aan kan heeft ze er een degelijke motor ingestoken Ze had namelijk de keuze tussen een formule 1 en een F16-turbinemotor ze heeft den F16 gekozen, je kunt gaan denken hé, als die aangaat stormt het óók binnen alles wordt opgezogen, indien je dááronder durft te passeren (wat nieuwkomers al eens zouden durven doen) zijn gegarandeerd alle peeltjes en luizen uit jouw haar verdwenen, ik heb horen zeggen dat de leerlingen van de vrije basisschool na de vakanties, tezamen met meester J. daaronder moeten passeren om zekers te zijn dat er géén luizenplaag zou komen in klas t is van horen zeggen hé!!! Je moet er niet aan denken dat je, fier als een gieter, daaronder passeert met een pruikske hé ik zou het willen meemaken. Na een vijftal minuten legt Kathleen die machine af, ja, die rook was al verdwenen van de eerste honderdste van een seconde, en wij weer op ons gemak, we bestellen, bleekskens allen weer ons drankje (alles was weggezogen) en we konden weer een woordje plasseren zie, we moeten er van profiteren hé want Kathleen spreekt van verbouwingen te doen én zal enkele dagen tot één volle week moeten sluiten. Maar daarover eind februari méér.
Tot ziens maar weer hé.
