We zijn alweer een tweetal maanden verder zie, de winter was in maart al weer reeds gedaan nog vóór hij echt gestart was én de zomer is nu reeds een maand bezig nog vóór hij begonnen is van raar weer gesproken zeg.
In ieder geval, om deze kronieken verder te zetten moet ik ook eerst een twee maandekes terug gaan in de tijd, toen Kathleen nog niet te lang terug was van skiverlof, ewel, daar heeft ze waarschijnlijk een beetje te veel van links naar rechts geswingd op haar latten, dát gecombineerd met het nachtelijk dansen van de lambada en de cha cha cha, het op en af de tafels springen én het ploeteren door de diepe sneeuw heeft het hem gelapt hé na een week thuis had ze het aan haar rug hé van t werken dus Kathleen naar de dokter, dan naar de specialist .en die kwam daar af hé met een pikuur (naald in t west Vlaams) van een halve meter lang en een duim dikte , normaal gezien is Kathleen niet bang van zo iets dergelijks maar had ze nu niet vastgebonden gelegen zat ze zeker binnen de 10 minuten in Timboektoe dienen dokter, waarschijnlijk een gepensioneerde veterinair, poeft (ploft) die mastodont van een naald in die rug Kathleen zakt nog een halve meter naar beneden in dat bed en zet dat ganse ziekenhuis op stelten door met haar sopraanstem op luidste volume gedraaid die dokter te vervloeken en te verwensen voor al dat schoon en lelijk was, ze heeft zelfs gedreigd dat ze Michel Van den Bossche van Gaya zou verwittigen. Enfin, met daarna nog een kleine ingreep, en het gevolg was dat onze cafébazin enkele weken niet meer mag werken hé, dus ons Anneke is weer van de partij. Wij dachten natuurlijk direct aan de koekskens en de pateekes van onze kleine lieftallige interim cafébazin maar de oude bazin houdt discreet een oogje in het zeil hé want Anneke kán vrijgevig zijn zulle toen ik onlangs rustig zat te genieten van mijn koel pintje kwam er een klant binnen die voor bij zijn koffie een gewoon cognacje vroeg tja, dat was nu den eerste keer dat iemand dat vroeg aan Anneke dus haar trapje gepakt en daarboven een groot glas genomen haar trapje terug verzet om aan die fles cognac te kunnen en dan hé .begint ze me daar te gieten hé die vent zijn ogen werden alsmaar groter die van Kathleen ook en toen het glas zo goed als vol was vroeg Anneke met een fijn stemmeke zou dat genoeg zijn denk je? die klant was al druk doende met te knikken van ja, maar Kathleen was in twee stappen tot bij haar zeggende daar kunt ge er gemakkelijk drie van maken zulle zo zie je hé al doende leert men, ons koekske is er ook niet meer bij.
Je weet misschien nog wel van de vorige Vogelzanger over die perikelen in de skilift in Oostenrijk hé, ewel er is hier ook al iets dergelijks gebeurd zie, Kathleen hééft iets met kabelliften dat ging zo. Uit pure verveling van dat zalig nietsdoen vertrok Kathleen voor een daguitstap naar onze West-Vlaamse bergen, we hebben er welgeteld drie hé, één van twee meter, één van twee en een half én één van drie en een kwart meter hoog, en er zijn er dan nog twee van verbonden met een kabellift, dus onze bazin op weg om te genieten van de vergezichten én de berglucht zie. Daar aangekomen moest er eerst, om in de stemming te komen, eens geproefd worden van die wereldvermaarde picon die ze daar verkopen, na alle soorten geproefd te hebben (mét jenever, zonder jenever, mét champagne, zonder enz), vond Kathleen het absoluut nodig om met de kabellift van de zwarte berg naar de kemmelberg te voyageren zie. Heupwiegend (ja dat kan al weer een beetje) ging ze naar die man die gans dat spel bediende en zei, diep in zijn ogen kijkend schat, ik ben juist geopereerd aan mijn rug, kunt ge een beetje voorzichtig zijn met mij???? die vent (een oud gediende van Flanders Fields) was kompleet van slag én weg was ze hé, rustig rondkijkend vanaf die grote hoogten in de Vlaanders, genietend tot in de toppekes van haar tenen, met dat mooie weer zat die kabellift boemvol. Maar toen ze terugkwam bij die man zwaaide ze eens sensueel met haar hand en die kerel sleurde (trok) daar die rem naar zich toe, alsof zijn leven ervan af ging, die lift springt in noodstop, juist op het ogenblik dat Kathleen hem passeerde, zodat hij haar kon helpen uit die lift. Door die heftige stop waren al die passagiers deftig geschrokken, én heen en weer zwaaiend in de wind moesten ze wachten tot ons madam voorzichtig uit dat stoeltje geholpen werd door een overijverige oude galante vent.
In ieder geval, wij mogen tegenwoordig niet klagen zulle, we worden nu door twee prachtdames bediend, dus wat kan nen oude mens nog meer verlangen hé.
