Het is eindelijk weer donderdag, dat eerste pintje zal weer enorm smaken zie, het namelijk van zondagmiddag geleden dat ik nog een lekker glas bier gedronken heb want mijn madam heeft mij op regiem gezet, slanklijnerseten en water. Enfin, mijn madam is er nu niet bij en gezeten op mijn vaste stek denk ik nog eens terug over de afgelopen maand want het is weer bijna tijd voor de “vogelzanger”.

-(Enkele weken terug) Luc loopt er een beetje ongelukkig bij zie ik, hij moét namelijk mee naar Marco Borsato, hij kan die vent eigenlijk noch horen of zien, maar …hij is namelijk gestraft van Kathleen omdat hij een opmerking had over haar manier van slapen (door een mij opgelegde censuur mag ik dat hier niet beschrijven anders moét ik ook mee naar Borsato), om het nog erger te maken had hij die opmerking luidruchtig beschreven in het bijzijn van enige klanten die op een zodanige hilarische manier reageerden dat Kathleen met boze, moordende blik op Luc, zei “ en nu gaat ge zéker mee naar Borsato”, en hij had nog zo zijn best gedaan om zijn kaart door te verkopen… dus Lucske moet die zaterdag mee met afhangende oortjes en de staart tussen de benen.

De maandag nadien was het zo ver hé, de dagtrip met de moto’s (géén brommerkes hé Luc).

Met in de dertig moto’s waren ze en Kathleen was uitverkoren om de wegen af te zetten, echt iets voor haar hé, in lederen pak, rood zwart zoals de rijkswachters van vroeger zag ze er inderdaad imponerend uit. Met moordende snelheden van tegen de 200 km per uur zoefde ze voorbij de sliert moto’s om het volgende kruispunt af te zetten waarbij ze met ijzige blikken en haar klein rond rood wit bordje, alle chauffeurs tegen hield tot haar “kinderen” veilig waren gepasseerd. Ik heb horen zeggen (ik weet niet of het waar is) dat ze zelfs twee zwaantjes tegen gehouden heeft die haar wilden helpen, ze werden prompt naar de kant van de weg gestuurd met een blik van “waar wilde gij jullie mee bemoeien kleine vettige mannekes”,… ze zitten er waarschijnlijk nog, dodelijk gefrustreerd van wat hun overkomen was.

Enfin, die trip was mede dank zij het goede weer en de goede zorgen van “big mama” een succes, voor herhaling vatbaar.

Kathleen was eveneens enorm bedrijvig als haarkapster deze maand,…en ze doet het graag hoor, alleen jammer …ze heeft maar één stijl, namelijk “alles af”, daarbij gaat ze zéér creatief tewerk, eerst met de tondeuse een dwarse streep van links naar rechts over het hoofd, ge ziét ze werkelijk genieten van het resultaat, daarna met grote behendigheid en elegance een streep van het voorhoofd tot de nek af, je kunt wel denken wat een zicht dàt is hé,…dàt resultaat zit ze dan van alle kanten te bekijken, maar dan vliegt ze er nog maar goed op,…kris kras met die tondeuse over het hoofd… al de rest eraf, nu is ze pas tevreden over zichzelf zie, stralend rondkijkend naar haar publiek én eventuele volgende slachtoffers. De mannelijke klanten maken zich zo klein mogelijk om maar niet op te vallen, en ik denk dat ik in het vervolg terug mijn hoed zal opzetten, het weinige dat ik nog heb zou ik toch willen houden.

Er is nog iets eigenaardigs gebeurd, namelijk, de boer van iets verder heeft andere koeien in de weide tegenover de Vogelzang gestoken, dat is niet erg zou je denken, maar…er zit daar een koe tussen waar Kathleen een grondige hekel aan heeft, het is een lelijkaard zegt ze (ik heb eigenlijk nog nooit een “schone” koe gezien), en laat het nu juist dié koe zijn die steeds en alle dagen door het venster naar Kathleen zit te kijken hé, t’is een lesbische koe zeker? Maar dag na dag ergert Kathleen zich meer en meer, ze spreekt zelfs met genietende gevoelens van dat “beest” dood te schieten als dien boer dat stuk lelijk verdriet niet weghaalt. Op mijn vraag waarom ze een dergelijke hekel aan dat beest heeft antwoord ze dat die kop haar herinnerd aan iemand…, ik zou niet graag in die iemands zijn plaats willen zijn zulle.

Uiteindelijk, dodelijk vermoeid van haar escapades heeft Kathleen besloten om drie dagen te sluiten, ze zegt dat altijd een beetje beschaamd hé, want de commentaren zijn dan niet uit de lucht, zo van..; “hebt ge wéér genoeg verdient?” of “hebt ge het weeral nodig?” of “wij gaan wel gaan werken, maar madam zal wel liggen luieren met ons geld” enz., ruwe praat die eigenlijk niet anders wil zeggen dan dat ze het zullen missen.

Na die drie dagen sluiting zien we een uitgeruste Kathleen tevoorschijn komen in …waarachtig …een kleed, iedereen is met verstomming geslagen, in die jaren dat wij in de Vogelzang komen hebben wij haar nooit in een kleed gezien, en dan nog een sexy gevalleke zo te zien, de commentaren zijn weer niet uit de lucht, aan alle kanten wordt ze gekeurd en goed bevonden. Wat is er in die drie dagen gebeurd eigenlijk vragen wij ons af?

Ok, ik ga maar eens naar huis zeker, die pinten zitten al goed in mijn hoofd, mijn gebeur zal weer aan mijn gang merken hoeveel ik er gedronken heb, als ik maar niet weer mis van garage.

Mvg,