De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
19-11-2019
Te Veel Asielzoekers of Te Weinig Opvangplaatsen?
Er is tegenwoordig een gevoelige accentverschuiving aan de gang in de berichtgeving over de komst van nieuwe asielzoekers.
Jarenlang werd ons voorgehouden dat er nieuwe migratiegolven uit Afrika ons zouden komen overspoelen, miljoenen extra vluchtelingen zouden onderweg zijn naar hier, nieuwe invasies zijn op komst, nieuwe vluchtelingencrisissen zitten er aan te komen, vluchtelingen zullen massaal Europa binnenstromen...
En nu wordt er hier en daar al gesproken over opvangcrisis ipv asielcrisis... Te weinig plaatsen voor teveel asielzoekers. Als er te weinig opvangplaatsen zijn, lijkt het asielprobleem minder ernstig. We worden misleid. Ach ja, Europa is een snoepwinkel die van iedereen is, die dag en nacht open is en geen rustdagen kent. Buitenlandse schurken en armoezaaiers komen inboorlingen uit hun lood slaan en hen verontrusten. Is een zolderbrandje daarom iets om dagenlang over te zeuren en te suggereren dat extreemrechts er voor iets tussen zit?
Er zijn nog meer karrenvrachten goudzoekers in aantocht, ze zijn onderweg naar het Beloofde Continent Europa en kunnen niet meer tegengehouden worden. Het ongedierte wriemelt overal in ons midden. Er is al veel kwaad geschied met al die spleten en gaten in onze grenzen. Hele zwermen jonge Afrikanen zijn Europa komen bezetten. Europa in een impasse!
Het magische woord 'gezinshereniging' doet vluchtelingen glunderen, en opeens herinneren ze zich allerlei familieleden om naar hier te laten overkomen, nakomelingen, verwanten en het hele zootje uit islamitische culturen mag hier gratis komen wonen. Kunnen ze lekker minachtend neerkijken op westerlingen en hun gewoonten.
Vluchtelingen maken reclame voor Europa in hun landen van herkomst, zodat er steeds meer mensen naar Europa zullen komen. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje, het nieuws dat ze hier niet hoeven te werken omdat alles gratis is.
Gisteren zag ik terloops op tv iets dat me deed terugdenken aan vroeger, aan de tijd dat ik in Leuven een centje wou bijverdienen.
Daarvoor moeten we teruggaan naar het jaar 1970 toen ik in de Zouloubar op de Vismarkt plaatjes mocht komen draaien tegen een kleine vergoeding.
Gisteren ging het op tv over vrouwelijke deejays, en inderdaad, het is niet vanzelfsprekend dat een vrouw achter de draaitafel staat. Ik kreeg dan ook de opdracht om het ene liedje aan het andere te rijgen - héérlijk zo'n mengtafel! - en verder moest ik m'n mond houden. Een vrouwelijke stem vond de baas ongepast. Oké, geen probleem, zwijgen en draaien.
Aanvankelijk liet ik me verleiden door zatlappen aan den toog die verzoekplaatjes aanvroegen, zoals nummers van het Woodstockfestival, Jefferson Airplane, Crosby, Stills, Nash & Young, en zo. Maar de dansvloer liep leeg, klanten vertrokken, en de baas tikte me op de vingers. Dat Woodstockgedoe was echt niet naar zijn zin en sindsdien draaide ik alleen maar plaatjes die verliefde koppeltjes graag hoorden. Luister maar naar de tegelplakker 'Du' van Peter Maffay. Heel wat harten heb ik sneller doen kloppen, doen smelten en gebroken harten gelijmd. En dat allemaal op 1 tegel. Wat er allemaal op die enen tegel bezegeld is, zal ik nooit te weten komen.
Na een tijdje nam ik afscheid van de Zouloubar om mij naar andere oorden te begeven. En tot mijn verrassing kreeg ik felicitaties van de baas en zijn vriend voor mijn werk achter de draaitafel. Ja, het was een homokoppel dat met succes de dancing runde. Ik weet helaas niet hoe de zaak verder evolueerde of hoe er een andere richting aan gegeven werd in de latere jaren.
Kinderen die hun agressie afreageren op andere kinderen. Het komt meer en meer voor. Een verontrustende trend, gerelateerd aan de import van gewetenloze nieuwkomers die alle feeling voor vredig samenleven missen.
De Antwerpse politie pakte gisteren twee meisjes van 12 en 13 jaar op voor slagen en verwondingen aan medeleerling Lindsay. Het slachtoffer liep kneuzingen over haar hele lichaam en een hersenschudding op. Zwaar toegetakeld. En toch lopen de twee daders weer vrij rond.
De gruwelijke feiten deden zich voor aan de schoolpoort van het lyceum in Merksem. Enkele jongeren filmden het incident en zetten het op sociale media. Schokkende beelden, en toch grepen de filmers niet in.
Slachtoffer Lindsay herstelt thuis van haar kwetsuren. Mentaal is ze heel diep geraakt. De gedachte aan school maakt haar angstig.
De twee meisjes van 12 en 13 werden door de directie geschorst. Dat betekent dat ze een andere school moeten zoeken, en in die zoektocht krijgen ze gratis bijstand van hulpverleners. Hopelijk wordt de nieuwe school ingelicht over hun criminele voorgeschiedenis en verliest de school hen geen seconde uit het oog.
Hun advocaat lijkt me wereldvreemd als hij verwacht dat de ouders van de twee meisjes hen streng gaan aanpakken. De gewelddadige aanval op een medeleerling aan de schoolpoort doet vermoeden dat de meisjes nooit eerder gestraft werden, en er nooit een gevolg kwam op hun misdragingen.
Jongerengeweld wordt steeds brutaler. Afschuwelijke incidenten met volwassen allures dringen de noodzaak op aan een verlaging van de leeftijd voor strafrechtelijke aansprakelijkheid. Een jongere die volwassen feiten pleegt, moet berecht worden als een volwassene!
In zijn column van deze week steekt Jan Roos van wal tegen het verschijnsel van overlast door asielzoekers. Dat het asielsysteem zo in elkaar zit dat die lui überhaupt kunnen binnenkomen, is natuurlijk al bizar. Maar dat er vervolgens ook nauwelijks wordt opgetreden tegen zich misdragende aso-asielzoekers, dat gaat er bij Jan echt niet in. Het moet anders, aldus de columnist: “Het systeem deugt gewoon niet. Noch voor de vluchteling, noch voor de man in de straat die deze mensen ongevraagd opgedrongen krijgt, maar wel moet onderhouden.”
Ik vind dat je vluchtelingen in hun eigen regio moet opvangen. Daarmee bevorder je terugkeer op het moment dat hun eigen land weer veilig is, en laat je mensen in hun vertrouwde omgeving waardoor ze zo dicht mogelijk bij hun eigen roots en cultuur blijven. Daarnaast komen die vluchtelingen dan niet hierheen, dus is er bij ons geen overlast en blijven ze na jaren in de watten zijn gelegd niet hier wonen. Het heeft dus voor iedereen alleen maar voordelen.
De moslimgemeenschap laat zich weer eens van haar onverdraagzame en ziekelijk-dominante kant zien. Nu via de voetbalsport. Moslimvoetballertjes hebben problemen met het naakt douchen na een match. Ze houden liever hun kletsnat onderbroekje aan waardoor het hele spel tussen hun benen bezweet, plakkerig en smerig blijft. Onhygiënisch, onfatsoenlijk en helemaal niet passend in onze nette en hygiënische samenleving.
Spelers verplichten om naakt te douchen? Dat mag je en moet je wél eisen! Sportclubs moéten spelers verplichten naakt te douchen na elke match. Dat is altijd zo geweest en geen mens struikelde erover. Maar met de overrompelende komst van achterlijk islamitisch volk wordt er aanstoot genomen aan allerlei vastgeroeste gebruiken in onze westerse samenleving.
Sportclubs zonder ballen die zwichten voor islamitische eisen en toegeven aan islamitische verlangens zijn slappelingen! Mossels zonder ruggengraat!
In het verleden zijn er miljoenen en miljarden euro's weggesmeten om de integratie van moslims te bevorderen, en wat zien we nu? Een islamitische gemeenschap die zich afzondert en weigert zich aan te passen aan het reglement van een voetbalclub, we zien contesterende moslims die weigeren zich te schikken naar de voorschriften van een voetbalclub. Alles wat ze willen is hun wil aan ons opleggen en ons overheersen, al was het maar met zich te manifesteren in een gore onderbroek onder een kletsnatte douche.
Aanstellerige preutse moslims met kapsones zijn niet bereid om zich aan te passen aan onze westerse omgeving. Integreren willen ze niet, kunnen ze niet, moslims die zich willen integreren zijn geen moslim meer... Onze overheid heeft schimmen nagejaagd toen ze miljoenenprojecten lanceerden om moslims bij ONS te laten horen.
En laat ons hopen dat de islamitische voetballertjes net zo slecht tegen een bal kunnen sjotten als zich aanpassen aan de gebruiken van onze Vlaamse voetbalclubs.
Bart Somers is in overleg met Jan Jambon overeengekomen dat alle asielcentra beschermde monumenten worden die subsidies moeten krijgen. Dat extra geld komt vrij van zware besparingen in de cultuursector waar zangertjes en acteurtjes uit hun rol vallen, vals zingen en van het podium vallen.
Aanleiding van de ingrijpende beslissing om asielcentra als cultureel erfgoed te beschouwen, was de inferno in Bilzen die het hele land in rep en roer zette. Nooit waren zoveel mensen solidair met de getroffen asielzoekers en met de gechoqueerde buurtbewoners. Iedereen was de kluts kwijt. Een nooit geziene eensgezindheid van diepe rouw en intens medeleven heerste sereen onder de bevolking.
Burgemeester Sauwens moest vanochtend mensen verwijderen die kaarsjes kwamen branden en bloemen leggen rond het geteisterde gebouw omdat eerdaags de herstelwerkzaamheden starten om zo vlug mogelijk en zoveel mogelijk toeristen uit allerlei verre landen gratis onderdak en gratis eten te geven. Ook gratisch medische zorgen en gratis mentale bijstand.
Vlaamse gemeenten en steden krijgen royale middelen om van hun asielcentra versterkte burchten te maken, met diepe sloten en ijzeren hekken omheen het gebouw (foto). Lakeien, dienaars en knechten staan ter beschikking van asielzoekers die ook allemaal een persoonlijk lijfwacht toegewezen krijgen.
Burgemeesters mogen zelf bepalen welk dreigingsniveau zij zullen handhaven. Geruchten doen de ronde dat morgen dreigingsniveau nummerke 7 aan de beurt zal zijn.
Alle burgemeesters moeten bij de koning op audiëntie komen om verslag uit te brengen over burgers die als lijfeigenen in de versterkte asielburcht aangeduid zijn om in te staan voor het welzijn van elke asielzoeker. De burgers moeten langer werken, meer belastingen en hogere rekeningen betalen om in het levensonderhoud te voorzien van alle asielzoekers. Slaven in dienst van de nieuwe burchtbewoners!
Vroeger was er Jazz Bilzen, nu is er Brand Bilzen...
Het jongetje op de foto is Laurent Simons, negen jaar, en haalt binnenkort zijn bachelor-diploma Electrical Engineering aan de Technische Universiteit Eindhoven. Met een ongelooflijke snelheid vloog hij afgelopen jaren doorheen zijn studies.
Zes jaar was hij toen hij naar de middelbare school ging, en op acht jaar was hij al klaar voor de universiteit. Tussendoor volgde hij zomercursussen voor hoogbegaafde kinderen aan gerenommeerde instituten als Stanford en Fairfield University in de VS.
Hij boft met een mentor als Peter Baltus, een gerenommeerd hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven: "Laurent bereikt een niveau van oplossingen bedenken die veel volwassen studenten nooit bereiken. Die kwaliteit wordt in deze fase van zijn studie steeds essentiëler... Hij is een jongen met een ongelooflijk brein die aan een waanzinnige snelheid kennis verwerft... Dat bewijst dat er veel meer aan de hand is dan bv een fotografisch geheugen..."
Laurent wil hartchirurg worden. Het liefst van al wil hij het eeuwige leven uitvinden: "Mijn doel als wetenschapper is levensverlenging. Mijn opa en oma zijn hartpatiënten en ik wil hen helpen."
Deze 9-jarige jongen kreeg alle kansen om uit te blinken, om met kop en schouders boven medeleerlingen uit te steken, hij mocht wedijveren, triomferen en zegevieren. Genieën en hoogbegaafden krijgen doorgaans niet deze buitenkansen die Laurent kreeg. Hoogbegaafde kinderen worden zelden tijdig herkend door leerkrachten.
Laurent heeft een IQ van minstens 145... Er zijn nadelen verbonden aan een hoog IQ.Wonderkinderen gaan niet noodzakelijk een grootse toekomst tegemoet. Er komt meer bij kijken dan een stel snelwerkende en goedgeoliede hersenen. Een 9-jarig jongetje aan de universiteit... Over enkele jaren moet hij zijn puberteitsjaren doorworstelen en hoe zal hij zijn toekomst dán zien?... En kan dit jongetje nog wel spelen en ravotten samen met zijn leeftijdgenootjes? Of op kamp gaan met de scouts? Of kwajongensstreken uithalen?... Kan hij op sociaal en emotioneel vlak wel aan zijn trekken komen?...Intelligente mensen hebben doorgaans een ontevreden kijk op het leven, op de wereld, op eigen leven en op relaties met anderen. Ze piekeren over de onvolmaaktheid van de wereld, over negatieve ervaringen, kampen met kopzorgen en angstgevoelens (eenzame piekeraars). Eigen gebreken worden onderschat en het nemen van wijze beslissingen valt hen moeilijk omdat ze blindelings vertrouwen op hun eigen visie. Het welzijn van hoogbegaafden hangt veelal af van de mate waarin ze inzicht hebben in de grenzen van hun eigen kennis: zelfkennis.
In het Limburgse Bilzen woedde er vorige nacht een hevige brand in een voormalig woon- en zorgcentrum. Naar alle waarschijnlijkheid is de brand aangestoken. Het leegstaand pand zou in december als asielcentrum gebruikt worden.
De motieven van de brandstichters zijn volkomen begrijpelijk. De hele buurt heeft heftig geprotesteerd tegen de komst van zoveel nieuwelingen in hun vertrouwde buurt. Vergeefs. Het is goed voorstelbaar dat er dan stoppen doorslaan bij sommigen die in panische radeloosheid het heft in eigen handen nemen. Eigen bewoners voelen zich niet meer thuis in hun eigen dorp. Niets zal nog hetzelfde zijn.
De aanwezigheid van asielzoekers geeft ons een ongemakkelijk gevoel. Daar kunnen we niet omheen. Gevoelens van onrust, angst, onzekerheid, die gevoelens zijn er gewoon, ze kunnen niet weggemoffeld worden. En ons hart openstellen voor Het Onbekende is ook te gek, want dat staat gelijk met zelfverloochening.
Met man en macht zal er gewerkt worden aan de heropbouw van het asielcentrum, zo verwacht ik toch, want voor asielzoekers slooft onze overheid zich bovenmaats uit.
Eigen bewoners zullen zich niet meer thuisvoelen in hun eigen dorp. Straten rondom het asielcentrum zullen een andere aanblik krijgen. De hele wijk gaat er anders uitzien. Slenterende vreemdelingen zullen zich in karavanen begeven naar het dichtsbijzijnde winkelcentrum. Mogelijk nemen ze de bus om daar de plaatsen in te nemen van Jef, Pier en Pol. Terwijl de bushokjes bezaaid liggen met afval, buitenlands afval dat rondslingert aan de bushokjes met propvolle vuilnisbakjes.
Ook de scholen moeten zich voorbereiden op de opvang van nieuwe asielkinderen, op de komst van vreemde anderstaligen die de structuur van een hele school overhoop gooien.
Vroeger, als kind, had ik nooit schrik van Zwarte Piet omdat ik altijd braaf was. Maar later heb ik allerlei plezante deugnieterijen en frivoliteitjes ingehaald en er volop van genoten.
Terug naar Zwarte Piet... In Nederland lopen de gemoederen hoog op in de discussie over Zwarte Piet.De actiegroep Kick Out Zwarte Piet (KOZP) zet zich gewelddadig af tegen de 'racistische' vertolking van Zwarte Pietwaarmee ze het leuke Sinterklaasfeest voor vele kinderen en hun ouders verpesten. De Zwarte Piet-obsessie is buitengewoon ziekelijk. Zwarte-Piethaters zouden hun hoofd eens moeten laten nakijken om te zien hoe ze het zwarte ras beter kunnen plaatsen en accepteren.
In kinderhoofdjes malen er geen racistische gedachten over Zwarte Piet, zij denken niet racistisch. Zwarte Piet hoort bij Sinterklaasen dat heeft voor hen niks te maken met uitsluitingen of minachtige bejegeningen, zo redeneren kinderen.
Pietluttige Piethaters maken kinderen angstig door het stigmatiseren van de vrolijke figuur van Zwarte Piet die de Sint helpt met cadeautjes uit te delen. Zij maken er een persoonlijke vete van omdat ze met zichzelf overhoop liggen vanwege hun donkere huidskleur. En toch willen ze niet vertrekken naar de hete Afrikaanse zon die hun huid zwart blakerde.
Het Sinterklaasfeest is een eeuwenoud feest en onderdeel van ons erfgoed. Handen af van dit kinderfeest!
Onderwijsminister Ben Weyts wil een zevende jaar invoeren voor ASO-leerlingen die nog niet helemaal rijp zijn voor universiteit of hoger onderwijs. Het extra ASO-jaar zou leerlingen meer slaagkansen moeten geven in het hoger onderwijs. Minister Weyts gaat overleggen met universiteiten en hogescholen over de invoering van het zevende jaar.
Troetelnaampjes heeft het zevende jaar al gekregen: schakeljaar, bijspijkerjaar, opstapjaar naar universiteit.
De bedoeling van ASO is altijd geweest om leerlingen voor te bereiden op de universiteit. Als er nu een bijkomend ASO-jaar nodig is, wil dat zeggen dat het ASO niet geslaagd is in haar opzet. Hoe kan het ook anders? Decennialang zagen we de onderwijskwaliteit afzwakken, leerstof werd aangepast aan achterblijvers en zwakkelingen. In een streven naar opperste inclusie kwamen gedragsgestoorden, anderstaligen, debielen en andere klooiers het lesniveau naar beneden helpen donderen. Briljante leerlingen kwamen niet aan hun trekken.
Omdat de lat nooit hoog genoeg gelegen heeft, wordt het ASO verlengd met een zevende jaar.
En nu gaan we hoopvol en vol verwachting uitkijken naar een rimpelloos parcours dat de zevendejaars gaan afleggen aan de universiteit.
Met tegenzin begaf ik me vanochtend schoorvoetend naar m'n brievenbus die propvol reclame zat van hopeloze winkels. Geen rekeningen, oef. Wel het maandblad van het Vlaams Belang. En daar las ik dat islamlessen op school steeds populairder worden. In 10 jaar tijd een verdubbeling van het aantal moslimleerlingen!... Er schort toch wat aan kinderen die nieuwsgierig zijn naar de openbaringen van Mohammed. De schroefjes en vijsjes in hun koppekes zijn niet goed op elkaar afgestemd. Anders zaten ze niet bij een islamleraar die hen rare verhalen uit de koran vertelt met bloedstollende details. En als de inspectie komt ziet die alleen maar een vredelievende en verdraagzame islam. En dan zwijgen we nog over islamleraars zonder diploma's.
De spectaculaire groei van moslimleerlingen heeft natuurlijk te maken met de hoge geboortecijfers in islamitische huishoudens én de massale import van verse moslims uit alle windstreken en woestijnen.Via ontelbare exotische baarmoeders voltrekt zich de islamisering van West-Europa.
Maar waarom willen zoveel moslims zo graag hier in Vlaanderen wonen? Waarom willen ze hier islamonderwijs voor hun kinderen? En waarom bidden in moskeeën? Bidden op straat? En onschuldige diertjes onverdoofd slachten? In een diervriendelijk Vlaanderen? En meisjes en vrouwen genitaal verminken?... Dat zijn toch allemaal islamitische barbaarse geplogenheden die hier niet passen in ons beschaafd welvarend Vlaanderen, wel in hun thuislanden, in woestijnlanden en ver gelegen streken waar de islam kan floreren zonder tegenstand.
Ze blijven komen, de moslims, hoe langer hoe meer, met hele hopen worden ze hier verwelkomd en voor hun kroost wordt er ijverig islamonderwijs georganiseerd. Meer islamleraars, meer inspecties, meer aparte lessen speciaal voor moslims... En dan maar zeuren dat ze niet kunnen integreren.
Misschien zien moslims Vlaanderen als een soort Sodom en Gomorra. In het ontkerkelijkte, decadente en rijke Vlaanderen komen ze terecht in een cultuur die haaks staat op die van hen. Ik denk dat ze het een aanlokkelijke uitdaging vinden om te vertoeven tussen alles wat zij juist verwerpen: feminisme, alcohol, drugs, vrijheid van holebi's, abortus, schaars geklede meisjes...
Vroeger was het heel gewoon dat allochtone kleutertjes overstapten naar het eerste leerjaar, ongeacht hun gebrekkige kennis van de Nederlandse taal. En dan was er ook nog een groot aantal spijbelkleuters dat voor het eerst naar school kwam met een flinke taalachterstand omdat hun peuter- en kleutertijd verkwanseld werd in een anderstalig milieu: dé beste garantie voor een schoolloopbaan propvol mislukkingen.
Migrantenkleutertjes stapten in het eerste leerjaar terwijl ze zich niet eens konden uitdrukken in het Nederlands en ook niet bekwaam waren om Nederlandstalige instructies te begrijpen. Ze waren met velen, die vreemde beginnertjes, het leek wel een plaag, of een epidemie, in ieder geval iets besmettelijks met ongunstige vooruitzichten. Allen misten ze de vaardigheden om de leerstof van het eerste leerjaar aan te kunnen. Overzitten van het eerste leerjaar was het gevolg. En daarna bleef het parcours hobbelig, vol hindernissen en mislukkingen, met het beroepsonderwijs als enige uitweg. Schoolverlaters zonder diploma konden onmiddellijk gaan 'stempelen'. Zo gemakkelijk en onopvallend ging dat vroeger.
Over de problematiek van taalvaardigheid bij allochtoontjes werd er vroeger niet zo veel gesproken als nu, nu de 'Taaltest Kleuters' zo actueel is. Men had vroeger een misplaatst respect voor uitheemse brabbeltaaltjes van migrantenkleutertjes. Zo was er ook het gedogen van allerlei 'privileges' zoals spijbelen, te laat komen, geen huiswerk maken, met slaapogen op school verschijnen, een hele dag gapen en suffen in het schoolbankje, pas tegen half september terugkeren na een lange vakantie in het thuisland...
O, wat zijn wij toch verdraagzaam geweest. Migrantenwerksters hebben ook nooit begrepen dat ze aan een mentaliteitswijziging moesten werken bij migrantenouders, en niet om hen nog meer te laten cocoonen in hun allochtone wereldje.
Zelf heb ik migrantenouders zo vaak mogelijk gewezen op het belang van de Nederlandse taal als thuistaal, op het belang van een Nederlandstalig thuisklimaat, uit respect voor de inspanningen van de leerkracht. Vergeefs. Ze bleven allen koppig vasthouden aan eigen taal en cultuur waarmee ze in koor "NEEN!" riepen tegen alle goedbedoelde inspanningen van de leerkracht.
Er is in het verleden heel wat ondernomen om migrantenleerlingen in de watten te leggen, maar alles schampte af tegen een muurvaste onwil om Nederlands te leren en te waarderen.
Daarom is het nieuwsgierig uitkijken naar de taaltest voor kleuters die er gaat komen. Niet de test zelf, maar alles wat erop volgt is van belang!
Lyceum, schooljaar 1998-1999... Leraar Jean-Pierre S. was leerlingcoördinator en hielenlikker van directeur Wijsneus. Hij gaf het vak aardrijkskunde aan de jongste middelbare scholieren. Bij zijn collega's stond hij bekend als coördinator en leerlingbegeleider. Dat wil zeggen dat Jean-Pierre in de leraarskamer zijn collega's afluisterde en alle interessante nieuwtjes doorbriefde aan zijn baas, directeur Wijsneus.
Jean-Pierre werkte aan zijn imago dat hij elke dag oppoetste. Hij hield van gewichtigheid en van moeilijke woorden. Onbegrijpelijk en zielig hoe krampachtig iemand zich in bochten kan draaien om een goede indruk te maken op zijn omgeving. Schone Schijn. Op het werk, bij familie, vrienden, kennissen, buren... nergens zijn die toneelspelers zichzelf en voeren ze actjes op.
Nu zal ik eens iets vertellen over hoe Jean-Pierre een stunt bedacht om indruk te maken op zijn collega's. De ijdeltuit gebruikte MIJN verslag om uit te delen aan zijn collega's, na eerst de voorpagina verwijderd te hebben waarop mijn naam stond. Hij kopieerde de rest zowat 40 keren en zo leek het alsof hij de auteur was van het bundeltje over leerlingeninformatie... Om goed te scoren bij zijn collega's en vooral bij directeur Wijsneus.
Onderwijsminister Ben Weyts (N-VA) heeft nog maar pas vele miljoenen euro's rondgestrooid voor onderwijs en scholenbouw, en nu wil hij een taaltest voor kleuters die de overstap naar het eerste leerjaar willen wagen. En als een kleutertje niet slaagt, mag het niet naar het eerste leerjaar en moet het extra taallessen volgen, of een taalbadje in een overgangsjaar of zo, een soort vagevuur zeg maar.
De minister slaat echter een belangrijk stapje over bij het bedenken van een kleutertest. Hij vergeet de ouders erbij te betrekken! Allochtone ouders die hun kinderen opvoeden in een andere taal dan het Nederlands tonen hun minachting voor de Nederlandse taal. Zij kweken bij hun kinderen een blijvende verknochtheid aan hun moedertaal. Bij de geboorte van het kleine allochtoontje wordt de vreemde thuistaal er al met de paplepel ingelepeld en zo groeien ze ermee op. Tot ze als kleuter geconfronteerd worden met een immense taalachterstand. En dan is het te laat... Taalbaden, extra taallessen... Parels voor de Zwijnen!
Minister Weyts vergeet ook na te gaan wat er zich allemaal in het verleden van een 5-jarig kindje afgespeeld heeft. Op 5-jarige leeftijd is er in het jonge leventje van een anderstalig kindje het kwaad al geschied. Nog voor het leerplichtig is. Er is een verontreinigde bodem aangelegd en die is zodanig aangestampt dat de weg naar taal- en leerachterstanden geplaveid is. De wortels van taal- en leerproblemen zitten er diep in verankerd. En daar zijn geen extra taallessen tegen opgewassen. Een 5-jarig kleutertje heeft als baby en peuter een ongeziene taalachterstand opgelopen als het na de geboorte alleen maar een vreemde thuistaal rondom zich hoort.
Hallo belastingbetalers! Het ontwerp van een taaltest en extra taallessen zullen een dure aangelegenheid worden. Een wetenschappelijk onderbouwde taaltest, gestandaardiseerd, betrouwbaar en valied, met een representatieve proefgroep die een afspiegeling is van de hele schoolbevolking... Wie gaat dat allemaal betalen: het ontwerp van de taaltest, de afname van de taaltest, extra taallessen?
't Pallieterke wuifde Anuna uit toen ze vertrok naar de klimaattop in Chili. Hij probeerde haar nog tegen te houden maar eigenwijze Anuna stapte toch in haar bootje. Een bootje met lekjes in de bodem en nog wat andere technische storinkjes.
Wekenlang dobberde Anuna over wilde wateren, en dan verneemt ze plotseling dat de klimaatconferentie verhuist is van Chili naar Spanje.
Anuna: "Het blijkt nu dat ik de halve wereld ben rondgereisd, in de verkeerde richting." O, miserie. Had ze maar in de schoolbanken moeten zitten zoals haar leeftijdgenoten, om aan haar eigen toekomst te werken ipv aan een utopische toekomst voor anderen.
Ze werd op een dwaalspoor gebracht door haar eigen waaanideeën en die van haar metgezellen. Ze wou niet luisteren naar 't Pallieterke toen deze haar de weg wees naar de klimaattop: "Altijd rechtdoor tot aan 't rondpunt... en dan naar links!" Toch duidelijk? En niet mis te verstaan?... Nu loopt ze gedesoriënteerd, verdwaasd en verdwaald rond in een ver continent waar alleen maar onlusten aan de gang zijn.
Wekenlang op een zeilbootje varen om ergens te geraken waar niets te beleven valt, en dan nog eens terug moeten met tegenwind helemaal Atlantische en andere Oceanen doorkruisen, broedplaatsen van hevige tropische stormen trotseren... Kleine kans dat je het avontuur geestelijk heelhuids overleeft. Lange zeiltochten schaden het psychisch welzijn. Dat komt ervan als je niet naar 't Pallieterke luistert en zijn goede raad in de wind slaat.
Nu zit Anuna 10.000 km (!) ver weg van de échte klimaattop. En Spanje ligt niet bij de deur als je verdwaald bent in het verre Amerika... Ach, Anuna en co hebben nog een maand de tijd om de weg te vinden naar Madrid. En daarna nog een heel leven lang om klimaatgeobsedeerd bezig te zijn.
Helemaal onderaan lezen we het verhaal van een Franse lerares die getuigt over onderwijs aan moslimkinderen. Een ramp!
Zelf heb ik ook een en ander mogen beleven in multiculturele scholen, maar over mijn ergernissen mocht ik niets vertellen. Negatieve commentaar op migrantenleerlingen was taboe. Geduld en verdraagzaamheid werden mij gepredikt omdat migrantenkinderen aanpassingstijd nodig hebben. Een grote denkfout. En omdat er geen eisen aan hen gesteld werden gleden ze nog verder weg naar het allerlaagste peil.
Eén bijzondere dag in de school van directeur Blauwbaard blijft in mijn geheugen hangen op een vast plekje. Luister maar.
Op zekere dag belandde ik in een klas vol Turkse leerlingen voor een screening van hun capaciteiten en hun schoolvorderingen. Dat gebeurde in het kader van één van de vele geldverslindende migrantenprojecten die toen de ronde deden in de Turkenscholen. Bij het betreden van zo'n klaslokaal met opgeschoten allochtone pubers overvalt je de indruk dat je in een groot oerwoud gevangen zit waar geen regels gelden en geen gezag.
Opvallend was de sterke onderlinge solidariteit die van de losgeslagen apen een machtige groep maakte, in staat om een hele klas om te toveren in collectieve chaos waar geen plaats is voor discipline en prestatiedrang.
Ze kwamen met z'n allen van de islamles en gedroegen zich als wilden, als 'baas in eigen klas', superieur en zelfverzekerd. Toch was de klas aanvankelijk rustig. Het duurde echter niet lang of een bruine herrieschopper gaf het startsein om lol te trappen en de klas op stelten te zetten.
Op een bank zag ik een lange lat liggen, nam die vast, en ging zonder nadenken naar de relschopper waarmee alles begon. Ik gaf mijn belager een stevige klap met de lange lat op zijn warrige hoofd, waarna ze allen schrokken van de hevige dreun. Plotseling was de klas rustig en de rest van het lesuur verliep ongestoord. Mijn impulsieve ingreep kende een onverwacht geslaagd effect, een stunt om trots op te zijn!
Ik ben geschiedenislerares sinds een jaar of 20. Ik heb les gegeven op 5 Colleges in de banlieues, waarvan 2 ZEP, en ook in de No-Go-Zones, de gewelddadige wijken. Ik heb zo’n 4000 jongeren uit de banlieues in mijn klassen voorbij zien komen, die ik les moest geven, instrueren, aanmoedigen en begeleiden met welwillendheid en een liefde voor ’t vak die mij nooit in de steek heeft gelaten.
Nu had de CD&V eens de kans om eensgezind aan hetzelfde zeel te trekken en op een rechts spoor naar de kiezer te trekken, maar die kans lieten ze links liggen.
Kandidaat CD&V-voorzitter Walter De Donder: "Er zijn wijken in Antwerpen die volledig ontvolkt zijn van onze eigen mensen en die ingenomen zijn door andere groepen".
Onbegrijpelijk die heisa daarrond.Walter De Donder zette de juiste toon en gebruikte de correcte terminologie om multiculturaliteit te beschrijven. Hij had ook platweg kunnen zeggen: "De witten vertrekken waar de bruinen het bruin bakken." Jammer dat hij het had over "andere groepen', ipv vluchtelingen, vreemdelingen, asielzoekers, illegalen, moslims, en iedereen waarvan de etnische wortels elders liggen dan in Vlaanderen. Evenals 'eigen mensen', dat zijn wij, rasechte Vlamingen die hier geboren zijn en het hoederecht hebben op Vlaanderen waar Vlamingen de baas zijn.
Maar dan maakt De Donder een ontgoochelende omschakeling naar links gezwam wanneer hij beweert dat iedereen bij 'eigen mensen' hoort en iedereen gelijk is. De CD&V'er dwaalde af naar een gulden middenweg waar je nog altijd alle kanten uit kunt.
Els Clottemans werd in 2010 veroordeeld tot 30 jaar cel voor de ‘parachutemoord’ op haar liefdesrivale Els Van Doren die bij een sprong te pletter viel. Clottemans heeft altijd ontkend dat ze de parachute van Van Doren saboteerde. Na een gemediatiseerd proces werd Clottemans zonder materieel bewijs tegen haar veroordeeld, wat voor veel ophef zorgde: er werd zelfs betoogd voor Clottemans’ vrijspraak. Nu ze een derde van haar straf heeft uitgezeten, komt ze in aanmerking voor vervroegde vrijlating.
En als ze dan vrijkomt gaat ze trouwen met Dutroux.
De prestigieuze universiteit van Oxford waar iedereen de beste wil zijn, is gezwicht voor de gevoeligheden van enkele psychisch zwakkelingen die onvast in hun schoenen staan en overgevoelig reageren op geluiden die overmatig bonken op hun trommelvliesjes en dat maakt hen angstig.
Daarom heeft de studentenvereniging van universiteit Oxford een motie aangenomen om handgeklap te verbieden omdat het angst zou veroorzaken. Applaus zal vervangen worden door het geluidloze wuiven met 'jazz hands'.
Roisin McCallion (foto) van de studentenvereniging wil een aangenamere omgeving creëren voor autisten en hoogsensitieven. Haar streven naar inclusiviteit neemt nu de ziekelijke vorm aan van een verbod op applaus.
Handgeklap kan door niets vervangen worden. Applaus is een standaardblijk van waardering. En als applaus verboden wordt, leren overgevoelige studenten niet om zich te harden in hun omgeving, maar worden ze gepamperd en geknuffeld met stille wuivende handjes, jazz handjes die flapperen en wapperen in de wind.
