"Goed en wel beschouwd is Taoïsme een soort heimwee. Een verlangen om altijd en overal thuis te zijn."
(Foto: I.Jansen, Zolder)
Waarde bezoeker,
Blijf rustig, want Josée en de auteur voorzien u onverwijld tot wekelijks met verkwikkend leesvoer van uitmuntende kwaliteit. Klik voor meer op het lampje onderaan de tekst.
Plaats ons bij uw absolute toppers. Uiteraard is humor altijd een falsificatie. Maar, geen humor is nog een grotere falsificatie. Josée en de auteur, wij zijn voortaan uw wekelijkse hoop in bange dagen.
De auteur: Walter Marsoul.
Inleiding:
Laten wij afspreken. Tenzij u een ego hebt zo groot als West-Vlaanderen, mogen wij over Tao van mening verschillen. Niet de gedachten, maar wel de meningen zijn vrij en naar mijn mening is Tao niet meer dan een amusant en intelligent antwoord op alle ongerijmdheden waarmee wij (al dan niet bewust) moeten leven. Een antwoord met een glimlach, een Taoïstische spiegel waarin onze dromen en onze wanen zich spiegelen. Dit is eigenlijk alles, maar volgens het recente boek “Taöisme, de weg om niet te volgen” van mijn lieve studente Patricia De Martelaere is Tao ook iets om een punthoofd van te krijgen. Wondere wereld! Elk mens vertrekt met de verborgen wens om ooit nog eens belangrijker te zijn dan hij is. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Om onze eigen geschiedenis toch te kunnen aanvaarden voegen wij daar op de een of andere manier een stukje legende aan toe. Met de jaren verstillen onze dromen, onze wensen en wanen tot een soort wijsheid. Laten wij dat tenminste hopen. Taichi lijkt de weg van die verstilde, tot wijsheid gerijpte wanen en dromen. Het heeft immers weinig zin om als een woelmuis alsmaar in de diepten van onze ziel te woelen om de belangrijke persoon die wij hadden kunnen zijn, (maar niet zijn) te leren kennen om die al dan niet te aanvaarden of te respecteren. Het is beter die “belangrijke persoon” te vergeten en stilaan te wennen aan het eigen leven. Wij moeten verstillen, onszelf vergeten in verstilling om opnieuw te kunnen “ worden wie wij eigenlijk zijn”. Precies dat stoppen en verstillen om juister en krachtiger tekunnen zijn wie wij zijn, is de grondidee achter alle interne martiale kunsten.Nergens is die grondidee zo duidelijk aanwezig als in Aikido, en nergens is die zo zichtbaarals in het Japanse Kendo.Simpel? Zeer weinigen zullen dit begrijpen en bovendien heb ik mijn paarlen reeds voor andere zwijnen geworpen.
Sta geworteld als een boom: (wortels, stam,takken.)
POSTMAIL:
…etc. “Doe eenvoudig, gewoon, niet zo labiel.etc….”
P. Constant.
Antwoord:
Hallo, dank hoor.
°“Ik doe niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel”.
Theo Maassen.
°“Het gaat er niet om dat je de ander de waarheid vertelt, maar dat je de eigen waarheid op je eigen manier onthult.”
Byron Katie.
Walter.
POSTMAIL:
Dag Henri,
Net terug van een verkwikkende vakantie?
Dank in elk geval voor je drie domme strand kiekjes. Deze kiekjes werden waarschijnlijk geregistreerd net voor je zelf werd opgenomen op de spoed afdeling? Fijn zo.
Ja Henri, dat zijn allemaal dingen die gebeuren. Zo werd het toch nog een leuke vakantie voor jullie vieren.
Groetjes.
Walter
POSTMAIL:
Lieve mensen,
Dank. Reuze blij met jullie mail in verband met "De SuperknappeTaibo".
Ook blij dat jullie zomaar dwars door Josée heen kijken...
Ik heb mijzelf betrapt dat als ik onderweg een witte "Taibo" tegenkom dan geef ik hem een dikke knuffel. Is reeds twee keer gebeurd! Dat is straf hé?
Lieve Groetjes aan jullie allen!
Walter.
POSTMAIL:
Goeiemorgen Walter,
Heerlijk om op jouw blog rond te lopen! 't Is in ieder geval plezant, ontspannend, geruststellend, maar ook confronterend en uitdagend. Terwijl je aan het lezen bent, lijkt het alsof er een venster open gezet wordt. Je molen begint te draaien, allerlei gedachten flitsen door je hoofd, jumping monkey is er niets tegen.... De "Ah-ja-ervaring" is de topper: je denkt te (h)erkennen.... en plots besef je dat je de achterdeur hebt open gezet. Oeps, alles is weg.... 't is niet omdat je het herkent dat je het kent. En toch... is het plezant! Gisteren, m'n zonen en ik waren aan het genieten van ons vieruurtje, dit is altijd het "verhalen-halfuurtje", genoot onze Steven nog na van zijn overwinning zaterdag, tijdens de scoutsactiviteiten. De kinderen speelden "haantjesgevecht" (= op 1 been, met de handen op de rug, je tegenstander omduwen) Zegt onze Steven: "Ik ben slim geweest, Pieter kwam op me af en het moment dat hij me ging raken, stapte ik opzij, ik was gewonnen. De kleintjes heb ik laten winnen en eigenlijk win ik dan ook: de kleintjes zijn blij en ik weet dat ik het kan." Een brede smile en de gedachte "houen zo!" kon ik niet onderdrukken, woorden zouden maar een achterdeur open zetten. Zelf, ... zal ik nog verder komen oefenen tijdens de t'ai chi! Ik ben toch wel fier op mijn onoverwinnelijke zoon! Een hartelijke groet, M.W.
POSTMAIL:
Dag Jolanda,
Weer eens dank voor die mooie vrouw. En tevens ook voor alle vrouwen die jij uit vrijwillige solidariteitsbijdrage in het verleden mailde en naar de toekomst toe nog zal mailen.
Dit keer mailde je alweer eentje met de boodschap om van alle kleine dingen te genieten. Dat is juist, want op een dag zullen wij vaststellen dat al die kleine dingen samen het leven de moeite waard maakten. Wat mij betreft mag jij mij nog veel kleine dingen mailen, geen probleem.
Toch zijn er risico's verbonden aan die kleine dingen.
Josée gelooft namelijk niet dat al die gesofistikeerde mooie vrouwen met charisma die jijnomineerdetot de kleine dingen van het leven kunnen gerekend worden.
Zij gelooft daar niets van en ze vergelijkt al die mooie vouwen met CO2uitstoot... Ge kent Josée he, zij heeft af en toe zo van die mindere momenten. Die vrouwen zijn haar type niet want zij beweert dat het allemaal gefotoshoptetruttebellen zonder tewerkstelling zijn. Of andersom, want bij Josée weet men zoiets nooit.
IK zei:" Josée, heb jij het nu over deeltijdse banen met diensten cheques die eenmalig fiscaal aftrekbaar zijn, waar heb jij het nu in godsnaam eigenlijk over?" Maar wij hebben dit samen uitgepraat en een modus operandi werd bereikt. Ziehier: jij magmij zonder probleem nog een stuk of twee spraakmakende vrouwen sturen, maar dan moet het wel gedaan zijn met die kleine dingen volgens Josée.
Zo niet dreigt zij al die" truttebellen afzonderlijk op 11 juli halfstok te hangen" en daar heb ik het als modale hardwerkende Vlaming emotioneel moeilijk mee. Dat verdienen zij niet.
Och, tegen dat mens valt er niet te argumenteren, maar meer kan ik daarover niet kwijt want anders komt er alweer een mail van de heer G.K uit H of van P. D uit A of van B.L uit H, vanH.M uit D die het tot op eenzame hoogten moeizaam opgebouwde niveau van dit blog grosso modo alweer naar beneden haalt. Niet te geloven welke onzin er allemaal in de pipe line van mijn mailbox zit.
Dank je Jolanda en tot ziens.
WALTER
POSTMAIL:
Betreffende Taibo en de zon, de maan en de sterren.
Vraag me de sterren, en ik zal je ze geven. Vraag me de maan, en je krijgt hem direct. Maar vraag me niet de zon...want dan ga ik mijn handen verbranden.
Antwoord: Wel, wel, wie wij daar hebben! Daar hebben wij onze beroemde superhond Taibo alweer die het vandaag heeft over de kosmische elementen in het uitspansel. Taibo(zie blog) is vanwege zijn succes met geen vlammenwerper van het scherm te branden. Iedereen moet dat beest reeds kennen want hij is ondertussen een BH geworden (Bekende Hond) Doet die hond aan fun raising? Ook ik overweeg om een foto van mijn cavia eens naar iedereen te mailen zodat die ook een BC kan worden(Bekende Cavia.)Of misschien mail ik mijn BP(Bekende Kanariepiet.)
Wat mij betreft is jullie Taibo uiteraard OK. Die knapperd mag nog vaker dit blog komen bezoeken. Dat beest heeft fameuze ideeën en het verkoopt slimme praat.
Josée echter, zij heeft het niet zo op jullie Taibo begrepen. Smaken kunnen verschillen en daarom overweegt Josée om jullie haar BE, (haar bekend everzwijn) te mailen.Josée zegt dat de tijd rijp is voor het zwaardere werk.
PS; toch nog efkens uw aandacht want wij hebben hier een weddenschap afgesloten:Josée beweert namelijk dat jullie Taibo handen heeft in plaats van poten. Sorry hè, maar is dat werkelijk zo?
Weet u, Josée zegt dat iedereenin mijn stad niet normaal is, en daarom vindt iedereen hier alles normaal. Als het einde van de wereld aanbreekt, kom dan gerust eens met Taibo naar Diest want daar gebeurt alles 50 jaar later. En dan nu nog één wijsheid vanwege mijn BP
( Bekende Kanariepiet);die is tegen abortus want hij heeft vastgesteld dat iedereen die daar tegen is, zelf al geboren is.
Kijk eens aan zeg. Groetjes aan SuperTaibo,dank voor jullie mail en tot wederhoren..
Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende “Het Eenzame Lege Harten Bureau”
“Wat moet ik met mijzelf beginnen….Alles lijkt zo leeg van binnen.
Mijn hart lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart is bevroren, alsof niets mij kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen, is dat nu wat “de mensen met “de innerlijke legte” bedoelen?
Olé, olà,Olé, olà …
Joachim
Dag Joachim,
Dank voor uw mail. Op het eerste gezicht bent u nogal tamelijk verrassend leeg van “legte”van binnen. U schijnt momenteel in eensoort legbatterij te verblijven, maar toch is er hoop want uw hart zit nog vol poëzie.
Ook siert het u dat u, ondanks alle leegte aan uw existentie verbonden, er toch nog in slaagt om af en toe uw hart te luchten met een flinke fado van eigen bodem.
Helaasverplicht de welvoeglijkheid om u mede te delen dat uw verzen rammelen als verse kersen. Mijn advies: schrijf minder verzen, en eet meer vers fruit.
En die “olé, olà” ja, stop daar ook maar mee want die is irrelevant en van generlei importantie in uw overigens toch al gammel betoog.
Rest nog uw “innerlijke legte” waarbij ik mij alweer niets kan voorstellen. Niets.
Wat“de mensen” allemaal bedoelen met die “legte?”Wel, daar heb ook ik geen idee van want er zijn namelijk miljarden mensen en ze maken er elke dag nog nieuwe bij. Het is niet bij te houdenen wat al die mensen eigenlijk met “legte” bedoelen dat moeten zij zelf maar uitmaken. Ik weet het niet.
U schrijft dat “uw hart bevroren is alsof niets u nog kan bekoren” en daaruit is af te leiden dat u ofwel een Eskimo, ofwel een trapper van Alaska bent.Maar dan is het ook volkomen normaal dat het daarginds “één grote bevroren legte” van jewelste is. Profiteer er nog even van want naar het schijnt is het pakijs daar snel aan het smelten.
Tevens adviseer ik u om zo min mogelijkrauw vlees te eten en als u toevallig walvissen vangt om wat afwisseling in uw dagelijks menu aante brengen moet u tijdens de walvisvisvangst bedacht zijn voor potentiële ijsberen. Zing dan nooit luidkeels uit volle borst “olé olà” want hun maag is ook al leeg en daar kunnen die beesten niet tegen.
Punt twee; mocht u toevallig op de Zuidpool vertoeven dan moet u ook niet te pas en te onpas “olé olà”kwelen want in die Antarctische gebieden leven met name koloniën van keizer pinguins en die beschermde diersoorten zouden zich wel eens een hoedje kunnen schrikken.
Die beesten zitten daar de ganse dag op een rots tegen mekaar aangehurkt zich onnoemlijk te vervelen; niets kan ze daarboven bekoren want hun poten zijn van onderen bevroren. Wat ze niet belet op regelmatige tijdstippen een ei te leggen.
Beste Joachim, weet u: ik weet het niet want ik zou het ook allemaal niet weten.
Ondanks flauwekul en rotzooi is dit leven mooi , vergeleken met helemaal geen leven en“legte” is niet voor ons mensen weggelegd. Trek het je niet aan en loop vooral niet te koop met uw “legte”want binnen de kortste keren zal eenin “legte” gespecialiseerdleeghoofd zich met uw leegte bemoeien en dan is ook uw bankrekening leeg.Dat ook nog.
Groetjes. Dank voor je mail.
Vanaf september 2007!!!
VROUW EN MAN
YIN YANG
De microcursus die uw andere cursussen overbodig maakt.
BOEK HEM NU!
POSTMAIL:
Betreffende nederigheid.
Beste R.
Het is zoals u mailt, wij zijn allemaal maar mensen, en wij hoeven “echt niet te hoog van de toren te blazen”. Inderdaad, nederigheid is de mooiste deugd. Maar toch moet u dringend eens leren niet zo nederig te zijn, want zo goed bent u ook weer niet.
Walter.
.
POSTMAIL:
Betreffende eenhoornkunst in de abdijsite van Herkenrode:
Sorry, de auteur vergist zich. Toch is dat kunst met een visie in Herkenrode en de lezer verwijst naar de diepere symboliek van de eenhoorn en naar de mythe van de eenhoorn als potent seksueel beest…”Men mag er ook geen karikatuur van maken”aldus J.
( zie ook middenstrook blog: Kunstbespreking Eenhoorns in Herkenrode)
Antwoord:
FREUDIAANSE PIKANTE EN ONDEUGENDE KUNST MET EEN VISIE EN EEN MISSIE.
Kunst met een visie.
Dank je beste J.
Blijkt inderdaad dat de eenhoorn ook het symbool van deabdij van Herkenrode is.J. wijst er (terecht) op dat die eenhoorns die zo netjes met hun hoornen naar de abdij gepostuleerd staan, het symbool van dierlijke mannelijke seksualiteit zijn. ” Waw…”Potverdorie toch…!
Die is goed, want zo worden die bejaarde zusters door de kunstenaar eindelijk ook nog eens van een potente portie potentiële kunst op poten voorzien en men mag er ook geen karikatuur van maken. Welgemeende dank namens de sociëteit.
Dat is toch om niet te geloven, achter dit kunstwerk zou dus toch een achterliggende visie schuilen? Vier dezelfde eenhoorns, alle vier even lelijk, wel, dat is op zich al een straffe viervoudige visie op Herkenrode. Blauwe eenhoorns, want blauw is een spirituele kleur, kwestie van wat fijnmazige nuances in de visie van de kunstenaar te leggen. Wow! Alles, maar dan ook alles duidt inderdaad op de aanwezigheid van een visie en men mag er geen karikatuur van maken..
Kunst met een missie: vlam er eens tegenaan.
Meer nog,die visie lijkt eigenlijk meer op een missie die uit vier onderdelen bestaat.
Maar missies zijn missies, en daarom kijkt de kunstenaar niet op één mythische missionaire publicitaire stoot meer of minder. Gelijk met vier eenhoorns er tegenaan vlammen, er op of er onder, want zo gaat dat doorgaans bij gemiddelde missionaire stoten! Was daar ook al niet de “Da Vinci Code” waar het ook op een stoot meer of minder niet aankwam? Vlam ertegenaan, ach, al deze fijnzinnige nuances die van dit kunstwerk uitgaan zijn eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen. Men mag er ook geen karikatuur van maken.
Knutselaars met een visie en een emissie.
Als knutselaars gewone of scherp bedoelde aardigheidjes met hun “visie” verwarren, als ze bovendien een“ missie” met hun “emissie” verwarren, dan vertonen zij doorgaans de neiging om hun emissies niet in hun eigen tuintje, maar wel op openbare plaatsen achter te laten. Dat zijn allemaal dingen die gebeuren; en men mag er in Herkenrode geen karikatuur van maken. De tijd is immers rijp om zich niet langer door de Heilige Geest, maar wel door een of andere betuttelende knutselaar te laten betuttelen; Zelf denken kan desnoods ook nog wel, maar dan met mate en vooral met eigen maten. Deze eenhoorns zijn kunst en men mag er geen karikatuur van maken.
Goed nieuws voor Kortenaken en Halen.
Beste lezer, en toch, die simpele scheppende betuttelende knutselaar in Herkenrode treft geen schuld, maar wie is er dan wel verantwoordelijk voor al deze viervoudige eenhoornige onzin? Wie? En wie is er ook aansprakelijk voor deze goedkope publiekelijke wansmaak? Wie? Alweer iedereen en niemand zeker?
Mail het mij aub, (geheimhouding verzekerd) want alleen op die manier kan dit geheim ontsluierd worden. Deze eenhoorns moeten verpatst worden aan Boerenrock in Kortenaken, als ze die daar tenminste willen,want dat is daar tegenwoordig een schone streek daar in Kortenaken.De laatste keer heb ik daar ook echt schoon volk zien rondlopen.
Verpatsen, desnoodsaan de Gilde van Tielebuis voorhun jaarlijkse karnaval stoet in Halen.Halen, dat is toch ook niet zo ver van huis, en met opbrengst ervan kunnen echte noodlijdenden ook eens echt betutteld worden. Neen, men zou er geen karikatuur van mogen kunnen maken.
Namens “De Academie ter voorkoming van Betuttelende en Publiekelijke Lelijkheid.”
Dank voor je mail. Dit blog heeft fervente fans en laat ik het toegeven ook groupies.
Beste J, je schrijft dat je “madam” gepassioneerd is door dit blog. Je had dus groot gelijk om “je madam van achter dit blog weg te sleuren”.Jij bent immers een verstandig man die beseft dat vrouwen en parfums uiterst subtiel zijn en precies daarom moeten ze allebei goed opgeborgen worden. Jij beseft dat vrouwen kamelen zijn die mannen helpen de woestijn van het leven te doorkruisen. Groot gelijk dus om je madam te “bevelen iets voor zichzelf te kopen”, plus“haar te dwingen een terrasje te doen” want zelfs“in haar slaap was ze met dit blog bezig”. Ze stond er mee op en ze ging ermee slapen, maar jij dwong haar om opnieuw “normaal” als huisvrouw te functioneren want je schrijft dat ze “over de ganse lijn ongenietbaar was geworden door de schuld van dit blog.”Ze weigerde zelfs om aardappelen te schillen, zo kon het niet verder, dit moest tot vroeg of laat tot calamiteiten leiden.
Je madam beweert dat jij rond kerstmis haar computer stiekem saboteerde om haar aldus te “dwingen of de kans te bieden om opnieuw de kerstaardappelen te schillen”. Zij, die keukenprinses van weleer. Als dit geen huiselijk geschil is dan weet ik het ook niet...
Toevallig ben ik gespecialiseerd in huiselijke geschillen. Mijn Josée is op dat vlak ook niet te onderschatten: ook ik heb tevergeefs geprobeerd om haar de aardappelen te laten schillen, maar vrouwen van tegenwoordig zijn niet meer gemaakt om aardappelen te schillen. Als ik het ook goed begrijp zit “madam”, in plaats van “de pantoffels klaar te zetten” om uw blijde intrede nog meer luister bij te zetten, met vierkante ogen op haar computer te tokkelen terwijl jij eigenlijk niets vraagt dan simpelehuiselijke geneugten, bijvoorbeeld pantoffels.
Je schrijft terecht: “ Waar is de tijd dat geluk nog heel gewoon was en uit simpele geneugten bestond?”.Alhoewel: over het algemeen zoeken onbegrepen vrouwen nooit naar pantoffels, zij zoeken een tolk en ze vinden in uw geval een computer. Geef toe dat het allemaal nog veel erger kan. Binnen het wettelijke kader zijn al je pogingen om haar tot de orde te roepen op een sisser uitgelopen. Daarom één gouden raad: neem een advocaat onder de arm voor uw geschil met uw madam want over het algemeen kunnen huisvrouwen hun eigen geschil toch niet betalen...zie je. Die is goed he, en nog een tip?Ik zou je ten stelligste afraden om het met een enkelband of een burka te proberen. Ten stelligste afgeraden om 220 Volt op haar computer te zetten ofbijvoorbeeld naar Pakistan te verhuizen. Gewoon een advocaat in plaats van uw vrouw onder de arm nemen volstaat.
Beste J, sterkte. Ik hoop dat je je “madam” die zich nu nog als overstekend wild gedraagt tot rede kan brengen, want alhoewel ik het mij best kan voorstellen,is het toch te gek dat mijn onnozele blog interessanter is dan haar huiselijke plichten.
Maar ik mag niets zeggen, mij er niet mee moeien van Josée. Ik zeg niets, helemaal niets want: ”Mit Frauen soll man sich nie unterstehen zu schertzen”.(J.W. von Goethe).
POSTMAIL:
POSTMAIL TER GELEGENHEID VAN VROUWENDAG.
Twee lezeressen beklagen zich over de vrouwonvriendelijke uitlatingen van de auteur.
Ze noemen de auteur ronduit vrouwonvriendelijk, dit blog seksistisch en meer bepaald de relatie met Josée zien ze niet zitten. Ze gebruiken er een woord voor, maar dat woord is zo manonvriendelijk dat de auteur weigert om het woord te publiceren. Alleen al om andere manvriendelijke vrouwen niet op manonvriendelijke gedachten te brengen.
Antwoord:
Beste lezeressen,
Groot gelijk. Zoals alle yin- yang relaties is ook mijn relatie met Josée er een van vallen en opstaan, van geven en nemen, van vinden en zoeken. Maar Josée en ik blijven wel met onze twee voetjes op de aarde. Wij weten dat wij noch in harmonie, noch perfect zijn. Het gevaar van al die Taoïstische poëtische verhalen (met wolken erbij en zo) is namelijk dat ze ons geen zoekende mensen voorspiegelen maar wel een poëtische ideale wereld van allemaal mensen die harmonie gevonden hebben. In de praktijk echter blijkt dit niet zo te zijn, want bij mijn weten bestaat zo’n wereld buiten het paradijs niet. De auteur zal ook nooit Boeddhist worden, een mens mag zich niet eens boos maken om de innerlijke vrede toch maar te bewaren terwijl Josée en ik bij wijlen de kookpannen naar mekaars hoofd zouden werpen. Alhoewel wij elkaar niet kunnen missen is er iets mis met ons, maar toch maken wij van onze ellende een feest…zie je. Christus ging immers af en toe ook flink te keer en dat lijkt al een pak aannemelijker en menselijker. Josée weigert haar versie van de feiten te geven, daar is ze veel te slim voor. Josée wacht, en ze laat de auteur zichzelf rustig in de gracht rijden en daaraan kun je al merken hoe geraffineerd dat mens eigenlijk in elkaar zit.
Dit blog is niet perfect, het is onnozel en oppervlakkig. Maar toch, hierin verschilt dit blog, naar ik verneem, van andere Taoïstische geïnspireerde blogs: het is soms brutaal en soms verfijnd, soms oppervlakkig en soms diep, soms scherp en soms poëtisch, soms juist en grappig en soms verkeerd. Soms grappig en soms zwaar over de schreef, soms diep religieus en soms vrijdenkend en wars. Het is soms informatief en soms fictief. De auteur schrijft soms iets vrouwonvriendelijks, en soms eigenlijk iets te vrouwvriendelijks. Kortom: dit blog is zoals het is en ik kan mij best voorstellen, alhoewel het niet de bedoeling is, dat sommigen zich daaraan ergeren. De auteur amuseert zich en zolang de auteur om zichzelf kan lachen en zichzelf kan relativeren hoeft hij niet om anderen te lachen. Waarom bijvoorbeeld om Josée lachen als men zelf zoveel lachwekkends in huis heeft? Lieve lezeressen, ter gelegenheid van vrouwendag vraagt de auteur geen begrip, begrijpen kost tenslotte niets dan enkel maar wat woorden.De auteur wenst zelf te begrijpen en ons verhaal is een uitgewerkte yin –yang metafoor. Dat scheelt een slok op de borrel.
Auteur: Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende het zoeken naar waarheid.
Joop liet dit korte tekstje achter op dit blog:
“IK WENS JE NIETS TOE, GEEN GOED, GEEN KWAAD. HET IS ZOALS HET GAAT.
Antwoord: Beste Joop, dank voor die wijze woorden. Op mijn beurt wens ook ik je niets toe. Geen goed, geen kwaad want alles is zoals het gaat en daar kunnen wij niets, maar dan ook niets aan veranderen. Dat wilde ook ik je laten weten.
JOSEE WENST ALTIJD, IK DAARENTEGEN WENS NIETS.
Ja watte… we zijn met dit onderwerp nog niet aan de gebakken aardappelen toe, maar je hebt alvast groot gelijk om mij niets toe te wensen. Neem nuons Josée hier. Josée wenst mij voortdurend het beste toe terwijl ik haar eigenlijk niets toe wens. Onbegrijpelijk wat Josée mij toe wenst; er zijn veel dingen die een mens moet begrijpen, maar Josée begrijp ik van haver tot gort. Ik begin er zelfs niet meer aan om dat vrouwmens te begrijpen. Zij beweert altijd dat ik haar niet begrijp, maar de trieste waarheid is, beste Joop, de trieste waarheid is dat Josée eigenlijk niet wil begrepen worden.
JOSEE WENST VEEL TE VEEL…
Ik zeg niets, geen goed, geen kwaad; maar Josée loopt altijd vooruit op de historische volgorde van de feiten. Ik zeg niets, maar neem nu haar koopgedrag, haar koopgedrag wordt mij vroeg of laat fataal. Onze beschaving heeft ternauwernood een behoefte geschapen of ons Josée heeft er al een behoefte aan. Beste Joop, dat is nu de prijs die ik voor de beschaving betaal, begrijpt u? Bij Josée leven voortdurend behoeften waaraan geen enkele objectieve en niet standpuntgebonden informatie beantwoordt en dat is op den duur om zot van te worden.
Ik zeg niets, maar dat mens is qua koopgedrag niet te vertrouwen en de rest is navenant.
Josée bedriegt en beliegt mij over haar aankopen, maar het is beter Joop om zich 1000 keer te laten bedriegen dan om het geloof in de mensheid te verliezen…zie je. Ik zeg niets over Josée, geen goed, geen kwaad: ik zeg niets, maar eigenlijk heb ik niets aan dat mens. Ze schiet voortdurend in haar wiek en ik heb er geen enkele steun aan, en dan maar komen klagen…vooral zichzelf beklagen. Daar heb ik geen steun aan want eigenlijk doet dat mens niets anders dan zichzelf beklagen dat ze te zwak is om mij te ondersteunen, maar ik zeg niets. Ik zeg geen goed, geen kwaad en ik verbijt mijn verdriet, maar Joop, een hart dat breekt van verdriet dat hoort men niet.! Eigenlijk wou ik Josée naar de maan wensen, maar ik zeg niets.
Hallo Joop, ben je nog daar?
HUMOR REDT ONS BESTAAN.
Gelukkig dat ik Josée met een zekere humor kan benaderen want anders was het leven voor mij niets dan troep maar gelukkig kan ik Joée aftrekken van mijn belastingen. Humor redt ons geluk, eigenlijk is Josée heel grappig en zou ik voor haar moeten bijbetalen.
Welnu, ik ben zelfs bereid om op Josée amusementbelasting te betalen zie je…alhoewel ik niets zeg en hoegenaamd niet klaag zou ik met zo’n vrouw als Josée toch wensen dat ik geen inkomen zou hebben. Maar objectief gezien is elke frank( ik reken nog in Belgische franken) die ik aan dat mens uitgeef is er één te veel. In mijn geval zou een mens beter af zijn met een minimum inkomen, of zelfs met nog minder. Weet je, ik zeg niets en ik draag mijn geval met waardigheid maar je mag toch gerust stellen dat ik gelouterd ben in de smeltkroes van haar ellende. Ik ben een psychisch wreed ontwricht mens, maar ik zeg niets want Josée kan het altijd goed uitleggen. Ook nu weer onlangs is ze alweer in beroep vrijgesproken voor dierenmishandeling en dat doet pijn Joop. Het doet pijn als je dat mens nog op vrije voeten ziet loslopen om alweer aan een of andere behoefte te voldoen. Procedurefouten... bij ons in België is justitie namelijk een klucht Joop: zowat iedereen wordt er wegens procedurefouten of niet toerekeningsvatbaar vrijgesproken. Het is hier in België voor Josée moeilijker om in de gevangenis te belanden dan om er uit te ontsnappen. Ken je nagaan…
Kortom; ik wens in mijn diepste gedachten Josée naar de maan…maar officieel ik wens niets. Niets.
NIETS…
Ik wens ook jou niets toe Joop; maar niets bestaat niet want er is altijd ergens iets en zelfs het woord ‘niets’ bestaat uit ‘iets.’ Het bestaat namelijk uit ‘niet-iets’ en dat wordt dan
’n iets’. ‘Niets’ dus.
Eigenlijk wens jij mij dus toch iets, met name ‘niet iets’. Och Joop, als het u niet hindert dan wens ook ik u ergens ‘iets’ toe namelijk niets. Ik wil over ‘ergens nietsisten’ niets zeggen, geen goed noch kwaad. Zelf ben ik een ‘ergensietsist’ die een intuïtieve relatie heeft met zijn garagepoort omdat ik rotsvast geloof dat er toch‘ergens iets’ moet zijn.
Ergens moet er altijd iets zijn Joop en daar mag je de donder op verwedden.
Trouwens, in mijn geval is er nog altijd ons Josée: ik zeg er niets van, geen goed noch kwaad, neen, ik heb zelfs een veilige auto voor haar gekocht. Dat is een auto die niet sneller kan rijden dan Josée kan denken. Welnu Joop, zulke auto was niet op de vrije markt te vinden en daarom heb ik die dan maar eigenhandig gemaakt. Ik zeg niets, maar dat ding rijdt 6 km per uur maar gelukkig loopt het bergaf 9 km per uur. Ik zeg niets want in Nederland ligt de Franse taal moeilijk maar zij noemt dat ding haar “ Zwassantneufke”. Ik zeg niets, geen goed noch kwaad want alles is zoals het gaat.
PATRICIA WEET RAAD MET HET NIETS..
Omdat de kwestie van het ‘niets’ en het ‘iets’ Joop en mijzelf preoccupeert weet Patricia de Martelaere ons van antwoorden te voorzien. Dit probleem schreeuwt om forse filosofische onderbouwsels.
“ Lieve Pat, is er nu ergens iets of is er nergens niets” vraag ik.
“ Niets, niets blijft” zegt ze.
“Wat blijft er dan nog over” vraag ik. “Niets” zegt ze.
Jawel Joop, je hebt dus gelijk om niets te wensen want er is immers tochniets dat blijft “ Maar wat dan Joop…,er moet toch ergens iets blijvends bestaan?”.
“Enkel het blijven blijft” zegt Patricia, de schat.
Dat valt dan wel nogal minnetjes uit, alhoewel: als enkel het blijven blijvend blijft, dan blijft ook enkel het niet blijven blijvend.
“Niet blijven is een vorm van blijven” zegt Pat.
Dat zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren.
BESLUITVORMING.
Weet je, een mens wordt altijd in snelheid gepakt door “ergens iets wat niet blijft” en dit is de enige positieve besluitvorming die wij uit dit alles kunnen trekken.
Beste Joop, Josée en ik wensen je niets toe dan een aangenaam verpozen tussen twee haastige oponthouden. Ik weet ook niet waarop deze besluitvorming zou kunnen slaan, maar ze klinkt wel klever en klakkeloos kinky. Naar mijn aanvoelen kan een mens zich niet gelukkig of tevreden denken.
Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende les geven en lesgevers tai chi.
Dank voor de opmerkingen Ben.
We zullen in dit antwoord er niet omheen draaien, beloofd. Maar, hoe uiteindelijk voor jou de juiste lesgever Tai Chi vinden?
In Tai Chi zijn er twee soorten lesgevers. Zij die een beetje Tai Chi beheersen, en ten tweede zij die “zomaar iets doen” en een portie gemengd onderwijzen die ze dan tai chi noemen. Iedereen kan de volgorde van de vorm geven of versnaperingen aanbieden, maar daarom kan nog niet iedereen een cursus Tai Chi Chuan geven.
Waarschijnlijk wordt er nergens zoveel onkunde in zulke proporties aangeboden als in Tai Chi Chuan.Om van “Heilige Zever of opgeklopt gedoe” zoals jij dat noemt nog niet te spreken.
Maar, wij leven nu eenmaal in een tijd waarin het loont om het eigen gezever buiten proportioneel op te kloppen, zie je.
Tot zover niets abnormaals, alhoewel je zal toch moeten toegegeven dat lesgeven in Tai Chi ook niet niks is.
Frisse onkunde.
------------------
Een lesgever moet eerst aan zichzelf werken vooraleer zich met anderen te bemoeien. Groot gelijk. Maar je zult ook moeten toegegeven dat ook buiten Tai Chi langzaamaan één op de twee landgenoten inmiddels de therapeut van de andere blijkt te zijn en dat wij dezelfde toestanden ook in Tai Chi aantreffen. Blijkt dat deze samenleving de trappers kwijt is. Inderdaad, het is een noodzaak dat lesgevers Tai Chi op z’n minst de vorm grondig zouden moeten bezitten. Dat is zo, maar er is nog meer, want die Tai Chi vorm moeten zij ook kunnen duiden in de Chinese geneeskunde om tijdig een beroep te kunnen doen op Chinese zowel als westerse medische professionaliteit. Zij moeten tevens de bewegingen uit de vorm(en) kunnen duiden in de oosterse (en de westerse)filosofische traditie, in de martiale toepassingen, in verschillende wuchu varianten, in de bewegingsleer en in de energetica.Lesgevers moeten voldoende sociale vaardigheden bezitten om op een psychologisch verantwoorde manier dit alles aan de man of de vrouw te brengen. Niet niks Ben.
Het Heilig Tai Chi Zeverke.
---------------------------------
Wat jij “Heilig Tai Chi Zeverke” noemt... Een lesgever moet de eigen weg kunnen gaan zonder blind te zijn voor andere wegen want de taichi vorm is slechts een middel, een hulpje voor onderweg. De vorm is geen doel op zich.
Lesgevers moeten eerst en vooral afstand bewaren. Als ik een mail krijg die begint met “Hoi” of “Beste” dan gaat die meteen in de prullenbak want ik ben namelijk “Hoi” of “Beste” niet. Lesgevers moeten ook een behoorlijke algemene ontwikkeling hebben, maar helaas is dit te vaak niet het geval en zij mogen in geen geval noch “Universele Heilige Zever “ noch hun persoonlijk “ Zeverke” , (hun Te Zeverke) komen verkopen. Nu de kerken hun deuren sluiten menen sommige lesgevers dat er nog meer kerken zouden moeten bijkomen: vooral dan hun eigen kerkje. Gelijk heb je, klef gedoe, terwijl men toch met behulp van de essentie van Tai Chi Chuan jaren kan lesgeven, die essentie volstaat en daarom zouden lesgevers toch op z’n minst toch hun Tai Chi Klassieken moeten kennen vooraleer modieuze of lucratieve praat verkopen. Gelijk heb je.
De tekenen des tijds.
------------------------
Samengevat: lesgevers moeten een ruime culturele en religieuze bagage in huis hebben, zij moetende “tekenen van de tijd” verstaan. Zij moeten meditatief, voorzichtig, bedachtzaam en pedagogisch verantwoord handelen, zonder daarbij zichzelf op te dringen. Zij moeten met macht kunnen omspringen en zij moeten zich bewust zijn van de schade die zij kunnen aanrichten. Zij mogen nooit misbruik maken van hun invloed en elk mens in waarde laten, helaas. Zij moeten niet enkel verantwoordelijk maar ook aansprakelijk zijn. Ja watte… er wordt veel van hen gevraagd.
Helaas, in het algemeen ligt het peil van de tai chi lesgevers laag en iedereen weet zulks. Koppeke schuin, neen, in het algemeen lust ook ik dat melige zichzelf promoverende Tai Chi lesgevers volkje niet.En toch Ben, toch komt elk student uiteindelijk terecht bij de lesgever die hij of zij verdient. Sommige studenten verdienen immers niet beter dan les te krijgen van blauwe maandag lesgevers. Zo zie je maar, uiteindelijk komt alles goed terecht. c
Je hebt gelijk: dat “gedoe” komt niet ten goede vanbekwame lesgevers, want die zijn er gelukkig ook nog.
Gelukkig Ben, zijn er ook nog competente, eerlijke, ernstige en gewetensvolle lesgevers en die schatten van mensen kunnen niet genoeg gewaardeerd en gerespecteerd worden. Allen, en dus ook jij daarheen!
WALTER MARSOUL.
POSTMAIL:
Hoi Walter,
Te lange stukjes.
Korter?
Toi
Ecce
_____________________
Antwoord:
Gooh jong,
No way.
Jep .
Wee M
AANKONDIGING CURSUS; “VROUW EN MAN EN VROUW”
Beste bezoeker,
Misschien bent u, zoekend naar vaste beginselen, zingeving en oriëntering, één van de vele rusteloze “cursushoppers” geworden? Ofmisschien bent u dat juist niet? Stop vanaf heden met hoppen, shoppen of zoeken naar een interessante cursus. De ene cursus is uiteraard al wat leuker dan de andere, maar vanaf september 2007 kunt u bij mijterecht voor een steengoede sessie van twee cursussen dieal uw andere cursussen overbodig zullen maken. Het betreft één cursus “MAN”(yang , 44 minuten) plus één cursus “Vrouw”( yin , 46 minuten want aan yin is met name iets meer werk). Samen maakt dat dan 90 minuten.” Diegenen die iets van symboliek snappen zullen reeds nu overtuigd zijn van beide inhoudelijke kwaliteiten. U kunt ook kiezen voor een cursus “uitsluitend man” of “uitsluitend vrouw”.Aan u om te beslissen, maar in beide gevallen is de cursus dezelfde: “MAN EN VROUW EN MAN”. Boek mij nog heden en uw vereniging zal nooit meer zijn wat ze geweest is. Alles wat u altijd al graag wilde weten maar niet durfde te vragen over yin en yang komt aan bod. Tot ziens. Walter.
de redactie
TAOïsme VOOR TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN.
Het Betere Taoïstische Kwaliteits Blog
voor de Totaal Ongeletterde Mens van Vandaag.
AlgemeneNutsvoorzieningen Postmail Poëzie
Verantwoording. Dit is een poging om Tao te hertalen voor ongeletterde mensen die misschien af en toe ook kunnen glimlachen met de absurditeiten, de paradoxen waarmee wij allemaal vroeg of laat te maken krijgen. Dank aan mijn dertien studenten, samen met de’vergeten’ hedendaagse Chinese filosoof Lin Yutang zijn zij de inspiratiebron voor ‘Tao voor Totaal Ongeletterde Mensen’.
Momenteel heeft de Westerse filosofie Tao ‘ ontdekt’, het bedrijfsleven, de psychologie, de religie, de werkers in het veld, kwieten en quasimodo’s allerhande hebben zich op Tao gestort. In de verste verte geen idee waarover de meesten het hebben en het omgekeerde is gelukkig ook het geval.
Alles is te koop, ook Tao. Er zijn reeds meer Taichi leraars dan Taichi studenten, en het aantal door Tao geïnspireerde teksten en bijdragen wordt stilaan onrustbarend. Mensen opgelet: Tao redt!
Dat is allemaal niet zo erg, niets menselijks mag ons vreemd zijn, maar naar westerse filosofische traditie zijn de meeste bijdragen over Tao dode leersstof en geen leefstof.
Ze bevatten geen levenselixir voor levende mensen: ze zijn eerder een uitvaartregelingsovereenkomst opgesteld door aflijvigen voor aflijvigen.
De lezer blijft verdwaald en verdwaasd achter in een doolhof van woorden waarvoor zowel Lao Tse als Tswang Tse waarschuwden. Hoe verder de schrijver in het doolhof van eigen woorden verdwaald raakt, des te meer woorden en citaten van andere doolhofontwerpers gerecupereerd moeten worden. Meer is tenslotte meer. Grappig, ware het niet dat de meeste auteurs er het grappige niet van in zien, wat de toestand uitzichtloos grappig kan maken.
“Taoïsme voor Totaal Ongeletterde mensen” vult een leemte in de vakliteratuur, het is een bijzonder ernstige poging om Tao te hertalen. Alhoewel ik zelf die ernst niet ten volle besef, wordt dit het eerste ernstig Taoïstisch open blog. Meld uw vragen, uw beschaafde verlangens en uw nette verzuchtingen, zodat ze interactief kunnen verwerkt of opgenomen worden in telkens korte overzichtelijke items. Al dan niet met vermelding van uw naam. Samen weten wij meer, en misschien geeft het troost te herhalen dat de uiteindelijke waarheid nooit groter zal zijn dan ons eigen hoofd en ons eigen hart dat die waarheid moet begrijpen.
Auteur Walter Marsoul 2006-10-10
07-03-2009
L'enfer c'est les aurtres.
L'enfer c'est les aurtres.
Wij zijn voor onszelf geen open boek maar een knoop in een zakdoek bestemd om op iets te wijzen. Maar het is niet duidelijk waarop hij wijst. Wij kennen onszelve niet. De vreemdheid begint niet met anderen, wij zijn een vreemde voor onszelf.
Wij zijn voor onszelf een ander- of veel erger nog: vele anderen.
Sartre heeft gelijk als hij zegt:"Lenfer c'est les autres". Alleen zitten de anderen ook in onszelf. De hel is zodoende overal.
De natuur heeft niet de gewoonte om te investeren in dingen die niet nodig zijn en daarom zette ze de mens neer als een diersoort.
Eigenlijk was zelfs dat niet persé nodig geweest, maar er sluipen nu eenmaal gaandeweg hier en daar foutjes in de schepping en als dusdanig is de mens als bij toeval ontstaan. En zo komt het dat bijvoorbeeld mijn eigen hersenen zo krachtig werden dat ik op een aangename manier met de meeste mensen kan communiceren. In The Origin of Species toonde Darwin in C ook aan dat de menselijke diersoorten geen staart meer hebben, en dat diegenen die er toch nog toevallig een bezitten zich gelukkig mogen prijzen. Dat heeft totaal niets met het onderwerp" 0nze Naaktkalender te maken maar ik wou het toch even kwijt, een kwestie van dit betoog van een wetenschappelijke onderbouw te voorzien.
Gisteren zaten José en ik naar de "Smaak van de Keizer" te kijken in afwachting dat er nog eens een koning van de rotsen zou vallen. Ach, wat is het lang geleden dat er nog eens een koning der Belgen van de rotsen is gevallen. José leek goedgemutst: ze had in de loop van de namiddag een verwarmende behandeling met ontspannende oliën genoten inclusief een hotstone massage tegen de stramme spieren en de stress. All in. "Amaai José" zei ik "ge ziet ergoed uit".
"Tegenwoordig zien de meeste mensen - zulks in tegenstelling tot de meeste dieren - er zeer slecht uit en dat komt ten gevolge van de evolutie. Was die er niet geweest dan zouden alle mensen er veel beter uitzien. "Helaas, wij hebben de evolutie zelf niet in de hand" zei ik tegen José.
"Concentreer je liever op je nakende foto shoot" zei José en daar had ze groot gelijk in want de volgende dag zouden wij met de ganse wielerclub onze eerste naaktkalender gaan fotoshooten. In Brussel; bij DIFI (Developpement Investementing Foto Inzenjeering.) Zo'n shoot is niet zo simpel dan het woord op zich laat vermoeden want voor een naaktkalender moet er namelijk een compileering gemaakt worden omdat er anders teveel geruis op de foto zou kunnen zitten. En de directie zou- zoals gewoonlijk- weer eens alle verantwoordelijkheid van de hand kunnen wijzen. Bij DIFI mogen wij bovendien onze shoot van de belastingen aftrekken, dan genieten wij van een forse milieupremie die in ons geval fiks kan oplopen omdat wij opkomen tegen de opwarming van de aarde. Echte mannen zijn milieubewust en zij weten verdomd waarom. "Waarom dan, wat willen jullie met die naaktkalender absoluut bewijzen?" vroeg José. "Goeie vraag" zei ik.Eigenlijk niets. Eigenlijk willen wij niets bewijzen. Wij willen gewoon de aarde beletten om op te warmen en tegelijk ook onze zogenaamde losse medewerkers onder de aandacht van het grote publiek brengen omdat zij tenslotte de eersten zijn die tijdens en vooral na het fietsen van een te hoge belasting te lijden hebben. Niemand staat daar bij stil maar tijdens het fietsen ligt de werkdruk veel te hoog waardoor de aarde nog sneller dan voorzien dreigt op te warmen. Alles heeft tenslotte met alles te maken. Dat laatste mag ook al eens gezegd worden want een mens leeft maar één keer. Gedurende miljoenen jaren heeft de mens het zonder fiets moeten stellen want hij bereed in die tijd nog hoofdzakelijk andere diersoorten alsbuffels, jaks, kamelen ezels en paarden. Toen kwam de fiets en dat was het eerste machinaal aangedreven rijtuig. Reeds in de oertijd werden er pogingen ondernomen om de fiets uit te vinden maar die pogingen waren tot mislukken gedoemd omdat het wiel niet eens uitgevonden was. Eenmaal het wiel een feit was, toen ging het allemaal heel snel. Ach, dat heeft er uiteraard niets mee te maken maar als wij alles moeten afschaffen wat er niets mee te maken heeft dan kunnen wij beter nu meteen de boeken sluiten en allemaal naar huis rijden om daar onze verdere dagen in bittere armoede door te brengen.
Vandaag was de foto shoot zoals verwacht vlot verlopen en toen ik opgelucht naar huis reed stopte ik ter hoogte van de parking in Aarschot om er een filet préparé af te halen. "Ik heb vandaag een goede daad verricht, ik heb de naakte mens die ik zelve was opnieuw gekleed" zei ik tegen de bediende aan de kassa. "Dat is dan 50E plus één préparé "zei hij. "Dank u wel" zei hij. "Tot ziens" zei ik. "Ook tot ziens" zei hij.
En dan...zeg dat het niet waar is, neen, wie liep ik daar pardoes tegen het lijf... de algemeen erkende naaktloper Louis Auguste Train Tignant toch wel niet zeker?.
"Verdomme Gust" sprak ik "wat doet gij hier in godsnaam op deze stomme parking in het Aarschotse?""Ik sta hier te wachten op Deborah Oestrega, die had gezegd dat ze zou komen maar ze is nog steeds niet gekomen en ik begin mij serieus af te vragen of ze nog wel zal komen" zei Gust Train Tignant. " "Ok Gust, dat is dan in orde" zei ik, " uw baan staat op de tocht, maar gelieve toch eens te overwegen om voortaan met de fiets naar uw werk te komen zodat de aarde niet onnodig dreigt op te warmen".
"Ik weet van toeten noch blazen" zei Gust. "Jaja, dat dacht ik al, mooi weer vandaag zeker?" zei ik.
"Vaarwel Gust en ik scheurde van de parking richting huiswaarts. Die Gust is namelijk voor geen haar te vertrouwen, dat is algemeen geweten. Hij zou zich eens dringend moeten herstructureren want hij heeft tegenwoordig een ferme slag weg van Frank De Boosere. Ook die De Boosere weet van toeten noch blazen maar toch is hij er telkenmale als een Mona toetje bij om te melden dat er de volgende dag alweer nog veel meer weer zal zijn.
O neen, het is toch niet waar zeker! O no no nooo! Toen ik net de snelweg wilde oprijden zag ik Patricia Ceyssens, de E-mail mamma die via haar laptop de digitale kloof tussen haar kinderen en zichzelf probeerde te dichten. Dat ook nog!
En dan opnieuw onderweg naar jou, mijn José, op de snelweg tussen Brussel en het Verre Oosten want men mag Limburg samen met Japan rustig tot het Verre Oosten rekenen. Onderweg naar jou. Het was een schitterende foto shoot. Ik heb vandaag mijn plicht gedaan omdat het mijn verdomde plicht was. Wat zal het een goed gevoel geven om mijzelf ergens op onze kalender te zien hangen. Ik ben maar een gewoon mens maar ik droom er van om ooit in het Verre Oosten eens te mogen hangen.
Liefste dagboekje, een mens vraagt zich soms af waarom een mens leeft?Wel, een mens leeft om te communiceren. "Communicatie" heet dat. Of het hem nu al dan niet zint, vanuit sociaal oogpunt is de mens genoodzaakt om met andere mensen te communiceren. Dit is nu eenmaal het spel en dat zijn de regels van het spel. Zelfs ik doe mijn best om fatsoenlijk te communiceren, maar toegegeven, dat wil mij niet altijd lukken.
Aan al die pogingen om serieus te communiceren heb ik de laatste tijd een soort 'communicatie frigiditeit' overgehouden, en zo gezien ben ik heus niet de enige mens die het met onze huidige communicatie dictatuur moeilijk heeft. Tot voor kort bestond het woord 'communicatie frigiditeit niet, want het is vandaag pas tijdens het schrijven uitgevonden. Ik lijd namelijk aan communicatie frigiditeit.
"Waltertje, lieve schat," placht eertijds mijn lieve akela te zeggen, "als alles je teveel wordt of als je naargeestig of droef te moede dreigt te worden, wel jongen, dan moet je communiceren met het bos en met de dieren in het bos.En dan zaten wij zo te communiceren...alleen met de dieren in het bos. "Mensen communiceren niet behoorlijk met elkaar Waltertje, maar je moet luisteren hoe dieren dan wel met elkaar communiceren! " zei mijn akela Nutricia.En daar valt inderdaad veel van te leren. "Waltertje, er leven ook twee wolven in jouw bos, de wolf van het goede en de wolf van het kwade en die twee wolven vechten voortdurend met elkaar," zei Nutricia. "Welke wolf wint er dan?" vroeg ik. "De wolf die je voedt die wint" zei Nutricia.
En jawel hoor, ik heb ondertussen de wolf van het goede flink te eten gegeven en met mijn studies is het ook allemaal goed afgelopen. Ofschoon mijn vader het mij verbood, besloot ik toch op eigen houtje om geen communicatiewetenschappen, maar wel om algebra te gaan studeren. Met succes. Zo zie je maar; alle mensen vertrekken initieel in de goede richting, maar dan gaan de meesten toch nog de verkeerde kant uit. Mijn lot heeft er anders over beslist, want ik ben de goede kant uitgegaan, ik heb namelijk geen communicatiewetenschappen gestudeerd waardoor ik toch nog die fijn besnaarde communicatieve mens ben geworden, die ik later geworden ben. Nu ja, dat is ook geen verdienste, want dat heeft er altijd al in gezeten.
Mijn communicatie met Nutricia Dexia.
Na het loodzware weekend was er vandaag een toevallig weerzien met mijn voormalige akela Nutricia Dexia, mijn Nutricia die er na al die jaren nog uitzag alsof ze 10 welpjes tegelijk de goede kant op kon sturen. Ze zag er bijzonder ravissant en appetisant uit. Wat was het lang geleden dat Nutricia en ik elkaar voor het laatst nog eens goed gecommuniceerd hadden! "Maar Nutricia meisje..., wat doe jij hier op dit vroege uur in deze goedkope superette, " vroeg ik. "Ik hou een sociaal demografische enquête om het tekort aan sperma donoren op te vangen," antwoordde ze. " Betreft het dan een openstaande betrekking in overheidsdienst of val jij onder een tijdelijk nepstatuut van wel bepaalde duur?" vroeg ik haar.
"Neen," zei Nutricia " ik doe dit onder de auspiciën van het Rode Kruis van België met steun van de Kredietbank en gesponsord door de Arabische Liga ".
Wat fijn voor u," zei ik. "Dank u wel " zei ze. "Wat denkt u over de vorming van de nieuwe regering Nutricia" sprak ik, want in België is zowat iedereen een permanente vormingsambtenaar, omdat er constant een regering of vijf, zes gevormd dient te worden. Men is hier continu bezig met een regering op de been te brengen,maar tegen de tijd dat de ene goed en wel op de been is, moet er alweer een andere gevormd worden.En zo gaat dat hier maar door en dat is om zot van te worden.
Nutricia heeft ook mij indertijd helpen vormen tot de communicatieve persoon die ik later ben geworden en vandaar dat ik tegen Nutricia over de vorming van de nieuwe regering was begonnen in de hoop om het nog eens over de goede oude tijd te kunnen hebben. De tijd die wij samen in de bossen doorbrachten, die leerrijke tijd die ik als welpje met haar mocht delen.
"Wat vliegt de tijd snel Walterje," zei Nutricia . Waltertje?Wat Waltertje?Hoezo Waltertje?Ondertussen ben ik auteur en filosoof geworden, terwijl mijn hobbys zijn: fietsen en bioscopen bezoeken met etentje achteraf." Waltertje?? Komaan zeg, wat verbeeldt dat mens zich!
Waltertje, Waltertje...? Wat imagineert dat onnozel mens met haar betuttelende eigenschappen zich wel?
"Zeg dat het allemaal niet waar is" zei Nutricia. "Het is wel waar Nutricia!" sprak ik.
"Nutricia, meisje" sprak ik, "ik schrijf ook wel eens gelegenheidsgedichten in versvoeten, maar het dichten schept plichten" zei ik zo tegen Nutricia. "Zeg dat het helemaal niet waar is", zei Nutricia. "Wel waar " riep ik!
"Nu ga ik even verder opschieten want ik moet tegen morgen nog wat droge voeding in huis halen" zei Nutricia.
"OK dan maar" zei ik,"bedankt en tot ziens."
Stevige wind en hevige regen verhinderden al te diepgravende communicatie maar toch was dit een keurig afgeleverd pakketje communicatieve vaardigheden. Succes met uw niet onverdienstelijk schrijverschap," wuifde Nutricia mij nog na, "en, vergeet vooral niet om datgene wat wij hier samen bespraken uit zijn oorspronkelijke context te rukken". "Dat zal niet mankeren Nutricia!" riep ik terwijl het stilaan bangelijk tot mij begon door te dringen dat Nutricia Dexia eigenlijk een vrouw was zonder noemenswaardige eigenschappen.Dat zij altijd al een vrouw zonder eigenschappen was geweest. Maar, tot daar nog aan toe.
Voila, aan om het even welke vorm van menselijke communicatie valt er altijd wel iets te verbeteren, maar qua communicatieve vaardigheden zou ik mijzelf in dit geval toch minstens een acht op tien durven geven.Ik slaagde er in om zelfs te communiceren met een vrouw zonder eigenschappen en dat moet men kunnen. Menselijke communicatie trekt geen absolute grenzen.
Mijn onvermogen tot Communicatie met mijn Josée.
Met ons Josée daarentegen verliep de communicatie fataal.Ja, ik viel aan wanhoop ten prooi. Waarom ben ik in hemelsnaam een vrouw als Josée Petitjean, die op communicatief vlak vrijwel niets te betekenen heeft, tegen het lijf gelopen? Ons José is van origine een Franse allochtoon en zoiets is op zich al voldoende om communicatiestoornissen op te wekken, vanwege de te grote multiculturele verschillen. Ik had het allemaal op voorhand juister moeten inschatten, ik had het kunnen weten.
Als wij een goede onderlinge communicatie hadden gehad dan was ik daar als vanzelf wel achter gekomen en dan hadden wij de krijtlijnen kunnen uittekenen, waarbinnen onze communicatie vooralsnog zou kunnen verlopen. Nu is het daarvoor veel te laat. Helaas.
"Bonjour Josée," riep ik bij mijn blijde intrede. "ça va?" vroeg José "En.... voeten afvegen!"
Men zou op vrouwen als Josée een snavel belasting moeten heffen, want als zij haar mond open trekt, dan krijg ik steevast communicatieve relatiestoornissen. En onze relatie therapeut, Rudy Van Velthoven, heeft ook al relatiestoornissen, maar dat beseft hij zelf nog niet .Ach, gelukkig ben ik niet de enige man, (o ja ik vergat te zeggen dat ik een man ben), gelukkig ben ik niet de enige man met 'communicatieve relatiestoornissen die ook 'wel eens 'het syndroom van Jos Crabbé' worden genoemd. Iedereen heeft tegenwoordig wel ergens dat syndroom van Jos Crabbé te pakken.
Wie was die fameuze Jos Crabbé dan eigenlijk? Wel, Crabbé Jos was ooit met een negerin van Gabonese origine, als ik dat tenminste zo mag formuleren, maar ze zijn nog steeds op zoek naar zijn feitelijke doodsoorzaak.Dat mens heeft Jos er met haar temperament finaal onder gekregen. "Zij was mijn zonnetje in huis," zei Jos, ze rook naar Afrika, naar haar pa en haar ma en voeg daar nog wat Gabonese odeur locale aan toe. Maar, daar is Jos allemaal niet ver mee gekomen! Toch hebben wij aan Jos Crabbé, het syndroom van Crabbé Jos te danken.
Zwijg mij van allochtonen, daar heb ik op communicatief vlak de buik van vol! Neem Francois Ruitinkx uit Gruithoven, een politiek correct man. Ook hij werd door het 'syndroom van Crabbé Jos' bevangen.François, die normaal gesproken geen vlieg kwaad zou doen, zo'n in-goed mens! François had wel communicatiewetenschappen gestudeerd en toen hij een lijn legde naar Petrusjka Pjotter, een Russisch winterroosje, toen heeft François van miserie 6000 liter brandstof uit een bovengrondse brandstoftank moeten stelen in de gemeente Wellen. Het moet een onweerstaanbare drang geweest zijn, want normaal gesproken zou François zoiets nooit doen want het ene feit heeft in feite hoegenaamd niets met het andere te maken.Er zijn namelijk geen rechtstreekse oorzakelijke verbanden, er zijn geen logische deducties noch categorische imperatieven tussen beide fenomenale verschijnselen. Maar precies dit is zo typerend voor het syndroom van Crabbé Jos, er zijn geen rechtstreekse fenomenale verbanden. Zulks zou dan tegelijk ook een verklaring kunnen zijn waarom zijn syndroom zo laattijdig werd ontdekt.Het zou allemaal best wel eens kunnen.
En dan is er nog mijn persoonlijke allochtoon van dienst, ons Josée,. Tja , qua communicatie is het tussen ons niet veel snaaks, want zij moet altijd het laatste woord krijgen. Zij wil de grootste zijn, met veel bravoure want dat heb je met al die allochtonen.
Gezien mijn toestand ben ik blij om niet al te veel uiterlijke symptomen van het syndroom van Crabbé Jos te vertonen. Welk een opluchting!
Wat de mens van een Mechelse koekoek onderscheidt, is zijn onvermogen tot communiceren en zijn vermogen om zelf achter zijn onvermogen tot communiceren te komen.Neem nu de Kempense kunstenaar Koen Van Mechelen die zelf van nature een communicatieve kruising is tussen een Mechelse koekoek en een Poule de Bresse; maar daar kan hij zelf ook niets aan doen. "Beste Koen" zei ik," wat verlang ik er vurig naar om zonder een vrouw als Josée aan mijn zijde in het rustoord Huize Avondrood opgenomen te worden om daar aan de slag te kunnen gaan met hoogbejaarden die de ganse dag op communicatief vlak vrijwel niets te betekenen hebben. En a propos, wat baat het om tussen Josée en mij een communicatieve dialoog op te starten als zulke dialogen gewoonlijk decennia kunnen aanslepen om uiteindelijk toch nog tot geen onderhandelde oplossingen te leiden?"
Walter, je hebt groot gelijk", zei Koen Van Mechelen.
" Beste Koen, bemoei je vooral niet met Josée en met mij!" zei ik tegen Koen. Bemoei je met je eigen zaken.Je bent gewaarschuwd!
Ik wees Koen er tevens op dat hij zich concreet gezien voortaan maar best met zijn eigen kiekens kon bemoeien, omdat kiekens kweken tenslotte het enige is waar hij verstand van heeft. Och, ik zou graag fatsoenlijk met Koen willen communiceren, maar telkens als hij zijn mond open trekt, dan valt de elektriciteit uit.
Het syndroom van Jos Crabbé.
Maar keren wij terug naar ons uitgangspunt. Moe maar tevreden keerde ik dus na volbrachte taak huiswaarts. "Mijn ebben houten schatje" sprak ik tijdens mijn blijde intrede, "ebben houten schatje, het wordt vandaag geen dialoog tussen ons, vandaag niet en morgen ook niet". De mensen liggen er niet van wakker maar met een vrouw als Josée valt er hoegenaamd niet te dialogeren.
Gelukkig besloot ik tijdig om dan maar een bos bloemen voor haar te kopen:" Zeg het met bloemen schat "zei ik!
En dan mag Josée nog van geluk spreken dat ik geen kieken uit de collectie van Koen Van Mechelen heb meegebracht, want die beesten zijn ware kunstwerken. Je kunt ze in een vaas met sterk water op de keukentafel zetten, om te beletten dat onze hond Musty ze zou opvreten. Zo gezegd, zo gedaan, maar dat is dan ook alles. Maar precies dat roept vele vragen op want als je er op doordenkt dan zijn die kiekens uiteindelijk in staat om ons een geweten aan te smeren.
Maar zoiets wil Josée maar niet begrijpen en uiteindelijk zeggen bloemen meer dan de kiekens, zij zeggen meer dan deze woorden zeggen. Vandaar de uitdrukking; "Zeg het met bloemen en zeg het niet met kiekens. Sorry Koen.
In de schaduw van de avondstond besluiten Josée en ik om het avondrood in ons hart naar binnen te laten treden. Dat tedere zijden zachte licht.En zo werd het dan toch nog een fijne avond voor ons beiden.
Maar helaas, zoals iedereen weet komt er na elke vorige avond een volgende morgen, waarin wij alweer een fameuze communicatiestoornis hadden en ditmaal aangaande onze gemeenschappelijke kinderen. Tenminste, laten wij dat hopen want met een vrouw als Josée aan mijn zijde weet je maar nooit.
Alweer hadden wij een problematische communicatie aangaande de kinderen! Ach, wij zouden het vertrouwen in elkaar moeten kunnen herstellen willen wij tenminste er in slagen om onze koopkracht te kunnen behouden. "Is er verder nog enige belangrijke communicatie die aan mijn adres gericht werd in onze brievenbus toegekomen?" vroeg ik aan Josée.
"Ja zeker" zei Josée," hier hebt u de streekkrant en op de eerste pagina staat duidelijk vermeld dat vanaf morgen de solden eindelijk kunnen beginnen.
" Bon, dat is uitstekend nieuws" zei ik.
De Communicatie met onze kinderen.
" Spreek" zei Josée. " Neen" zei ik. "Doe het dan tenminste voor onze gemeenschappelijke kinderen" sprak Josée, wel wetende dat men het voor de kinderen ook al niet hoeft te doen. Die zijn namelijk oud en wijs genoeg om hun eigen communicatieve dialoog op te starten. Helaas zijn onze kinderen zelfs daarvoor te lui. Ze zijn gewoon te lui om te communiceren zonder hun bloe toet!
"Het blijven toch nog altijd onze kinderen" zei Josée.Toegegeven; Josée en ik hebben samen 2 schatten van kinderen, maar wij weten dat zelve niet, omdat er nooit een fatsoenlijke dialoog tussen ons heeft plaats gegrepen.Opvoeding? Onze kinderen kregen niet eens een opvoeding, want wij wisten van toeten noch blazen toen wij onze kinderen vergaten op te voeden. Toen ze de leeftijd van vier hadden bereikt, hebben wij ze allebei voor een functioneringsgesprek tot ons geroepen: "Kijk eens aan Priscilla en Arnauld" spraken wij, "jullie opvoeding is nu af, verwacht dus van jullie papa en mama geen verdere communicatie, ja zelfs geen constructieve dialoog, want voortaan weten jullie papa en jullie mama het zelf ook allemaal niet meer. Waarom weten jullie het niet?" vroeg ons Priscilla in een poging om de communicatieve dialoog toch nog in laatste fase op gang te trekken. "Wel meisje, dat is nu precies wat ook wij niet weten" antwoordde ik.Ouders moeten hun kinderen leren om zelf naar de waarheid te zoeken.
Tja, en voor zover ik het mij kan herinneren, moet dit zowat de enige communicatie met onze gemeenschappelijke kinderen geweest zijn.
En zo is het allemaal zover kunnen komen, maar het resultaat is wel dat onze kinderen het op communicatief gebied allebei toch maar lekker ver hebben geschopt.
Onze Arnauld is vorig jaar zomaar eventjes wereldkampioen 'communicatief laptop slingeren' geworden!Met alle respect voor Tia Hellebaut die zichzelf over de lat wist te slingeren, maar in de discipline laptop slingeren, ligt de lat toch wel een stuk hoger.
Wat is het prettig om vast te stellen dat je kinderen uiteindelijk toch nog op communicatief vlak behoorlijk terecht komen. Laptop slingeren is mijn ding niet, maar kinderen moeten nu eenmaal zelf hun eigen toekomst kunnen uit stipuleren. Als ouder moet je daar zo min mogelijk in tussen komen, om voldoende afstand te kunnen bewaren. Wat ben ik ook reuze blij dat onze Arnauld geen communicatiewetenschappen heeft gestudeerd. Tsjonge tsjonge toch!
Ons Priscilla heeft dan weer wel communicatiewetenschappen gestudeerd, plus nog een post graduaat bloe toeten. Die zit nu met haar bloe toet van de nieuwste generatie in zuidwest Afrika droge voeding in natte saus aan de man te brengen. Mijn dochter Priscilla is natte saus manager voor Botswana en Namibië. In haar vrije tijd doet ze nog iets anders, maar die naam ben ik vergeten.
Ach, als ouder moet je kunnen vergeven en vergeten. Josée en ik zijn al blij als onze kinderen gewoon nog ergens in leven blijken te zijn. Ergens is dat zo.
Communicatie is ook de kunst om niets te zeggen, de kunst om bezig te blijven. De kunst om windeieren te verkopen. Ik open mijn laptop: Hey, hi ,ha, ho, joi, toy, jei, jep Walter, .....Geheel en al de uwe mijn beste Walter... Voila, ik ontvang in mijn mail box enkel communicatie van autochtonen en zwijg mij over die autochtonen! Ik ken ze niet eens van haar noch pluim. Ik kan mij daar hoegenaamd niets of niemand bij voorstellen en toch zitten ze in grote getallen in mijn mail box met mij te communiceren! Daarvan alleen al zou ik het syndroom van Jos Crabbé met communicatieve frigiditeit van kunnen krijgen. Tenminste, vooropgesteld dat ik dit syndroom al niet zwaar te pakken zou gekregen hebben.
Wanneer zullen alle mensen elkaar eindelijk met rust kunnen laten om gewoon naar de bloempjes, om gewoon naar de vogeltjes of naar de vissen te kijken. "Kijk eens hoe mooi die zijn" zei mijn Akela vroeger. Ik keek eertijds met mijn frisse kinderogen naar de wereld, naar mijn akela Nutricia Dexia, ik keek naar mijn huis van vertrouwen en naar het groen van mijn jeugd.
Ik keek naar vogeltjes die mijn vogeltjes waren. Naar vissen die mijn vissen waren. En ik zag dat alles goed was zoals het was. Sommige dingen zijn nu eenmaal goed zoals ze zijn, zonder daar iets aan toe te voegen. Zonder iets weg te laten. Nergens hebben wij nog geleerd dat de dingen ook goed zouden kunnen zijn zoals ze zijn. Dat heet dan gelukkig zijn. Mijn gelukkig zijn, daarvoor zou ik alles willen geven.
Diep van binnen kan in elk mens een soort eigenwijze schoonheid zitten die pas zichtbaar wordt als de scherpe kantjes er afgevijld werden. Zoals een kei na duizenden jaren door de rivier uiteindelijk gladgeslepen werd.
Er is een verschil tussen slimme mannen en tussen een wijze mannen. Wijze mannen werden door het leven wijs geslepen.
Ook slimme mannen kunnen soms wijze mannen worden. Maar waarin zit dan het verschil tussen slimme en tussen wijze mannen?
Laten wij niet veralgemenen, maar het lijkt alsof slimme mannen eerder abstract denken terwijl wijze mannen altijd autobiografisch denken. Slimme mannen nemen verstandelijk afstand van een probleem, waardoor het "een al dan niet op te lossen geval" wordt.
Wijze mannen daarentegen putten uit eigen ervaringen. Daardoor zien zij de samenhangen, de bredere verbanden en de grotere gehelen. Slimme mannen denken lineair en mannelijk exclusief. Wijze mannen daarentegen denken circulair en vrouwelijk inclusief.
NOOT/ Sommige vrouwen beweren dat alle mannen dom zouden zijn. Dat zijn zeer dwaze, ongecontroleerde feministische oprispingen van die vrouwen. Wel is het zo dat het mannelijke van nature minder in staat is om rekening te houden met omgevingsfactoren in de ruime zin van het woord. Het vrouwelijke heeft die omgevingsfactoren van nature meegekregen, maar daarop komen wij later terug.
Zijn slimme mannen per definitie ook wijze mannen? En daarop luidt het antwoord "neen", maar wijze mannen kunnen als het echt moet soms ook wel eens een keer slim zijn. Ik kan mij echter niet van de indruk ontdoen dat de meeste wijze mannen te lui zijn om echt slim te zijn. Tenminste, zij hebben het niet nodig om slim te moeten zijn, en dat is voor hen vooral een pragmatische kwestie van tijdverlies. Zij weten dat enkel slim zijn tot niets noemenswaardigs leidt, dat zulks zelfs gevaarlijk kan zijn.
Volgende vraag: zijn wijze mannen dan per definitie ook slimme mannen? Neen, ook dat niet, maar slimme mannen kunnen (als zij tenminste daartoe in staat zijn) soms ook wijs zijn.
Daar hebben slimme mannen dan meestal wel geen onmiddellijk voordeel bij want zij beseffen maar al te goed dat zij zich in de meeste gevallen best voor de domme houden. Zo slim zijn slimme mannen wel!
Waaruit wij niet mogen afleiden dat er alleen maar domme mannen zouden bestaan, zoals feministen dat graag zouden zien. Ik ken heel wat bijzonder slimme mannen. Maar de vraag of slimme mannen nu dom of slim handelen als ze zich voor de domme houden is een hypothetische en een academische vraag. ..Het is wel een zeer interessante ethische vraag waar alle slimme mannen vroeg of laat mee te maken krijgen.
Slimme mannen denken en spreken snel en zij handelen pragmatisch vanuit een aanwezig zijn in het nu. Wijze mannen sudderen eerder, en zij aarzelen om te handelen. Zij nemen de tijd die hen toegemeten is. Zij spreken aarzelend omdat zij het onbewuste toestaan om mee te denken te luisteren en te spreken. Wijze mannen begrijpen slimme mannen maar al te goed, terwijl slimme mannen meestal geen begrip kunnen opbrengen voor wijze mannen. Daarvoor zijn slimme mannen te beperkt. Zij leven en denken binnen het moment zelf en zij geloven dat elk probleem benoemd en opgelost kan worden. Wijze mannen daarentegen weten dat er problemen zijn die nooit opgelost zullen worden en dat zogenaamde wijsheid slechts de kunst is om te leven met de 'onoplosbaarheid der dingen.' Wijzen hebben namelijk geleerd om te leven met alle dingen die nooit overgaan... Zij aarzelen als zij handelen omdat zij zich hun eigen begrenzingen en die van anderen herinneren. Zij kennen hun eigen geschiedenis terwijl 'geschiedenis' voor slimme mannen slechts het eigen curriculum omvat. En dat was het dan. Slimme mannen zijn saaie mannen maar zulke mannen zijn er nodig, de toekomst is aan de slimme mannen.
Wijze mannen daarentegen zijn nutteloze mannen. Maar ze zijn wel mannen voor alle seizoenen, het zijn mannen van alle tijden die in de menselijke geschiedenis met regelmaat te pas en te onpas opduiken.
Sinds slimme mannen slim geworden zijn heeft geen mens ze van binnen weten lachen. Zij werden nog niet door het leven glad geslepen en dat heeft een mens nodig om echt te kunnen lachen. Slimme mannen zijn humorloze mannen.
Slimme mannen zijn nogal jong en wat zij zeggen is meestal uit de lucht gegrepen. Wijze mannen, zelfs jonge wijze mannen zijn altijd oud. Zij hebben een oude ziel die echt geleefd heeft. Wat zij zeggen en doen is altijd uit het eigen leven gegrepen.
Slimme mannen gaan snel vervelen. Wijze mannen confronteren door wat zij geworden zijn en zoiets kan ook best vervelend zijn.
Die wijze mannen! Zij slagen er blijkbaar in om diep in zichzelf, zonder er moeite voor te doen, aan niets of aan weinig gehecht te zijn. Het rare is dat van hieruit als vanzelf hun allesomvattend verantwoordelijkheidsgevoel wordt gecreëerd. Zij dragen, of zij dat nu willen of niet, als vanzelf zorg voor de anderen en voor alles wat leeft. "Hoe komt dit dan, waarom, wanneer en voor wie dragen die wijze mannen dan verantwoordelijkheid?" vragen slimme mannen zich af . "Waarom?" vragen slimme mannen zich af.
En zie, binnen de kortste keren schrijven ze daar dan een boek over waaruit blijkt dat zij het allemaal niet weten. Dat is heel slim van slimme mannen. Ze zijn slim, maar ze zijn onwetend.
Wijze mannen daarentegen kennen het antwoord op het waarom van alle dingen: namelijk "omdat ze vanzelf zo zijn zoals ze zijn"!
In het Taoïsme noemt men dat vanzelf zo zijnde "Tzu-jan" .
De wereld wordt geregeerd door slimme mannen, zij kijken naar de zee en zij hebben meteen alles gezien. Zij werpen er van alles in en ze halen er van alles uit. Zij komen; zij kijken, en zij overwinnen.
Wijze mannen daarentegen zitten aan zee, de zee die een wijs mens nederig maakte. Nederig, neder-ik. Zij kijken tot ze uiteindelijk één worden met de zee zodat er slechts één overblijft. En zie: in overeenkomst met de aard van alle dingen die vanzelf zo zijn zoals ze zijn, meen ik dat het de zee is die zal overblijven. "Waarom?" vragen slimme mannen zich af.
Wijze mannen zijn nogal simpel in hun simpele vaststellingen omdat de dingen vanzelf zo zijn zoals ze zijn.
"God, ik moet je iets bekennen: wij hebben de grammatica van je schepping gereduceerd tot de verkiezing van miss Eikelmuis en Tienne Vermeersch is te traag en te weinig ervaren om ze te vangen". Waarop oorverdovend applaus losbarstte. Met deze beklijvende woorden opende ik ons jongste ophefmakend congres voor eikelmuis watchers dat plaats vond in café "De Eikelmuis" te Muizen. Daar bleef het dan ook bij, want weet u, er lopen tegenwoordig veel te veel valse eikelmuizen rond, terwijl de echte eikelmuis ei zo na op uitsterven ligt. Ze dreigt zelfs niet eens controversieel te worden want wij leven in de eeuw van de complete onzin en op emotioneel vlak is dit de eeuw van de flagrante kleine verbazingen. Hoofden worden afgehakt, vliegtuigen storten op buildings, de ozonlaag breekt af, 'Snel Belgen' en snotapen steken het openbaar vervoer in brand, wietwannesen, witwannesen, vijf dwergregeringen creëren elk vijftigduizend dwergposten voor dwergeikelmuizen en de reactie: "Allé nu, ik had het allemaal véél, maar dan ook véél erger verwacht!!!"Allé nu....Dat is toch normaal!Allé, kom nu zeg he...." Enkel Jaak Vermeire kan de eikelmuis nog redden want de samenleving zit vol eikels met zwarte gaten erin. Persoonlijk wil ik terug naar de jaren 50 van de vorige eeuw want toen waren er wel blinde vlekken, maar toch nog niet zoveel zwarte gaten dan nu. Eigenlijk wil ik terug naar de middeleeuwen, de tijd toen echte mannen nog niet voor hun naakte ontslagen stonden, de tijd toen men rustig een jaar of twee ter kruistocht trok of naar Compostella ging zonder fiscus op de hielen. Zonder GSM, SMS of GPS, zonder BTW, HIV etc., zonder Miss Pure Chocolade Extra en zonder al die onnozele dingen die het bestaan moeten opvrolijken maar die niet goed zijn voor mens en omgeving.
In alle eerlijkheid wil ik liefst van al terug naar het holentijdperk omdat er toen nog veel meer vriendschap onder de mensen was. Minder vervuilde rivieren, minder fundamentalistische linkse en rechtse ideologische viespeuken, minder schizofrenen, minder sterren op de dansvloer, minder allerhande onnozelaars en inbrekers die de holen van hun medeburgers onveilig maakten. Met wat geluk zag je je ganse leven geen mens langs je eigen hol passeren en de naaste geburen woonden op een afstand van minstens één dag lopen plus twee steenworpen. Toen kon men nog gratis hitte en bittere kou trotseren, je hoefde daarvoor geen onnozele cursus survivalen en vanaf de leeftijd van 16 kon je, mits toelating van de ouders, een beer op de kop tikken in plaats van op je luie kont te chatten of digitaal aan de wereld te melden dat je soep is aangebrand of de patatten op het vuur staan. Hoi Walter, Hi, Ha....daar zou ik tegenwoordig iets van kunnen krijgen.En dan die deugddoende stilte: als men in het Holentijdperk dan al eens iets zei, dan was het echt nodig. In de meeste gevallen was het reeds veel te laat.
De wereld draait momenteel vierkant. Persoonlijk ben ik weg van Doris Day want alleen zij kan mij nog opvrolijken: toch even de "Doris Day Fan Forever Fanclub" promoten want wij hebben noch maar één lid, het mijne, een stichtend lid.Ter zake nu: Josée en ik willen nu de eikelmuisproblematiek in het debat op tafel gooien om uiteindelijk tot een Miss Eikelverkiezing over te gaan en het staat nu reeds vast dat Josée de miss Eikelmuisverkiezing zal winnen vanwege haar algemene ontwikkeling.
Enerzijds- anderzijds redeneringen.
_____________________________
Vraag mij niet waarom, maar ik haat de tegenwoordige tijd omwille van zijn halfzachte 'enerzijds-anderzijds' redeneringen, met dat eeuwige onnozele dilemma van 'ener-anderzijds en dan zien wij wel waar wij zelf het meest voordeel mee hebben. ' In de praktijk van het leven is er niets "enerzijds-anderzijds".In het holentijdperk kon je destijds met dergelijke flauwe kul niet op begrip van je medeholbewoners rekenen. Stel voor: "Mama help, er zit weeral een beer in ons hol!"."Ja, Staande Ovatie (zo werd ik genoemd door mijn moeder en door Josée die in het naburige hol resideerde en op wie ik een bevallig oog had laten vallen, maar die niets van mij moest weten, zich verstopte of een kamosaurus rex achter mijn veren joeg om mij bij de lurven te vatten wanneer ik ook maar in haar nabijheid één toenaderingspoging ondernam omdat ik volgens haar vader geen kikker van de kant kon duwen, wat toen absoluut nog geen referentie was.)"Ja Staande Ovatie, enerzijds is dat zeer slecht nieuws, maar anderzijds was het wel een goed gesprek..."zei mijn moeder. "Shit zeg, ik hou absoluut niet van enerzijds-anderzijds redeneringen want ze gaan niet eens op voor vuur: "Zullen wij vandaag vuur maken moeder?" "Wel, Staande Ovulatie (zo heette mijn zuster, maar wij keken toen ook al niet op een letter meer of minder), enerzijds wordt het dan warm, anderzijds wordt het dan minder koud!"Welke onzin, en dat zeg ik zonder iemand speciaal te viseren, zeker Patricia De Martelaere noch Shakespeare niet, noch zwammende snotapen of de advokaten Ed Cetera en E. Reloon uit Mannekenvere.Weet u, ik hou het niet langer uit in dit land der blinden waar blinden koning zijn want in het land der blinden is niet éénoog maar wel een blinde koning. Dat is nogal logisch want anders was het een samenleving met een samenlevingscontract van blinden plus tenminste één éénoog om de statistische gemiddelden op peil te houden. Logica is in dit land der blinden compleet onbekend. Moeder, moeder, waarom moeten wij leven in zulke mensonterende omstandigheden? De mensen zijn blind, doof, lam en stom geworden en Josée en ik overwegen dan ook om naar Joepapoea te emigreren omdat er daar geen vijf regeringen zijn met een wankel evenwicht. "Wankel evenwicht?" alweer zo'n onnozel woord."Geef mij aub een spuitje!" zei Josée. Normaal gebruikt Josée voor eigen gebruik verhitte banaanschil die ze mengt met een verbond van iets anders maar die naam ben ik vergeten, maar anderzijds is de tijd nu rijp om naar ander spul uit te kijken. Daar zijn studies over gedaan. Ja watte..., pater Damiaan zeg!
Korte termijn geheugen.
___________________
Woorden hebben hun betekenis verloren en hoofdredacteuren zitten hun pc vol te zwammen wetende dat lezers over een korte termijn geheugen beschikken.
De beste redacteuren zijn die dewelke goed kunnen schrijven maar die een zo kort mogelijk korte termijngeheugen hebben. Toevallig was het deze week ' De Week van de Virtuele Melkboer'. Iets van gemerkt? Neen, en dat komt omdat ook u reeds een fameus korte termijn geheugen hebt. Toegegeven, men moet al die weken eens strenger gaan aan pakken want er gaat geen week voorbij of er is alweer een week. In één week zijn er soms twéé tot drie weken en al die weken wekken wantrouwen bij de kleine belegger en de zwakke wietgebruiker die van nature al niet weet welke week het is. Red de wereld maar,terwijl de volkeren wegens korte termijngeheugen niet eens meer weten welke week het die week is. En toch durven Josée en ik uw warme belangstelling voor 'De 'Week van de Eikelmuis' vragen.O, pater Damiaan, niet alweer van dat!Waarom precies speciale ruchtbaarheid geven aan die week, waarom er op inzoemen, ze scherp stellen en er op inklikken?Zitten de media reeds niet vol met eikelmuizen die dagelijks komen zeggen in welk hol ze zitten? Ze lijken allemaal op elkaar en ze kweken dat het een gang geeft. Ons bestuurlijk apparaat zit vergeven van de eikelmuisjongen. Doodslagen? Hou toch op, daar is geen beginnen aan. Weet u, wij moeten een voorbeeld nemen aan het Franse model Carla Bruni, dat vorig jaar tot Miss Eikelmuis" werd verkozen maar de mensen zijn dat al lang vergeten. Carla slaagde er in om zich letterlijk de plattegrond van het Eliseé binnen te piepen."La la la, la la la, la la la," Zij is zo nep als wat, maar de wereld behoort nu eenmaal aan de niet afgeprijsde nep artikelen. Toegegeven, sinds ik kwaliteitskranten lees heb ook ik last van een korte termijn geheugen.Er is geen enkele gène meer, ik gooi het er gewoon uit zoals eertijds Devos-Lemmens en Stanley en Livingstone de nog niet zo heel lang geleden Belgisch Congo ontdekten om aan alle zwarten de weldaden van debeschaving te distribueren. Weet u, ik ben gewoon de schaamte voorbij wel wetende dat het in Rusland momenteel ook al niet beter is.Daar zijn ze gewoon vergeten om op korte termijn nog 187 atoomduikboten met radioactieve straling op te ruimen. "Vandaar de naam ' Wit Russen' "zei Josée .
"Ik begrijp eigenlijk feitelijk niet waarom er in Rusland nog altijd zoveel werkloosheid is als er in Rusland nog zoveel werk is".
"Mens, zwijg toch" zei ik "concentreer je momenteel liever op je nakende MissEikelmuisverkiezing!". Voila, zo ben ik: pragmatisch, efficiënt en ten alle tijden een kwinkslag toegenegen. Er moet toch iemand het overzicht bewaren.
De week van de eikelmuis: deel twee.
_______________________________
Waar men gaat langs Vlaamse wegen daar komt men van alles tegen, maar de echte eikelmuis geeft geen kik, dat is normaal want ze is bijna uitgestorven. Zeer zelden komt men ze nog tegen. Daarom willen wij ze onder de aandacht van een breed publiek brengen.Wij houden het simpel: wij denken globaal en handelen lokaal en wij hadden gedacht aan een eikelmuiswandeling, gebeten als wij zijn door het virus van het behoud van de eikelmuis. Alweer wandelen...? Jazeker. Josée en ik wandelden reeds voor het behoud van streekbieren die best koel geserveerd worden met een portie gemengd er bij. Wat kan dit deugd doen op zomerse dagen die er naar de toekomst toe ongetwijfeld staan aan te komen!Wij wandelden tegen de stijgende prijzen en de dalende koopkracht. Maar ook het poëtisch wandelen is reeds aan bod gekomen. Bij het ochtendgloren waren wij al lang verloren. "Trek die onnozele MP7 I Pot met Clouseau uit je gehoorgangen Josée !" brulde ik. "Ge kunt nog niet verdragen dat ik mij amuseer" zei Josée. Dit terzijde want het leven met een aspirant Miss Eikelmuis is toch niet zo vanzelfsprekend en als ze verkozen wordt dan wachten mij nog donkere tijden."Heh bon", zou minister Reynders zeggen waarbij ik telkens onwillekeurig aan het behoud van de eikelmuis moet denken. Als die solliciteert voor Miss Eikelmuis dan zal het een serieuze concurrentie voor Josée zijn. "Heh bon", enfin soit, dan was er de 'Vroege Vogel Wandeling' waarin wij bij morgenkrieken vogels wakker maakten die vergeten waren om na hun winterslaap wakker te worden, waarbij ik alweer aan minister Reynders moest denken. Kunnen wij nog dieper zinken...jawatte, pater Damiaan zeg!Waarbij ik onwillekeurig aan Pater Damiaan moest denken. Er was nog een andere wandeling maar de naam ben ik vergeten, en dan was er de fameuze Pater Damiaan Wandeling waarbij er een reis naar Molokaï te winnen was.
Op 2 juni aanstaande staat de 'Late Eikelmuis Avondwandeling voor Straffe Madammen' op de agenda waarin wij dieren zullen ontdekken die vergaten om hun winterslaap te houden waarbij ik toch alweer niet aan minister Reynders moet denken zeker!Jawatte, goeie morgen Pater Damiaan zeg!Wat is er zo specifiek aan dit nachtactief zoogdier, tenzij de karakteristieke lange staart met een witte pluim en de draagtijd die 21 tot 23 dagen bedraagt? Behalve dat wij ze tegen 2 juni gered moeten krijgen?Met haar lange staart en haar witte pluim van achteren zou ze onnozel kunnen overkomen, waarbij ik aan alle andere dieren moet denken die niet onnozel overkomen. Gelukkig weet ik uit filosofisch oogmerk dat onnozelheid geen criterium voor waarheid kan zijn. Alhoewel Josée in mijn geval dan weer beweert van wel.
In feite heeft dit alles weinig met De Dag van de Eikelmuis 'an sich' te maken. Tenslotte is het haar dag en niet die van Steven St Clayr waar Josée voor haar haar gaat in de hoop daar wat eikelmuizen tegen het lijf te lopen. Bij Steven St Clayr zitten er nog gigantisch veel eikelmuizen onder de haardroger. Het wordt zo een obsessie maar ik moet toch alweer niet aan minister Reynders denken zeker!
Is het dan zo verwonderlijk dat velen absoluut niets met de echte eikelmuis te maken willen hebben omdat zij gemeenschappelijke kenmerken vertoont. Maar enfin bon, soit, dat is toch normaal.
De week van de eikelmuis: deel vier.
_____________________________
Er zitten twee eikelmuizen op het terras van café Smeulders in Beringen één portie gemengd te eten.
Komt daar een koe voorbij.
KOE:"Excuseer eikelmuizen, ik zoek het terras van café Smeulders in Beringen."
MUIS A: "Dan bent u op het goede spoor, behoud rustig de begeerte" antwoordt eikelmuis A. " Eerste straat rechts, tweede links, en dan de derde rechts. Daar ziet ueen parking waarop u zichzelf kunt parkeren." .
KOE:"Dank u wel eikelmuis en tot weerziens" sprak de koe.
MUIS A: "Vergeet niet geld in de parkeermeter te steken want u mag slechts 15 miuten gratis parkeren!
MUIS B: "Waarom stuur je haar de verkeerde kant op?" vroeg eikelmuis B.
MUIS A: "Omdat ik vandaaggeen goesting heb om naar haar onnozele praat te luisteren" zei eikelmuis A.
KOE:"Tot tjsaans!" riep de koe die dit alles gehoord had."Bedaank, da es o-oog en koeie!"
Warme aanbevelingen.
___________________
Mogen wij, Josée en ik de week van de eikelmuis ten zeerste van harte warm bij u aanbevelen:
WANDELENMET JOSEE OP JULI TWEE /: EIKELMUIS.BE
Dank u wel voor uw aandacht: De auteur Walter Marsoul.
"Ik zal dit dan maar notuleren in de notulen", sprak de voorzitter.
Gedaan, sprak het meisje bewogen ! Rechtvaardigheid moet geschieden !
Josée, die penningmeester-secretaris was van onze bloeiende koninklijke visvereniging De Loze Vis, bijgenaamd De Toekers, heeft er gisteren tijdens een tumultueuze bestuursvergadering prompt de brui aan gegeven. Het bestuur trok nogal een gezicht toen zijhaar beslissing kenbaar maakte.
Gedaan !, sprak Josée bewogen en met 173,5 Euro in de clubkas heeft ze de boeken dichtgeklapt en achter zich gelaten.
Ik was slechts de riksjakoelie van de Loze Vis, maar vanaf heden weiger ik om bij wijze van spreken, nog langer met het clubbestuur in mijn riksja rond de kerktoren te lopen., aldus Josée. Waarvan het Bestuur akte nam in de notulen en Josée vervolgens dankte voor de geleverde inspanningen.
A) Wat hebben wij vandaag alweer geleerd?
·Ten eerste zijn vrouwen meestal de riksjakoelies van deze wereld.
·Ten tweede hebben riksjakoelies passagiers die hen zeggen wanneer en waar ze moeten lopen.
·Ten derde hebben riksjakoelies geen toekomst omdat ze in rechtstreekse concurrentie staan met lastdieren, motoren en met het openbaar vervoer.
·Ten vierde bekleden vrouwen na 6 miljoen jaren slechts 4,2 % van alle beleidsfuncties.
·Ten vijfde bekleden mannen na 6 miljoen jaren nog steeds 95,8 % van alle beleidsfuncties.
·Ten zesde eist Josée dat aan die onrechtvaardigheid een einde moet komen.
Je hebt groot gelijk, Josée, sprak ik. Waarop ik besloot om haar tot secretaris generaal van alle lopende zaken te benoemen.
B) Wat hebben wij vandaag nog zoal geleerd?
Wij hebben vandaag geleerd dat als er iets is dat ik niet kan verdragen dan is het wel onrechtvaardigheid. Rechtvaardigheid duurt het langst, soms zelfs 6 miljoen jaren.
DE DERDE EVOLUTIETHEORIE van Stultiens en Stevaert.
DE DERDE EVOLUTIETHEORIE van Stultiens en Stevaert.
ALLES EVOLUEERT, DAAROM BESLUITDE AUTEUR OM JOSEEEEN GRATIS BEURT TE GEVEN.
Josée en de auteur zijn het over één ding roerend eens: alle Limburgers hebben ergens iets moois, iets ontroerend eens. Als het gratis is dan mag het in Limburgeen cent kosten, een eigenschap die men in andere provincies zelden aantreft en die Limburgers onderscheidt van de rest van de wereld, waar het allemaal niet veel snaaks is.Zelf ben ik, spijtig genoeg, als 'Uomo Universalis' in Antwerpen geboren, maar in het diepst van mijn DNA ben ik toch vooral een Limburger, want in de loop der jaren heb ik een complete "Limburgering" ondergaan. In Limburg is alles zo compleet anders dan in de rest van de wereld en zulks bevalt zelfs Josée , die eigenlijk op de boeren buiten, met name in Nancy is geboren."Wat is er dan zo fijn is aan Limburg"? Vragen de meeste buitenlanders zich wel eens af. "Alles" antwoord ik dan,"alles". Letterlijk alles komt in Limburg fijn over, alles kan in Limburg als fijn genomineerd worden maar het fijnste van al is nog dat ze elkaar over het algemeen een gratis beurt geven. Alles evolueert naar gratis beurten en de vraag rijst dan ookhoe dit zover is kunnen komen?
Het moet mijn verbeelding zijn, maar diep in de vorige eeuw kwam de jongeLimburgse onderzoeker Steve Stevaert tot de bevinding dat met name de eerste plus de tweede evolutietheorie, (zoals Darwin zelf voorspeld had), toch nog serieus verbeterd konden worden. Omdat ze niet scherp op punt stonden ontdekte Stevaerteen derde evolutietheorie die bijzonder fijn over kwam:
.............."Alles evolueert in Limburg naar gratis beurten. (S.Stevaert)
Alles evolueert naar 'gratis en Stevaert is daar mee begonnen. Zijn ontdekking was een kleine stap voor de mens, maar ze betekende een fijne stap voor de mensheid. Waarom? Wel, dat zal ik u nu eens gaan uitleggen.
Meer nog: Josée en de auteur evolueren naar eigenlijk meer en meer compleet gratis. De mooiste dingen zijn immers gratis, en sinds wij in onze relatie de gratis beurtenkaarten invoerden is het leven voor ons er ook een pak goedkoper op geworden. Ik verklaar mij nader.
Daar waar de auteur eertijds Josée slechts af en toe wekelijks één gratis beurtje van niemandal gaf, is dit gebruik langzaam geëvolueerd om kosten te besparen, naar één gratis maandelijkse beurt. Maar dan weleen serieuze beurt! Vervolgens is de auteur seizoenarbeider geworden en is hij overgestapt op één gratis beurt per seizoen. Mijn vriendin Josée mag niet klagen. Ze heeft nu pas haar winterbeurt achter de rug en vorige week zijn wij na een zakelijke evaluatie van alle onderhoudsbeurten overeen gekomen om kostenbesparende maatregelen te nemen. Voortaan zal ik Josée slechts één gratis jaarlijkse beurt toedienen. Een.., één eindejaars beurt per jaar is al meer dan genoeg, maar dan wel een heel,een héél fijne!
"Met het geld dat wij aldus besparen, zullen wij voor de rest volledig gratis kunnen leven" zei ik.
Die Stevaert is gewoon een genie, en die Stultiens gaat ook al de goede kant op. Simpel geniaal, allebei.
" Waar gaat uw zogenaamd gratis verhaal dan eindigen, en wie zal dat verhaal betalen?" vroeg Josée.
" De gratis 'diensten beurten cheques dienst', zal dat wel betalen" zei ik na lang nadenken.
Een mens moet een beetje creatief naar oplossingen zoeken, want creativiteit is gratis.
"Auteur, gij zijt serieus op uw kop gevallen, op onze kop vallen is een van de weinige activiteiten die werkelijk gratis zijn;" zei Josée."Oo, oo..." zei ik...
Hoe ondankbaar...Hoe gemeen...van Josée. Ik weet niet hoe ik het allemaal moet uitleggen, maar zo te zien is Josée in omgekeerde richting geëvolueerd. Jammer, maar andersom had dit ons veel zotte kosten kunnen besparen.
Onze mental coach Ria hadbesloten dat wij dit jaar voor de veranderingde wereld eens zouden verelfen.Zo gezegd, zo gedaan.
Maandenlang had zij ons daarop voorbereid. Dagelijks hadden wij gedurende één vol half uur op onze home trainer de pedaaltjes rond moeten peddelen. Onder haar bezielende leiding hadden wij net een sneeuw stage met rendieren in de sneeuw achter de kiezen, wat kunnen die beesten toch snel lopen.Wij hadden aan de miss België verkiezing moeten deelnemen, en wij hadden ieder vijf pond moeten afslanken. Ik had persoonlijk strafschoppen moeten pakken, en waar dat goed voor was mag Joost weten. Vragen? Geen vragen, en hopla, daar zaten wij alweer op onze home trainers onze beentjes vrolijk rond te peddelen.Ria kende geen genade maar als ge iets wilt bereiken dan hoort dat zo. Dit jaar zoudenwij het volgens Ria immers tegen de Kerstman, tegen zijn rendier,tegen sinterklaas, tegen de tuin kabouters plus nog eens tegen de paashaas moeten opnemen. Volgens Ria was dit geen makkelijke opdracht, gevaarlijke concurrenten. Maar toch, al die onnozele verlichte mannekens die overal langs ramen met ladders naar binnen kruipen beschouwde Ria nog als onze grootste concurrenten. "Pak ze" riep Ria" die mannen zijn te pakken!" "Yes Ria" riepen wij.
"Ga er voor "zei Ria, zij had nu eenmaal besloten om die mannekes dit jaar met Kerstmis eens bij verrassing te pakken. "Waarom zouden wij die gasten eigenlijk feitelijk moeten pakken" vroeg Ivonne. "Dat speelt geen rol, het komt erop aan dat wij ze pakken" zei Ria.
Wij hebben ze uiteindelijk bij verrassing kunnen pakken. en moe maar tevreden keerden wij huiswaarts.
Met kerstdag wordt onswinnende team door Sinterklaas ontvangen. Dank u wel Ria!!
Wat is Kerstmis toch een romantische tijd, maar onze gedachten reiken reeds verder.Grenzen verleggen, en wij beloven dan ook om met Pasen opnieuw aan de aftrap te staan. Dan zullen wij het tegen kiekens moeten opnemen, maar Ria heeft voor ons al een uitgekookte strategie in de pipe line liggen.
Yesss, zeker weten want bimbom Beieren, niet de kiekens, maar wel de klokken leggen eieren!
Maar volgens Ria weten de kiekens dat zelf niet eens. Dus, die kiekens zijn eigenlijk feitelijk ook gemakkelijk te pakken. Yess, wij gaan er voor.
Men moet kunnen denken zonder daarbij te voelen want wie niet denkt, die riskeert om iets te voelen. Gisteren verklaarde Josée eindelijk officieel na lang nadenken dat ze dacht dat ze onderhevig was aan 'borderline met ongenaakbare dissociatieve stoornissen'. zonder daarbij iets te voelen. Oef, het woord 'border line' was eindelijk gevallen, welke opluchting voor ons beiden!
" Ik denk dat ook ik daaraan reeds geruime tijd onderhevig ben, maar tot dusver voel ook ik daar helemaal niets van" zei ik.
" Gelukkig voelen wij daar niets van, want anders zou dit leven een ware tragedie zijn" zei Josée.
" Maar wij trekken 'border line' wel in 88% van de gevallen terug van de ziekenkas" zei ik.
In feitezijn wij er van overtuigd dat mits een doelgericht begeleidend programma iedereen in staat moet zijn om te denken iets te hebben zonder daar iets van te voelen.Wij opteerden in ons geval voor 'border line met ongenaakbare dissociatieve stoornissen'. 'Border line' is echt een aanrader voor iedereen die vooralsnog niets denkt te hebben maar toch reeds iets voelt te kunnen hebben.
Er zijn genoeg alternatieven zoals de volgende statements: Fruitvliegje, Mp3ke, C2, Kebab, Wetswijziging of Musli. Dan zijn er nog de meeste legumen die ook in aanmerking komen behalve zuurkool en patatten. Alle huisnummers, automerken en ook Tolé
( Belle Perez). Tolé Tolé en Olé komen ook in aanmerking. Afwasproducten zoals Per, Dreft, parfums zoals Ricci, Dolce en Cabana, gloeilampen zoals Philips, motto sekletten zoals Suzuki, derivaten zoals Opium en Krack komen ook in aanmerking alsook charcuterie zoals Bloedworst, Cordon Bleu en Loze Vink. Met zulke namen kan men ten minste shaken en smaschen tot het gaat craschen of men kan er mee naar Pukkelpop gaan.
We kunnen met zulke namenmet plezier het eerste kandidatuur opnieuw doen om ons daarna voort te planten of er recente ervaringen mee op doen.
Met zulke namen kan men een stap buiten de deur zetten of wat chillen. Cool is dat, maar men kan er ook vrijwilligerswerk mee doen of over dierenrechten discussiëren.
Dit kan er allemaal nog bij.
Bij voorbeeld.
Onlangs ontmoette ik de Peruaanse Soledad.
Soledad eenzaamheid vroeg ik? Ja, zei ze. ..eenzaamheid, en, wat dan nog?
Welke mooie, vranke en fiere naam zei ik.
Het is een naam die mij tot levenslang tot fierheid verplichtzei ze.
Josée en de auteur vieren hun retro spectievelijke successen in het gerenommeerde Chocolade Caféte Hasselt.
Onder filosofen:
Josée: "Als een filosoof is zoals iemand die 's morgens al fluitend naar zijn onderbroek begint te zoeken in de wetenschap dat hij die 's avonds nog niet zal gevonden hebben, en zo een leven lang in de wetenschap dat hij die onderbroek nooit zal vinden, wel, ben ik dan een filosoof?"
Auteur: " Tja, Josée, dat is een moeilijke, maar zeer interessante onoplosbare muzikale vraag die als het ware om eerlijke oplossingen schreeuwt." Moeilijk, moeilijk, moeilijk.
Auteur: Josée hou aub je manieren en trek je burka uit. Wij zijn hier niet in het circus, maar wel in het gerenommeerde Chocolade Cafe in Hasselt alwaar de ganse intellectuele wereld zijn hoop op ons gesteld heeft.
Auteur: Met Josée is zo maar eens eventjes niets of niets aan te vangen. Dat mens doet op haar eentje de pool kappen smelten. Bovendien is het al veel te laat, want ze hebben ons blog " Taoïsme voor Totaal Ongeletterde Mensen " reeds bij de rubriek 'Filosofie' ingedeeld... Dit, dit heb ik nog nooit meegemaakt!.
Vorige week vernamen Josée en de auteur van derden dat dit blog Taoïsme voor Totaal Ongeletterde Mensen terecht onder de Rubriek Filosofie werd ondergebracht. Gefeliciteerd, maar dat was toch wel even schrikken! Welke verpletterende verantwoordelijkheid rust nu op onze schouders! Omdat wij bovendien ook nog met stip op nummer drie in de filosofische populariteitspoll staan, omdat wij nog véél beter kunnen maar dat niet willen(althans volgens lezer P. Constant), daarom hadden Josée en de auteur besloten om dit nieuwe verschijnsel eens ferm te gaan vieren door onszelf te trakteren op een filosofisch traktaat in het gerenommeerde sjieke Hasseltse Chocolade Café.
PS: Alles kan altijd beter, maar de trieste waarheid is, waarde lezer P. Constant, de trieste waarheid is dat wij wel beter zouden willen kunnen, maar helaas niet beter kunnen Dat is de waarheid en u zult begrijpen dat wij als filosofen vanaf vorige week naar de waarheid zoeken.
Wat is dat eigenlijk die filosofie? zei Josée, en wat zijn eigenlijk feitelijk filosofen? Hoe komen die mensen aan de kost?
Trek je het niet aan Josée, dat weet ik zelf ook niet, maar wij ontkomen niet aan de naakte feiten dat wij beiden voortaan filosofen geworden zijn. Zelfs dat komen wij samen wel te bovenzei ik. Filosofen zoeken namelijk naar de waarheid zonder die ooit te vinden.
Is zon filosoofdan als iemand die s morgens naar zijn onderbroek zoekt in het besef dat hij die nooit zal vinden? zei Josée.
A peu près zei ik
Zijn die filosofen dan gasten die, terwijl het smeltwater van de ijskappen reeds in hun broek staat toch nogover constructie en deconstructie van ronde en vierkante keukentafelpoten lullen? zei Josée.
Neen Josée, jij verwart een filosoof met een keukenfilosoof, in uw geval spruit uw verwarring voort uit de gerenommeerdeTV kokmet name Piet Huizen Truiten.
Om u van die Huizen Truiten toch enigszins een gedacht van te geven: die Piet Huizen Truiten is geen filosoof, maar hij is zoiets als de Steve Stevaert van het betere dessert sprak ik.
En wie is dan die Steve Stevaert sprak Josée?
Dat is zoiets als een soort Montaigne van het betere aperitief sprak ik.
Die gast, die Huizen Truiten, die kan anders ook aardig wat aflullen sprak Josée.
Opgepast Josée .opgepast! Let volgens mij voortaan eens beter op je persuasief woordgebruik, Josée zei ik. Het werkwoord lullenheeft veel te veel filosofische connotaties. Gedenk het volgende: heden nog werden jij en ik opgenomen in de galerij der onsterfelijke geliefde denkers waarin onder andere ook Voltaire opgenomen is. Punt twee: gedraag je niet zo vulgair, zo niet schrijf ik op staande voet een Tractatus Vulgaris over alle stommiteiten die jij hier zo maar zit uit te kramen.
NOOT: Mei 68.
Zei ik zo tegen Josée daar in het Chocolade Café. Josée mag dan nog veel slimmer zijn dan ik, dat is geen probleem. Maar, alhoewel ze daartoe de neiging vertoont, moet Josée op filosofisch gebied toch niet riskeren zomaar iets en om het even wat uit haar darmen te blazen of ik vat ze meteen bij haar onlogische lurven. Ik heb namelijk in de jaren 60 Sartre, (de grote Sartre) in Parijs nog in een volkscafé meegemaakt nadat hij die Simone au Revoir, of hoe heette dat vrouwmens toen ook alweer tegen de vlakte sloeg en vervolgens de ogen ten hemel hief en uitriep: God is dood!
Om vervolgens op een waardige wijze een oproep tot wederopstanding tot de verdrukte volkeren der aarde te richten. Dat heb ik toen allemaal zelf meegemaakt daar in café Le Citoyen Néantissant daar in Parijs in soissant wit . Jawatte zeg, bonjour zeg, au revoir . Zelf allemaal meegemaakt en zoiets beklijft een mens voor de rest van zijn leven.
Ge moet toch maar durven zei Josée. Heb jij toen niet tegen die Sartre gezegd dat hij niet naar de hemel, maar wel de andere kant op moest kijken want precies daar lag die Simone toch par terre tegen de vlakte?
Daar is tijdens zon revolutie absoluut geen tijd voor Josée!Sprak ik. De gesneuvelden stierven toen nog een doodgewone natuurlijke dood en de levenden moesten plakkaten schilderen om de aanstaande nakende bezettingen logistiek te bevoorraden. Iedereen stond toen op de barricaden en daar was allemaal over nagedacht door Sartre. En dat allemaal terwijl die Au Revoir daar voor het minste stond te jankenwant wij kunnen rustig stellen dat dat mens zich letterlijk de geschiedenis binnen gejankt heeft, stopten wij de doden gewoon in de grond en dat was het dan.
Om op alles voorbereid te zijn had ik uit voorzorg toch maar mijn persoonlijke verpleegster naar de revolutie meegenomen zodat wij die altijd bij de hand hadden. Jaja Josée, ik beken dat mannen, helden en revolutionairen soms ook troost nodig hebben. Ik beken. Ja, Josée, dat waren nog eens woelige tijden die absoluut niet te vergelijken zijn met de bourgeois cultuur van vandaag: wij stonden toen tot onze nek in het bloeden nog, zelfs dan nog speelden wij met de kaarten!
Zo, aldus en, nog veel meer sprak ik kalm maar vastberaden tot Josée, daar in het Chocoladecafé in Hasselt. Om vervolgens in een langdurig en zwijgend overpeinzen te verzinken.
Gaat het nu al wat beter? vroeg Josée na een poos, bezorgd.omdat zij vermoedde dat mijn laattijdig verwerkingsproces pas nu was begonnen.
Het is allemaal voorbij, Josée, maar laten wij dan tenminste filosofen zijn, nu wij ze toch al zijn omdat wij ze geworden zijn. sprak ik.
NOOT: Soms gaat het raar in het leven. Wie had ooit gedacht dat Josée en de auteur ooit nog baanbrekend filosofisch werk zouden afleveren? Terwijl niemand het in deze vertwijfelde tijden nog zag zitten,terwijl het leger des onheils oprukte,terwijl een ieder verscheurd in het duister tastte, trad de auteur niet de wereld en de werkelijkheid maar uiteindelijk zichzelf tegemoet om na verloop eigenlijk feitelijk vast te stellen dat hij ter zelfde tijd in feite diezelfde wereld met de kracht van de waarheid die in hemzelfverborgen zat wistte verblijden.
Josée en ik mogen de wereld verblijden welke vreugde!Zoiets is toch allemaal niet of nauwelijks te geloven!
De broze tederheid van de waarheid heeft zo haar eigen onontwarbare dynamiek sprak ik.
Herinner jij je nog de tijd van toen, de tijd toen wij nog geen filosofen waren mijmerde Josée.
Dat moet dan wel heel lang voor onze tijd geweest zijn sprak ik.
Ditdronken-wankelen in het creatieve uur, die autistische duizeligheid als gevolg van volgehouden denken van de eerste orde, kent zijn kater reeds zei Josée.
Trek het je niet aan mijn lief kattinnetje. Dat is normaal, want de eenzaamheid verdubbelt zich bij de voortplanting zei ik.
Wij waren toch samen afgesproken om ons gedurende de volgende 1000 jaren niet voort te
Planten! merkte Josée op
Ga maar blogje. In een ambivalent vaarwel, je behoort niet langer ons beiden.
Vandaag lieve vrienden zal ik jullie vandaag een woordje vertellen over jullie eigen Drievoudige Verwarmer? Een moeilijke opgave is dat, want jullie onderste, middelste en bovenste verwarmer hebben wel een naam maar geen vorm. Jullie drievoudige verwarmer is geen orgaan maar eerder een soort functionele verbinding tussen jullie bovenste, middelste en onderste organen. Het is een soort communicatiesysteem tussen de bovenste, de middelste en de onderste inwendige organen, een communicatienetwerk dat je lichaam benut als het nodig is. Hoe meer ontspannen en vrij jullie bewegen, des te makkelijker en efficiënter zal die communicatie tussen de bovenste en de onderste organen verlopen. Trouwens, elke communicatie die dwangmatig of geforceerd verloopt werkt belastend voor jullie lichaam. Al jullie inwendige organen hebben in principe een subtiele en geruisloze communicatie met elkaar en dit maakt deel uit van het web zonder wever dat men jullie lichaam noemt.Schep de voorwaarden tot communicatie: vous etes chez vous chez vous!
Helaas, de waarheid is dat jullie de Taichi Vorm op een typisch westerse krampachtige wijze uitvoeren. Niet alleen Jan Frederik Willems, maar jullie allemaal bewegen niet als vrije mensen. Jullie zijn vlees dat aan vleeshaken hangt zou Meester Chen Man Ching zeggen. Jullie verplaatsen jullie stoffelijk omhulsel als een lege kartonnen doos. Jullie wandelen niet, maar jullie verplaatsen jullie doos in plaats van de souplesse van jullie ganse lichaam in te zetten. Jullie horen voortijdig bijgezet in de Dome Des Invalides. Hoe kan jullie drievoudige verwarmer in dergelijke krampachtige omstandigheden dan naar behoren functioneren?
Welnu, jullie onderste verwarmer omvat de organen die zich onder jullie navel bevinden en jullie opdracht zal er in bestaan om: a) tegen de volgende les één negerin te zoeken, b) dat mens eens over een afstand van minstens 5OO wandelende meters te volgen, c) jullie bevindingen tegen de volgende les nauwgezet te rapporteren. Bestudeer met positieve belangstelling nauwgezet de zwier van de heupen en de manier waarop ze haar achterwerk en meer bepaald haar zitvlak spontaan de vrije loop laat gaan. Ga evenwel nooit in de vuurlijn staan, want in sommige gevallen zullen jullie merken dat de tweede wereldoorlog is uitgebroken. Maar, daaraan moet u ook niet al te veel belang hechten.
Ja waarlijk beste studenten, van negerinnen kunnen jullie op dat vlak van drievoudige verwarmer nog alles leren.
Een week later:
Wel, geen enkele negerin gevonden zeker? Niemand? Wat zegt u, een bijna onmogelijke opdracht? Wel, als jullie niet eens in staat zijn om in één ganse week tijd niet eens één enkele negerin met een drievoudige verwarmer op te sporen, dan heb ik zo ergens iets van een gevoel van dat jullie ergens een stel knoeiers zijn: succes verder met jullie eigen drievoudige verwarmer. Trek er verder uw plan mee!
Besluit: Ach, het wordt stilaan een ontmoedigend verschijnsel. Met alle respect, ik blijf mijn best doen, maar toch is er geen reden om te feesten want deze studenten zullen op die manier nooit enig aanvaardbaar niveau halen. Welke ellende om dit vast te moeten stellen.
Met trots meldt de auteur dat ook hij het licht bijna heeft gezien. Bijna. Hij volgde de weg der geestelijke vervolmaking door in strenge onthouding en ijzeren discipline verre boven zijn gewone passies als seks, drugs, rock & roll en bankovervallen uit te stijgen. Voorbijgangers gooien nu reeds muntstukken op een voor hem liggend doek, voor het embryo van zijn fysiek lichaam dat zich meestal in de halve -lus of schildpad positie bevindt. Ook zijn muladhara-chakra verkeert heden opnieuw in een goede toestand. God zij dank.
Zijn laatste taak, te weten het bijeenbrengen van de vier Taoïstische kostbaarheden: geld, vrienden, gereedschappen en een geschikte werkruimte is bijna tot voleinding gebracht. Geld bezit hij nog niet, nog niet., maar dat is normaal.
Bij dezen doet de auteur dan een laatste oproep tot al zijn zogenaamde vrienden om zijn uitgeleende gereedschappen onmiddellijk terug te bezorgen zodat hij eindelijk een geschikte werkruimte kan timmeren. Bezorg mij onverwijld mijn gerief terug want ik kan niet eens een bank overvallen!
Jullie zijn geen vrienden, jullie zijn profiteurs en het ligt in jullie bedoeling om mij te beletten het licht te zien! Zo erg is dat gesteld met jullie, jullie zijn verantwoordelijk en aansprakelijk mocht ik eerstdaags hervallen.
Loa Tse zou de minzame, gereserveerde buurvrouw of buurman kunnen zijn die af en toe opmerkt wordt als de haag moet bijgeknipt. Niet spectaculair, niet bizar, niet buitengewoon.
Maar zijn aanwezigheid blijft voelbaar, ook als die niet thuis is. Buitengewoon gewoon, die Lao Tse. Buitengewoon zijn is niet moeilijk, met wat moeite lukt dat vrijwel iedereen, maar zo gewoon als Lao Tse, dat is hoogst ongewoon.
Leraar zijn was mijn beroep. Geen kunstenaar, geen denker, geen leraar is de moeite waard.
Tenzij Jezus Christus omdat hij een leraar was en er toch geen was, en Lao Tse omdat hij er geen was en er toch een was. Alles wat men over beiden zegt is ijdelheid, onzin en aanstellerij. Ook dit. Beiden moeten immers niet verklaard, maar wel begrepen worden.
Aan beiden valt niets toe te voegen. Ik kreeg twee geschenken waaraan ik geen enkele verdienste heb.
Als men over 1000 jaar deze beschaving zal opgraven, dan zal de toekomstige delver omver vallen van het verschieten. Bij voorbeeld: Josée en de auteur bezochten de Nederlandse goegemeente Thorn op zoeknaar onnozele of overbodige landschappelijke monumenten.Zelfs Josée was even van haar melk en dat wil al wat zeggen. Jawatte zeg!
Lieve lezer, mail heden nog (naamloos) uwdigitale vakantiekiekjes van de onnozele monumenten die u moeiteloos her en der op dit West Europees continentzal aantreffen.
Eenjury( Myriam, Guy, Bob, Ria en Ronald, Pasqualina ) onder het voorzitterschap van Lief Brijs bepaalt na gemotiveerde evaluatie de winnaar(es). Die ontvangt een gratis etentje tijdens het welke de auteur een diepte interview over onnozele monumenten zal afnemen.Dit intervieuw verschijnt in november in dit kwaliteits blog. Doen!
OPGELET; SLECHTS TOT UITERLIJK 30 OKTOBER kunt u uw gewaardeerde persoonlijke bijdrage leveren. Mail dit bericht aan al uw vrienden, uw familie en uw kenissen!!!
FOTO 01
Thorn: Monument voor de Bokkenrijders: dat is nu eens echt van de bok wegens slechts 1 bok en geen enkele bokkenrijder. Dégoutant volgens Josée.
2° PRIJSVRAAG ONNOZELE MONUMENTEN.
Thorn: Belachelijk toch zo'nmonument voor een bok: het noopt de auteur tot verder wetenschappelijk onderzoek.
3° PRIJSVRAAG ONNOZELE MONUMENTEN.
Wetenschappelijk onderzoek betreffende de Thornse bok : "Habet testiculos et bene pendentes". Voor de auteur dus verder geen punt...
4° PRIJSVRAAG ONNOZELE ELEMENTEN in de MONUMENTEN.
Thorn: Monument voor de bok. Wetenschappelijk vastgestelde herhaalbaarheid.
Proef en tegen proef. En ja hoor, generlei falsificatie. Het voorwerp van ons wetenschappelijk onderzoek betreft hier wel degelijk een bok!
5° Thorn. Monument voor de bok.
Josée begint hier alweer haar klassiek feministisch discours:
" Waarom een monument voor bokken en waarom geen monument voor geiten?"aldus Josée. Auteur:" Het werkelijke waarom zullen wij wellicht nooit achterhalen Josée, maar daarom hoef je dat beest toch nog geen uppercut te verkopen!" Bij alles wat wij niet begrijpen hoeven wij niet meteen lellen uit te delen.
FOTO 6. Prijsvraag onnozele monumenten. Thorn: Monument voor de bok.
Geachte bezoeker, mail Josée en de auteur alle onnozele monumenten die u tijdens uw welverdiende vakantie her en der of algemeen verspreid op het West Europese continent zal aantreffen. De winnaar(es) ontvangt een schitterend en onvergetelijk geschenk.(LEES AUB AANDACHTIG DE DEELNEMINGSVOORWAARDEN.) Succes!
7° Onnozele monumenten.
Thorn: nogmaals een onnozel monument. Bij deze Batavier met geamputeerde knieën zit de ware schoonheid diep van binnen. Niet te geloven!
8° Onnozele monumenten:
Thorn: monument voor een fles.
9° Onnozele monumenten.
Thorn: het is niet te geloven welke onnozele monumenten Josée en de auteur zoal aantroffen!
10° Onnozele monumenten.
Thorn: om van het plaatselijke monument 'Alcuin Thussen" nog niet te spreken.
11° Onnozele monumenten.
Thorn: om van het plaatselijk stemmen kanon Oldile Wolfs nog niet eens te spreken.
11° Zinvolle monumenten:
Thorn: Wij ontdekten in Thorn ook zinvolle monumenten. De Belgische Brigade Piron bevrijdde de Nederlandse bodem van Nazi -Duitsland door er na bittere gevechten voor het eerst voet aan wal te zetten.
12° Onnozele monumenten.
Thorn: bingo!In een aanpalende kunsthandel ontdekte Josée en de auteur alweer twee onnozele monumenten. Als die uit deze kunsthandel ontsnappen dan kunnen ze met die gasten alweer twee straten garnieren...
Het houdt hier maar niet op, niet te geloven welke publiekelijke wansmaak wij voor het nageslacht bewaren. Maar, in zijn algeheelheid is Thorn verder best een schatje van een stadje.
Doorheen gans de geschiedenis blijkt de mens in staat om een ander mens na te trappen als het moment daarvoor gekomen is. "Ik heb het niet gezien, ik heb het niet geweten, ik heb het niet gedaan" zeggen getuigen dan, en ze kijken ze stoemelings de andere kant op. Getuigen zijn zeer zelden helden.
Hier verrast een alerte fotograaf persoon B accent die onverwacht in het voorbijgaan een zijdelingse hiel kick uitdeelt naar de knieën van de niets vermoedende auteur. Dat is, vooral bij mistig of nevelachtig weer, een gevaarlijke toestand.Knieën zijn immers uiterst weke bestanddelen en wij hebben er (in tegenstelling tot ellebogen) slechts twee om mee te werken.
Maar bestudeer nu eens aandachtig het gedragspatroon van persoon A, rechts onderaan op de foto: niets gezien zeker? Bestudeer tevens het gedragspatroon van persoon B bovenaan rechts op de foto: ook niets gezien zeker? Welke ellende alweer en daar zou ik iets van kunnen krijgen!
Is naar mijn mening het enige juiste chanson uit ons taalgebied.
Zo eenvoudig, juist, helder en klaar verwoord! Geen woord teveel, geen te weinig en alles is gezegd. Zo juist gezongen.
Salomon Grundy.
Salomon Grundy
werd geboren op maandag,
Werd gedoopt op dinsdag,
Huwde op woensdag,
Werd ziek op donderdag,
Werd nog zieker op vrijdag,
Stierf op zaterdag,
Werd op zondag begraven.
Dit is het einde van Salomon Grundy.
Uit:
”De Tao en moeder de gans”.
Dit rijmpje gaat recht door zee en het komt hard en ongecompliceerd aan. Het meldt ons een paar “ongezouten” feiten. Precies daarom is het ook voor kinderen zo makkelijk te begrijpen maar volwassenen begrijpen het dan weer vanuit een totaal ander levensperspectief.
Dit gedichtje wordt gescandeerd want het is een kinderlijk aftelrijmpje. Toch vernemen wijeen logische opeenvolging van gebeurtenissen die moeten helpen om een opeenvolging van geordende patronen te begrijpen. Dit kinderrijmpje bevat geen enkele moraliserende boodschap maar het bevat daarentegen wel enkele duidelijke rituele elementen.
Alle overgangsrituelen voor belangrijke levensfases zijn er om ons in staat te stellen in “de wereld van het bewustzijn” te kunnen binnengaan. Die rituelen begeleiden ook kinderen bij hun overgangsproces van “onbewust zijn” naar “ontwakend bewust zijn”. Ze verlenen aan het kind de toelating om voortaan “bewuster te leven.”
Louter praktisch oefenen zulke rijmpjes ook het geheugen van kinderen en ze ordenen logisch en systematisch de chaos vanzovele nieuwe, nog verse en dus nog niet verwerkte kinderindrukken. Ook stimuleren dergelijke rijmpjes het kinderlijke gevoel voor ritme, klank en associatie. Ze leren kinderen ook dat er tin de loop van elk mensenleven op regelmatige tijdstippen mogelijkheden of gebeurtenissen uitgesloten worden en zo leert het kind onbewust ook elimineren en differentiëren.
Maar er is nog veel meer: deze rijmpjes noemt men cumulatieve rijmpjes omdat er een opeenvolging van gebeurtenissen in tijd en ruimte plaats vindt.Op die manier kan het kind dus ook zijn begrip van tijd en ruimte ordenen zodat het bijvoorbeeld in dit geval ook een idee krijgt van groei – levens - en stervensritmen. Na ziek te zijn kon Salomon immers ofwel genezen, ofwel zoals in zijn geval nog zieker worden. Toen Salomon nog zieker werd kon hij ofwel genezen, ofwel sterven…dit laatste geschiedde en dit gedicht biedt ook nog eens ruimte te over om het inlevend en medelevend vermogen van het jonge kind te ontwikkelen.
Daarnaast wordt het ook nog ingewijd in het principe van oorzaak en gevolg want tengevolge van zijn overlijden moest Salomon begraven worden en trouwens als hij niet geboren was dan zou hij ook niet kunnen sterven en…niet begraven kunnen worden.
Kortom: zulke kinderrijmpjes bereiden kinderen voor op een (volwassen)wereld van tijdelijkheid, oorzakelijkheid, van onderscheid, van sterfelijkheid en van zindelijkheid en zedelijkheid en dit is namelijk de wereld waarin kinderen voortaan zullen moeten leren leven.
Zulke kinderrijmpjes initiëren het kind voorzichtig in het relatieve van ons bestaan en in het relatieve van alle dingen en gebeurtenissen. Ze laten uiteraard ook een straaltje licht schijnen op het mysterie van de eeuwigheid( is dit werkelijk het einde van Salomon Grundy?)
Alle gebeurtenissen blijken dan wel een zekere willekeur te vertonen, maar ter zelfde tijd lijkt toch niets algeheel willekeurig te zijn. Weet u, één ding is zeker: “Alles verandert en niets blijft.”
Deze lange nabeschouwing over dit korte kinderrijmpje om te verduidelijken dat de wetmatigheden van Tao zich achter een soort schijnbare simpelheid kunnen verbergen. En daar nog het liefst van al. Wat simpel is, dat is daarom nog altijd niet zo simpel. Zo simpel is Tao ook weer niet!
GROTE GEDICHTENTEST: Na dit rijmpje zonder commentaar aan mijn kleinkind Sara Hussain (10 jaar) voorgelezen te hebben, werd haar reactie woordelijk genoteerd.
Na diep nadenken:
Sara: ”Dit is een gedicht om over na te denken. Eigenlijk. Zo verloopt het leven van alle mensen. Als ge er goed over nadenkt is dat normaal, en daarbij moet ik denken aan de Goede Week en aan het lijden van Jezus. Aan mijn twee overgrootmoeders die dood zijn. Als ge het gedicht snapt is het simpel, maar ge moet het wel snappen.Ik zal er nog eens moeten over nadenken, want eigenlijk is het allemaal zo.”
Vaak, te vaak zien wij de rijkdom niet van bijvoorbeeld simpele rijmpjes. Bij voorbeeld.
Walter Marsoul.
POËZIE
Voor jou,
met zorg gekozen.
De waterlelie.
Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zo blank is
en zo stil haar kroon
uitplooit in het licht.
Rijzend
uit donkerkoele vijvergrond
heeft zij het licht gevonden
en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij
peinzend op het watervlak
en wenst
niet meer.
Federik Van Eeden
THUIS ZIJN
Het is een genade
eenvoudig
te zijn.
Het is een genade
vrij
te zijn.
Het is een genade
te komen waar je
wezen moet.
Als je bent
waar je thuishoort
blijkt het een dal
van liefde en geluk
te zijn.
19e eeuwse Shakerhymne.
De sprinkhanen- plaag.
Wat de klaagbek overliet,
heeft de sprinkhaan verslonden.
Wat de sprinkhaan spaarde
schrokte de langpoot op.
Wat de langpoot liet staan
vrat de kaalvreter af.
De profeet Joël.
(8ste eeuw voor Chr.)
Noot: Het oosten is rijk aan uitdrukkingen en nuances voor het specifieke gedrag van vele verschillende sprinkhanensoorten. Dergelijke nuances kunnen in westerse vertalingen slechts bij benadering weergegeven worden.
YANG
Auteur: Walter Marsoul.
