Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
12-03-2017
12-03-2017 Herne
Club: WANDELCLUB DE MARKTROTTERS HERNE (4114)
Kriek- en Mattentochten
Plaats: Herne
Afstand: 15,1 Km
Weer: Zonnig Lenteweer (16°C)
Deelnemers: 2549
Pajotten: 47
♥♥♥♥
Vertrek was in de sporthal van Herne. We stapten door een typisch Pajots landschap van Herne naar Kokejane. Er was hier wat minder bos dan in pellenberg maar wel hetzelfde heuvelachtig gebied. Voor ik in de rustpost kwam heb ik eerst de lus langs het kasteelpark Ter Rijst gewandeld. We wandelden maar door een klein stuk van het domein en niet langs het kasteel zelf. Na de rustpost ging het terug door de velden naar Herne. Hierbij wandelden we nog voorbij de Sint-Waldetrudismolen op de Mark in Herne.
Vertrek was in het parochiezaaltje van Pellenberg. Er was om 9 uur al veel volk en weinig parkeerplaatsen. De wandeling begon vrij vlak door de velden maar eenmaal in de bossen van Beneden-Lo en Boven-Lo werd het heuvelachtig en moesten er heel wat hoogtemeters overwonnen worden. De rustpost was in Beneden-lo. Ik heb daar nog een lus van 6 Km gewandeld. Het was hier ook heuvelachtig en we kregen mooie zichten op Kessel-Lo. De terugweg was weer afwisselend velden en bossen. Het was een vrij zware natuurwandeling.
We hebben vandaag het parcours van de 4 Km en de 7 Km volledig verkend. Vanwege het barslechte weer was er maar weinig belangstelling. Met de onderstaande linken kan je het parcours en enkele foto's zien.
Weer: Licht bewolkt en af en toe zwaar bewolkt (5°C - 8°C)
Deelnemers: 992
Pajotten: 5
♥♥♥♥♥
De wandeling bestond uit drie lussen van 7 Km rond de vertrekpost. Ik heb eerst de C lus gewandeld met Etien. We wandelden richting Kwatrecht door de velden en een gedeelte langs de spoorweg en we keerden terug langs het kasteel de Bueren. Na het nuttigen van een plaatselijk biertje kon ik aan lus B beginnen. Men voorspelde in de rustpost dat het een lus met veel slijk zou zijn. We wandelden nu richting Westrem. Eerst weer een stuk langs de spoorweg en dan een stuk langs de E40. Op sommige plaatsen was het wel erg drassig maar het was toch voornamelijk een wandeling door de natuur. Ook op de terugweg kregen we nog wat vochtige stukken te verwerken. De lus A was voor degene die al gewandeld hadden de droogste. Die zullen dan waarschijnlijk de keuze "verhard" gemaakt hebben. Ik heb telkens "natuur" gekozen. En natuur was er! De wandeling ging naar en rond de kerk van Massemen. Wie voor de natuur gekozen had kreeg bijna uitsluitend smalle wegeltjes en natuur. Rond Massemen kregen we mooie zichten op de kerk en het centrum. Buiten een paar probleempjes bij de bepijling in het begin van de wandeling was dit voor mij een perfecte wandeling.
Door vertraging van de trein moesten we onze autobus naar Vossem missen. Gelukkig hadden we nog een reserve bus die ons met een halfuurtje vertraging naar Vossem bracht. Het was zwaar bewolkt en af en toe werden we wat met hemelwater besproeid. We stapten eerst langs de Voer en dan door de velden de heuvel(s) over naar de IJsevallei. Het stappen door de velden liep nog redelijk vlot en al snel waren we volgens het tijdsschema op ons parcours. Druppelstop in Loonbeek en daarna naar de rustpost in café De Molen in Oud-Heverlee. Na enkele uren stappen smaakte de soep van de gastheer wel. Na de rust werd de groep in tweeën gesplitst. De korte afstaand ging direct naar Korbeek-Dijle en Heverlee en de anderen stapten terug naar de GR en volgden het volledige parcours. We stapten nu langs de Dijle, een wat wild maar zeer mooi parcours. In Heverlee verlieten we even de Dijle om de E40 te kunnen dwarsen. Daarna ging het naar Leuven en was het net als bij de verkenning oppassen voor voorbijvliegende studenten. Dan nog even door de stad met de Dijle als leidraad. We stapten onder andere door het Begijnhof, langs het stadhuis en langs de vismarkt. Een drankje in "het café" van de wandelaars mocht op het einde niet ontbreken. Na afloop van de wandeling en bij het bekijken van de foto's en de vrolijke gezichten voelde ik mezelf ook voldaan en tevreden.
Het eerste gedeelte van de wandeling bestond uit een lus vanuit de vertrekzaal richting Lieferinge. De zon scheen en het was wandelen door een Pajots landschap. Lichte hellingen en weidse zichten over de nog onbewerkte velden. Het tweede gedeelte bracht ons van Neigem naar Meerbeke en dit voornamelijk langs de velden van Denderwindeke. Tegen dat ik in de rustpost was begon het te regenen. Van aan de rustpost heb ik dan nog een lus gewandeld in oostelijke richting. We gingen voornamelijk door de velden en het regende hevig met veel wind er nog bij . Heb hier geen foto's kunnen nemen. Het laatste gedeelte bracht ons van de rustpost terug naar het vertrekpunt. Het was het traditionele stukje met als hoogtepunt de wandeling door het Neigembos. Het was terug wat droger en toch wel aangenaam wandelen met een pittige beklimming in het Neigembos.
De verandering van statplaats gaf heel wat verwarring. Het parcours van de 18 Km was klassiek 6 km tot de rustpost , daar een lus van 6 Km en dan 6 Km terug. Van het vertrek naar de rustpost in Sint-Brixius-Rode was het een afwisselend parcours en de doortocht van het Velaartbos in de Birrebeekvallei was wel een hoogtepunt in dit stukje. De lus in Sint-Brixius-Rode ging wel voornamelijk langs de straten en wijken tot in Wolvertem. Op sommige punten was er een mooi zicht op de Abdij van Grimbergen. In het laatste gedeelte stapten we langs de staten terug naar de vertrekplaats.
De Krokustocht van de Reynaertstappers is één van mijn eerste wandeltochten die ik gemaakt heb. Ik heb vandaag kunnen vaststellen dat ze mooier geworden is dan 7 jaar geleden. De wandeling bestond uit twee gedeelten. Het eerste ging naar het Molsbroek. Nog steeds een heerlijk stukje natuur. Veel groen was er nog niet maar de meeuwen waren wel present en lieten hun aanwezigheid goed horen. De terugtocht ging langs het Bospark en het Verloren Bos. Het tweede gedeelte ging door het stadscentrum van Lokeren en langs de Durme naar het station. We volgden daarna de Durme nog tot in Heirbrug. De terugweg ging via Daknam en natuurlijk langs het voetbalstadion van KSC Lokeren. Achter het stadion kwamen we in een nieuw natuurgebied en eindigen deden we terug langs het Bospark en het Verloren Bos.
Vandaag onze eerste verkenning van de Lentetocht gedaan. Door werkzaamheden in de gemeente moest het verkkenningsparcours wat aangepast worden.
We hebben twee (bijna) lussen rond Pamel gemaakt. De eerste ging naar Kattem en vandaar maakten we een grote boog rond Ledeberg. In Ledeberg was men dan bezig met de bomen te snoeien en konden we ons parcours niet afmaken.
Voor het tweede stuk vertrokken we van aan de rustpost in Pamel en stapten dan langs het vroegere containerpark richting Ninove en we keerden terug langs de tuinbouwschool.
Ook in het Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos was het al druk als ik toekwam. Voor de Pajotten was het een gratis wandeling met gratis drankje. Het eerste gedeelte was niet denderend. Door het dorp en dan een heel eind op de vaartdijk. Gelukkig was het daarna beter. Eenmaal de Maria Grot van Humbeek voorbij mochten we eerst door de brede dreef naar het 's Gravenkasteel wandelen en daarna ook door het domein zelf. Een mooi stukje natuur met vele heel oude bomen en natuurlijk het waterkasteel zelf. De rustpost was in het Parochiaal Centrum van Humbeek. De terugweg ging door de velden en we mochten het (piep)kleine oorlogsmuseum in Nieuwenrode bezoeken.
Als ik toekwam was er al heel volk in de vertrekzaal. We wandelden traditioneel eerst door het verpleegtehuis Joostens. Daarna wandelden we tot aan de abdij van Westmalle en dan doken we de bossen in. De eerste rustpost was in de kantine van een voetbalploeg. Het tweede gedeelte ging door het natuurgebied Molenbos. Zandgrond en stukjes ven hadden hier de bovenhand. De tweede rustpost was in de hangar van een bouwwerktuigen bedrijf. Het laatste gedeelte ging nog een stukje door het bos maar naar het einde toe wandelden we door de wijken van Zoersel.
Ieder deelnemer kreeg een potje met viooltjes. Ik heb mezelf op een Westmalle getrakteerd.
Ik was vrij vroeg in Munkzwalm maar de parkeerplaatsen waren al zeldzaam. Ik besloot de 16 (17,9)Km te stappen. Het eerst dorp na Munkzwalm was Sint-Denijs-Boekel en hier was al direct de eerste rustplaats. Het was een rustplaats die duidelijk van de vorige eeuw was, klein zaaltje met de stoof verwarmt. Tot dan toe hadden we alleen langs straten gewandeld maar dat veranderde in het tweede gedeelte. We moesten even tot aan de Boekelbeek en daar was het behoorlijk drassig. Na wat zoeken vonden we de rustpost in Sint-Blasius-Boekel. We wandelden hier wel door dorpjes waar de tijd scheen stil gestaan te zijn. Kerkjes met ernaast een oude boerderij. Van aan de tweede rustpost tot het eindpunt was het nog 9 Km stappen. We wandelden door Roborst en het laatste stuk was traditioneel langs de Zwalm en voorbij de Zwalmmolen. Ik vond het een speciale wandeling, met veel natuur maar ook veel straten. Spijtig van de bij wijlen zeer gebrekkige bepijling.
Klassieke wandeling naar en door het Vlassenbroek. Bij het vertrek was het erg mistig en kon ik geen foto's maken. Na een tijdje kwam de zon er dan door en dat maakte het in het broek nogal geheimzinnig. De bosjes kwamen soms als schimmen tevoorschijn. De rustpost was in het kunstenaarsdorpje Vlassenbroek. De lus bracht me naar de overzijde van de Schelde en liet me daar door het broek wandelen. Het was nog steeds erg mistig en van het landschap was er niet veel te zien. De terugweg ging van de rustpost, over de Scheldedijk terug naar Baasrode. Nu scheen de zon wel en had ik mooie zichten op het Vlassenbroek, de Schelde en de andere oever.
De wandeling van Oombergen naar de rustpost in Leeuwergem ging langs veldwegen naar Hillegem en vandaar traditioneel door het open veld naar Leeuwergem. Daar moest dan nog een ommetje gemaakt worden zodat de afstand tot de rustpost 8 Km werd. De lus in Leeuwergem liet ons de nieuwe wijken en het industriegebied van Zottegem bewonderen. Gelukkig was de afstand wat korter dan gepland. Het laatste stuk bracht ons opzij van het kasteel van Leeuwergem terug in Oombergen, waar nog eens rond de dorpskern mocht gewandeld worden.
Ik heb vandaag samen met Piet de verkenning van de GR wandeling met de GR vrienden van Aalst voorzien voor 6 maart gedaan.
Het was prachtig lenteweer en het was heel aangenaam om met twee zonnetjes te stappen. Eén boven en één naast mij dan. Buiten wat transportproblemen bij het begin en het einde is alles prima verlopen. Het is een wandeling door het mooie landschap van de Dijlevallei. Eerst wat heuvelachtige en daarna kronkelend langs de Dijle. Op het einde wandelden we nog dwars door Leuven en kon Piet heel wat herinneringen aan z'n studententijd ophalen. We passeerden dan ook veel van de bezienswaardigheden van de studentenstad. Het was wel oppassen voor voorbijvliegende studenten!
Ben in de namiddag nog in Wieze gaan wandelen. De Pee klak wandeling is ook zo een klassieker en het zijn meestal ook natuurwandelingen. Ik had nog juist tijd om de 12 Km te wandelen. De rustpost was in Denderbelle. Bij het vertrek werden we begroet door "de Zot van Wies" en daarna doken we het Kasteeldomein van Wieze in. We hadden hier mooie zichten op het kerkje van Wieze. Via een vrij smalle weg kwamen we dan op het natuurpad langs de Dender. We volgden dit tot de sluis van Denderbelle. Dan wandelden we door rietvelden en veldwegels naar de rustpost in Denderbelle. De terugweg was wat minder afwisselend. We volgden een stukje de Steenbeek, maakten nog een ommetje rond Callebaut en kwamen zo terug in de vertrekzaal.
Het was eigenlijk een wandeling die bestond uit twee lussen door de velden en één stads(dorp)wandeling. De rustpost was maar op een paar honderd meter van het vertrek. De eerste lus was bijna 9 Km lang en liet ons al direct kennismaken met de typische grote akkers en de vele holle wegen. We stapten ook door enkele typische dorpjes zoals Aalst en Sint-Katharina Hauthem. Voor we in de rustpost kwamen wandelden we door het centrum en door het park waar de eerste sneeuwklokjes tevoorschijn kwamen. De tweede lus bracht ons door de velden naar de overzijde van de E40 in de wijk Oorbeek. De terugweg ging via Hoksem en de Marollenkapel in Sint-Katharina Hauthem. Spijtig van de nevel want anders moet je hier een mooi zicht op de omgeving hebben. Het laatste stukje ging van aan de rustpost door de straten en buitenkant van Hoegaarden terug naar de vertrekzaal.
Door de wijken van Opwijk stapten we naar de spoorweg en vandaar over het Leirekens pad naar de wijk Nijversele waar vroeger het vertrek was maar nu was hier de rustpost. Op de terugweg volgden we de Nijverseelbeek en kregen we een stuk natuur. We stapten door de "Dokkene-Trot" en het Baby-Boombos.
De wandeling ging nu eens niet naar Droeshout en Mazenzele en dat maakte het toch wat aangenamer.
Het was de eerste wandeling om het 25-jarig bestaan van de club te vieren met de daaraan gekoppelde tombola.
Sinds ik ga wandelen is de Geutelingentocht een klassieker voor mij. Niet voor de Geutelingen maar wel voor het mooie parcours. Ditmaal vertrokken we vanuit Michelbeke. Ik heb de drie lussen gewandeld en ondanks het wat droevige weer was het toch een heerlijke natuurwandeling. De eerste lus was in werkelijkheid 8 Km. We stapten eerst op het Mijnwerkerspad tot het gehucht Rekelberg. Dan ging het bergop en bergaf naar Elst en door hetzelfde landschap terug naar Michelbeke. Dit parcours was volledig zonder slijk. De tweede lus was kort maar zwaar. Het was ook de mooiste lus van de drie. We stapten eerst op het Mijnwerkerspad maar nu richting Brakel. Aan de Molenberg staken we dan de Zwalmbeek over en keerden we terug richting Michelbeke maar nu langs een pad naast de beek. Dat was dan de eerste slijk. We volgden dit pad tot we boven op de Berendries toekwamen. De afdaling ging door een mooi privé domein waar Alpacas en oesterzwammen gekweekt worden. De derde lus ging weer naar Elst. Eerst langzaam naar omhoog en dan door het beruchte Wederspad eerst wat naar beneden en dan uiterst stijl naar boven. In de vertrekzaal waren er Geuteligen maar die konden me dus niet bekoren. Elke deelnemer kreeg ook nog een geschenk.
In de vroege morgen eens gaan wandelen in Lippelo. Gezien het nogal druk programma van de dag heb ik maar voor de 7 (8,1) Km geopteerd. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 3 Km en één van 5 Km. De eerste bracht ons over de Provincialeweg door de akkers en velden van de Wipheide. De tweede lus was een wandeling gedeeltelijk door het Lippelobos. Voor zo een korte afstanden kregen we veel natuur. Ik mocht ook door het geografische middelpunt van Vlaanderen stappen. In het Lippelobos heb ik toch wat angstwekkends beleefd. Er was blijkbaar een jacht georganiseerd op privéterrein maar nogal dicht bij het wandelparcours. Het zou reglementair zijn maar ik vond het toch nogal bedreigend.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
