Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
03-03-2017
03-03-2017 Lokeren
Club: REYNAERTSTAPPERS VZW (3150)
17e Krokustocht
Plaats: Lokeren
Afstand: 15,5 Km
Weer: Zwaar tot licht bewolkt (7°C)
Deelnemers: 941
Pajotten: 5
♥♥♥♥
De Krokustocht van de Reynaertstappers is één van mijn eerste wandeltochten die ik gemaakt heb. Ik heb vandaag kunnen vaststellen dat ze mooier geworden is dan 7 jaar geleden. De wandeling bestond uit twee gedeelten. Het eerste ging naar het Molsbroek. Nog steeds een heerlijk stukje natuur. Veel groen was er nog niet maar de meeuwen waren wel present en lieten hun aanwezigheid goed horen. De terugtocht ging langs het Bospark en het Verloren Bos. Het tweede gedeelte ging door het stadscentrum van Lokeren en langs de Durme naar het station. We volgden daarna de Durme nog tot in Heirbrug. De terugweg ging via Daknam en natuurlijk langs het voetbalstadion van KSC Lokeren. Achter het stadion kwamen we in een nieuw natuurgebied en eindigen deden we terug langs het Bospark en het Verloren Bos.
Vandaag onze eerste verkenning van de Lentetocht gedaan. Door werkzaamheden in de gemeente moest het verkkenningsparcours wat aangepast worden.
We hebben twee (bijna) lussen rond Pamel gemaakt. De eerste ging naar Kattem en vandaar maakten we een grote boog rond Ledeberg. In Ledeberg was men dan bezig met de bomen te snoeien en konden we ons parcours niet afmaken.
Voor het tweede stuk vertrokken we van aan de rustpost in Pamel en stapten dan langs het vroegere containerpark richting Ninove en we keerden terug langs de tuinbouwschool.
Ook in het Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos was het al druk als ik toekwam. Voor de Pajotten was het een gratis wandeling met gratis drankje. Het eerste gedeelte was niet denderend. Door het dorp en dan een heel eind op de vaartdijk. Gelukkig was het daarna beter. Eenmaal de Maria Grot van Humbeek voorbij mochten we eerst door de brede dreef naar het 's Gravenkasteel wandelen en daarna ook door het domein zelf. Een mooi stukje natuur met vele heel oude bomen en natuurlijk het waterkasteel zelf. De rustpost was in het Parochiaal Centrum van Humbeek. De terugweg ging door de velden en we mochten het (piep)kleine oorlogsmuseum in Nieuwenrode bezoeken.
Als ik toekwam was er al heel volk in de vertrekzaal. We wandelden traditioneel eerst door het verpleegtehuis Joostens. Daarna wandelden we tot aan de abdij van Westmalle en dan doken we de bossen in. De eerste rustpost was in de kantine van een voetbalploeg. Het tweede gedeelte ging door het natuurgebied Molenbos. Zandgrond en stukjes ven hadden hier de bovenhand. De tweede rustpost was in de hangar van een bouwwerktuigen bedrijf. Het laatste gedeelte ging nog een stukje door het bos maar naar het einde toe wandelden we door de wijken van Zoersel.
Ieder deelnemer kreeg een potje met viooltjes. Ik heb mezelf op een Westmalle getrakteerd.
Ik was vrij vroeg in Munkzwalm maar de parkeerplaatsen waren al zeldzaam. Ik besloot de 16 (17,9)Km te stappen. Het eerst dorp na Munkzwalm was Sint-Denijs-Boekel en hier was al direct de eerste rustplaats. Het was een rustplaats die duidelijk van de vorige eeuw was, klein zaaltje met de stoof verwarmt. Tot dan toe hadden we alleen langs straten gewandeld maar dat veranderde in het tweede gedeelte. We moesten even tot aan de Boekelbeek en daar was het behoorlijk drassig. Na wat zoeken vonden we de rustpost in Sint-Blasius-Boekel. We wandelden hier wel door dorpjes waar de tijd scheen stil gestaan te zijn. Kerkjes met ernaast een oude boerderij. Van aan de tweede rustpost tot het eindpunt was het nog 9 Km stappen. We wandelden door Roborst en het laatste stuk was traditioneel langs de Zwalm en voorbij de Zwalmmolen. Ik vond het een speciale wandeling, met veel natuur maar ook veel straten. Spijtig van de bij wijlen zeer gebrekkige bepijling.
Klassieke wandeling naar en door het Vlassenbroek. Bij het vertrek was het erg mistig en kon ik geen foto's maken. Na een tijdje kwam de zon er dan door en dat maakte het in het broek nogal geheimzinnig. De bosjes kwamen soms als schimmen tevoorschijn. De rustpost was in het kunstenaarsdorpje Vlassenbroek. De lus bracht me naar de overzijde van de Schelde en liet me daar door het broek wandelen. Het was nog steeds erg mistig en van het landschap was er niet veel te zien. De terugweg ging van de rustpost, over de Scheldedijk terug naar Baasrode. Nu scheen de zon wel en had ik mooie zichten op het Vlassenbroek, de Schelde en de andere oever.
De wandeling van Oombergen naar de rustpost in Leeuwergem ging langs veldwegen naar Hillegem en vandaar traditioneel door het open veld naar Leeuwergem. Daar moest dan nog een ommetje gemaakt worden zodat de afstand tot de rustpost 8 Km werd. De lus in Leeuwergem liet ons de nieuwe wijken en het industriegebied van Zottegem bewonderen. Gelukkig was de afstand wat korter dan gepland. Het laatste stuk bracht ons opzij van het kasteel van Leeuwergem terug in Oombergen, waar nog eens rond de dorpskern mocht gewandeld worden.
Ik heb vandaag samen met Piet de verkenning van de GR wandeling met de GR vrienden van Aalst voorzien voor 6 maart gedaan.
Het was prachtig lenteweer en het was heel aangenaam om met twee zonnetjes te stappen. Eén boven en één naast mij dan. Buiten wat transportproblemen bij het begin en het einde is alles prima verlopen. Het is een wandeling door het mooie landschap van de Dijlevallei. Eerst wat heuvelachtige en daarna kronkelend langs de Dijle. Op het einde wandelden we nog dwars door Leuven en kon Piet heel wat herinneringen aan z'n studententijd ophalen. We passeerden dan ook veel van de bezienswaardigheden van de studentenstad. Het was wel oppassen voor voorbijvliegende studenten!
Ben in de namiddag nog in Wieze gaan wandelen. De Pee klak wandeling is ook zo een klassieker en het zijn meestal ook natuurwandelingen. Ik had nog juist tijd om de 12 Km te wandelen. De rustpost was in Denderbelle. Bij het vertrek werden we begroet door "de Zot van Wies" en daarna doken we het Kasteeldomein van Wieze in. We hadden hier mooie zichten op het kerkje van Wieze. Via een vrij smalle weg kwamen we dan op het natuurpad langs de Dender. We volgden dit tot de sluis van Denderbelle. Dan wandelden we door rietvelden en veldwegels naar de rustpost in Denderbelle. De terugweg was wat minder afwisselend. We volgden een stukje de Steenbeek, maakten nog een ommetje rond Callebaut en kwamen zo terug in de vertrekzaal.
Het was eigenlijk een wandeling die bestond uit twee lussen door de velden en één stads(dorp)wandeling. De rustpost was maar op een paar honderd meter van het vertrek. De eerste lus was bijna 9 Km lang en liet ons al direct kennismaken met de typische grote akkers en de vele holle wegen. We stapten ook door enkele typische dorpjes zoals Aalst en Sint-Katharina Hauthem. Voor we in de rustpost kwamen wandelden we door het centrum en door het park waar de eerste sneeuwklokjes tevoorschijn kwamen. De tweede lus bracht ons door de velden naar de overzijde van de E40 in de wijk Oorbeek. De terugweg ging via Hoksem en de Marollenkapel in Sint-Katharina Hauthem. Spijtig van de nevel want anders moet je hier een mooi zicht op de omgeving hebben. Het laatste stukje ging van aan de rustpost door de straten en buitenkant van Hoegaarden terug naar de vertrekzaal.
Door de wijken van Opwijk stapten we naar de spoorweg en vandaar over het Leirekens pad naar de wijk Nijversele waar vroeger het vertrek was maar nu was hier de rustpost. Op de terugweg volgden we de Nijverseelbeek en kregen we een stuk natuur. We stapten door de "Dokkene-Trot" en het Baby-Boombos.
De wandeling ging nu eens niet naar Droeshout en Mazenzele en dat maakte het toch wat aangenamer.
Het was de eerste wandeling om het 25-jarig bestaan van de club te vieren met de daaraan gekoppelde tombola.
Sinds ik ga wandelen is de Geutelingentocht een klassieker voor mij. Niet voor de Geutelingen maar wel voor het mooie parcours. Ditmaal vertrokken we vanuit Michelbeke. Ik heb de drie lussen gewandeld en ondanks het wat droevige weer was het toch een heerlijke natuurwandeling. De eerste lus was in werkelijkheid 8 Km. We stapten eerst op het Mijnwerkerspad tot het gehucht Rekelberg. Dan ging het bergop en bergaf naar Elst en door hetzelfde landschap terug naar Michelbeke. Dit parcours was volledig zonder slijk. De tweede lus was kort maar zwaar. Het was ook de mooiste lus van de drie. We stapten eerst op het Mijnwerkerspad maar nu richting Brakel. Aan de Molenberg staken we dan de Zwalmbeek over en keerden we terug richting Michelbeke maar nu langs een pad naast de beek. Dat was dan de eerste slijk. We volgden dit pad tot we boven op de Berendries toekwamen. De afdaling ging door een mooi privé domein waar Alpacas en oesterzwammen gekweekt worden. De derde lus ging weer naar Elst. Eerst langzaam naar omhoog en dan door het beruchte Wederspad eerst wat naar beneden en dan uiterst stijl naar boven. In de vertrekzaal waren er Geuteligen maar die konden me dus niet bekoren. Elke deelnemer kreeg ook nog een geschenk.
In de vroege morgen eens gaan wandelen in Lippelo. Gezien het nogal druk programma van de dag heb ik maar voor de 7 (8,1) Km geopteerd. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 3 Km en één van 5 Km. De eerste bracht ons over de Provincialeweg door de akkers en velden van de Wipheide. De tweede lus was een wandeling gedeeltelijk door het Lippelobos. Voor zo een korte afstanden kregen we veel natuur. Ik mocht ook door het geografische middelpunt van Vlaanderen stappen. In het Lippelobos heb ik toch wat angstwekkends beleefd. Er was blijkbaar een jacht georganiseerd op privéterrein maar nogal dicht bij het wandelparcours. Het zou reglementair zijn maar ik vond het toch nogal bedreigend.
Weer: Eerst zwaar bewolkt, daarna miezerige regen. 7°C
Deelnemers: 1650
Pajotten: 12
♥♥♥♥
De wandeling van 15 Km ging van Borsbeke naar Aaigem en terug.
We wandelden eerst half rond het dorp en daarna door de akkers naar Ressegem. We hadden hier mooie zichten op de dorpskern van Borsbeke en omgeving. Tussen Ressegem en Aaigem werd het parcours wat bosrijker. In de rustpost was het behoorlijk druk.
Bij het buitengaan begon het dan licht te regenen. We wandelden door vele steegjes en smalle wegels naar de wijk Dorent in Burst. Het laatste stukje ging parallel met de spoorweg terug naar de vertrekzaal.
Het was een afwisselende wandeling, spijtig van de regen.
Wat laat in de maand maar we hebben dan vandaag onze nieuwjaars-wandeling gehouden.
Samenkomst was aan het nieuwe Sportcentrum Schotte. Na een koffietje met cake in het cafetaria konden we vertrekken. We wandelden eerst door het Osbroek en daarna door het stadspark waar de druppelstop gehouden werd. Daarna keerden we langs het Jaagpad terug tot aan het Sportcentrum maar nu langs de overzijde van de Dender. We stapten dan een stukje door de Gerstjens en over de traditionele hangbruggen. Via de veldwegen parallel aan de Affligemdreef kwamen we dan in de taverne De Oude Snas. We namen nu wat meer tijd dan gewoonlijk om van ons nieuwjaars diner te genieten.
De terugweg naar de Sporthal was kort gehouden. Langs de Kluisdreef waren we snel in Erembodegem en langs de Dender kwamen we in het dorp. Dan nog de Kapellekesbaan door en we waren terug in het Sportcomplex Schotte.
Wandeling van Wolvertem naar Meise en terug. Het eerste stuk was een lange rechte asfalt en kasseibaan en stelde niet veel goeds voor. Gelukkig kwam er na de asfalt ook een aardeweg naar Oppem en daarna naar het gemeentehuis van Meise waar de rustpost was. We kregen mooie zichten op het kerkje van Oppem en in de verte zagen we het atomium en de skyline van Brussel. De rustpost was wel een mooi gebouw met vele kleine zaaltjes met schilderijen en een mooi trap. Wel speciaal dat wij met onze slijkerige wandelschoenen dit konden betreden en bezichtigen.
De terugweg naar Wolvertem was wel wat minder spectaculair maar wel wat korter dan de heenweg.
Een wandeling door de natuur met pittige beklimmingen. Voor mij dus de ideale wandeling. Het vertrek was in het Jeugdcentrum De Spiraal. Langs de spoorweg gingen we naar Schendelbeke. Vandaar dan via 't Schipken de Gavers in. Eer we in de rustpost in Onkerzele waren moest er eerst nog een flink stukje geklommen worden.
Het tweede stuk bracht ons van Onkerzele naar de Abdij. Hier ook weer enige pittige beklimmingen in de omgeving van De Muur.
Het laatste gedeelte was een grote lus tot in de buurt van Overboelare. Veel klimwerk en mooie zichten op Geraardsbergen. In de buurt van de zwemkom konden we dan van een jenevertje genieten.
Zie al uit naar de wandeling van het Oude naar het Nieuwe Mannekenpis.
Weer: Eerst licht bewolkt , daarna zwaar bewolkt. 7°C
Deelnemers: 2100
Pajotten: 4
♥♥♥
Vanaf de vertrekplaats wandelden we door het centrum en langs het parkje en vele straten naar de eerste rustpost. Vandaar ging het langs het vliegveld en de bosjes rond de oprit van de autostrade naar de rustpost in het industriegebied. In de bakkerij kregen we een eierkoek en een koffie of frisdrank. Het laatste gedeelte was het natuurrijkst. We wandelden langs de Leie en een stukje langs de wilde natuur van de Oude Leie. We wandelden ook nog langs de omwalde kloosterhoeve en de toegangspoorten van de vroegere Guldenbergabdij.
In de vertrekzaal kregen we tegen inruiling van onze inschrijvingskaart nog een Alpro-drankje.
Vandaag samen met drie andere Pajotten gaan wandelen in Diksmuide.
Het vertrek was zoals steeds in de brandweerkazerne aan de rand van Diksmuide. We werden er vergast op een koekje bij het vertrek,gratis soep en een glühwein op het parcours. Het eerste stukje van nog geen 4 Km bracht ons van de vertrekzaal langs de rand van het industriepark naar de eerste rustpost. We hadden hier zicht op de uitgestrekte polders (en het industiegebied).
Na de rust gingen we naar Esen. Onderweg kregen we dan onze soepbedeling. We wandelden nu door de polders met heel wat grote boerderijen. In Esen hebben we dan even van het parcours afgeweken en de brouwerij van de Dolle Brouwers gaan bezoeken.
Het laatste gedeelte ging terug door de polders en de straten van Diksmuide. Onderweg kregen we dan ook nog onze glühwein.
Ik ben pas in de namiddag gaan wandelen. Het was mooi zonnig maar winters wandelweer. Vertrek was als steeds vanuit het kleine zaaltje in Ruien. Ik heb eerst de 14 Km gewandeld en daarna het plaatselijke rondje van 5 Km.
Voor de 14 Km wandelden we over de Kluisberg naar Amougies en dus over de taalgrens. Het was dus een pittige beklimming en een iets minder steile afdaling. Het viel me op dat er weer wat beton en asfalt bijgekomen was tegenover twee jaar geleden.
De terugweg was wat minder steil en bracht ons langs de Westelijke zijde van het Kluisbos terug naar de vertrekpost. We hadden nu mooie zichten op de Scheldevallei en de elektriciteitscentrale van Ruien. Op het einde wandelden we langs een nieuw stuk asfaltweg. Spijtig dat de GR weg die ernaast lag genegeerd werd.
In de startzaal heb ik mijn wandelboekje laten afstempelen en daarna nog de lus rond Ruien gewandeld. Het duurde wel een tijdje eer we de laatste huizen voorbij waren, maar dan kregen we toch nog een mooi stukje van het Kluisbos te zien. Het was al bijna donker en dat gaf wel een speciale, rustige sfeer.
Ik heb hier ook een link toegevoegd met de foto's van deze wandeling in 2013. Het was toen wel anders!
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
