Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
05-07-2017
05-07-2017 Bever
Club: PADSTAPPERS GERAARDSBERGEN VZW (3135)
15e Drie-Provinciëntocht
Plaats: Bever
Afstand: 16,4 Km
Weer: Licht bewolkt (27°C)
Deelnemers: 1157
Pajotten: 9
♥♥♥
Weer een traditionele wandeling. Deze keer rond Bever. De 16 Km bestond uit twee lussen van 8 Km.
De eerste ging in Oostelijke richting door de velden tot Bever-centrum. Dus op Vlaams-Brabant.
Het tweede gedeelte ging Westelijk en langs de akkers van Deux-Acren, een stukje door het bos en door de provincies Henegouwen en (een stukje) Oost-Vlaanderen.
Het was warm (zeker in de namiddag) , het was midden in de natuur maar soms wat eentonig. Gelukkig werden we nog op een ijsje vergast.
Vandaag een wandeling van Wieze naar Moorsel gedaan. Patrick is met vakantie en het was Arlette en André die ons leidden. De wandeling ging voornamelijk door de kouters van Wieze, Hofstade en Moorsel.
We moesten wel een echte dinsdagavondwandelaar missen! Roland heeft met tegenzin vorige week afscheid genomen. Roland je blijft bij alle dinsdagavondwandelaars een wandelaar die gemist zal worden. Als blijk hiervan al een kopie van het kaartje dat je spoedig zal ontvangen.
Roland het ga je goed en we hopen je in de vertrekzalen nog vaak te ontmoeten voor een babbelke.
Vanwege de problemen met het openbaar vervoer voor een "eigen GR" door de wijde omgeving rond Aalst. Door Brussel mogen we 's morgens niet meer in groep, de bussen van de Lijn staakten dus zijn we maar van aan het station van Aalst vertrokken voor een wandeling naar Erpe-Mere en terug. Het was goed weer en de aanwezigen zagen dichtbij-wandeling wel zitten. We stapten eerst door het station en langs de achterzijde door de werf naar de Tragel. Dan moesten we de Ring rond Aalst nog dwarsen en we zaten dan als snel in het natuurgebied Onegem. We volgden dan de vallei van de Molenbeek tot in Mere en dan nog verder tot Gotegem. We namen onze rust in het bekende café Cabare. We werden via het doorgeefluik bediend door Frieda. Op het terrasje was het goed toeven. De terugweg ging via de kouters van Haaltert en via Nieuwerkerken kwamen we weer in Aalst. We passeerden de indrukwekkende tunnel onder de Siesegemlaan en om 16u10 waren we terug aan 't station.
Ik heb de foto's van Martine -waarvoor dank-bij die van mij gevoegd.
Weer: Eerst miezerig met wat regen, daarna droog en soms wat zon (15°C - 20°C)
Deelnemers: 1190
Pajotten: 34
♥♥♥♥
Vandaag eens een wat langere afstand gewandeld in een toch ook wat overwandelt gebied. Het vertrek was traditioneel richting Imde en voorbij de Boskapel waar als ik er voorbij ging juist buiten een eucharistieviering bezig was. We stapten dan verder langs rustige wegen naar de rustpost in Sloozen. Een rustpost in een mooi gerestaureerde koeienstal. Een stal maar met alle comfort.
Vandaar ging het door merendeels asfaltwegen en langs Steenhuffel naar de rustpost in Rossem. De rustpost was in een zaal die vroeger tot een klooster behoorde. Enkel de grotere afstanden kwamen hier en het was er vrij rustig. Zelf moest ik er nog eens passeren na een lus.
Die lus was wel het mooiste stukje. De zon was ondertussen gaan schijnen en langs de rustige veldwegen bezaaid met wilde bloemen fladderden er ontelbare vlinders. We passeerden de Marselaermolen (vroeger was er een watermolen) en volgden dan even de Oude Beek.
Voor de terugweg nam ik het parcours van de 15 Km. Na wat straten kwamen we in het mooie natuurgebied van de Wolvertemse Beemden. Rustig wandelen door een groen landschap.
Heb de 12 km in de namiddag gewandeld. Ze bestond uit twee delen: Naar de rustpost en terug.
Het eerste gedeelte liep door het mooie natuurgebied de Westerplas. Door de regen van de laatste dagen moeten er vele padjes uitgekomen zijn want er sprongen er ontelbare over het voetpad. We volgden dan de Nazarethbeek tot bijna aan de rustpost in Sint-Martens-Latem. De terugweg ging langs meestal onverharde dreven en door de woonwijken van Deurle. Het was een korte maar afwisselende wandeling.
Vandaag al de laatste Etappe. In tegenstelling met de vorige etappes vandaag weinig bossen. We wandelden voornamelijk door de uitgestrekte landerijen rond Marche-en-Famenne. Het grootste gedeelte wandelden we boven op het plateau en we hadden dan ook vaak mooie vergezichten op de omgeving.
De rustpost was in Hargimont. Er was hier veel ruimte en er was een grote zaal ter beschikking om te eten en te drinken. Buiten was het erg druk.
Na de rust wandelden we door Marloie, langs de werkplaatsen van de NMBS en voorbij grote houtzagerijen. Daarna maakte we een grote lus door de hoogvlakte en daalden we terug af naar Marche-en-Famenne.
Na wat zoeken vond ik dan de tent waar de medailles werden gegeven. Ik kreeg een baar met 2017 op. Een sterretje voor 5 deelnames moest gekocht worden. Getuigschrift en tussentijden moeten van het internet afgehaald worden.
Weer: Prachtig wandelweer, droog en koel (16°C- 20°C)
Deelnemers: 8779
Pajotten 2
Vandaag de koninginnenetappe gewandeld! La-Roche is de zwaarste maar meestal ook de mooiste wandeling van de MESA. Ik ben vandaag een kwartiertje later vertrokken dan gewoonlijk en in tegenstelling met gisteren wandelde ik nu soms alleen. Het parcours van de 32 km was wel apart van de andere afstanden.
Eerst was er de traditionele klim naar het (bijna) hoogste punt van de MESA. Van 220 meter naar 520 meter. Langs de weg die we dit jaar volgden leek het me niet zo zwaar maar ja de hoogtemeters moeten wel overwonnen worden. Eenmaal boven was het nog even door de bossen wandelen en dan terug afdalen naar de Ourthe-vallei. Vandaar dan nog wat stijgen en we waren in onze rustpost te Buisson. Mooi naast de kerk met een toeristisch treintje om de 8 km-stappers terug naar het vertrek te brengen. Het moet gezegd zijn de organisatie was dit jaar veel beter dan vorige jaren.
Het tweede gedeelte bracht ons dan over nog enkele heuvels en door een mooi Ardennees landschap terug naar ons vertrekpunt. Dat afwisselend landschap en de pittige beklimmingen (en afdalingen) maakten het mooi.
Op het einde mochten we dan kennismaken met het bruisende Ardennees stadje.
De tweede dag van de MESA bracht ons naar Amberloup, deelgemeente van Saint-Ode.
De parking was dit jaar wat beter georganiseerd. Alle auto's op een weiland. Het vertrek verliep wel wat chaotisch. Alle afstanden moesten in het begin over een smal bruggetje dus het was even wachten voor we echt konden beginnen wandelen. Het regende en soms erg hard. Het parcours was mooi met vele zichten op de omgeving van Saint-Ode maar met de regen maar weinig foto's kunnen nemen. Weinig asfalt vandaag maar dus wel heel veel slijk. De rustpost was over bezet en een droog plaatsje bemachtigen was moeilijk. In de namiddag werd het dan droog en kregen we zelfs enkele zonnestraaltjes.
Weer: Licht bewolkt af en toe wat lichte regen. (19°C)
Deelnemers: 8779
Pajotten: 2
Eerste dag van de vierdaagse.
Het weer maakte het makkelijk wandelen. Het weinige gedruppel was niet erg en we konden volop van de landschappen genieten. Eerst was het een vlak parcours langs de Ourthe. Na ongeveer 5 Km ging het dan steil omhoog. Dan even over het plateau en dan terug naar de Ourthe en naar de rustplaats in Bomal. Het tweede gedeelte ging grotendeels door de weiden en velden van het plateau. De gevaarlijke afdaling in Durbuy van vorige editie werd niet hernomen. Op deze eerste wandeling toch enige bekenden tegen gekomen.
Traditionele wandeling met vertrek niet ver van het station van Schellebelle. We wandelden eerst door de boom- en plantenkwekerijen en kwamen zo aan de Bergenmeersen. Het parcours van de 14 Km ging maar tot aan de rand van dit natuurgebied. We gingen dan naar de rustpost in Uitbergen. Na de rust stapten we naar de Kalkensemeersen en het overstromingsgebied Wijmeers. Een mooi stukje wilde natuur nog in ontplooiing. In Schellebelle namen we het veer en gingen we naar de nieuwe rustpost in het schooltje "Het Belleveer". Het laatste gedeelte ging langs de Scheldedijk en de velden terug naar het vertrekpunt.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe wat miezerig (22°C)
Deelnemers: 982
Pajotten: 11
♥♥♥
Het eerste gedeelte ging langs de Scheldedijk naar de rustpost in Melsen. Daar mochten we dan een lus van 4 km wandelen door de bossen en velden van de Scheldevallei. We wandelden ook voorbij de "Stenen Molen". Het is nog een indrukwekkende ruïne. Het laatste gedeelte ging door de velden terug naar Schelderode. De grotere afstand zo waarschijnlijk wat meer groen gegeven hebben langs het Makkegembos.
Vertrek was aan de parking tussen het station en de rotonde. Met het warme weer was er maar weinig belangstelling. Het was echter best aangenaam wandelen. De wandeling bestond uit een Noordelijk en een Zuidelijk gedeelte. Voor het Noordelijke gedeelte gingen we voorbij het voetbalstadion van Denderleeuw naar de wijken. Patrick had er wel wat doorsteekjes ingelast maar het waren toch voornamelijk straten. We konden ook even voorbij het cirkus stappen. Het tweede gedeelte ging dan naar het zuiden. Langs de spoorlijn en daarna door de uitgestrekte aardappelvelden. Op het laatste wandelden we nog langs de visvijvers en de natuur errond.
Vandaag dan eindelijk de GR 571 tussen Vielsalm en Trois-Pont gaan verkennen.
Er werd warm weer voorspeld en ik ben maar zo vroeg als mogelijk vertrokken. Van aan het station is het eerst een stukje wandelen vooralleer we aan de GR 571 komen. Ik heb er voor gekozen om dat langs het meer te doen. Na het meer komt er een korte beklimming en we zijn op het goede pad. Het eerste stuk is wandelen door de dennenbossen, lekker koel. Eenmaal uit het bos zijn we in Grand-Halleux maar eer we in het centrum zijn moeten we nog een ommetje maken langs het dierenpark (helaas zien we van de dieren niet veel).
Grand-Halleux is het enige dorp met proviand (drank) welke we onderweg tegenkomen. Een café is er niet en de camping aan de andere zijde van het dorp was de cafetaria gesloten. Dus het wordt eens picknicken. Er is wel een winkeltje waar men bijna alles verkoopt.
Het tweede deel is wel het zwaarste met een beklimming naar het hoogste punt van de wandeling (478 m). Tijdens de afdaling heb ik een stukje een alternatieve GR genomen. Eenmaal beneden zijn we terug aan de oever van de Salm, rivier die de leidraad van de ganse wandeling was. We volgen die dan nog een heel eind en in Trois-Pont is er een beklimmingetje met boven een mooi zicht op het stadje.
Daar waren er wel cafés en heb er in de namiddag nog van een fris pintje genoten.
De club had een nieuw parcours aangekondigd en grotendeels was het dat ook. Met de rustposten in Droeshout en in Mazenzele had dat "nieuwe" wel enige beperkingen! Vertrekken deden we richting Merchtem en we wandelden langs de Holle weg en ook langs (maar niet door) het natuurgebied Puttenbeek. Na nog wat door de kouters gewandeld te hebben kwamen we dan in de eerste rustpost in Droeshout. Van Droeshout naar Mazenzele werd voor de 14 Km-stappers de kortste weg genomen en na 2,5 Km waren we al in die tweede rustpost. Om 16 uur was het daar al vrij rustig. Het laatste deel bracht ons via de brede verbindingsweg naar Baardegem terug in Droeshout en dan ging het langs het traditionele parcours terug naar Opwijk.
Vandaag eens de grootste afstand gewandeld. De eerste lus van 5,8 Km rond de vertrekplaats was een stuk om snel te vergeten. Gelukkig was de rest beter. We stapten van de vertrekplaats via de Oude Durme naar de dijk van de nieuwe Durme en volgden die dan tot tegen de rustpost. Na de rust volgde dan het mooiste stukje langs de vijvers van De Bunt en dan weer een heel eind over de dijk van de Durme. Het was eb en het slib lag te glinsteren in de zon. Na een tweede doortocht in de rustpost gingen we via het centrum van Hamme, door het park en via een ommetje terug naar de vertrekzaal.
Vertrek aan het containerpark in Roosdaal. We starten richting Ninove, eerst door de kouters en daarna langs smalle bospaadjes. We dwarsen dan de Brusselsesteenweg en gaan een stuk door Meerbeke. We keren daarna via Onze-Lieve-Vrouw Lombeek en de tuinbouwschool terug naar Roosdaal. Het was weer een echte natuurwandeling langs de grens van het Pajottenland.
Vandaag was de wandeling onder leiding van Elie. Vertrek was aan de kerk van Denderwindeke. Er was weer veel belangstelling en om 9 uur stipt vertrokken we voor een wandeling door de Dendervallei. Eerst stapten we door de kouters van Denderwindeke en daarna kwamen we in het meer heuvelachtige gedeelte in de wijk Roost. Na de heuvels kwamen we dan aan de Dender welke we tot in Ninove volgden. De rustpost was in café "Den Belleman". Na de middag gingen we via Pollare door de velden terug naar Denderwindeke. We hadden hier mooie zichten op de Dendervallei en op Ninove.
Vandaag was het gratis wandelen voor De Pajotten en we kregen er nog een gratis drankje bij. Ik heb de 14 Km gewandeld. Via Relegem kwamen we in de kouters terecht. Het was maar een kort stukje en we waren al in de rustpost. Traditioneel op de binnenplaats en in de schuur van een boerderij. Hier mochten we dan een lus van een 7 tal kilometers wandelen. We stapten langs verharde wegen tot in Kobbegem. We hadden daar mooie zichten op het kerkje en een vierkant hoeve. Het laatste gedeelte ging door het industriegebied. Grote opslagplaatsen wisselden af met parkings met rumoerige koelinstallaties. Na een tweede bezoek aan de rustpost stapten we ook door wat aardewegjes en hadden daar zicht op de rand van Brussel.
Het vertrek was aan de sporthal van Lede. De wandeling ging naar Honegem en het was ditmaal een echte natuurwandeling. De wildste natuur kregen we in het Solegembos. Smalle boswegeltjes met vele netels langs de kant, over boomstammen klauteren en veel groen kregen we allemaal voorgeschoteld. Er werd echter niet geklaagd. De terugweg ging voornamelijk langs veldwegen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
