Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
03-11-2017
2017-11-03 Diest
Club: WSV WANDELEND PAAL VZW (2023)
Martine Van Camp-tocht
Plaats: Diest
Afstand: 15,4 + 4 Km
Weer: Eerst nevelig, dan zonnig en daarna zwaar bewolkt (13°C - 10°C)
Deelnemers: 1329
Pajotten: 3
♥♥♥
Vandaag nog eens in Diest gaan wandelen. Het vertrek was aan het Bezoekerscentrum Webbekoms Broek. De wandeling bestond uit drie lussen die telkens konden ingekort worden. Ik heb twee grote lussen gewandeld maar bij de derde zat ik plots terug op de tweede. Ik heb dan maar zelf een parcours gezocht.
Mijn eerste lus (Lus 3) ging door het Provinciaal Domein Halve Maan en dus over de hangbrug, de speeltuin en het strand. Daarna stapten we naar Webbekom, draaiden rond de kerk en stapten dan door het Webbekoms Broek en de Demervallei terug naar de zaal. Een mooi stukje natuur.
Mijn tweede lus (Lus 2) ging door Diest. Door het Warandepark, langs het stadhuis en de terug opengelegde Demer en door het Citadelbos. Ik vond het water in de Demer toch niet al te proper.
De derde lus zou me naar het "fort" moeten gebracht hebben. Ik heb dan nog eens door het centrum gewandeld.
Vandaag dan nog eens in de Vlaamse Ardennen gaan wandelen. Die soepgroenten interesseerden me niet zoveel.
We vertrokken eerst door de huizenwijken van Ename en dan kwam de beklimming naar de "hoogvlakte" van Volkegem. We stapten dan rond het gehucht naar de rustpost in Mater. De grote afstanden maakten hier een lus van 5,5 km. Die lus deed me wat denken aan de straten van Liedekerke vorige week. Het was wandelen door de natuur maar bijna uitsluitend langs straten. De terugweg van Mater naar Ename was gelukkig beter. We stapten een heel stuk door het natuurgebied "Bos t' Ename". Het wandelpad kronkelde geheel door het gebied. Als ik aan de archeologische site kwam was het al bijna donker maar dat gaf wel wat mooie beelden van de ondergaande zon.
Vandaag een knooppuntenwandeling door de Vlaamse Ardennen gewandeld onder leiding van Magda. Eerst was het wat koud maar eenmaal aan 't wandelen viel het best mee. We wandelden van Sint-Goriks-Oudenhove naar Strijpen en dan door een heuvelachtig landschap naar Roborst en langs het bekende café "De Zandput" naar Sint-Goriks-Oudenhove waar we onze rustpost vonden in "Huys te Oudenhove". Voor we daar toekwamen hielpen enkele goede zielen een pas geboren kalfje welke buiten de weide geraakt was terug bij zijn moeder. In de namiddag stapten we dan richting Sint-Maria-Oudenhove. Hier waren er pittige beklimmingen maar hier zijn De Vlaamse Ardennen dan ook op zijn mooist. We beklommen de Berendries en halfweg had Magda nog een stop ingelast. De aanduidingen van de knooppunten waren niet altijd duidelijk maar Magda bracht ons allen veilig terug bij ons vertrekpunt.
De hier bijhorende foto's zijn deels van Martine, waarvoor dank.
Vandaag was de zon niet meer van de partij. Dat geeft toch een andere stemming. Gelukkig is het droog gebleven. Het vertrek ging even door de velden en daarna wandelden we langs het kanaal, de spoorweg en de Zenne. Het stukje langs de Zenne was wild en best aangenaam om wandelen. Na de rustpost in Buizingen stapten we richting Hallerbos. We bleven wat op de rand wandelen en dat gaf een mengeling van herfstbos en velden in wintertooi. De tweede rustpost was in Essenbeek. Het laatste stuk wandelden we even langs de ringweg en dan door de stad. We passeerden het moderne stationsgebouw en wandelden door het park.
Het was een afwisselende wandeling met toch ook heel wat natuur.
Traditionele wandeling in Mazenzele maar met dit mooi herfstweer toch wat speciaal. Ik heb er in ieder geval van genoten. Heb eerst de lus door het zuidelijke Kravaalbos gewandeld. Zo op de rand van het bos wandelen was soms verrassend met de weinig bewandelde paadjes. De tweede lus van 6 km ging richting Krokegem. Veel veldbanen en langs al kale akkers. Je zag de herfst hier ook maar op een ander manier dan in het Kravaalbos. Het was ondertussen al vijf uur en de stempelcontrole was gedaan maar ik heb dan nog de lus van 4,5 Km langs het noordelijke gedeelte van het Kravaalbos verkend. Het was er heel rustig en in de zon kwamen al de herfstkleuren tot hun recht. Om het kleurengamma nog te vervolledigen kwam er op het eind nog een regenboog bijstaan. Enig mooie wandeling. Hopelijk is het volgende week ook zo'n mooi weer.
De laatste wandeling van de vierdaagse bracht ons de bergen in. We stapten een eind langs de kust en dan ging het langzaam omhoog. Het laatste stukje was een grintweg die extreem steil was. Boven hadden we dan een mooi zicht op het stuwmeer "Lago Istan". We daalden meteen af door een natuurgebied en kwamen voorbij het Lago de Las Tortugas. Een meer waar vroeger veel schildpadden zouden gezeten hebben. We daalden dan verder af langs de bedding van een droge rivier en kwamen zo in San Pedro De Alcantara en aan de kust. Vanaf hier volgden we de kustlijn tot in Marbella. Op deze laatste dag werden we aan de aankomst verwelkomd met muziek en voor elke deelnemer een gladiool en een medaille. Natuurlijk was er ook weer ambiance met muziek en dans.
De derde wandeling vertrok langs het mooie La Alameda Park. Langs de villa wijken stapten we dan naar het hoogste punt van de wandeling en via een smal pad ging het dan terug naar beneden. De "30 Km stappers" mochten dan nog eens een lus wandelen en daarna via het historische centrum van Marbella ging het naar de finish.
Tweede dag van de vierdaagse. Vandaag zijn we in de andere richting vertrokken. We volgden de kustlijn tot voorbij de Yachthaven en dan trokken we de bergen in. Eerst was het een langzame stijging maar eenmaal de autoweg onderdoor begon de beklimming. Het was een vrij korte maar heel steile beklimming. Gelukkig scheen de zon nog niet al te hard. De 30 Km-stappers wandelden daarna samen met de 20 Km-stapper naar beneden , maar wij mochten dan nog een lus en een bijhorende beklimming doen. Die lus was een wandeling rond de bedding van een uitgedroogde rivier. Na de lus gingen we samen met de andere afstand naar de kust. We mochten dan enkele kilometers op het strand wandelen. Het was best aangenaam om eens wat op blote voeten te stappen.
Aan de aankomst was er weer al volop ambiance en ik denk dat het wel alle dagen zo zal zijn.
Vandaag de eerste dag van de 4 daagse samen met Marcel gewandeld. 's Morgens hebben we eerst een verfrissend buitje gekregen maar voor de rest van de dag was het warm zomer (herfst) weer. Voor de eerste dag hebben de organisatoren het niet te zwaar gemaakt. Bijna geen beklimmingen en het grootste gedeelte was wandelen langs het strand. De tocht ging tot San Pedro Alcàntara. Ik was wel onder de indruk van de weelderige groei van bomen en bloemen. We kregen natuurlijk ook mooie zichten op de kust en het vrij kleine strand. Het was voor deze eerste dag wel veel wandelen over verhard wegdek. De organisatie is in de handen van Nederlanders en op de aankomst was er natuurlijk veel ambiance met dans en muziek. Vlamingen (en zeker Belgen) zijn hier in de minderheid. Het allergrootste deel van de wandelaars zijn Nederlanders.
Vandaag was het de herfstwandeling van Marie-Jeanne, Roger en Etien. Het was een mooie herfstmorgen en er stond een grote groep wandelaars klaar als Roger ons verwelkomde en vertelde wat we vandaag konden verwachten. Tijdens het eerste gedeelte nam Roger het voortouw. De zon scheen wat en in de bossen kwamen de herfsttinten mooi tot hun recht. Het wandelen door de Vallei van de Serskampse bossen en langs het Meentochtbeekje was een unieke ervaring. Daarna stapten we door Smetlede en langs de kouters en het Poreibos in Impe terug naar Wanzele. De rust werd genomen in café "Hoop in de toekomst". Na de middag was het dan aan Marie-Jeanne om ons op het goede pad te houden. We wandelden nu langs het Nonnenbos, de onnenbossen en door de talrijke boom- en bloemen plantages. Na de wandeling kon er nog wat nagepraat worden in het café.
De Groepsfoto voor het café met tekst is van Etien die met wat kunsttrukjes er ons allemaal opgekregen heeft, waarvoor dank.
De wandelingen in Merchtem zijn meestal natuurwandelingen en dat was nu ook weer het geval. Eenmaal buiten het centrum van Merchtem volgden we de vallei van de Grote Molenbeek tot in Mollem. Het smalle wegje naast de beek was wel wat glibberig (zijn we niet meer gewoon) maar we mochten dan ook door een mooi maar wat wild stukje natuur stappen. Na de rustpost volgden we een stukje de steenweg en dan draaiden we terug de velden in. Het was in de buurt van Bollenbeek al flink heuvelachtig en van boven hadden we mooi zicht op de uitgestrekte weiden met paarden. De tweede rustpost was in de bibliotheek van Brussegem. Na deze rust moesten we de Hondsberg beklimmen. Het was een pittige beklimming maar wel over een verharde weg. Een beetje verder heb ik dan een alternatief parcours gevolgd.
Door omstandigheden maar een korte wandeling door het centrum van Tervuren kunnen doen. Zoals alle jaren was het nu ook weer gezellig druk in de vertrekzaal. De wandeling voor rolstoelgebruikers ging lang de grote markt en de kerk. Halfweg was er dan nog een rustpost. Op het einde begon het nog wat te miezeren.
De tweede verkenning is de wandeling van de vertrekpost in Liedekerke naar de rustpost in Sint-Katherina-Lombeek en terug. Met de dreigende wolken was er weer weinig belangstelling. We stapten eerst door het centrum van Liedekerke en deden zo een stuk van het rolstoelparcour. Na de doortocht in het centrum wandelden we langs de Dender naar Denderleeuw en stapten we daarna door het vernieuwde station van Liedekerke. Vervolgens wandelden we voorbij de kapelletjes in Muilem en via een veldwegje bereikten we de rustpost in Sint-Katherina-Lombeek. De terugweg ging dan traditiegetrouw door het Liedekerke- en Hertigembos. Als de zon wat kwam schijnen konden we ten volle van de schoonheid van deze stukjes natuur genieten.
Vandaag hebben we onze eerste verkenning van de Herfsttocht van 29 oktober gedaan. We hebben de lus door de vallei van de Paitsebeek en langs de Pamelse Meersen gaan verkennen. Ook de lus in Sint-Kaherina-Lombeek werd verkend. Het was een wandeling hoofdzakelijk door de natuur.
We stapten eerst door het centrum van Ternat en daarna langs de "geboorteboomgaard" , over de Steenvoortbeek en dan door een licht golvend landschap naar de rustpost in het Jeugdcentrum Castelhof in Sint-Martens-Bodegem. De terugweg ging langs de kouters van het Pajottenland.
18e Deliriumtocht - 16e 50 Km door het land van Rode
Plaats: Melle
Afstand : 15,1 Km
Weer: Zwaar tot licht bewolkt (14°C - 16°C)
Deelnemers: 1962
Pajotten: 10
♥♥♥♥
In de namiddag heeft het opgehouden met regenen en ben dan nog een toertje van 15 Km gaan wandelen. We stapten eerst richting Kwatrecht door het Geerbos en langs het bijhorend kasteel. Daarna keerden we terug naar Melle en Gontrode en via een ommetje kwamen we dan aan de rustpost in Lemberge.
De terugweg was wat korter en ging door de akkers naar het knooppunt van de autostrade en de spoorweg. Dan was het nog even en waren in de brouwerij Huygh waar onze Delirium Tremens stond te wachten.
Het was alweer onze laatste dinsdagavondwandeling van 2017. Het afscheid nemen begon al bij het begin van de wandeling. Roland en Godelieve stonden ons aan het vertrek aan de Sint-Annazaal op te wachten. De trouwste dinsdagavondwandelaar trakteerde ons nog op een afscheidscadeautje. Bedankt Roland! Het gaat je goed. De wandeling zelf ging eerst langs de wijken Schaarbeek en Sint-Apolonnia en daarna was het een korte rondgang door een nieuw stukje Aalst. Het kruispunt met ondertunneling van de Siesegemlaan en de Gentsesteenweg was het centrale punt. We stapten voorbij het crematorium in aanbouw en door de nieuwe fiets(en voetganger)tunnels.
Aan het einde van de wandeling werden we nog vergast op een natje en een droogje door Jos en Arlette. Iedereen was tevreden en Patrick maakte al een afspraak voor 2018. De eerst wandeling zou doorgaan op dinsdag 27(geen 26) maart 2018. Tot dan en bedankt Patrick en zijn team.
Wie het kort filmpje niet kan openen , kan eens proberen met het eerst te downloaden.
Vandaag dan eindelijk de dagstapper vanuit Temse gaan wandelen. Het is een combinatie van de Streek-GR Reynaertland , de GR 5A Zuid en vele verbindingsstukjes.
Nadat we uit straten van Temse waren, was het prettig wandelen door "het Soete Land van Waes". Grote akkers, weiden en hagen. Eén van de hoogtepunten van de wandeling was de vallei van de Barbierbeek. Een stukje vergeten natuur. Hier was onze verjaardagstop en konden we midden in de natuur genieten van een glaasje of wat ander lekkers. Daarna ging het dan richting 't Gildenhuis in Bazel. Ik had hier voor een alternatieve weg gekozen maar dat zorgde toch voor enige hindernissen! Na het middageten stapten we naar Rupelmonde en zijn we een goeden dag gaan zeggen bij mijnheer Mercator. Vanaf hier was het nog een eind stappen langs de Scheldedijk. In Temse hadden we nog even tijd om het centrum te bezoeken.
Ik ben laat vertrokken en heb tijdens de wandeling zo goed als alleen gewandeld. Nochtans waren er volgens het bord veel wandelaars. Het eerste deel bracht me van Leeuwergem naar Grotenberge. Ik wandelde eerst naar de rand van Zottegem en dus door de velden, daarna liet men mij kennismaken met een uitgebreide KMO zone. Na de rust mocht ik dan door de nieuwe wijken rond het stedelijk ziekenhuis wandelen. Gelukkig was er toch nog een stukje natuur overgebleven en via een knuppelpad kwam ik dan in de buurt van de kerk van Godveerdegem. Vandaar ging ik dan langs het mooie domein Breivelde terug naar de rustpost. Het laatste stuk ging dan zo kort als mogelijk naar Leeuwergem.
De voorlaatste dinsdagavondwandeling van dit jaar ging door in Herdersem. Het was een vrij korte wandeling rondom Herdersem.
Op het einde van de wandeling mochten Patrick, Arlette en André van de dinsdagavondwandelaars een geschenk in ontvangst nemen voor hun inzet om de wandelingen elke week te organiseren.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
