Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
22-11-2017
2017-11-22 Gent Dagstapper (verkenning)
Dagstapper Gent GR 128 (Verkenning)
Plaats: Gent
Afstand 23,2 Km
Weer: Zonnig (8°C - 12°C)
Ik ben van aan de Brusselsesteenweg in Gentbrugge vertrokken. De afstand tot de rust in Heusden is echter te groot. De leidraad was de dagstapper van GR Oost-Vlaanderen. Heb hem wel wat aangepast.
Het is een afwisselende wandeling. Door parken, langs de Schelde, door natuurgebieden en door een stukje werelderfgoed in het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg.
Vandaag eens de maximum afstand gewandeld. Het eerste, korte stukje wandelden we door de groentevelden naar de rustpost in Malderen. Vandaar ging het dan naar Buggenhoutbos. Het bos was natuurlijk mooi maar spijtig genoeg moest er lang gewandeld worden om daar te geraken. We stapten een stuk op de nieuwe GR. Na de rustpost was het de beurt aan het Lippelobos. Hier bleven we aan de rand van het bos wandelen. Op het einde kregen we nog een heel stuk aardeweg.
Ik heb vandaag de 14 Km gewandeld. Wandeling van Denderhoutem naar Outer en terug. We stapten eerst langs bosjes naar Lebeke en dan door de velden naar Outer. Daar mochten we nog een rondje van het dorp doen vooraleer aan de rustpost te komen. De terugweg ging langs de velden en door een mooie holle weg. Zoals we van de Ijsbrekers gewoon zijn was de wandeling een aaneenschakeling van paadjes, bos- en veldwegjes en doorsteekjes.
Vandaag met de GR Oost-Vlaanderen een stuk van het Grenslandpad LAW 11 bewandeld.
Het was prachtig weer en om 10uur had zich een mooi groepje op het Hof te Zandeplein verzameld. Toon gaf eerst enige informatie van wat ons te wachten stond en we konden vertrekken. We maakten eerst een plaatselijk rondje en dan mochten we van het open Zeeuws landschap genieten. Het was al snel te warm voor de winterse jassen en met het zonnetje op onze rug of elders was het mooi stappen. De rustpost was in Paal (deelgemeente van Hulst). We werden goed ontvangen in de kantine van een plaatselijke sportvereniging. We zaten vlak bij de Westerschelde en het haventje. De terugweg ging langs de dijk van de Westerschelde. Eerst hadden we zicht op het Verdronken Land van Saeftinghe en dan stapten we naast de grote schepen die de Westerschelde op en af vaarden. Halverwege hielden we stand bij het monument van de watersnood in 1953.
Mooie wandeling met dank aan Toon en William.
Foto's vinden jullie door op ondertaande link te klikken.
Als ik vertrok zat het kleine zaaltje helemaal vol wandelaars. De wandeling ging van Erwetegem naar Sint-Maria-Oudenhove. Eerst een stuk straat maar dan een mooi stukje natuur. In Sint-Maria-Oudenhove heb ik dan de lus gewandeld. Het hoogtepunt was de wandeling door het Kloosterbos. De terugweg ging grotendeels langs de straten, alleen het laatste gedeelte was veldweg. Het was wel al donker als ik toekwam.
Weer: Licht tot zwaar bewolkt. Koud en felle buien ( 6°C - 4°C)
Deelnemers: 586
Pajotten: 36
♥♥♥
Ik heb in de namiddag de wandeling in Aalst gedaan. Traditioneel van Aalst naar Erembodegem en terug. Het was wel al de derde keer dit jaar dat ik het parcours bewandeld heb.
Door het Osbroek en het Park van Aalst is best wel mooi wandelen. Helaas is het bij de terugweg gaan regenen en er was ook nog een stevige wind. Ik was dus wel content als ik samen met Roger terug in de vertrekzaal geraakte.
Ik heb deze namiddag nog eens in Hamme gaan wandelen. Vertrek was in de Sporthal en we mochten deze keer richting Zogge stappen. Het eerste gedeelte ging geheel over straten naar de rustpost in het lokaal van de hondenclub in Zogge. Daar mocht de grootste afstand nog een lus wandelen tot de wijk Mispeleer. Het was wandelen door de velden maar over de straten rond Zogge. De terugweg was gelukkig wat beter. Een heel stuk veldweg en ik kreeg dan nog het gezelschap van heteluchtbalonnen die overal opstegen. Ondanks de lage inschrijf prijs en de gratis pannenkoek was er heel weinig belangstellig(iets meer dan de helft wandelaars dan vorig jaar).
Het was niet het perfecte weer maar voor een boswandeling in de herfst zonder regen is het altijd goed. De wandeling is iets meer dan 23 Km en ik heb 22 Km in het bos gewandeld. Het is het verlengstuk van onze GR wandeling van Vossem naar Leuven. Een combinatie van de GR 128, De Groene Gordel en vele stukjes improvisatie.
We stappen voorbij het Koninklijk Museum voor Midden Afrika, de vijvers van het Park van Tervuren, door het Arboretum van Tervuren met zijn oude coniferen, natuurlijk door het Zoniënwoud en de uitgestrekte bossen rond Bosvoorde.
Vandaag was het dus de laatste 2de maandagwandeling van het jaar. Traditioneel was het de beurt aan Jean-Pierre om de wandeling te organiseren.
Vertrek was aan de kerk van Moorsel. Het was behoorlijk koud en ik was content dat we om 9 uur konden beginnen wandelen. We vertrokken door de velden naar Baardegem. We stapten voorbij de kerk en dan ging het door de velden en boomgaard richting Nijverseel. Hier draaiden we terug en via de Leirekensroute kwamen we terug in Moorsel.
Ons middagmaal nuttigden we in het volkscafé "Gudul". Na de middag stapten we richting Aalst en we keerden terug langs de wijk Waver. Het slijkerigste gedeelte van de wandeling vonden we hier.
De 2de Maandagwandelingen 2017 zijn gedaan, in 2018 wordt het startsein gegeven op maandag 12 maart. De vertrekplaats is nog niet gekend.
Tot 's middags had het geregend en ik ben dan maar in de namiddag gaan wandelen. Het was heel rustig in de vertrekzaal. De 14 Km ging van Strombeek-Bever naar Grimbergen-Beigem en terug. Het was een lichtelijk ander parcours dan we gewoon zijn. De wandeling door het Prinsenbos en het bijhorend museum was aangenaam, het stukje door de villawijken wat minder maar hetgeen het voor mij prachtig maakte waren de wolken. Het spel tussen de zon, de herfstkleuren van de bomen en de wolkenpartijen was bijzonder mooi. De terugweg ging door de velden en de ondergaande zon welke Tot 's middags had het geregend en ik ben dan maar in de namiddag gaan wandelen. Het was heel rustig in de vertrekzaal. De 14 Km ging van Strombeek-Bever naar Grimbergen-Beigem en terug. Het was een lichtelijk ander parcours dan we gewoon zijn. De wandeling door het Prinsenbos en het bijhorend museum was aangenaam, het stukje door de villawijken wat minder maar hetgeen het voor mij prachtig maakte waren de wolken. Het spel tussen de zon, de herfstkleuren van de bomen en de wolkenpartijen was bijzonder mooi. De terugweg ging voornamelijk door de velden maar ook over de kasseien van Grimbergen.
Weer: Zwaar bewolkt en af en toe wat motregen (8°C)
Deelnemers: 2243
Pajotten: 7
♥♥♥♥
Dit jaar nog eens de spokentocht in Gentbrugge gewandeld. In de vertrekzaal was het behoorlijk druk met de inschrijvingen en het maquilleren van de voornamelijk jonge wandelaars. Bij het vertrek was het nog niet helemaal donker maar we kwamen al snel in de Halloween sfeer door de mooi verklede "spoken". De wandeling op zich ging klassiek door de bosjes en nieuwe natuurgebieden rond Gentbrugge. De rustpost was ook helemaal in de sfeer van Halloween ingericht. Het was een wandeling voornamelijk voor de kinderen maar ik heb toch ook van de sfeer en de Westmallekes kunnen genieten.
Weer: Helder tot zwaar bewolkt, op het einde wat miezerig (10°C)
Deelnemers: 1280
Pajotten: 19
♥♥♥
Wandeling van Oudegem naar Schoonaarde, daar een lus en terug naar Oudegem. Van Oudegem gingen we voornamelijk door straten naar Mespelare. Vandaar dan door de velden naar de rustplaats in het schooltje in Schoonaarde. De lus in Schoonaarde bracht ons voorbij het station en daarna een lus door de velden. De terugweg ging langs de spoorlijn en dan terug door de velden naar Oudegem.
Weer: Eerst nevelig, dan zonnig en daarna zwaar bewolkt (13°C - 10°C)
Deelnemers: 1329
Pajotten: 3
♥♥♥
Vandaag nog eens in Diest gaan wandelen. Het vertrek was aan het Bezoekerscentrum Webbekoms Broek. De wandeling bestond uit drie lussen die telkens konden ingekort worden. Ik heb twee grote lussen gewandeld maar bij de derde zat ik plots terug op de tweede. Ik heb dan maar zelf een parcours gezocht.
Mijn eerste lus (Lus 3) ging door het Provinciaal Domein Halve Maan en dus over de hangbrug, de speeltuin en het strand. Daarna stapten we naar Webbekom, draaiden rond de kerk en stapten dan door het Webbekoms Broek en de Demervallei terug naar de zaal. Een mooi stukje natuur.
Mijn tweede lus (Lus 2) ging door Diest. Door het Warandepark, langs het stadhuis en de terug opengelegde Demer en door het Citadelbos. Ik vond het water in de Demer toch niet al te proper.
De derde lus zou me naar het "fort" moeten gebracht hebben. Ik heb dan nog eens door het centrum gewandeld.
Vandaag dan nog eens in de Vlaamse Ardennen gaan wandelen. Die soepgroenten interesseerden me niet zoveel.
We vertrokken eerst door de huizenwijken van Ename en dan kwam de beklimming naar de "hoogvlakte" van Volkegem. We stapten dan rond het gehucht naar de rustpost in Mater. De grote afstanden maakten hier een lus van 5,5 km. Die lus deed me wat denken aan de straten van Liedekerke vorige week. Het was wandelen door de natuur maar bijna uitsluitend langs straten. De terugweg van Mater naar Ename was gelukkig beter. We stapten een heel stuk door het natuurgebied "Bos t' Ename". Het wandelpad kronkelde geheel door het gebied. Als ik aan de archeologische site kwam was het al bijna donker maar dat gaf wel wat mooie beelden van de ondergaande zon.
Vandaag een knooppuntenwandeling door de Vlaamse Ardennen gewandeld onder leiding van Magda. Eerst was het wat koud maar eenmaal aan 't wandelen viel het best mee. We wandelden van Sint-Goriks-Oudenhove naar Strijpen en dan door een heuvelachtig landschap naar Roborst en langs het bekende café "De Zandput" naar Sint-Goriks-Oudenhove waar we onze rustpost vonden in "Huys te Oudenhove". Voor we daar toekwamen hielpen enkele goede zielen een pas geboren kalfje welke buiten de weide geraakt was terug bij zijn moeder. In de namiddag stapten we dan richting Sint-Maria-Oudenhove. Hier waren er pittige beklimmingen maar hier zijn De Vlaamse Ardennen dan ook op zijn mooist. We beklommen de Berendries en halfweg had Magda nog een stop ingelast. De aanduidingen van de knooppunten waren niet altijd duidelijk maar Magda bracht ons allen veilig terug bij ons vertrekpunt.
De hier bijhorende foto's zijn deels van Martine, waarvoor dank.
Vandaag was de zon niet meer van de partij. Dat geeft toch een andere stemming. Gelukkig is het droog gebleven. Het vertrek ging even door de velden en daarna wandelden we langs het kanaal, de spoorweg en de Zenne. Het stukje langs de Zenne was wild en best aangenaam om wandelen. Na de rustpost in Buizingen stapten we richting Hallerbos. We bleven wat op de rand wandelen en dat gaf een mengeling van herfstbos en velden in wintertooi. De tweede rustpost was in Essenbeek. Het laatste stuk wandelden we even langs de ringweg en dan door de stad. We passeerden het moderne stationsgebouw en wandelden door het park.
Het was een afwisselende wandeling met toch ook heel wat natuur.
Traditionele wandeling in Mazenzele maar met dit mooi herfstweer toch wat speciaal. Ik heb er in ieder geval van genoten. Heb eerst de lus door het zuidelijke Kravaalbos gewandeld. Zo op de rand van het bos wandelen was soms verrassend met de weinig bewandelde paadjes. De tweede lus van 6 km ging richting Krokegem. Veel veldbanen en langs al kale akkers. Je zag de herfst hier ook maar op een ander manier dan in het Kravaalbos. Het was ondertussen al vijf uur en de stempelcontrole was gedaan maar ik heb dan nog de lus van 4,5 Km langs het noordelijke gedeelte van het Kravaalbos verkend. Het was er heel rustig en in de zon kwamen al de herfstkleuren tot hun recht. Om het kleurengamma nog te vervolledigen kwam er op het eind nog een regenboog bijstaan. Enig mooie wandeling. Hopelijk is het volgende week ook zo'n mooi weer.
De laatste wandeling van de vierdaagse bracht ons de bergen in. We stapten een eind langs de kust en dan ging het langzaam omhoog. Het laatste stukje was een grintweg die extreem steil was. Boven hadden we dan een mooi zicht op het stuwmeer "Lago Istan". We daalden meteen af door een natuurgebied en kwamen voorbij het Lago de Las Tortugas. Een meer waar vroeger veel schildpadden zouden gezeten hebben. We daalden dan verder af langs de bedding van een droge rivier en kwamen zo in San Pedro De Alcantara en aan de kust. Vanaf hier volgden we de kustlijn tot in Marbella. Op deze laatste dag werden we aan de aankomst verwelkomd met muziek en voor elke deelnemer een gladiool en een medaille. Natuurlijk was er ook weer ambiance met muziek en dans.
De derde wandeling vertrok langs het mooie La Alameda Park. Langs de villa wijken stapten we dan naar het hoogste punt van de wandeling en via een smal pad ging het dan terug naar beneden. De "30 Km stappers" mochten dan nog eens een lus wandelen en daarna via het historische centrum van Marbella ging het naar de finish.
Tweede dag van de vierdaagse. Vandaag zijn we in de andere richting vertrokken. We volgden de kustlijn tot voorbij de Yachthaven en dan trokken we de bergen in. Eerst was het een langzame stijging maar eenmaal de autoweg onderdoor begon de beklimming. Het was een vrij korte maar heel steile beklimming. Gelukkig scheen de zon nog niet al te hard. De 30 Km-stappers wandelden daarna samen met de 20 Km-stapper naar beneden , maar wij mochten dan nog een lus en een bijhorende beklimming doen. Die lus was een wandeling rond de bedding van een uitgedroogde rivier. Na de lus gingen we samen met de andere afstand naar de kust. We mochten dan enkele kilometers op het strand wandelen. Het was best aangenaam om eens wat op blote voeten te stappen.
Aan de aankomst was er weer al volop ambiance en ik denk dat het wel alle dagen zo zal zijn.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
