Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
15-04-2018
2018-04-15 Asse
Club: WRC MANKE FIEL VZW (4046)
Manke Fieltochten
Plaats: Asse
Afstand: 11,9 Km
Weer: Bewolkt (15°C)
Deelnemers: 2455
Pajotten: 51
♥♥♥♥
Ik heb nog eens de GPS wandeling gewandeld. We gingen ditmaal richting Bekkerzeel. Ik volgde meestal het parcours van de 10 km maar hier en daar was er een afwijking hiervan. We stapten eerst even door de natuur richting Ternat en daarna stapten we naar de rustpost in Walfergem. Helaas was er ook dit jaar weer in fout in het GPS-parcours. Men stuurde de wandelaar in een doodlopend moerasgebied aan een pompstation. De terugweg ging door de velden richting Kobbegem en zo naar de vertrekzaal.
Volgens mij een bijna perfecte wandeling. Afwisselend parcours, vriendelijke bediening en ook nog eens mooi wandelweer. We stapten eerst door het Bertembos en kregen al de eerste hollewegen en heuveltjes te verwerken. We gingen dan naar de rustpost in Veltem Beisem. Na de rustpost doken we dan echt de wilde natuur in langs de Molenbeekvallei. Omgevallen bomen maar ook veel bosanemonen. Een stukje groen zoals we meer zouden moeten krijgen.
Het vertrek was even uit het centrum van Ardooie. Het eerste gedeelte liet ons kennismaken met de mooi verharde wegen van de streek en liet ons langs de groenten verwerkende bedrijven van de streek stappen. Na de eerste rustpost kwam het natuurgedeelte met het domein 't Veld als hoogtepunt. Het is een mooi stukje bos te midden van de uitgestrekte velden. De tweede rustpost was al in Ardooie. Het laatste gedeelte liet ons kennismaken met het centrum van Ardooie en we mochten over een knuppelpad terug naar de vertrekzaal wandelen.
Het was een traditionele wandeling in de groenten streek van West-Vlaanderen met ook nog een beetje natuur. Iedereen kreeg twee pannenkoeken en ik had dan nog geluk dat ik een zak diepgevroren groenten gewonnen heb.
Wandeling van Rudy en zijn helper met vertrek- en rustplaats in het centrum van Mere.
De wandeling ging eerst langs het Blauwbos, langs de visvijver en langs het café Cabaré. We keerden dan terug en via een ommetje kwamen we in de rustplaats café 't Hoeksken in Mere.
Zoals bij vorige 2de maandagtocht haakten er na de middag een deel wandelaars af. We stapten dan naar de andere zijde van de autostrade naar Ottergem en via het domein Steenberg kwamen we terug in Mere.
We wandelden eerst rond het domein en hadden van bovenuit mooi zichten op de evenementen en bouwsels beneden. Daarna trokken we door de nieuwe bosjes en overblijfsels van de steenbakkerijen naar de rustpost in Terhagen. De 15 Km stappers mochten hier nog een lus stappen door de bosjes van de omgeving. De terugweg ging langs de Rupel en door het groen van de Rupelstreek terug naar Boom.
De tweede natuurwandeling vandaag. Zele is niet mijn favoriete bestemming maar vandaag hebben ze me toch verrast. Eenmaal uit de dorpskern was het een volledig onverhard parcours. In Zele stapten we door de kouters en in Berlare stapten we door de bosjes. De (eerste) rustpost was in Berlare niet ver van de Bareldonkkapel. De terugweg ging ook eerst langs de wilde bosjes en daarna rond Zele werd het terug landelijker. Er was nog een tweede rustpost in een schooltje in de wijk meerskant.
Het laatste stuk was weer door de straten van Zele stappen. Bij aankomst was het koertje aan de aankomst nog goed gevuld met nagenietende wandelaars.
Het was vandaag de eerste echte lentewandeling van het jaar.
Na wat straten rond Burst stapten we de natuur in en konden we genieten van de velden en bosjes van Bambrugge, Vlekkem, Ottergem en Erondegem. Zeker de lus rond de rustplaats in Vlekkem was een wandeling door de velden en natuur.
De wandeling van De Kadees in Baardegem is klassiek een natuurwandeling. Ik heb de drie lussen gewandeld: Naar het Kravaalbos, de Faluintjes en naar de Leirekensroute. Er was hier en daar wat slijk maar het viel allemaal wel mee. Op het einde was er nog wat dreigend onweer maar ik was gelukkig op tijd terug. De richting waar we naar toe gingen was hetzelfde als vorig jaar maar er was op al de parcours wel enige variatie.
De interesse van de dinsdagavondwandelaars was weer miniem. Er was weer regen voorspeld en die hebben we ook gekregen maar niet in grote hoeveelheden. We vertrokken droog maar na een paar kilometers begon het te druppelen. Het parcours ging nu bijna volledig door de velden rondom Denderhoutem. We stapten richting Outer en Lebeke. Door de weersomstandigheden is het parcours ingekort maar op het einde kregen we nog een romantisch ommetje rond de kerk van Denderhoutem van Patrick cadeau.
Klassieke wandeling rond de vijver en door de tunnel naar Hingene. In Hingene dan heel wat "Dodentocht parcours" en even door het domein van het Kasteel d'Ursel. De terugweg naar Bornem was op het grondgebied van Hingene wel grotendeels door de natuur. In Bornem werd het centrum gemeden maar stapten we wel door de straten. Ik heb hier dan maar even van het parcours afgeweken en Bornem centrum bezocht.
Weer: Zwaar bewolkt af en toe wat lichte regen (11°C)
Deelnemers: 2158
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Ik ben vandaag nog eens in West-Vlaanderen gaan wandelen. De laatste wandelingen in die provincie hebben me wel bevallen en nu in Oostkamp was dat niet anders. Het was een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde wegen. We stapten van het ene kasteeldomein in het andere en natuurlijk door vele lanen en dreven. Veel van die domeinen zijn privaat bezit en normaal niet toegankelijk. De rustposten waren mooi verdeeld, vrij klein maar iedereen vond er wel een stoel. Het vertrek was niet ver van de E40 en er was een ruime parking. Dat is ook wel aangenaam.
Tegenhanger van Parel van het Pajottenland. Langs de andere zijde van Brussel - maar ook nog in Vlaams-Brabant - heeft men ook een mooi golvend landschap. Het was zwaar bewolkt en soms waren er dreigende regenwolken maar het bleef droog. We vertrokken met een ommetje rond het dorp. Dan kregen we al een eerste holleweg en hadden van boven een mooi zicht op de dorpskern van Nieuwrode. Daarna stapten we via de St- Jobsweg naar de brug onder de E314 en naar de rustpost in de Parochiezaal in Gelderode. De terugweg naar Nieuwrode ging voornamelijk door de velden en voor we terug in de vertrekzaal waren kregen we nog mooie zichten op het centrum van Nieuwrode.
De 16 KM-stappers mochten dan nog een lus van 4 Km stappen naar het domein van het kasteel van Horst. Het was nog een lus vol natuur met nog een steile holleweg en de bossen van het kasteeldomein van Horst.
Met de regen was het voor de dinsdagavondwandelingen een start in mineur.
We vertrokken aan de Zeebergbrug en wandelden een stukje langs de sportvelden en door het Osbroekpark. Via de Haring, kwamen we in Nieuwerkerken en langs Sint-Job en een voor mij bekende buurt kwamen we dan in het centrum van Aalst. Het was dan al donker en Patrick heeft maar de kortte afstand terug naar de startplaats gekozen. Veel foto's heb ik ook niet genomen.
Het had de laatste dagen gelukkig niet veel geregend en dus durfde ik het verkende parcours toch te bewandelen met de groep. Het was ook nog wat zonniger en na een paar kilometer waren we al aan de inrijlaan van Het Leen. We zijn zoals bij de verkenning ook door het mooie arboretum van Eeklo gestapt. Er stonden nu ook al heel wat struiken in bloei. De cafetaria aan de ingang van het domein was dicht en zo hebben we onze eerste rustpauze en druppelstop maar op een rustig plekje in Het Leen gehouden. De wegen in het domein waren nu wat beter begaanbaar dan tijdens de verkenning maar het was toch nog wel opletten. Even buiten het domein was het drassigste gedeelte maar we zijn het zonder veel moeilijkheden kunnen passeren. Na het bos en wat velden kwamen we dan aan “De Lieve”. Die volgden we enige kilometer en dan stapten we over een kronkelende weg naar “ons café in Waarschoot. Voor sommigen zal het wel lang geduurd hebben voor we in dat café geraakten. Van het café naar Eeklo was het nog anderhalf uur stappen door de velden en de straten van Eeklo. Onze trein van kwart na vijf was juist vertrokken als we toekwamen. Dus nog een klein uurtje wachten. Helaas was er geen café in de buurt van het station maar er was nog wel wat over van de druppelstop!
De Vossenlentetocht is een traditionele lentewandeling. We vertrokken ditmaal richting Buggenhoutbos en daar stapten we helemaal door. Daarna wandelden we door de velden naar Malderen waar de eerste rustpost was. Die was al gesloten dus maar verder gestapt naar Opdorp. Op "Den Dries" stonden nog niet alle narcissen in bloei. Dit jaar was het thema "slakken" . Die stonden er dan ook ik alle kleuren en afmetingen. De terugweg was door de velden, de straten en het centrum van Buggenhout.
Vanuit de startplaats stapten we direct de velden in tot aan de kruisingen van het kanaal Gent-Oostende, het kanaal van Schipdonk en het Afleidingskanaal van de Leie. In Merendree bij het clubhuis van de plaatselijke schuttersvereniging was de rustpost. De terugweg ging door landelijk gebied en langs enkele bosjes naast de kanalen. De club vierde hun 40 jarig bestaan en we kregen alle dranken aan 1€00.
Ik ben vandaag toch nog maar eens in het verre West-Vlaanderen gaan wandelen. Zoals verwacht was het een wandeling door de rustige straten rondom Moorslede. Eerst stapten we door het centrum, langs de kerk en het gemeentehuis. Daarna gingen we naar de velden waar de boeren bezig waren met het rooien van de prei. Er waren ook heel wat bloemenserres en op het einde van de wandeling kreeg elke wandelaar een potje met viooltjes.
De rustpost was in een tot kantine omgevormde serre. Ze was mooi versierd en het bracht de paassfeer al tot ons.
Onder het toeziend oog van Julius Cesar mochten we aan onze wandeling rond Velzeke beginnen. We passeerden eerst de kerk van Velzeke en dan gingen we via de Blarenhoek over de Molenbeek naar Zottegem. We passeerde de beschilderde bibliotheek en door de velden stapten we dan naar de rustpost in Strijpen. De lus ging hier naar Sint-Goriks-Oudenhove maar we deden dat niet direct maar via een ommetje langs het Mijnwerkerspad. Afwisselend verhard en veldwegen met mooie zichten op de Vlaamse Ardennen. De terugweg van Strijpen naar Velzeke was klassiek door de velden en dan een stuk van het parcours van de Vlaamse wielerkoersen.
Nog eens een gratis wandeling van De Pajotten. Het was droog maar er waaide wel een ijzige Noordoosten wind. Gelukkig was het nu eens een voor Wolvertem ongewoon mooie wandeling naar Brussegem.
We mochten door het domein van het kasteel Wolvendaal wandelen en voor de rest was het ook bijna uitsluitend door de natuur dat we stapten.
De terugweg ging langs de hoogte van de watertoren en de antennes van Brussegem en dan door de velden terug naar Oppem en Wolvertem. Zo wil ik nog wel in Wolvertem komen wandelen.
Het sneeuwde 's morgens lichtjes en er lag een licht sneeuwtapijt over het Pajottenland als ik startte. Ik heb de B en de C lus gestapt.
Met de C lus stapten we enkele keren over of onder de gewestwegen en spoorwegen. We keerden dan via Sint-Gertrudes-Pede terug naar Schepdaal
De lus B ging meer door het "echte" Pajottenland. We stapten nu door Pede en keerden terug via Sint-Martens-Lennik. Het was erg heuvelachtig en op de "woeste hoogten" waaide er en snerpende Noordoosten wind.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
