Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
06-05-2018
2018-05-06 Herzele
Club: BURCHTSTAPPERS HERZELE (3002)
Lentewandeling
Plaats: Herzele
Afstand: 11,1 Km
Weer: Zonnig (24°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Het was een lentewandeling bij zomerse temperaturen. We stapten eerst naar het centrum van Herzele en langs de marktplaats. Daarna was het zalig wandelen door een dreef tot in Ressegem. Vervolgens ging het door de velden naar de rustpost in Woubrechtegem. De terugweg ging voornamelijk langs landelijke wegen voor een groot deel onverhard.
Voor de tweede keer vertrokken we vanuit het feestelijke Ede. We stapten eerst voorbij het voetbalveld richting Groendal. Daarna draaiden we langs de Keiberg richting Kerksken waar de rustpost was. De terugweg was in het begin erg bosrijk maar rond Haaltert waren er dan veel straten. Het laatste stukje was door de velden weer naar Ede.
We wandelden eerst door de straten naar de Dender en volgden die geruime tijd. Pas na de brug van de Aalsterse steenweg kwamen we op de "aarde" terug. Daarna konden we van we van de groene landschappen ten volle genieten. Het was wel nog wat stappen tot de rustpost in de Boonwijk. De terugweg was heel wat afwisselender en we stapten nu langs de Oude Dender en langs het Denderpad door het centrum van Dendermonde.
GR Boshyasintenwandeling GR 12 - Groene Gordel + verbindingswegen
GR Vrienden van Aalst
Plaats: Dworp
Afstand: 20,1 km
Weer: Zwaar bewolkt, op een paar druppels na droog (10- 12°C)
Deelnemers: 24
Pajotten: 8
Men had veel regen voorspeld maar het is een droge dag gebleven met een ideaal wandelweer. Samenkomst was aan het oud gemeentehuis van Dworp. Op het afgesproken tijdstip konden we vertrekken en dat vertrek was direct al pittig. We volgden een stukje de GR 12 (Amsterdam - Parijs) en kwamen zo op een hoogvlakte met zicht op Halle en omgeving. Daarna daalden we terug af en nu hadden we een mooi zicht op Dworp. Daarna stapten we over de ring naar Buizingen waar de rustpost in café De Kluis was. Na het eten (en drinken) stapten we door het golvende landschap richting Hallerbos. De boshyacynten hadden door het warme weer van vorige week wel al hun beste tijd gehad. Het dikke bladerdek liet niet zo heel veel licht meer door. Al bij al was het toch aangenaam wandelen door de brede lanen in het bos. Eenmaal uit het bos zagen we in de verte al Dworp liggen en op het vooropgestelde tijdstip bereikten we ons einddoel.
Onze tweede wandeling was in Brakel. Hier was de organisatie duidelijk beter en waren er moderne Wc’s. Na wat door de straten van Brakel en het vernieuwde marktplein gestapt te hebben kwamen we bij de Toepkapel al direct midden de natuur. De kapel is mooi gerestaureerd en van boven op de heuvel hadden we een mooi zicht op de Vlaamse Ardennen en de taalgrens. We stapten dan terug richting Nederbrakel en kwamen aan het Mijnwerkerspad, overblijfsel van de spoorlijn Zottegem-brakel. Op het einde van het pad stapten we dan voorbij de Verrebeekmolen. Vandaar ging het dan naar de rustpost in Opbrakel. Na de rustpost is het recreatiepark Rijdtmeersen met de grote vijver het voornaamste aantrekpunt. Spijtig dat de paden gebetonneerd werden.
In de tent aan de aankomst kon er dan nog gedanst worden (hebben we niet gedaan) op de tonen van een vrij groot muziekensemble.
We zijn met de Pajotten met de autobus naar Brasschaat gereden. Na wat perikelen zijn we in de startzaal geraakt. We stapten eerst nog even door het Peerdsbos en dan staken we de Bredabaan over en kwamen we in de villawijken terecht. We eindigden die doortocht bij het centrum van Brasschaat en stapten dan terug het Peerdsbos in. Hier was dan de rustpost. Het tweede deel was het mooist met wandelen door de dreven en langs beekjes. Spijtig van de regen maar het was hier wel genieten.
Dinsdagavondwandeling met vertrek aan de Abdij van Affligem
Plaats: Affligem-Abdij
Afstand: 7,4 Km
Weer: Zwaar bewolkt (14°C)
Deelnemers: 26
Pajotten: 7
Vandaag was er veel belangstelling! We vertrokken aan de Abdij en doken al direct het bosje in. We kwamen er terug uit aan de hopvelden. Daarna volgden we de Steense Meersbeek en dwarsten we de Aalsterse dreef. We stapten dan richting Moorsel en een stuk door de Faluintjes. Op het einde maakten we nog een ommetje langs Nievel en het was al bijna donkers als we terug aan de Abdij waren.
Ik heb de verkenning maar in de namiddag kunnen doen. Het was zomers warm en gelukkig waren er enkele verfrissingspunten. Sommige waren de donderdag gesloten maar zijn wel 's maandags open. Het is een pittige wandeling met vooral in het begin een paar stevige beklimmingen. Het wandelen door het golvend landschap, door rustige wegeltjes maakt wel veel goed. In het Hallerbos is het wel veel drukker en ik vermoed dat het op 30 april nog drukker zal zijn. Na het Hallerbos hebben we wel nog enkele kilometers te wandelen om tot rust te komen.
We stapten vandaag richting Lebeke en voornamelijk door de kouters. Geen spectaculaire wandeling maar het deed eens goed om de oude bekende van de dinsdagavondwandelingen weer te treffen.
Ik heb nog eens de GPS wandeling gewandeld. We gingen ditmaal richting Bekkerzeel. Ik volgde meestal het parcours van de 10 km maar hier en daar was er een afwijking hiervan. We stapten eerst even door de natuur richting Ternat en daarna stapten we naar de rustpost in Walfergem. Helaas was er ook dit jaar weer in fout in het GPS-parcours. Men stuurde de wandelaar in een doodlopend moerasgebied aan een pompstation. De terugweg ging door de velden richting Kobbegem en zo naar de vertrekzaal.
Volgens mij een bijna perfecte wandeling. Afwisselend parcours, vriendelijke bediening en ook nog eens mooi wandelweer. We stapten eerst door het Bertembos en kregen al de eerste hollewegen en heuveltjes te verwerken. We gingen dan naar de rustpost in Veltem Beisem. Na de rustpost doken we dan echt de wilde natuur in langs de Molenbeekvallei. Omgevallen bomen maar ook veel bosanemonen. Een stukje groen zoals we meer zouden moeten krijgen.
Het vertrek was even uit het centrum van Ardooie. Het eerste gedeelte liet ons kennismaken met de mooi verharde wegen van de streek en liet ons langs de groenten verwerkende bedrijven van de streek stappen. Na de eerste rustpost kwam het natuurgedeelte met het domein 't Veld als hoogtepunt. Het is een mooi stukje bos te midden van de uitgestrekte velden. De tweede rustpost was al in Ardooie. Het laatste gedeelte liet ons kennismaken met het centrum van Ardooie en we mochten over een knuppelpad terug naar de vertrekzaal wandelen.
Het was een traditionele wandeling in de groenten streek van West-Vlaanderen met ook nog een beetje natuur. Iedereen kreeg twee pannenkoeken en ik had dan nog geluk dat ik een zak diepgevroren groenten gewonnen heb.
Wandeling van Rudy en zijn helper met vertrek- en rustplaats in het centrum van Mere.
De wandeling ging eerst langs het Blauwbos, langs de visvijver en langs het café Cabaré. We keerden dan terug en via een ommetje kwamen we in de rustplaats café 't Hoeksken in Mere.
Zoals bij vorige 2de maandagtocht haakten er na de middag een deel wandelaars af. We stapten dan naar de andere zijde van de autostrade naar Ottergem en via het domein Steenberg kwamen we terug in Mere.
We wandelden eerst rond het domein en hadden van bovenuit mooi zichten op de evenementen en bouwsels beneden. Daarna trokken we door de nieuwe bosjes en overblijfsels van de steenbakkerijen naar de rustpost in Terhagen. De 15 Km stappers mochten hier nog een lus stappen door de bosjes van de omgeving. De terugweg ging langs de Rupel en door het groen van de Rupelstreek terug naar Boom.
De tweede natuurwandeling vandaag. Zele is niet mijn favoriete bestemming maar vandaag hebben ze me toch verrast. Eenmaal uit de dorpskern was het een volledig onverhard parcours. In Zele stapten we door de kouters en in Berlare stapten we door de bosjes. De (eerste) rustpost was in Berlare niet ver van de Bareldonkkapel. De terugweg ging ook eerst langs de wilde bosjes en daarna rond Zele werd het terug landelijker. Er was nog een tweede rustpost in een schooltje in de wijk meerskant.
Het laatste stuk was weer door de straten van Zele stappen. Bij aankomst was het koertje aan de aankomst nog goed gevuld met nagenietende wandelaars.
Het was vandaag de eerste echte lentewandeling van het jaar.
Na wat straten rond Burst stapten we de natuur in en konden we genieten van de velden en bosjes van Bambrugge, Vlekkem, Ottergem en Erondegem. Zeker de lus rond de rustplaats in Vlekkem was een wandeling door de velden en natuur.
De wandeling van De Kadees in Baardegem is klassiek een natuurwandeling. Ik heb de drie lussen gewandeld: Naar het Kravaalbos, de Faluintjes en naar de Leirekensroute. Er was hier en daar wat slijk maar het viel allemaal wel mee. Op het einde was er nog wat dreigend onweer maar ik was gelukkig op tijd terug. De richting waar we naar toe gingen was hetzelfde als vorig jaar maar er was op al de parcours wel enige variatie.
De interesse van de dinsdagavondwandelaars was weer miniem. Er was weer regen voorspeld en die hebben we ook gekregen maar niet in grote hoeveelheden. We vertrokken droog maar na een paar kilometers begon het te druppelen. Het parcours ging nu bijna volledig door de velden rondom Denderhoutem. We stapten richting Outer en Lebeke. Door de weersomstandigheden is het parcours ingekort maar op het einde kregen we nog een romantisch ommetje rond de kerk van Denderhoutem van Patrick cadeau.
Klassieke wandeling rond de vijver en door de tunnel naar Hingene. In Hingene dan heel wat "Dodentocht parcours" en even door het domein van het Kasteel d'Ursel. De terugweg naar Bornem was op het grondgebied van Hingene wel grotendeels door de natuur. In Bornem werd het centrum gemeden maar stapten we wel door de straten. Ik heb hier dan maar even van het parcours afgeweken en Bornem centrum bezocht.
Weer: Zwaar bewolkt af en toe wat lichte regen (11°C)
Deelnemers: 2158
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Ik ben vandaag nog eens in West-Vlaanderen gaan wandelen. De laatste wandelingen in die provincie hebben me wel bevallen en nu in Oostkamp was dat niet anders. Het was een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde wegen. We stapten van het ene kasteeldomein in het andere en natuurlijk door vele lanen en dreven. Veel van die domeinen zijn privaat bezit en normaal niet toegankelijk. De rustposten waren mooi verdeeld, vrij klein maar iedereen vond er wel een stoel. Het vertrek was niet ver van de E40 en er was een ruime parking. Dat is ook wel aangenaam.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
