Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
10-06-2018
2018-06-10 Zellik
Club: DE TREKPLOSTERS ZELLIK-ASSE (4158)
33e Breugheltocht
Plaats: Zellik
Afstand: 14,3 Km
Weer: Nevelig, soms wat zon (21°C -25°C)
Deelnemers: 1540
Pajotten: 43
♥♥♥♥
Na het verlaten van de startzaal en het dwarsen van de parkeerplaats stapten we door een smal wegje omzoomt met struiken tussen het industrie gebied en de woonblokken in. We zijn dan even de autostrade overgestoken en terug aan de overzijde kwamen we in de rustplaats van Bekkerzeel. Van hier wandelden we via een grote bocht rondom het industrieterrein. We moesten er gelukkig nu eens niet door. We mochten wel van de natuur van Walfergem, en Kobbegem genieten. De laatste rustpost was traditioneel in de oude hoeve in Kobbegem. Via Relegem en de oude kazerne stapten we terug naar de vertrekzaal. Het was een mooie natuurwandeling.
De wandeling bestond uit twee gedeelten. Eerst een wandeling door het centrum van Sint-Gillis -Waas waar we konden kennismaken met de plaatselijke voetbalgekte. De straten hingen vol Belgische vlaggen. We stapten ook door het parkje in het centrum van de gemeente en dan terug naar de vertrekzaal.
Het tweede gedeelte bracht ons naar het mooie Stropersbos. Eerst moesten we echter over de expresweg geraken! Juist over de expresweg was een rustpost. Van hieruit wandelden we een lus door het Stropersbos. Een bos met vele, grote en fel groene varens en ook enkele plassen.
De terugweg was helaas minder prettig. Een druk fietspad en enkele kilometers naast de expresweg stappen was niet prettig.
De club vierden hun 45 jaar bestaan en we kregen een balpen, regenvestje van CM en een proevertje “Den Ouden advokaat”.
Eerst even rond Branst gestapt en dan gingen we in de bosjes rond de Oude Schelde. Aan één van de dode armen was de eerste rustpost. Vandaar ging het verder langs de overblijfselen van de Oude Schelde naar de rustpost in een tent in het centrum van Weert. We begonnen daarna aan het bovenste gedeelte van "de acht". Een lus met nu ook een stukje "nieuwe" Schelde. De terugweg deed me een beetje denken aan het parcours van de Dodentocht, gelukkig konden we op het einde nog kiezen voor verhard of natuur.
GR van Arendonk naar Bladel (NL) GR 565 - Variant Sniederspad
Afstand: 25 Km
Weer: Zonnig (22°C - 27°C)
Na ongeveer 3 uur openbaar vervoer stond ik aan de kerk van Arendonk. De Gr vertrekt even verder en tot aan de Nederlands grens kon de GR-aanduiding gevolgd worden. Eerst nog even door het dorp stappen en voorbij het standbeeld van Rik Van Steenbergen. Daarna was het genieten van de kempense bossen. Heel rustige streek met mooie natuur. Eenmaal over de Turnhoutsevaart zijn we in Nederland. We volgen nog altijd de GR maar hier zijn de paden dikwijls heel breed en vaak kaarsrecht. Ik heb hier dikwijls alternatieve routes gevolgd die niet zo eentonig zijn. Eten heb ik in Bladel gedaan. Het was er markt en erg druk. Ik heb wel een minder druk cafe gevonden waar we onze boterham kunnen opeten en/of onze dorst lessen. In Bladel komt De Lijn niet, dus we moeten nog een zestal kilometer stappen om in Reusel te geraken. Ik heb hier ook een alternatieve weg gevonden, wat langer dan langs de rijksweg maar wel door de natuur.
Vertrek aan de kerk van Kerksken. We stapten direct de steenweg over en stapten door de velden naar Landelede. Daar volgden we een stukje de vallei van de Molenbeek en stapten we door de bossen naar de wijk Boukent en Landries. Het laatste gedeelte ging door de velden terug naar Kerksken. Het was een mooie natuurwandeling.
In de voormiddag ben ik eens in Elversele gaan wandelen. In tegenstelling met de vorige keren dat ik hier gewandeld heb was het nu een 100% natuurwandeling. Niet eindeloos door de villawijken stappen en ook niet kilometers de Durme volgen.
Van Elversele stapten we door talrijke steegjes naar Sombeke waar de eerste rustpost was. Daarna ging het door de beemden naar Waasmunster. Hier mochten we vooraleer de rust te bereiken nog door het kasteeldomein Ortegat wandelen.
Na de rust wandelden we eerst door het kasteelpark Blauwendael en daarna stapten we een stukje langs de Durme. Het was laagtij en ze stond bijna leeg. Daarna konden we met de nieuwe potplders kennismaken en kwamen we zo terug in Sombeke. Het laatste gedeelte bracht ons langs de velden terug naar Elversele.
In de namiddag dan bij onze buren gaan wandelen. De echte wandeling begon pas als we de Ninoofsesteenweg overgestoken waren. Eerst gingen we door de velden en daarna kwamen we in het mooie Vijfdorpenbos. Het pad bleef stijgen en boven hadden we een mooi zicht op de streek. Daarna stapten we langs het nieuwe communicatiecentrum in Kesterheide. Vandaar ging het dan door de velden naar de eerste rustpost in Kester Van Kester bleven we nog een stuk op de "hoogvlakte" en via Leerbeek kwamen we in Gooik terecht. Ik heb daar ergens een pijl gemist en heb een stukje een alternatief parcours gevolgd. De tweede rustpost was in de spiegeltent welke even buiten het centrum van Gooik opgesteld stond. Het was al tamelijk laat en men was al aan 't opruimen. Het laatste stukje ging door een afwisselend parcours naar de vertrekzaal in Strijland.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe wat motregen. (17°C)
Deelnemers: 1424
Pajotten: 5
♥♥♥♥
Nog maar pas vertrokken stapten we voorbij de Tissenhovenmolen. We moesten hiervoor wel al een eerste beklimming doen. Van daar boven hadden we een mooi zicht op de omgeving. Het parcours ging dan verder omhoog en omlaag naar de rustpost in St.-Maria-Horebeke. Hier mochten we dan een lus wandelen door de onverharde Vlaamse Ardennen. We krijgen hier ook mooie zichten op het gerestaureerde kerkje van St.-Kornelius-Horebeke. Na een tweede keer de rustpost gepasseerd te hebben gaan we terug naar ons vertrekpunt in Mater.
We stapten eerst langs de gerestaureerde Pastorie in het centrum van Nieuwenrode. Daarna ging het door de velden (maar vaak op straat) naar de rustpost in Eversem. We stappen wel eerst nog door de mooie natuurgebieden van de Birrebeek en het Velaerbos.
De terugweg begon met het Koesterburenbos en daarna stapten we langs een lange veldweg en zeldzame eikendreef terug een stukje langs het Velaerbos. Dan nog een rondje van het dorp en we waren in de vertrekzaal.
Vandaag zijn we vertrokken aan de kerk van Essene. De wandeling ging van Essene naar Asbeek en terug. Een deel ging langs het parcours van onze Sinksentocht. We stapten door het licht golvend Pajottenland.
Weer: Zonnig, op de middag wat nevelig (20°C - 26°C)
Deelnemers: 25
Pajotten: 4
Met de trein redelijk vlot naar De Panne kunnen rijden. Het was wel een stuk stappen eer we op het eigenlijke parcours kwamen. Daar was het eerst nog wat moeilijk stappen over de rails van de oude spoorweglijn naar Bray-Dunes. Daarna kwamen we dan in de duinen terecht en kregen we een eerste kennismaking met het Franse zand. Dune du Perroquet en de Dune de Calvaire kregen we dan te verwerken. Boven stond dan een groot kruis en daar was onze rustpost. Na de rust gingen we naar het strand. Een deel ging dan over het strand naar Bray-Dunes, de anderen trotseerden nog de "wandelende duinen". Het wandelpad verdween hier al eens.
Onze middagrust namen we dan in Bray-Dunes. Er waren nu veel minder cafés en restaurants open dan tijdens mijn verkenning maar iedereen heeft toch zijn gading gevonden.
De terugweg hebben zijn we langs het strand begonnen. Aan de grens zijn we dan door het natuurreservaat De Westhoek gestapt. Dat was nog even puffen. Eenmaal uit het bos zagen we in de verte al Plopsaland en het station van De Panne liggen. We waren volgens de planning juist op tijd en de trein naar huis stond op ons te wachten.
Het eerste gedeelte ging langs de straten naar Gaasbeek en verder naar Oudenaken waar de rustpost naast de kerk was. Het waren wel veel straten maar we stapten wel door één van de mooiste stukjes Pajottenland. Tijdens de terugweg mochten we gelukkig door de smalle wegjes stappen. We passeerden het kasteel van Gaasbeek en ook langs het kerkje van dit typisch stukje Pajottenland. Er waren hier wel een paar pittige beklimmingen! Het laatste stuk bracht ons door de velden terug naar de vertrekpost.
Ik heb eerst van de barbecue geproefd en bij het warme weer smaakt hij goed. We stapten eerst langs Steenberg en in de bosjes was het lekker koel. Daarna ging het naar Bambrugge en langs de overzijde van de Provinciebaan naar de rustpost aan de kerk van Burst. De terugweg viel mij wat tegen want het was bijna uitsluitend door de velden. Het supplement voor de 13 Km stappers was langs de autostrade en terug door het veld naar de vertrekplaats.
Wegens tijdsgebrek maar de korte afstand gewandeld. We wandelden eerst door het dorp en de velden naar de rustpost in Markegem. De terugweg was wat groener en we stapten langs het provinciedomein Baliekouter.
Weer: Eerst wat regen daarna goed wandelweer (18°C)
We wandelden van het Administratief centrum langs de vijver naar Bambrugge. Van hieruit gingen we door de velden naar Borsbeke en Vlekkem. De terugweg ging langs de Molenbeek en het was daar mooi wandelen. Op het einde gingen we nog door het oerwoud van de Steenberg. Het was een mooie natuurwandeling en spijtig van de geringe belangstelling. Het onweer bij het vertrek zal daar wel voor iets tussen gezeten hebben.
Wandeling van Sint-Lievens-Houtem naar Oombergen en terug. We begonnen klassiek naast het voetbalveld en dan stapten we grotendeels door de velden naar de rustpost in Oombergen. De terugweg ging door Cothem en ik denk dat we al de boswegeltjes aangedaan hebben. Het was een echte natuurwandeling en met het zomers weer was de Lentetocht door de bossen deugddoend.
Wandeling door het Brugse Ommeland. Van aan de vertrekzaal stapten we eerst wat door de wijken en kwamen dan in het groenere gedeelte. We staten door het natuurgebied Gemene Weidebeek en door een kinderboerderij. In de rustpost kon ik een Brugse Zot degusteren. De terugweg ging door brede dreven omringd door kleurrijke rododendrons.
We maakten een wandeling rondom Moorsel. Vertrek aan de Sporthal en vandaar langs de dreef naar het Waterkasteel. Dan ging het door de Faluintjes naar de wijk Waver en naar de Koebrug. Op het einde maakten we nog een ommetje langs de Kaalberg.
Vandaag mochten we de buurt van Vlierzele verkennen en dit onder de leiding van Hugo en Rudy. Aan de vertrekplaats café "De put" was het ijzig koud en iedereen was tevreden als we konden beginnen stappen. We stapten eerst naar Zonnegem, daar maakten we een lus langs de Smoorbeek en dan gingen we door de velden tot Letterhoutem. Daarna draaiden we terug naar het centrum van Vlierzele en door vele bosjes naar de rustplaats in Café "De put". Na de middag trokken we naar de overzijde van de autostrade richting Oordegem en dan door de velden terug naar de vertrekplaats.
Vandaag was het terug herfst. Vrij koel en miezerige regen. Er was een uitgebreide keuze in afstanden en soorten parcours. Ik heb voor de 17 Km gekozen. Die afstand kon ook gekozen worden voor rolstoelen. We stapten eerst langs Fort 6 en dan de A12 over naar het centrum van Wilrijk. Daar was de eerste rustpost maar daar was alles al opgekuist. Dus ben voor de rest maar doorgestapt. Na het centrum van Wilrijk kwamen we in vele parken en parkjes welke de gemeente rijk is. Terug over de A12 was het even een industrieterrein doorlopen. Daarna maakten we een rondje van een ander Fort en tenslotte kwamen we in het Schoonselhof terecht. Een beetje een tegenstrijdig gevoel, je kan het zien als een groot park (want groot is het) maar het is toch ook een eeuwige rustplaats voor zovele Antwerpenaars.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
