Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
26-06-2018
2018-06-26 Arlon (MESA)
Marche Européenne du Souvenir et de l’Amitié (MESA)
Plaats: Arlon
Afstand: 28,9 km
Weer: Zonnig (17°C - 24°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Eerste wandeling van de wandel vierdaagse. Vandaag was het vertrek in Arlon. Van Houffalize was het wel even rijden om in Arlon te geraken. Aan het vertrek was het al heel druk maar ik was op voorhand ingeschreven en kon meteen vertrekken.
Ik heb de indruk dat er dit jaar meer wandelaars waren want het was op sommige plaatsen drummen. Eenmaal in de bossen was het zalig wandelen. Het was klimmen en dalen maar boven op de top werden we verwend met een koel windje. Bonnet, het dorp waar de rustpost was, was voor de gelegenheid helemaal afgesloten. De kraampjes stonden rond de kerk..
Het laatste stuk was best nog zwaar, maar we zagen de silhouetten van Arlon snel kortbij komen. Ze kwamen wel heel snel dichterbij want de totale afstand was 28,9 Km in plaats van 32 Km.
Het volgende bericht en de bijhorende foto's zijn van Martine, waarvoor dank.
Het vertrek van de wandeling was op de parking van het gemeentehuis te Hekelgem.
We stapten via veldbaantjes, bosjes en doorsteekjes, puur natuur! richting Essene. Bij een temperatuur van 23° was het zachte briesje meer dan welkom, temeer omdat er toch regelmatig een stukje bergop aan te pas kwam. Via de Blakmeers gingen we terug naar onze startplaats.Iedereen was tevreden en voldaan van deze mooie zomeravondwandeling.
Ik wilde de 14 Km stappen, maar plots stond ik in de rustpost aan het veer. Ik heb dan maar een alternatief parcours gevolgd. Naar de rustpost in Wichelen ben ik niet meer geweest. Spijtig dat ik het gedeelte van het Sigmaplan rond Wichelen niet heb kunnen bewandelen maar door het mislopen was het te laat geworden. Gelukkig waren er nog de Kalkense Meersen. Iedere keer dat ik er door stap word het er wilder. Het is stilaan een echt natuurgebied. Ook de veerpont is altijd een speciale belevenis. De veerman zal vandaag wel zijn werk gehad hebben! Na de rustpost stapten we door het centrum van Wichelen naar de oevers van de Schelde en die volgden we tot het einde van het dorp. Via enkele plaatselijke boomkwekerijen bereikten we dan de vertrekzaal.
De wandeling wordt genoemd naar de watertoren van Oostburg welke als een eenhoorn in het landschap opduikt. We wandelen eerst door het natuurgebied langs het "Groote Gat" - één van de vele kreken. Daarna stapten we door de velden en een ander natuurgebied naar de rustpost in de bar van een camping. We vervolgden dan de wandeling langs de Passageule-Linie, een overblijfsel van de Spaanse Linies. We volgden die Linie (nu een langgerekte kreek) tot in Waterlandkerkje waar de tweede rustpost was. Het laatste gedeelte bracht ons langs de oever van het "Groote Gat" en het centrum van Oostburg terug in de startzaal.
Voor de laatste keer nog eens naar de Vivat-wandeling in de kazerne van Duisburg geweest. Volgend jaar zou ze niet meer georganiseerd worden. Als ik vertrok was de jumping al bezig en kon ik de speciale sfeer opsnuiven.
Ik had gekozen om twee lussen door de bossen te wandelen. De eerst ging langs de vijvers naar Tervuren. We passeerden het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, het vernieuwde centrum van Tervuren en gingen dan door de bossen terug naar de kazerne.
De tweede lus voerde ons door het Domeinbos Zoniënwoud en door het prachtige Kapucijnenbos. Verschillende soorten bomen losten mekaar af maar het indrukwekkendste waren toch de lange lanen met hoge beukenbomen.
Zoals we hier gewoon zijn was het weer een pracht van een natuurwandeling.
Verkenning GR 12 van Philippeville naar Mariembourg
Plaats: Philippeville
Afstand: 19,9 Km
Weer: Licht bewolkt (16°C)
Met de trein tot Philippeville gereden en daar het stukje van GR 12 van Philippeville naar Mariembourg gaan verkennen. Het was een afwisselend parcours met stukken verhard en onverhard. Het enige café op het parcours was nu ook definitief gesloten, dus picknicken was de boodschap. Het parcours is golvend en er zijn een paar force beklimmingen bij maar echt zwaar is het niet. Het is veel door de velden en bossen wandelen, soms langs de straat maar ook door kiezel- of boswegen. De treinverbindingen verliepen heel vlot en op 2:30 uur was ik van Mariembourg terug in Aalst.
Het vertrek was aan het containerpark in Roosdaal-Pamel. We stapten eerst langs de bunkers van de tweede wereldoorlog en daarna langs het verwaarloosde kerkhof van Pamel en langs de Dender. We passeerden nog even de "Dikke van Pamel" en dan stapten we door een licht golvend Pajottenland naar de kerk van Pamel en naar ons vertrekpunt.
De reis naar Arendonk is vlot verlopen. OP het geplande tijdstip konden we aan de wandeling beginnen. We volgden grotendeels het oude Sniederspad tot in Bladel. In Arendonk stapten we eerst voorbij het standbeeld van Rik van Steenbergen en daarna doken we de natuur in. Stappen langs kabbelende beekjes en langs met bloemen omzoomde boswegen. Op Nederlands grondgebied heb ik het GR-pad wat verlaten en voor de smallere wegjes gekozen. Onze boterhammen hebben we opgegeten aan een rustige visvijver. Daarna was het nog even stappen en we waren in Bladel. Daar was de caféstop maar er was niet heel veel keuze in drank. In Bladel komt De Lijn niet dus hebben we nog door een stukje natuur naar Reusel gewandeld. Er waren wel een paar hindernissen maar uiteindelijk zijn we allemaal goed aangekomen.
We stapten direct de goede richting naar Merchtem uit. We volgden een stukje de Puttenbeek en kwamen zo in Mollem. De rustpost was in de voetbalkantine van FC Cristalboys. Na de rust stapten we door het Hei- en Paardenbos en door nog meer stukjes mooie natuur. Verder ging het door de velden naar de rustpost in Droeshout. Het laatste stukje was een klassiek stukje parcours tussen Droeshout en de vertrekzaal.
Ik ben vandaag eens in de Ardennen gaan wandelen. Rosée ligt in de buurt van Philippeville en het is een streek waar ik nog maar weinig gewandeld heb. Ik heb het parcours van de 21 Km gevolgd. We maakten eerst een rondje door het dorp en dan stapten we door de velden naar de rustpost in Flavion. Het was een eerste kennismaking met het golvende landschap en de uitgestrekte akkers. De bloemen aan de kant van de wegen maakten het wandelen wel erg aangenaam. Na de rustpost was het heel rustig want de kleinere afstanden kwamen hier niet. We stapten door eindeloze graanvelden en weiden. Er moest ook geklommen worden en boven hadden we dan een mooi zicht op de omgeving. De tweede rustpost was naast een boerderij. Een paar tafels en wat stoelen en dat was het. De terugweg naar de rustpost in Flavion ging eerst door het bos maar daarna een stuk over de straat. Het laatste stuk was dan weer heel afwisselend met veel boswegjes. De afstanden waren totaal onbetrouwbaar. Soms veel langer maar op het einde veel korter.
Vertrek aan de Sporthal in Lede. Er zijn enkele druppels gevallen maar voor de rest is het droog gebleven. We stapten via het natuurgebied Geelstervallei van Lede naar Impe. Daarna gingen we langs belden en smalle boswegen naar Erondegem. Het was een echte natuurwandeling en de afwezigen hadden weer eens ongelijk.
Met vertrek aan de afgebrande kerk van Galmaarden vertrokken we met Elie voor een wandeling rond Galmaarden. We volgden Ringmuswandeling Rood. Eenmaal buiten de dorpskern stapten we voorbij de Gemelingenmolen - een watermolen op de Mark. We stapten daarna door het natuurreservaat Markvallei en kwamen dan aan de Sint-Pauluskapel. Dan kwam het zwaardere gedeelte met de beklimming van de Noremansberg en Bosberg. Boven waren we dan aan onze rustplaats. We waren daar op het hoogste punt van de streek en hadden een mooi zicht op de omgeving. De terugweg was gemakkelijker en we daalden langzaam terug naar de markt van Galmaarden. In een plaatselijk café hebben we dan nog wat nagepraat.
Na het verlaten van de startzaal en het dwarsen van de parkeerplaats stapten we door een smal wegje omzoomt met struiken tussen het industrie gebied en de woonblokken in. We zijn dan even de autostrade overgestoken en terug aan de overzijde kwamen we in de rustplaats van Bekkerzeel. Van hier wandelden we via een grote bocht rondom het industrieterrein. We moesten er gelukkig nu eens niet door. We mochten wel van de natuur van Walfergem, en Kobbegem genieten. De laatste rustpost was traditioneel in de oude hoeve in Kobbegem. Via Relegem en de oude kazerne stapten we terug naar de vertrekzaal. Het was een mooie natuurwandeling.
De wandeling bestond uit twee gedeelten. Eerst een wandeling door het centrum van Sint-Gillis -Waas waar we konden kennismaken met de plaatselijke voetbalgekte. De straten hingen vol Belgische vlaggen. We stapten ook door het parkje in het centrum van de gemeente en dan terug naar de vertrekzaal.
Het tweede gedeelte bracht ons naar het mooie Stropersbos. Eerst moesten we echter over de expresweg geraken! Juist over de expresweg was een rustpost. Van hieruit wandelden we een lus door het Stropersbos. Een bos met vele, grote en fel groene varens en ook enkele plassen.
De terugweg was helaas minder prettig. Een druk fietspad en enkele kilometers naast de expresweg stappen was niet prettig.
De club vierden hun 45 jaar bestaan en we kregen een balpen, regenvestje van CM en een proevertje “Den Ouden advokaat”.
Eerst even rond Branst gestapt en dan gingen we in de bosjes rond de Oude Schelde. Aan één van de dode armen was de eerste rustpost. Vandaar ging het verder langs de overblijfselen van de Oude Schelde naar de rustpost in een tent in het centrum van Weert. We begonnen daarna aan het bovenste gedeelte van "de acht". Een lus met nu ook een stukje "nieuwe" Schelde. De terugweg deed me een beetje denken aan het parcours van de Dodentocht, gelukkig konden we op het einde nog kiezen voor verhard of natuur.
GR van Arendonk naar Bladel (NL) GR 565 - Variant Sniederspad
Afstand: 25 Km
Weer: Zonnig (22°C - 27°C)
Na ongeveer 3 uur openbaar vervoer stond ik aan de kerk van Arendonk. De Gr vertrekt even verder en tot aan de Nederlands grens kon de GR-aanduiding gevolgd worden. Eerst nog even door het dorp stappen en voorbij het standbeeld van Rik Van Steenbergen. Daarna was het genieten van de kempense bossen. Heel rustige streek met mooie natuur. Eenmaal over de Turnhoutsevaart zijn we in Nederland. We volgen nog altijd de GR maar hier zijn de paden dikwijls heel breed en vaak kaarsrecht. Ik heb hier dikwijls alternatieve routes gevolgd die niet zo eentonig zijn. Eten heb ik in Bladel gedaan. Het was er markt en erg druk. Ik heb wel een minder druk cafe gevonden waar we onze boterham kunnen opeten en/of onze dorst lessen. In Bladel komt De Lijn niet, dus we moeten nog een zestal kilometer stappen om in Reusel te geraken. Ik heb hier ook een alternatieve weg gevonden, wat langer dan langs de rijksweg maar wel door de natuur.
Vertrek aan de kerk van Kerksken. We stapten direct de steenweg over en stapten door de velden naar Landelede. Daar volgden we een stukje de vallei van de Molenbeek en stapten we door de bossen naar de wijk Boukent en Landries. Het laatste gedeelte ging door de velden terug naar Kerksken. Het was een mooie natuurwandeling.
In de voormiddag ben ik eens in Elversele gaan wandelen. In tegenstelling met de vorige keren dat ik hier gewandeld heb was het nu een 100% natuurwandeling. Niet eindeloos door de villawijken stappen en ook niet kilometers de Durme volgen.
Van Elversele stapten we door talrijke steegjes naar Sombeke waar de eerste rustpost was. Daarna ging het door de beemden naar Waasmunster. Hier mochten we vooraleer de rust te bereiken nog door het kasteeldomein Ortegat wandelen.
Na de rust wandelden we eerst door het kasteelpark Blauwendael en daarna stapten we een stukje langs de Durme. Het was laagtij en ze stond bijna leeg. Daarna konden we met de nieuwe potplders kennismaken en kwamen we zo terug in Sombeke. Het laatste gedeelte bracht ons langs de velden terug naar Elversele.
In de namiddag dan bij onze buren gaan wandelen. De echte wandeling begon pas als we de Ninoofsesteenweg overgestoken waren. Eerst gingen we door de velden en daarna kwamen we in het mooie Vijfdorpenbos. Het pad bleef stijgen en boven hadden we een mooi zicht op de streek. Daarna stapten we langs het nieuwe communicatiecentrum in Kesterheide. Vandaar ging het dan door de velden naar de eerste rustpost in Kester Van Kester bleven we nog een stuk op de "hoogvlakte" en via Leerbeek kwamen we in Gooik terecht. Ik heb daar ergens een pijl gemist en heb een stukje een alternatief parcours gevolgd. De tweede rustpost was in de spiegeltent welke even buiten het centrum van Gooik opgesteld stond. Het was al tamelijk laat en men was al aan 't opruimen. Het laatste stukje ging door een afwisselend parcours naar de vertrekzaal in Strijland.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe wat motregen. (17°C)
Deelnemers: 1424
Pajotten: 5
♥♥♥♥
Nog maar pas vertrokken stapten we voorbij de Tissenhovenmolen. We moesten hiervoor wel al een eerste beklimming doen. Van daar boven hadden we een mooi zicht op de omgeving. Het parcours ging dan verder omhoog en omlaag naar de rustpost in St.-Maria-Horebeke. Hier mochten we dan een lus wandelen door de onverharde Vlaamse Ardennen. We krijgen hier ook mooie zichten op het gerestaureerde kerkje van St.-Kornelius-Horebeke. Na een tweede keer de rustpost gepasseerd te hebben gaan we terug naar ons vertrekpunt in Mater.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
