Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
16-07-2018
2018-07-16 Aalst (2de Maandagtocht)
2de Maandagtocht in Aalst
Plaats: Aalst
Afstand: 17,5 Km
Weer: Zonnig (21°C -27°C)
Deelnemers: 23
Pajotten: 3
De 2de maandagtocht van Rudolf en Ronny vertrok aan de Botermelkstraat in Aalst. Gezien het warme weer werd de mogelijkheid gegeven om na de middagrust een korter parcours te volgen. We stapten eerst door het nieuwe aangelegde natuurgebied "het Rozekensbos". Rudolf leidde ons dan door vele onbekende wegjes naar de rustpost in Herdersem. Het was nu eens geen café maar een wijnproeverij. Een koel (Affligems)wijntje smaakte ook en het was best gezellig in het serretje. Na de rust werd de groep gehalveerd. Ronny ging met een deel direct naar de vertrekplaats en de rest ging met Rudolf mee. We stapten naar Wieze en daar hebben we een op een terrasje nog wat genoten van de warme zomernamiddag. De terugweg ging door Herdersem en door de velden terug naar Aalst.
Ik wilde de 18 Km stappen maar de 12 Km zou een natuurwandeling zijn. Daarom maar de 12 Km gestapt. We hebben door de natuur gestapt maar tot aan de rustpost heb ik niet veel anders dan straten onder mijn schoenen gekregen. De rustpost was in een moderne boerderij. De koeien werden er "automatisch" gemolken en de boer liet ons een kijkje nemen in zijn stallen. Na de rust stapten we door het enige stukje onverhard. Het was een privé domein met een landweg rond het domein. Op het einde heb ik nog een afslag gemist en zat ik op hetzelfde parcours als het vertrek (gaf weinig verschil want het waren ook straten).
Het was redelijk als ik in Tollembeek vertrok. Op de 15 Km (17,2) heb ik niemand tegen gekomen. Ik dat hier eens wat aarde onder mijn schoenen te krijgen! Tot aan de rustpost (7,5 Km) heb 100 m onverhard gekregen. Gelukkig was het tweede gedeelte beter. Ik Galmaarden stapten we langs de watermolen en daarna volgden we de vallei van de Mark. Op het einde stapten we dan naast de beek en door de weiden. Zo kon het weekend toch nog in schoonheid afgesloten worden.
♥♥♥ Ik ben vandaag eens in het verre Henegouwen gaan wandelen. In die uithoek van het land was het lang geleden dat ik nog gewandeld heb. Voor bos- of veldwegen moet je hier blijkbaar niet zijn. De wandeling kon zonder problemen met stadsschoenen gedaan worden. Ik had voor de 20 Km gekozen. We stapten eerst door het dorp naar de jachthaven en daarna langs het Ancien Canal Blaton-Péronnes naar de rustpost aan een visvijver. Die rustpost zouden we nog twee keer aandoen. Van aan die rustpost ging het dan terug naar de startzaal en dan konden we aan de grote lus beginnen. Die voerde ons door de velden terug naar de rustpost aan de visvijver. Het volgende gedeelte was een lange wandeling langs het brede kanaal Nimy-Péronnes. Onderweg was er dan nog een rustpost aan de kantine van een kajakclub. De terugweg ging dan door de velden en na nog een bezoek aan de visvijver waren we terug in de vertrekzaal
De wandeling bestond uit drie lussen. De eerste ging door de velden naar Lebeke en we keerden terug langs de bosrijke vallei van de Vogelzangbeek. Ik heb dan eerst lus C gewandeld en die ging tot aan de rand van Ninove. Hier ook weer een aaneenschakeling van smalle veldwegen en bospaadjes. Lus B heb ik het laatst gewandeld. Het was ook al laat en als ik toekwam was het al ruim na zes uur. We volgden hier een stuk de Wilde Beek en de wilde natuur er rond. Het was weer een mooie natuurwandeling en ook de sfeer in de zaal was perfect.
Een wandeling rondom Wieze gemaakt. Met de belangrijke voetbalwedstrijd op TV was het heel rustig tijdens de wandeling maar waren we ook met niet veel volk om te stappen. We kregen wel veel belangstelling van de dieren van een halve boerderij. Er was een loslopende bok die nogal veel belangstelling in ons had, er was een kudde paarden, een koe met haar kalfje en een stier. En daar tussen op een smal paadje mochten wij wandelen. Gelukkig hadden we een koelbloedige begeleider! De wandeling ging door de velden en bosjes van Wieze en Denderbelle. We stapten ook even over de Denderdijk en langs de chocoladefabriek van Wieze.
In de namiddag naar onze buurclub gaan wandelen. In de vertrekzaal "Bij Ingrid" was het behoorlijk druk. Op het parcours zelf was het rustiger. De wegen waren natuurlijk gekende straten en wegjes. Langs de wijk Doment wandelden we naar de Abdij waar de eerste rustpost was. Op het terras was het genieten van een fris briesje en wat vloeibaar lekkers. Van de Abdij ging het door de hopvelden en het glooiende landschap van het Pajottenland naar Baardegem voor de tweede rustpost. Het laatste stukje ging langs de rand van het Kravaalbos terug naar Meldert.
Deze morgen ben ik eens aan de andere zijde van Vlaams-Brabant gaan wandelen. We stapten eerst door het stadscentrum (ja Zoutleeuw is een stad), langs het stadhuis en de Sint-Leonarduskerk. Erg groot is dat centrum niet en dus waren we al snel in de velden. We stapten eerst over de Kleine Gete en daarna langs de vallei van de Grote Gete. Onderweg kwamen we een paar mooi onderhouden kapelletjes tegen. De rustpost was in Budingen. Bij de terugweg stond het Provinciedomein Het Vinne centraal. We stapten eerst langs de plas en daarna door het domein. Vanuit de kijkhutten had men een mooi zicht op de watervlakte en de talrijke watervogels.
Ik ben vandaag samen met nog 2 Pajotten eens in Diksmuide gaan wandelen. Het vertrek was Aan de IJzer en niet ver van het IJzermonument. De wandeling vertrok ook langs dat monument. Daarna volgden we een oude spoorwegbedding tot in Kaaskerke. Dan stapten we door de polders naar Oostkerke waar de rustpost was. De terugweg ging langs de steenweg naar de IJzeren en naar de Dodengang. Helaas ging de wandeling nu niet door de loopgraven. We volgden dan de IJzer tot aan de vertrekplaats. Hier hebben we de stadswandeling er nog bijgenomen. We stapten natuurlijk langs het vernieuwde stadscentrum en het nieuw aangelegde marktplein, maar ook langs het stadsparkje en de oude Vismarkt. Buiten het lang stuk straat was het best een aangename wandeling.
Vandaag onze eerste verkenning van onze Abdijtocht van 18 augustus gedaan.
Het vertrek was aan de Abdij van Affligem. We hebben vandaag de lus van 6 Km voor de mindervaliden en de lus van de 18 Km verkend. We stapten eerst door De Matein en via kleine wegeltjes naar de rustpost in De Patro van Hekelgem. Van hieruit verkenden we dan eerst de lus van de 18 Km-stappers. Langs de grens met Erembodegem stapten we richting Teralfene en keerden dan langs Tenbos terug naar Hekelgem. We stapten door smalle bos- en veldwegen, voorbij de Boekhoutmolen en hadden mooie zichten op het centrum van Hekelgem en omgeving. Voor de terugweg namen we terug het parcours voor de mindervaliden en dat bracht ons langs rustige straten terug aan de Abdij.
Zoals elk jaar is de wandeling van Asse-Ter-Heide naar het Kartelobos één van de mooiste wandelingen van het seizoen. Dat was dit jaar zeker het geval. De ondergaande zon liet ons bij wijlen door een sprookjeslandschap wandelen. We wandelden langs de rand van het Kravaalbos naar het Kartelobos. Daar kregen we even een verkoeling in het dichte bos. Op de rand van het bos zagen we dan in de verte het Atomium blinken. De terugweg ging via Krokegem en door de bosjes en velden van Asse.
Club: CSC-LIERDE VZW / CLUB VOOR SPORT EN CULTUUR (3294)
30e Zomertocht
Plaats: Sint-Maria-Lierde
Afstand: 7,3 Km
Weer: Zonnig (28°C)
Deelnemers: 1134
Pajotten: 35
♥♥♥
Wandeling naar Sint-Maria-Oudenhove. De rustpost was in de kantine van de voetbalploeg. Op de terugweg mochten we bij een plaatselijke boer van een lekkere karnemelk proeven.
Door omstandigheden vandaag twee korte wandelingen gemaakt. In de voormiddag naar Wolvertem. Wandeling van het schooltje van Wolvertem via het administratief centrum naar het zaaltje van de zwemkom in Meise. De terugweg ging door de velden.
Marche Européenne du Souvenir et de l’Amitié (MESA)
Plaats: Saint-Hubert
Afstand: 28,9 Km
Weer: Licht bewolkt (15°C - 24°C)
Deelnemers: 8018
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Weeral de laatste wandeling van de vierdaagse. Het vertrek was aan de imposante basiliek van Saint-Hubert die vrij te bezoeken was. De wandeling ging door het kerkhof en daarna waren we al snel in de bossen. We wandelden door de bossen van het Militaire vliegveld en voorbij de radars. Het is een heel groot gebied en we stapten erdoor tot aan de rustpost. Die was aan de ingang van het vliegveld bestemd voor zweefvliegen. Na de rust stapten we nog een heel stuk door de dennenbossen en daarna door het dierenpark van Saint-Hubert. Daar was er nog een korte maar steile beklimming.
De MESA 2018 zat er daarmee op. In Saint -Hubert waren er plechtigheden en marcheerden de militaire pelotons nog door de straten. Het waren mooie wandeldagen maar ik vond ze wat minder zwaar dan vorige jaren.
Marche Européenne du Souvenir et de l’Amitié (MESA)
Plaats : Bastogne
Afstand: 31 Km
Weer: Zonnig, in de namiddag bewolkt (19°C - 23°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥
Vertrek van aan de mémorial de Mardasson. Het begin was klassiek langs de ravel. Daarna was het wandelen door de velden en weiden rond Bastogne. We liepen vaak op de hoge kammen van de heuvels en hadden zo een mooi zicht op de omgeving. Af en toe was er ook een stukje bos waar we mochten doorstappen. De rustpost was in een voetbalkantine rond Mageret. Op het einde was er weer de ravel die ons vlak naar Bastogne bracht.
Weer: Zonnig in de namiddag licht bewolkt (18°C - 25°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Vandaag dus vertrokken vanuit Martelange. Samen met Dirk gewandeld. Het was een aangename wandeling met zeker in de voormiddag heel veel bossen. De rustpost was in Radelange. Het was hier ook weer een rustig plaatsje waar we even mochten uitrusten, wat eten en onze dorst lessen. De namiddag bracht ons nog wat meer natuur maar nu wat opener. Wat meer open vlakten maar nu dreef er nu en dan een wolk voorbij zodat het toch niet overdreven warm werd.
Marche Européenne du Souvenir et de l’Amitié (MESA)
Plaats: Arlon
Afstand: 28,9 km
Weer: Zonnig (17°C - 24°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Eerste wandeling van de wandel vierdaagse. Vandaag was het vertrek in Arlon. Van Houffalize was het wel even rijden om in Arlon te geraken. Aan het vertrek was het al heel druk maar ik was op voorhand ingeschreven en kon meteen vertrekken.
Ik heb de indruk dat er dit jaar meer wandelaars waren want het was op sommige plaatsen drummen. Eenmaal in de bossen was het zalig wandelen. Het was klimmen en dalen maar boven op de top werden we verwend met een koel windje. Bonnet, het dorp waar de rustpost was, was voor de gelegenheid helemaal afgesloten. De kraampjes stonden rond de kerk..
Het laatste stuk was best nog zwaar, maar we zagen de silhouetten van Arlon snel kortbij komen. Ze kwamen wel heel snel dichterbij want de totale afstand was 28,9 Km in plaats van 32 Km.
Het volgende bericht en de bijhorende foto's zijn van Martine, waarvoor dank.
Het vertrek van de wandeling was op de parking van het gemeentehuis te Hekelgem.
We stapten via veldbaantjes, bosjes en doorsteekjes, puur natuur! richting Essene. Bij een temperatuur van 23° was het zachte briesje meer dan welkom, temeer omdat er toch regelmatig een stukje bergop aan te pas kwam. Via de Blakmeers gingen we terug naar onze startplaats.Iedereen was tevreden en voldaan van deze mooie zomeravondwandeling.
Ik wilde de 14 Km stappen, maar plots stond ik in de rustpost aan het veer. Ik heb dan maar een alternatief parcours gevolgd. Naar de rustpost in Wichelen ben ik niet meer geweest. Spijtig dat ik het gedeelte van het Sigmaplan rond Wichelen niet heb kunnen bewandelen maar door het mislopen was het te laat geworden. Gelukkig waren er nog de Kalkense Meersen. Iedere keer dat ik er door stap word het er wilder. Het is stilaan een echt natuurgebied. Ook de veerpont is altijd een speciale belevenis. De veerman zal vandaag wel zijn werk gehad hebben! Na de rustpost stapten we door het centrum van Wichelen naar de oevers van de Schelde en die volgden we tot het einde van het dorp. Via enkele plaatselijke boomkwekerijen bereikten we dan de vertrekzaal.
De wandeling wordt genoemd naar de watertoren van Oostburg welke als een eenhoorn in het landschap opduikt. We wandelen eerst door het natuurgebied langs het "Groote Gat" - één van de vele kreken. Daarna stapten we door de velden en een ander natuurgebied naar de rustpost in de bar van een camping. We vervolgden dan de wandeling langs de Passageule-Linie, een overblijfsel van de Spaanse Linies. We volgden die Linie (nu een langgerekte kreek) tot in Waterlandkerkje waar de tweede rustpost was. Het laatste gedeelte bracht ons langs de oever van het "Groote Gat" en het centrum van Oostburg terug in de startzaal.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
