Vrienden, vervreemde of het ooit echt geweest ... ik zal het nooit weten...mijn beste cybervriendin, op mijn allereerste blog. Wij leerde elkaar kennen via een blog. Zij schreef pareltjes van werkjes gedichten,of verhalen. Haar verhalen waren er meestal om je een breuk te lachen. Haar gedichten gingen wat naar het zwartgallige toe, maar zuivere pareltjes stuk voor stuk, Nederlandstalig en zeker haar Engelstalige gedichten. Zo leerde ik haar stilaan kennen. Met onderaan al eens een reactie te schrijven , aan die leuke soms droevige dame. Vanaf het begin was er een zeker respect en ja een speciale voorkeur voor haar.
De dag kwam , dat ik haar iets durfde vragen, over hoe maak je zo button. Direct kreeg ik een vriendelijk antwoord met een zeer klare uitleg. Nog beter ze had men eerste button zelf gemaakt. Daarna was ik dagelijks op haar blog of omgekeerd , ja zij apprecieerde toen mijn werkjes. En klaar en duidelijk als het slecht was stond het er ook bij. Na een tijd kwam , Google talk erbij , ja even chatten was plezant elkaar beter leren kennen. Foto's doormailen tof. Zo kreeg ik veel familiale foto's van haar en familie. Ook telefoneerde we uren aan een stuk en ja we vertelde zowat alles aan elkaar. Ja we werden zowat familiaal, zelfs afspraken gemaakt om samen te komen, maar
het is er nooit van gekomen. Wat me wel was opgevallen en ik alleen niet, was dat ze heel moeilijk kon verliezen zij was de chef de daarmee uit anders geen vriendje meer. Maar eigenlijk was ze een aller beste baas ,want elk probleem dat ik had stond er, beter dat je dat zo schrijft, klinkt beter. Eigenlijk met alles hielp ze en verbeterde mij, en het moet gezegd haar blogs zijn altijd fijn verzorgd tot de perfectie toe .En ze is behulpzaam voor iedereen en heeft enorm veel geduld zeker met mij gehad ook daar zijn dagen dat mijn geheugen een zift is ,maar niks kom we herbeginnen,of anders doen we morgen verder. Echte vriendschap recht door de zee. Een septemberdag zei ze, dat ze wat ziekjes was, evenwichtstoornissen. En dan kwam er ook stilaan de tijd dat ze me niet mailde .Zo kwam er dan op een dag een mail waarom ik onderaan altijd twee xx zetten zoals zij soms ook deed of zij eindigde kuuuuuuussssss Nu ja die xx(kusjes) ik maakte daar niks van even een slechte week zeker, tenslotte was ze ook ziek. Dan gevraagd of ik haar met iets gekwetst had,en a.u.b." het waarom." Neen mailde ze me ik ben niet in onmin me jou, zo dus opgelucht en blij mailde ik haar dagelijks, zonder xx onderaan dat uit voorzichtigheid alleen al maar kreeg weinig respons . Maar op een zondag mocht ik een van haar nieuwe blogs zien maar het was van haar alleen " ik" mocht niet op haar blog komen. Alhoewel ze me toch even toeliet van een kijkje te nemen , maar niet als vriendin op haar blog. Deed wel pijn in mijn hart, want samen hadden we al een reeks van blogs afgereisd. Enkele dagen daarna heeft ze me gevraagd, kom als vriendin op mijn blog,ze wenste me ook zelfs vele vrienden toe. En dan plots kwam er een mail dat ze niets meer van mij wou horen, zelfs dat ik een leugenares was !!! Als er iets is waar ik een afschuw voor heb is het wel liegen. Nog juist een mailtje volgde daar onmiddelijk op , morgen heb ik geen internet daar ik verhuis. Ja wat denk je dan , zal wel terug goed komen de ziekte de verhuis op pre-pensioen ja voor een bezige bij, is dat langs de ene kant wat in een zwart gat vallen ,maar vermits de verhuis kan het ook zijn ,oververmoeid. Ja ik heb smeekbedes gedaan meermaals, kom daar oprecht voor uit maar geen enkel antwoord. Wel heeft ze me veel geleerd,dank je lieverd dat je voor mij nog altijd bent. Maar met pijn in mijn hart heb ik alles verwijderd zoals de familie foto's, spijtig daar was zelfs een heel mooi huisje bij nog van haar ouders als ik me niet vergis. Mocht en wou dat altijd eens ergens tussen mijn blogs zetten , juist omdat het zo mooi was,maar was familiaal daarom heb ik het nooit gebruik. Vaarwel lieve cybervriendin, ook als oma , doe ze toch maar de groeten moest je dit ooit lezen. Maar moet daar niet op letten want al mijn blogs werden saai , zo dus lees ze dit nooit. Maar mijn deur blijft wel altijd openstaan voor jou.
Dit verdriet is echt zoals een valse edelsteen echt glas kan zijn: ik besef het wel, ik eet en leef en er zijn erger dingen, ook voor mij, maar toch...
ik zie de vogels, toch: ik hoor ze niet. ik hoor de vogels, toch: zij zijn verborgen. ik ben niet heel
.
ik ben een halve zoen, een halve streling, ik ben niet heel.
"De vlieg vloog tegen de mug aan, midden in de lucht. ' Ik was in gedachten verzonden...' zei de vlieg en streek zijn vleugels recht. 'Ik ook ! Wat toevallig ! zei de mug die een bult op zijn voorhoofd had. ' In welke gedachten was jij verzonken ?" ' In mooie gedachten zei de vlieg. ' Ik ook ! Wat leuk!, zei de mug. Zij gingen naast elkaar tegen een muurtje zitten, en de mug haalde een boek met gedachten tevoorschijn en begon het voorzichtig door te bladeren. ' Kijk,' zei hij, halverwege het boek, ' in die gedachten verzink ik altijd'. De vlieg bekeek die gedachten van boven naar beneden. Hij kende ze wel. Mooie gedachten waren het. " sla eens om,' zei hij. De mug sloeg één bladzijde om. ' Ja' zei de vlieg. ' die gedachten. Daar verzink ik altijd in'. Hij wees een paar prachtige gekleurde gedachten aan en zoemde vergenoegd. ' Ja' zei de mug, ' dat zijn ook mooie gedachten, dat vind ik ook.' Zij kropen dicht tegen elkaar en keken verder in het boek."
'n Viooltje op de weide stond Onmerkbaar, in zichzelf gekromd; Het was een lief viooltje. Daar kwam een jonge herderin Met lichte tred en blij van zin Erheen, erheen, De weide door, en zong.
Ach ! denkt 't viooltje, was ik maar Al was het dan heel even maar, Van de natuur de mooiste, Totdat het lieve kind me plukt En aan haar boezem heeft gedrukt ! Ach maar, ach maar Een klein kwartiertje lang !
Ach ! nogmaals ach ! Het meisje dat Geen oog voor het viooltje had, Vertrapt het arm viooltje. Het zonk en stierf en lachte nog: En sterf ik nu, dan sterf ik toch Door haar, door haar, En aan haar voeten toch.
Ja is al een hele tijd dat, Kwispel onze hond een nieuw vriendje of vriendinnetje heeft. Eigenlijk een eigenaardig zicht, enkel voor ons te bewonderen door het straatlicht. Neen we mogen er niet bij komen... dan loopt zijn lieveling weg. En ja het geslacht kennen we dus ook niet, maar we zijn er gerust in, dat het bij vriendschap zal blijven.
Waarom !!! Het beestje is wel wat te klein voor Kwispel maar ,en ik herhaal het is oprechte vriendschap het kleine ding heft zelf zijn of haar hoofdje naar omhoog kijkend wat ze te vertellen hebben. Want dat is zeker praten, doen die twee onderling. Is echt goed te zien aan het gedrag van beiden. Een naam...Ja dat houdt Kwispel voor hem. Het lieve beestje!!! wel het is een egel.
Nee, Liefde is niet blind. Ik zie ook met één oog Je lelijkheid en andermans verfijnde charme. Ik ken zelfs alle sproeten op je armen en hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog
om mooi te zijn. Nee, liefde is niet doof, ik hoor ook met één oor je domme conversatie en voel met handen, huid en haar je povere bibberatie die grote passie moet verbeelden, hier in mijn alkoof.
En toch hou ik van jou veel meer dan omgekeerd. En dat dit liefde zijn zou, heb ik nooit beweerd. Dit is veeleer een soort eenrichtingsverkeer
waarin steeds ik het wijf ben, jij de heer. En dat de wereld daarmee lacht, kan mij niet raken. En als ik al te lijden heb, zijn dat mijn eigen zaken.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
