Jos was zo'n allesdurver. een langharig type dat nergens voor terugdeinsde en deed waar hij zin in had zonder er verder over na te denken. op een avond was hij zoals steeds te voet onderweg van één van de buitenwijken van onze stad naar zijn stamcafé in het centrum. naast de straat stond een wagen van een bekend duits merk met draaiende motor en brandende lichten. terwijl hij de auto voorbijwandelde gooide jos een blik naar binnen. de chauffeur zat er niet in, noch een passagier. de BMW stond daar met uitnodigend draaiende motor terwijl er niemand in de buurt was. in het huis aan de overkant van de straat brande licht en jos merkte ook op dat de voordeur op een kiertje stond. even twijfelde hij, zette een paar stappen terug, keek nog eens in de wagen...leeg !!! de deuropening van het huis aan de overkant...leeg.  alsof de duivel zelf hem naar binnen dreef vloog jos de auto in en schoot weg met gierende banden. Jos scheurde de straten van de buitenwijken door en zette koers richting autosnelweg. heerlijk, stuur in de hand, grommende motor...jos voelde zich de koning te rijk. de autoradio nog een beetje harder, een ander radiostation zoeken en terwijl de gitaren binnen voor de nodige decibels zorgden loeide de motor naar zijn top. De autosnelweg, de oprit op, jos joeg de zware wagen naar zijn maximum.hij leek wel bezeten, hij schaterde en proestte het uit tegen meer dan 180 KM. per uur. na een kwartiertje begon bij jos het besef te komen dat waarschijnlijk de politie ondertussen naar deze wagen op zoek zou kunnen zijn. Hij overpeinsde de plaats delikt nog eens...de motor van de wagen draaide, de deuropening stond op een kier, lang zal het niet geduurd hebben voor de politie verwittigd was. Jos minderde gas, nam de eerstvolgende afrit en keerde terug naar de stad. De autosnelweg af en hij wist wel een kalm plaatsje waar hij de auto ongezien kon achterlaten. niemand zou ooit weten wat er gebeurd was en zeker niemand zou hem kunnen verdenken. langzaam draaide hij de stad in en reed naar een rustige straat vlakbij zijn stamcafé, kwestie van niet te ver te moeten stappen. in een fraktie van een seconde merkte jos de 2 politiewagens op die in een bruuske beweging de straat voor hem versperden. in paniek gooide hij de BMW in zijn achteruit en drukte de gaspedaal tot op de bodem. al slippend ramde hij een betonnen afsluiting en de auto reed zich te pletter tegen een muur. Toen het wrak tot stilstand kwam was het eerste dat in zijn brein opkwam: lopen...ontsnappen maar voor hij uit de auto was stonden er al 3 agenten met getrokken pistool naast hem. later hoorde jos dat hij bij het achteruit scheuren nog een politiewagen had geramd en een agent opzij was moeten springen voor zijn leven.
Die nacht in de politiecel kreeg jos nog het bezoek van een achttal agenten die hem met de blanke matrak eens goed wilden inpeperen dat je zomaar geen auto's meeneemt. Dit verhaal heb ik pas een half jaar later persoonlijk van jos gehoord, dat was de tijd die hij in het jeugdcentrum in Mol was opgesloten.