Als we spreken over God dan komt onmiddellijk daarbij de gedachte aan een Almachtig Opperwezen, Schepper van hemel en aarde.
En we verstaan: GOD KAN ALLES.
Maar dan komen tevens ook andere beelden en gedachten voor onze ogen.Stuwdammen breken en veroorzaken grote overstromingen.De bliksem treft onschuldige wandelaars.Wilde orkanen barsten plots los en verwoesten duizenden hectaren grond met al wat erop gebouwd staat... duizenden mensen staan even plots dakloos, als ze tenminste nog leven. Ziekten en epidemieën sleuren duizenden mensen mee in het graf; jonge mensen laten onschuldige kinderen achter met een vader of een moeder die hun verdriet maar moeilijk kan bedwingen.
Hoe komt het dat die ALMACHTIGE GOD dat alles niet belet?WIL Hij het niet beletten?KAN Hij het niet beletten? Is Hij niet almachtig?
We kunnen vanzelfsprekend een onderscheid maken tussen "natuurrampen" en "rampen waarin de mens de hand heeft".
Oorlogen, stuwdammen die breken, buildings die ineenstuiken, vliegtuigen met onschuldige passagiers die afgeschoten worden, door de mens ontboste streken die overstromen of door regen en wind weggespoeld worden .hier is het antwoord niet zo moeilijk:
God geeft aan de mens een machtig verstand waarmee hij bulldozers, kranen, mengmachines, gloeiende hoogovens, geweldige persen kan uitvinden, maar even goed vuurwapens, kanonnen, raketten en atoombommen, want het verstand maakt de mens ook BEWUST en VRIJ. Hij kan dus zowat ALLE kanten uit.
De mens kan kiezen: alles naar zich toetrekken, naar eigen hand zetten, voor eigen welzijn, terwijl hij de anderen misprijst of simpelweg negeert, ofwel SAMEN de natuur beheren met volle eerbied en aandacht voor het verstand, de noden en de verlangens van de anderen.
En dikwijls kiest de mens voor zichzelf, met alle noodlottige gevolgen vandien.
De bouw van een "toren van Babel" is geen louter oude geschiedenis, het gebeurt alle dagen... en mensen verstaan mekaar niet meer.
Er is op die manier veel leed en kwaad dat de mensen mekaar aandoen, en waar God geen vinger in heeft en waar Hij ook niet KAN tussenkomen... tenzij Hij de mens berooft van zijn bewust verstand en zijn vrijheid.Maar dan zou de mens geen mens meer zijn, want bewustzijn en vrijheid zijn de typische eigenschappen van een menselijk wezen. Miljarden wezens zouden beroofd worden van het fantastisch genot dat bewustzijn en vrijheid hun geeft.
Waarom zouden we trouwens bestaan als het niet was om ervan te genieten ?!!
Wat de pure "natuurrampen" betreft, inslaande bliksem, orkanen, tsunamis, ziekten... zij zijn het logische gevolg van de werking van de krachten die de Schepper in de evoluerende natuur ingebouwd heeft.
Deze krachten kan de Schepper niet veranderen of Hij moet de ganse natuur veranderen.
Want elke schepping is "beperkend".
Als WIJ een stoel willen maken dan hebben we daarvan eerst een beeld: een voorwerp, waarop we zullen kunnen "neerzitten".
Maar als we dan het eigenlijk werk aanvangen dan gaan we ons noodzakelijkerwijze BEPERKEN tot een BEPAALDE materie en een BEPAALD model.
Dat is ook waar voor God vanaf het ogenblik dat Hij zichzelf zichtbaar, hoorbaar en voelbaar wil uitdrukken in materie.
Hij kan dat slechts op een beperkte manier, met bepaalde krachten en wel bepaalde wetten die Hij daarbij inbouwt.
Deze ingebouwdekrachten, vermogens en wetten zullen dan verder op mekaar inwerken en nieuwe combinaties tot stand brengen.
Dikwijls "botsen" zij onder mekaar, zoals wolken en winden, springen ze over van de één op de ander, zoals de bliksem of de vuurspuwende berg.
Dat noemen wij catastrofen.
Microscopisch klein leven, microben en virussen, willen leven ten koste van grotere "ensembles", dieren en mensen.
Dat noemen wij dan ziekten.
Dat alles maakt deel uit van het spel van de "materie" die steeds naar nieuwe combinaties zoekt onder het impuls van de GEEST die op die manier ook steeds betere, weliswaar beperkte, uitdrukkingen van God verwezenlijkt.
In dat spel heeft de mens de bijzondere taak gekregen om met zijn verstand, met zijn hart en met de kracht van zijn geloof de materie te modelleren tot miljarden specifieke beperkte beelden van God, en zo het aardse leven te maken tot één grote uitdrukking van God, de Bron van alles wat bestaat.
In de wilde natuur kan God reeds zijn grootheid en macht tonen :
miljarden sterren die ontstaan en weer verschrompelen in een zwart gat.
Zonnen die opbranden in licht en warmte.
Bergen die vuur spuwen vanuit de kern van de aarde.
Torenhoge golven, opgezweept door loeiende winden.
In levende wezens toont Hij hoe alles samenhangt, hoe de ene leeft dank zij de andere.
De boom die zijn sappen en stoffen uit de grond trekt, en aan de mens zijn vruchten geeft.
De koe die het gras muteert in heerlijke melk, sappig vlees en leder voor schoeisel en jassen.
In de mens kan God tonen wat goedheid betekent, of vriendschap, of liefde.
Ja de mens kan alle materie katalyseren tot energie voor vriendschap en liefde.
De mens muteert materie tot gsms, tvs, radios die hem toelaten mekaar te begroeten vanop duizenden kilometers afstand, of het woord te richten tot honderden luisteraars.
De mens, geroepen om het werk van God verder af te maken hier op aarde.
De mens die de materiële energie kan muteren tot geestelijke energie.
