Men moet niet zeggen dat « er wel iets sacraals is in het leven », iets sacraals dat uitgedrukt wordt in symbolen en handelingen samen met woorden die er de betekenis van uitdrukken, neen het LEVEN zelfIS sacraal.
Sacraal is afgeleid van het latijnse woord sacer dat heilig, gewijd betekent.
Het woord verwijst zo naar een innige betrokkenheid van de materie met het goddelijke, naar de innige relatie van de materie met haar geestelijke oorsprong.
Het woord is tevens een benaderende omschrijving van de evolutieve langzame opgang van de materie en het leven naar de verbondenheid met de Goddelijke Schepper.
Die verbondenheid wordt niet altijd zo direct ervaren door de moderne mens
Daarbij hebben we dan dikwijls de indruk dat wat er door de godsdiensten wordt aangeboden een pakket handelingen en begrippen is dat naast en evenwijdig met het dagelijks leven het ideaal voorstelt waarnaar de mens zou moeten streven.
Denk maar aan de bijzondere kleding die de ministers van de verscheiden godsdiensten dragen in speciale omstandigheden, denk maar aan de sacramenten in de christelijke godsdienst, denk aan de offers die in vele godsdiensten gebracht worden aan de Godheid.
Het is alsof de ganse eigen dagelijkse wereld moet opgeofferd worden om in een totaal andere geestelijke wereld opgenomen te worden.
De zogenaamde sacrale wereld komt voor als een aparte wereld naast de dagelijkse geleefde wereld.
Zulke aparte evenwijdige wereld interesseert in de 21° eeuw bijna niemand meer.
Iets moet er dan wel veranderen in de benadering van het sacrale..
Meer algemeen kunnen we zeggen dat in de loop van een eeuwenlange geschiedenis vele symbolen ( ook godsdienstige ) wel meermaals van betekenis zijn veranderd.
Zo knielt men praktisch nooit meer voor een hoger persoon om eerbied of onderdanigheid uit te drukken.
In de plaats daarvan maakt men een buiging met het hoofd of met het ganse lichaam en reikt men de hand of kust men soms nog de hand van een vrouw, waar dat vroeger ook de gewoonte was het te doen voor de bisschop of de paus.
Naar alle waarschijnlijkheid wordt de 21° eeuw het moment waarop vele dingen herbekeken en opnieuw geëvalueerd ( moeten ) worden.
Ook de symbolen en handelingen die het sacrale van het leven moeten doen begrijpen en beleven volgen deze trend.
Waarschijnlijk verlangt men meer rechtstreeks (en niet langs de omweg van een symbool)naar het sacrale toe te gaan.
De mens van de 21° eeuw dringt dieper door in de natuur van wat hij zelf is en van alles wat rondom hem bestaat en leeft.
In dit kader meen ik dat met het christendom, dank zij de persoon van Jezus, de uitnodiging is gekomen en gegroeid om naar de essentie van het leven en het bestaan te zoeken en te grijpen.
Het ganse leven, het dagelijks bestaan, het denken en handelen moeten we beschouwen als iets sacraals.
Geboren worden is iets fantastisch en mysterieus. Het zit vol nieuwe soms nog ongekende en onvermoede mogelijkheden.
De mens voelt a.h.w. dat hij deel uitmaakt van één groot mysterieus bestaan en gebeuren.
Als we dan naar de uitspraken van Jezus teruggrijpen dan vinden we daarin de duiding van het bestaan als iets dat rechtstreeks uit een algemene bron komt als een realisatie van die bron zelf.
Jezus noemt die bron God, zijn Vader, waaruit alle leven is ontstaan.
En hij gaat zelfs verder met te zeggen dat wie mij ziet, ziet mijn Vader die gij uw God noemt.
Wie de mens ziet,ziet God zichtbaar en tastbaar geworden in levende aardse materie : de mens.
Nodigt Jezus iedere mens niet uit om bewust kind van God te worden. ?
En gaan we even terug naar Genesis, dan vinden we in de twee eerste hoofdstukken, waar er gesproken wordt over de schepping van de wereld, dat God de mens maakt naar Zijn eigen Beeld, man en vrouw samen, een beeld van God.
Gaan we kijken in het evangelie volgens Johannes dan lezen we van bij de aanvang dat in het Woord van God, dat van in het begin aanwezig is en zelf God is,alles geschapen is wat bestaat, inclusief natuurlijk de mens.
En Genesis geeft zelfs een opdracht aan de mens : wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en onderwerp haar, heers over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, en over al het gedierte dat over de grond kruipt.
De mens krijgt de opdracht de schepping verder uit te werken, het beeld van God verder te realiseren.
Nu kunnen we toch niet zeggen dat het Beeld van God niet sacraal zou zijn !!!
De mens, als vrij wezen, moet natuurlijk wel dat sacrale vrij willen aannemen en beleven. Daar ligt een keuze die iedere mens te maken heeft.
De volgelingen van Jezus hebben dat goed begrepen door in de loop van de eerste eeuwen sacramenten vast te leggen, sacrale tekens gegroeid uit en binnen het dagelijks leven.
De doop :
Iedereen begrijpt dat het ontstaan van nieuw leven, zeer belangrijk is. Maar dan moet dat nieuwe leven nog een echte mens worden, en dat vraagt jaren begeleiding.
Wie zegt begeleiding zegt tevens een bepaald patroon dat men vasthoudt, zeker bij de aanvang van het leven en gedurende de eerste jaren.
Welnu hier komt de doop een bepaalde richting aanbieden en vastleggen en voor de verwezenlijking ervan tevens de nodige kracht geven.
Want de vorming van een mens zal veel inspanning vergen.
Wie de christelijke doop neemt als basis, neemt dan ook de principes over die gepredikt en beleefd werden door Jezus.
De christelijke begeleider geeft als het ware de geestelijke chromosomen voor het leven door aan diegene die hij begeleidt.
Het vormsel:
Als we kunnen zeggen dat de doop de richting aanduidt waarin het leven samen met vele anderen zal uitgebouwd worden, dan kunnen we zeggen dat de zalving met chrisma de volwassen wordende mens eraan herinnert dat hiervoor veel wijsheid en kracht zullennodig zijn.
De Schepper geeft dan ook hiervoor Zijn eigenWijsheid en Kracht.
Dit komt de zalving met olie betekenen en realiseren.
Huwelijk:
Maar ook de twee mensen, man en vrouw, die beslissen het leven door te geven en een tijdlang te begeleiden, ook zij treffen een zeer belangrijke beslissing voor hun beider bestaan en verder leven.
En ook hier is, rechtstreeksuit het leven, het sacrament van het huwelijk ontstaan.
Het komt beiden niet enkel herinneren aan de belangrijke stap die zij in het leven zetten, maar het komt hen tevens uitnodigen om de eigen antenne juist te richten naar de Geest en de Wijsheid van de Schepper die hen de nodige kracht en moed zal geven om de moeilijke taak tot een goed einde te brengen.
Eucharistie:
Eten en drinken horen tot de handelingen die op bepaalde ogenblikken nodig zijn om het fysisch bestaan in stand te houden.
Maar de mens leeft niet enkel van brood alleen. Ook de geest dient gevoed te worden.
Is het dan niet normaal dat de christelijke gemeenschap elke mens die het Jezus-levens-patroon wil volgen, uitnodigt om op regelmatige tijdstippen aan de geestelijke tafel de Kracht en de Wijsheid van God te komen ophalen.
De eucharistie, want zo noemen de christenen dit maal, was één van de eerste daden die de volgelingen van Jezus vastlegden.
Ze kwamen samen op de eerste dag van de week ( de Zondag ), luisterden naar de woorden die de apostelen tot hen spraken, en aten samen het eucharistisch brood en dronken samen de wijn van het nieuwe verbond(engagement) met God; ze nuttigden samen het mensgeworden Woord van God om te betekenen dat zij gans één wilden worden met de verrezen Heer, het levende Woord, de levende Kracht en Wijsheid van de Schepper.
De eucharistie komt tevens de mens eraan herinneren dat, bij elke maaltijd die hij neemt, hij het order uitvoert dat hem van bij de schepping gegeven werd, materiële energie omzetten in geestelijke energie (verstandelijke ontwikkeling, goedheid en liefde).
Zo neemt de mens deel aan de permanente schepping en evolutie van het geschapene, en kiest hiervoor de richting door Jezus aangeboden..
Maar de eucharistie herinnert ons nog aan die andere opgave die door Jezus aangeduid werd : hij brak het brood en deelde het rond, zeggende doet dit tot mijn gedachtenis.
Als mensen zijn we geroepen om te breken en te delen.
We mogen schatrijk worden, maar we moeten alles delen.
Met moderne woorden betekent dit : we moeten herinvesteren in werk, want we moeten de aarde verder onderwerpen, en dat kan maar alleen door allen samen te werken, ieder naar eigen vermogen.
Als we daarbij nog denken aan het slavenwerk dat Jezus deed, n.l. de voeten wassen van zijn leerlingen juist vóór het laatste maal met de leerlingen, dan mogen we zeker zijn dat de christelijke richtlijn voor het leven tevens draait rond dienen.
Delen en dienen , als essentie van het leven, zijn op die manier sacrale handelingen.
Vergeving:
Niemand zal ook betwijfelen dat we mekaar moeten kunnen vergeven?
De huidige omstandigheden tonen klaar en duidelijk dat het oog om oog en tand om tand nergens naartoe leidt, buiten wraak en oorlog, en veel nutteloze miserie.
Dank zij de wetten en krachten door de Goddelijke Wijsheid in de natuur ingebed is een prachtig evenwicht ontstaan.
Deze wetten met de voeten treden is zonde.
Moeten we reeds nu al niet zeggen dat wij allen boeten voor het egoïsme van enigen, voor de zonde van enigen ?
Wordt het geen tijd dat we inzien dat zonde kan bestaan ?
Wordt het geen tijd dat de zondaar die om vergeving vraagt, en die ook krijgt, toch ook voor zichzelf een training-pakket oplegt ( een soort boete ) dat hem zal leren de levenshouding te veranderen ?
Er is dan ook een sacrament gegroeid rond deze noodzakelijke houding : de biecht.
Dit sacrament heeft in de loop der jaren verschillende vormen gekend, min of meer aangepast aan de tijd en de cultuur.
De vorm heeft op zichzelf weinig belang ..enkel de fundamentele houding die vergeving schenkten uitnodigt tot boete is van belang.
Zalving van Zieken:
Ziek zijn en sterven zijn dan ook weer sterke momenten die tot ieders leven behoren.
Het zijn sacrale momenten omdat zij de gelegenheid vormen tot diepere bezinning en soms drastische ingreep in het eigen leven.
Ook hierrond is een sacrament ontstaan : de zalving der zieken.
Het sacrament nodigt de mens uit tot die diepere bezinning en tevens tot vraag naar vergeving voor wat er mis is geweest in het leven.
Bij het einde van het leven draagt de mens aan het Leven alles over wat hijzelf in de loop van zijn bestaan aan geestelijke mutatie heeft uitgewerkt.
Wat hij gedaan heeft komt het menselijk patrimonium verrijken.
De eigen geest wordt opgenomen in Gods Geest, zoals Jezus dat voorhield : Vader dat allen één worden in ons gelijk Gij en Ik één zijn.
Het leven één grote kringloop : uit God naar de aarde, en uit de aarde terug naar God.
Priesterschap:
Elke grote onderneming heeft managers nodig.
Het leven op aarde is één grote onderneming door de Schepper op gang gebracht.
Er horen dus ook managers te zijn.
Voor de christenen zijn dat de bisschoppen, priesters, diakens en pastorale werkers.
Zij moeten er voor zorgen dat de christelijke geestelijke chromosomen blijvend worden doorgegeven.
Zij zijn de profeten die, in het zog van Jezus, steeds weer herinneren aan het sacrale van elk levensmoment.
Een speciaal sacrament is hier dus zeker op zijn plaats, want manager zijn in zulke onderneming betekent wel een sacrale belangrijke taak opnemen.
Zo kunnen we dus zeggen dat de klassieke zeven sacramenten in de christelijke godsdienst zeker niet iets apart betekenen in het leven.
Zij zitten alle goed op hun plaats op momenten die werkelijk sacraal zijn voor elke mens.
Zij nodigen op elk van die momenten de mens uit tot een vernieuwde innige vereniging met de Schepper van het leven.
Zij herinneren er ook telkens aan dat de mens het scheppingswerk verder afmaakt en verfijnt.
Zij putten ook telkens in de onuitputtelijke schat van Gods Wijsheid en Kracht voor het wellukken van de aankomende taak.
1.De bouw van een groot zeilschip voor 40 cadetten en 20 bemanningsleden.
Het schip vaart de wereld rond, terwijl het jongeren vormt en hen een gezonde levenservaring meegeeft.
Eén jaar vorming per groep kan zeker al een serieus effect hebben op hen : open lucht, water, gezonde kost, hard werk en studie.
De jongeren leren tevens andere mentaliteiten en levenswijzen kennen en waarderen.
2.Met een gecharterde ijsbreker naar het zuidpoolgebied varen om daar de Belgische basis terug op te nemen en te doen functioneren gedurende een gans jaar.
Het doel is « wetenschappelijk onderzoek, maar tevens harde vorming tot samenleven en karakter. 20 tot 25 man kan daarvoor ingezet worden.
3.Leegstaande kazernes,stapelhuizen en dergelijke gebouwen worden huisvesting voor minderbedeelden.
Zij worden opgeknapt en tot woning gemaakt door de mensen zelf.
Begeleiding kan hen gegeven worden door gepensioneerde specialisten die hierin een levensdoel en zin vinden voor deze laatste levensperiode.
Zeker een paar duizend man kan hier aan het werk.
Samenleven kost minder dan alléén wonen.
Men kan dus rondkomen met de minimumuitkering.
4. In plaats van geld te geven aan werklozen, zoals men geld geeft aan bedelaars, biedt de staat, de regio, de provincie, de gemeente half-time-werk tegen de normale werklozensteun.
Duizenden mensen kunnen zo aan de slag.
Werk kan zijn : straten proper houden, huisgevels wassen, vreemdelingen sociaal begeleiden, vreemdelingen onze taal bijbrengen, ze onze geschiedenis leren, ze wegwijs maken in het administratief labyrint, trams en bussen proper houden, tijdens het hoogseizoen de toeristen opwachten aan de invalswegen van de grootsteden of de toeristische trekpleistersen ze met de moto door de stad loodsen ofwaar ze naartoe willen gaan (dit is wel een fooi waard).
4.Een hele dienst kan opgericht worden die onze kleine waterlopen reinigt en de bermen onderhoudt.
Gezien het verhoogde risico van overstromingen en tornados moeten dringend spaarbekkens gegraven worden en kunnen met de uitgegraven grond dijken opgebouwd worden.
De tijd dringt.
Specialisten kunnen begeleiden en vormen.
5.Voor bossen en parkenzou een bewakingsdienst zeer efficiënt werk kunnen verrichten.
Enige honderden mensen kunnen hier zeker aan het werk.
Vele van deze jobs zijn half-time-jobs.
Zij verdubbelen dus het aantal mensen die ervoor kunnen aangesproken worden.
Het zal ze niet rijk maken, maar hen wel een gevoel bijbrengen van « nuttig zijn voor de gemeenschap ».
Dat laatste alleen al loont de moeite om het uit te proberen, en dit zonder veel geld méér uit te geven dan nu.
Men heeft trouwens nu miljoenen over om mensen te recycleren.
Dat kan heel goed gebeuren in het dagelijks leven door middel van een « job ».
Dit alles veronderstelt enkel dat de staat ophoudt met geld te geven om « niets te doen ».
Ook de syndicaten moeten dat begrijpen. Ook zij hebben geen pasklare oplossing.
Door te blijven eisen dat mensen geld krijgen om niets te doen verhinderen zij dat de betreffende werklozen hun eigen menselijke kwaliteiten naast hun specialiteiten kunnen tonen en in praktijk brengen.
Veel geld wordt op die manier verspild en duizenden mensen dwalen doelloos door een leven dat voor hen geen zin meer heeft.
En alle schuld op de rug van het patronaat afschudden is ook geen correcte houding.
Ook zij kunnen niet alles.
Verder moet er ook beklemtoond worden dat NIEMAND eigenaar is van wat dan ook.
Alles hoort de ganse mensheid toe. Aan ieder mens wordt een deel daarvan toevertrouwd om het degelijk te BEHEREN.
Diegene die geen goed beheerder is of wil zijn en het « hem toevertrouwd deel » gewoon laat rotten in de zoete hoop daaruit later méér geld te kunnen halen, hem wordt eenvoudig het beheer afgenomen, want hij verknoeit de natuur, en dat recht heeft niemand.
Ziedaar enige losse gedachten die tot doel hebben verantwoordelijken te stimuleren om na te denken over een veranderende samenleving die dan ook anders moet aangepakt worden dan in het verleden gangbaar was.
De wereld wordt langzaam EEN, en dit vergt een andere mentaliteit.
Er wordt tegenwoordig zeer veel geschermd met pluralisme.
De term is vaag genoeg om er alle kanten mee uit te kunnen.
Fundamenteel echter houdt pluralisme in dat de dingen of de mensen die deel uitmaken van een pluralistisch geheel elk een eigenheid bezitten die hen van de anderen onderscheidt.
Zo kan een groentesoep een pluralistisch geheel worden genoemd, waar de eigenheid van elke groente apart tot haar recht komt in samenhang met alle andere.
Zo is de ganse natuur een pluralistisch geheel bestaande uit miljarden verschillende entiteiten.
De verscheidenheid maakt juist de rijkdom van een pluralistisch geheel.
Pluralisme veronderstelt dus geenszins een afzwakking van de eigenheid.
Integendeel.
Welnu die eigenheid van elk wezen groeit langzaam door de verdere ontwikkeling van de reeds in de chromosomen ingeschreven eigenheid.
Een groeiende tomaat wordt anders verzorgd dan een druivenstruik.
Een lelie eist een andere verzorging dan een chrysant of een orchidee.
Dit alles geldt tevens voor de mens.
Mag ik hier de mens nog vergelijken met een computer?
We weten en we eisen dat de hardware voor een computer zo perfect mogelijk zou zijn : de vorm, de kleur, zo praktisch mogelijk.
We werken trouwens regelmatig aan de verbetering ervan.
De hardware van de mens is zijn lichaam.
En we nemen van zelfsprekend aan dat die hardware verschillend is voor elk van de 6 miljard leefgenoten.
We zijn er ook van overtuigd dat dat lichaam zo volmaakt mogelijk moet zijn.
Sterke en soepele spieren, goed regelmatigkloppend hart, goede hersenen, gezonde en mooie huid, gezond haar, goede ogen en oren, enz.
We bieden dan ook heel wat systemen aan die een goede begeleiding willen zijn bij de verbetering van die menselijke hardware : raadgevingen voor degelijke voeding, voor versoepeling van de spieren, voor verzorging van de huid, voor het nemen van de noodzakelijke rust en ontspanning.
Maar de hardware van de computer moet dienen om een basissysteem (Windows, Mac of andere) te herbergen, een systeem dat het mogelijk maakt met de computer te werken.
Let wel, we kunnen slechts met één basissysteem te gelijk werken.
Maar met die basissoftware kunnen dan allerlei programmas geïnstalleerd worden.
De basissoftware voor de menselijke hersenen bestaat uit de principes van de logica, de wiskunde, de geschiedenis, de filosofie en de godsdienst.
Met deze basissoftware kan de mens allerlei activiteiten opzetten en een gans leven uitbouwen dat verschillend zal zijn voor ieder van de 6 miljard rasgenoten.
Samen dan maken we deel uit van het éne grote mensenras dat zich onderscheidt van alle andere levende wezens.
Binnen dat éne grote mensenras zal de verscheidenheid groeien dank zij de manier waarop het leven opgebouwd wordt met behulp van de basissoftware en van de aangebrachte programmas.
Zo ontstaan verscheidene culturele patronen, waarbij elke mens vrij zijn eigen cultureel patroon moet kunnen kiezen.
Zo groeit dan ook automatisch een samenleving die vanzelfsprekend pluralistisch is binnen het éne grote mensenras.
Die pluralistische uitwerking van het éne mensenras is tevens de rijkdom ervan.
We zullen er dan ook voor zorgen dat we opvoeden tot pluralistisch inzicht.
Dat wil zeggen dat we ervoor zullen zorgen dat ieder menselijk wezen zijn eigenheid zal kunnen realiseren.
Maar dat ieder wezen ook alle andere zal eerbiedigen en er de eigen waarde van erkennen.
Opvoeding zal de eigenheid van ieder individu eerbiedigen en stimuleren.
De vrijheid van eigen keuze is echter niet de vrijheid om van alles te snoepen en zich nooit vast te priemen.
Echte vrijheid betekent de mogelijkheid om vrij een bepaalde richting te kiezen.
Want kiezen moet elke mens.
Niemand kan alles.
En één mensenleven is te kort om meerdere culturele patronen uit te testen en te beleven.
Wie een menselijke persoon wil worden moet keuzes maken.
De christelijke godsdienst predikt juist die opvoeding tot pluralisme, in deze zin dat hij de universele liefde voorstaat (ook ten aanzien van de vijand), dat hij de vergevingsgezindheid aanprijst en de samenwerking aan het geluk van iedere mens bemoedigt.
Hij wil jongeren en volwassenen in die richting opvoeden en begeleiden.
De taak van de Politici bestaat er dan in toe te zien dat de hardware van al haar leden goed verzorgd wordt (voeding, sport, geneeskunde).
Zij zullen er ook over waken dat de basissoftware bijgebracht wordt: principes van filosofie en logica, wiskunde, geschiedenis en godsdienst.
Maar de keuze zelf van zowel de basissoftware als de verdere programmas moeten politici overlaten aan elke individuele mens.
Politici moeten er ook voor zorgen dat al diegenen die helpen bij de vorming en bij de groei van de menselijke persoon kunnen beschikken over de nodige financiële middelen.
Opvoeding en wetenschappelijk onderzoek hebben in alles prioriteit en mogen dan ook gerust het leeuwenaandeel van een begroting opslorpen.
Zoals politici zelf niet aan wetenschappelijk onderzoek of aan cultuur doen of moeten doen, maar er wel moeten voor zorgen dat er financies naartoe stromen, zo moeten zij zich niet bemoeien met godsdienst of filosofie, maar er wel voor zorgen dat financiële middelen ter beschikking gesteld worden voor de praktische realisatie ervan.
Iedere mens heeft zo zijn eigenheid, een element dat ingebracht wordt in de samenleving en er de rijkdom van uitmaakt : een unieke, ongeëvenaarde kijk op het bestaan.
Eerbied voor mekaar zal dan ookprioritair zijn; ja zelfs bewondering voor al de anderen moet kunnen, want allen bouwen aan hetzelfde doel:
SAMEN EEN UNIEKE MENS WORDEN MET EEN WELBEPAALDE CULTUUR.
Als we spreken over God dan komt onmiddellijk daarbij de gedachte aan een Almachtig Opperwezen, Schepper van hemel en aarde.
En we verstaan: GOD KAN ALLES.
Maar dan komen tevens ook andere beelden en gedachten voor onze ogen.Stuwdammen breken en veroorzaken grote overstromingen.De bliksem treft onschuldige wandelaars.Wilde orkanen barsten plots los en verwoesten duizenden hectaren grond met al wat erop gebouwd staat... duizenden mensen staan even plots dakloos, als ze tenminste nog leven. Ziekten en epidemieën sleuren duizenden mensen mee in het graf; jonge mensen laten onschuldige kinderen achter met een vader of een moeder die hun verdriet maar moeilijk kan bedwingen.
Hoe komt het dat die ALMACHTIGE GOD dat alles niet belet?WIL Hij het niet beletten?KAN Hij het niet beletten? Is Hij niet almachtig?
We kunnen vanzelfsprekend een onderscheid maken tussen "natuurrampen" en "rampen waarin de mens de hand heeft".
Oorlogen, stuwdammen die breken, buildings die ineenstuiken, vliegtuigen met onschuldige passagiers die afgeschoten worden, door de mens ontboste streken die overstromen of door regen en wind weggespoeld worden .hier is het antwoord niet zo moeilijk:
God geeft aan de mens een machtig verstand waarmee hij bulldozers, kranen, mengmachines, gloeiende hoogovens, geweldige persen kan uitvinden, maar even goed vuurwapens, kanonnen, raketten en atoombommen, want het verstand maakt de mens ook BEWUST en VRIJ. Hij kan dus zowat ALLE kanten uit.
De mens kan kiezen: alles naar zich toetrekken, naar eigen hand zetten, voor eigen welzijn, terwijl hij de anderen misprijst of simpelweg negeert, ofwel SAMEN de natuur beheren met volle eerbied en aandacht voor het verstand, de noden en de verlangens van de anderen.
En dikwijls kiest de mens voor zichzelf, met alle noodlottige gevolgen vandien.
De bouw van een "toren van Babel" is geen louter oude geschiedenis, het gebeurt alle dagen... en mensen verstaan mekaar niet meer.
Er is op die manier veel leed en kwaad dat de mensen mekaar aandoen, en waar God geen vinger in heeft en waar Hij ook niet KAN tussenkomen... tenzij Hij de mens berooft van zijn bewust verstand en zijn vrijheid.Maar dan zou de mens geen mens meer zijn, want bewustzijn en vrijheid zijn de typische eigenschappen van een menselijk wezen. Miljarden wezens zouden beroofd worden van het fantastisch genot dat bewustzijn en vrijheid hun geeft.
Waarom zouden we trouwens bestaan als het niet was om ervan te genieten ?!!
Wat de pure "natuurrampen" betreft, inslaande bliksem, orkanen, tsunamis, ziekten... zij zijn het logische gevolg van de werking van de krachten die de Schepper in de evoluerende natuur ingebouwd heeft.
Deze krachten kan de Schepper niet veranderen of Hij moet de ganse natuur veranderen.
Want elke schepping is "beperkend".
Als WIJ een stoel willen maken dan hebben we daarvan eerst een beeld: een voorwerp, waarop we zullen kunnen "neerzitten".
Maar als we dan het eigenlijk werk aanvangen dan gaan we ons noodzakelijkerwijze BEPERKEN tot een BEPAALDE materie en een BEPAALD model.
Dat is ook waar voor God vanaf het ogenblik dat Hij zichzelf zichtbaar, hoorbaar en voelbaar wil uitdrukken in materie.
Hij kan dat slechts op een beperkte manier, met bepaalde krachten en wel bepaalde wetten die Hij daarbij inbouwt.
Deze ingebouwdekrachten, vermogens en wetten zullen dan verder op mekaar inwerken en nieuwe combinaties tot stand brengen.
Dikwijls "botsen" zij onder mekaar, zoals wolken en winden, springen ze over van de één op de ander, zoals de bliksem of de vuurspuwende berg.
Dat noemen wij catastrofen.
Microscopisch klein leven, microben en virussen, willen leven ten koste van grotere "ensembles", dieren en mensen.
Dat noemen wij dan ziekten.
Dat alles maakt deel uit van het spel van de "materie" die steeds naar nieuwe combinaties zoekt onder het impuls van de GEEST die op die manier ook steeds betere, weliswaar beperkte, uitdrukkingen van God verwezenlijkt.
In dat spel heeft de mens de bijzondere taak gekregen om met zijn verstand, met zijn hart en met de kracht van zijn geloof de materie te modelleren tot miljarden specifieke beperkte beelden van God, en zo het aardse leven te maken tot één grote uitdrukking van God, de Bron van alles wat bestaat.
In de wilde natuur kan God reeds zijn grootheid en macht tonen :
miljarden sterren die ontstaan en weer verschrompelen in een zwart gat.
Zonnen die opbranden in licht en warmte.
Bergen die vuur spuwen vanuit de kern van de aarde.
Torenhoge golven, opgezweept door loeiende winden.
In levende wezens toont Hij hoe alles samenhangt, hoe de ene leeft dank zij de andere.
De boom die zijn sappen en stoffen uit de grond trekt, en aan de mens zijn vruchten geeft.
De koe die het gras muteert in heerlijke melk, sappig vlees en leder voor schoeisel en jassen.
In de mens kan God tonen wat goedheid betekent, of vriendschap, of liefde.
Ja de mens kan alle materie katalyseren tot energie voor vriendschap en liefde.
De mens muteert materie tot gsms, tvs, radios die hem toelaten mekaar te begroeten vanop duizenden kilometers afstand, of het woord te richten tot honderden luisteraars.
De mens, geroepen om het werk van God verder af te maken hier op aarde.
De mens die de materiële energie kan muteren tot geestelijke energie.
