Suggesties voor het scheppen van werkgelegenheid.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1.      De bouw van een groot zeilschip voor 40 cadetten en 20 bemanningsleden.

Het schip vaart de wereld rond, terwijl het jongeren vormt en hen een gezonde levenservaring meegeeft.

Eén jaar vorming per groep kan zeker al een serieus effect hebben op hen : open lucht, water, gezonde kost, hard werk en studie.

De jongeren leren tevens andere mentaliteiten en levenswijzen kennen en waarderen.

2.      Met een gecharterde ijsbreker naar het zuidpoolgebied varen om daar de Belgische basis terug op te nemen en te doen functioneren gedurende een gans jaar.

Het doel is « wetenschappelijk onderzoek, maar tevens harde vorming tot samenleven en karakter. 20 tot 25 man kan daarvoor ingezet worden.

3.      Leegstaande kazernes,stapelhuizen en dergelijke gebouwen worden huisvesting voor minderbedeelden.

Zij worden opgeknapt en tot woning gemaakt door de mensen zelf.

Begeleiding kan hen gegeven worden door gepensioneerde specialisten die hierin een levensdoel en zin vinden voor deze laatste levensperiode.

Zeker een paar duizend man kan hier aan het werk.

Samenleven kost minder dan alléén wonen.

Men kan dus rondkomen met de minimumuitkering.

4. In plaats van geld te “geven” aan werklozen, zoals men geld geeft aan bedelaars, biedt de staat, de regio, de provincie, de gemeente half-time-werk tegen de normale werklozensteun.

Duizenden mensen kunnen zo aan de slag.

Werk kan zijn : straten proper houden, huisgevels wassen, vreemdelingen sociaal begeleiden, vreemdelingen onze taal bijbrengen, ze onze geschiedenis leren, ze wegwijs maken in het administratief labyrint, trams en bussen proper houden, tijdens het hoogseizoen de toeristen opwachten aan de invalswegen van de grootsteden of de toeristische trekpleisters  en ze met de moto door de stad loodsen of  waar ze naartoe willen gaan (dit is wel een fooi waard).                        

4.      Een hele dienst kan opgericht worden die onze kleine waterlopen reinigt en de bermen onderhoudt.

Gezien het verhoogde risico van overstromingen en tornado’s moeten dringend ‘spaarbekkens’ gegraven worden en kunnen met de uitgegraven grond dijken opgebouwd worden.

De tijd dringt.

Specialisten kunnen begeleiden en vormen.

5.      Voor bossen en parken  zou een bewakingsdienst zeer efficiënt werk kunnen verrichten.

Enige honderden mensen kunnen hier zeker aan het werk.

Vele van deze jobs zijn half-time-jobs.

Zij verdubbelen dus het aantal mensen die ervoor kunnen aangesproken worden.

Het zal ze niet rijk maken, maar hen wel een gevoel bijbrengen van « nuttig zijn voor de gemeenschap ».

Dat laatste alleen al loont de moeite om het uit te proberen, en dit zonder veel geld méér uit te geven dan nu.

Men heeft trouwens nu miljoenen over om mensen te recycleren.

Dat kan heel goed gebeuren in het dagelijks leven door middel van een « job ».

Dit alles veronderstelt enkel dat de staat ophoudt met geld te geven om « niets te doen ».

Ook de syndicaten moeten dat begrijpen. Ook zij hebben geen pasklare oplossing.

Door te blijven eisen dat mensen geld krijgen om niets te doen verhinderen zij dat de betreffende werklozen hun eigen menselijke kwaliteiten naast hun specialiteiten kunnen tonen en in praktijk brengen.

Veel geld wordt op die manier verspild en duizenden mensen dwalen doelloos door een leven dat voor hen geen zin meer heeft.

En alle schuld op de rug van het patronaat afschudden is ook geen correcte houding.

Ook zij kunnen niet alles.

Verder moet er ook beklemtoond worden dat NIEMAND eigenaar is van wat dan ook.

Alles hoort de ganse mensheid toe. Aan ieder mens wordt een deel daarvan toevertrouwd om het degelijk te BEHEREN.

Diegene die geen goed beheerder is of wil zijn en het « hem toevertrouwd deel » gewoon laat rotten in de zoete hoop daaruit later méér geld te kunnen halen, hem wordt eenvoudig het beheer afgenomen, want hij verknoeit de natuur, en dat recht heeft niemand.

Ziedaar enige losse gedachten die tot doel hebben verantwoordelijken te stimuleren om na te denken over een veranderende samenleving die dan ook anders moet aangepakt worden dan in het verleden gangbaar was.

De wereld wordt langzaam EEN, en dit vergt een andere mentaliteit.