Dominical
“d’anciennement transposé”

foto: jongemannen met bolhoed laten zich op  houten paardjes rondzwieren op de Antwerpse kermis, anno 1900.

Het tweede hoofdstuk van “dominical”, getiteld “d‘ anciennement transposé”,   is van toon negatief en vijandig.
De dichter voelt zich onbehaaglijk. Hij voelt zich niet langer op zijn gemak in zijn (oude) stad. De ziel van zijn stad ontglipt hem.

Hierna volgen de vijf strofen van het openingsgedicht  van  “d’ anciennement transposé”.

Het is tevens één van de liederen van de Waalse zanger Julos Beaucarne.  Luister naar dit lied op de link: 

http://www.florilege.free.fr/juke-box/montrer.php?item=j-ai-triste-d-une-ville-en-bois

Drie van de vijf strofen dragen in hun ondergrond taferelen mee uit het dagelijks leven in oud-Antwerpen eind 19e eeuw: 
strofe 1: de kermismolens op het Walburgisplein, een plein dat omzoomd was met houten huizen die afgebroken werden bij de rechttrekking van de Scheldekaaien;
strofe 3: de schaatspret op de Schelde vanop linkeroever (Sint-Anneke) waar de dichter op een vaste plek zijn bootje had liggen;
strofe 5: de taptoes die op zondagavond de dronken soldatennaar de kazernes (o.a. die op het Falconplein) riepen.

Strofes 2 en 4 zijn (voor mij althans) te cryptisch om er een leesbare vertaling te kunnen van maken.

Dominical
D’anciennement transposé

I
J’ai triste d’une ville en bois,
- tourne, foire de ma rancœur,
mes chevaux de bois de malheur -
j’ai triste d’une ville en bois,
j’ai mal à mes sabots de bois.

J’ai triste d’être le perdu
d’une ombre et nue et mal en place,
- mais dont mon cœur trop sait la place -
j’ai triste d’ être le perdu
des places, et froid, et tout nu.

J’ ai triste de jours de patins
- Sœur Anne ne voyez-vous-rien ? -
et de n’aimer en nulle femme ;
j’ai triste de jours de patins,
et de n’aimer en nulle femme.

J’ai triste de mon cœur en bois,
et j’ai très-triste de mes pierres,
et des maisons où, dans du froid,
au dimanche des cœurs de bois,
les lampes mangent la lumière.

Et j’ ai triste d’une eau-de-vie
qui fait rentrer tard les soldats,
au dimanche ivre d’eau-de-vie,
dans mes rues pleines de soldats,
j’ai triste de trop d’eau-de-vie.

Zondag!
Uit vanouds overgezet

I

Ik heb hartzeer van een houten stad,
- zwier, kermismolen van mijn wrevel,
mijn paarden van ongelukshout –
ik heb hartzeer van een houten stad,
En pijn aan mijn klompen.

Ik heb hartzeer van dagen schaatsrijden,
- Zuster Anna ziet gij iets ?  –
en van het beminnen van geen vrouw;
ik heb hartzeer van dagen schaatsrijden,
en van het beminnen van geen vrouw.

En ik heb hartzeer van brandewijn, één
die de soldaten laat terug laat zijn,
op zondagen zat van brandewijn,
in mijn straten die vol soldaten zijn,
ik heb hartzeer van zoveel brandewijn.