Judth wist het zeker: vóór Pasen zou ze gaan hemelen.
Thuiskomen bij haar Geliefde. De stem had het haar gezegd, de herkenbare stem van Jezus.
In de laatste jaren was een intiem, nuchtere verbondenheid gegroeid met de mensgeworden Liefde. Die leiding geeft aan haar dagelijks leven, haar gebed en gesprekken met velen.
Nu is het al zomer en ze leeft nog steeds, blijmoedig.
Maar ze weet nu zeker: ik word gezien en verwacht aan de overkant.
Ze leeft in vrede door, zolang er dagen zijn.

Bij sommige ouderen breekt het Licht door.
Vele jaren van wachten en trouw gingen vooraf.
Het Licht is niet verdiend en niet de prijs van de prestatie.
Vroegere "aanrakingen" van de TROUWE  komen steeds weer in herinnering. De gouden draad van het leven wordt steeds duidelijker herkenbaar. Bescheidenheid en dankbaarheid zijn de criteria dat de ervaring van Licht echt is.
De ervaring van bemind te zijn door de Beminde zelf:
deze vreugde blijft, ook in het dagelijks leven, ook in de pijn van gemis en leed om ons heen.
Deze bevoorrechte mensen verlangen om eindelijk thuis te mogen komen en tegelijk ervaren zij de uitnodiging om het ontvangen Licht door te geven.
In mededogen.