André telt al vele seizoenen. Hij is vitaal van binnen.
Vol interesse in moderne literatuur en ontwikkeling in de spiritualiteit.
Hij is weer begonnen met pianolessen en houdt van lekker eten.
Een contente mens. Hij kan even vrolijk dansen als mediteren op zijn eigen wijze.
Moderne gebeden raken evenzeer zijn hart als traditionele teksten.
Hij "proeft en smaakt"zoals Ignatius dat leert in Geestelijke Oefeningen.
Hij staat niet boven of onder het leven, maar er midden in.
Hij zegt merkwaardige woorden, zomaar, intuïtief.
"Het leven in mij is God..."
"Het is niet meer: God lijkt op mist, maar God is mist."

Het is een feest om deze oude mensen te ontmoeten. Ze lijken steeds jonger te worden. Het oorspronkelijke kind in hen herrijst.
Je kunt het zien aan hun ogen en horen aan de stem.
Voor hen wordt de aarde hemel en de hemel aarde.
Zij discussiëren niet meer over God en Kerk en verschillende godsdiensten.Voor hen zijn Boeddha en Jezus broeders.
De aarde en de zon, het brood en de lente, de sterren en het water, mensen om hen heen zijn evenzovele tekenen van de Aanwezige.
Zoals Boeddha na een lange geestelijke reis eindigt op de markt van het gewone leven.
Zoals Jezus Zijn pelgrimage eindigt met een ontbijt op het strand, met Zijn vrienden, de wereld om zich verzameld.

Wat is er nog meer te zeggen over de Gods-ervaringen van ouderen in ons midden?  Ieder gaat zijn unieke onherhaalbare weg.
God openbaart zich op vele wijzen, telkens nieuw.
Aan het eind van ons leven mag ieder van ons zuchten: "U weet dat ik toch van U houd. Wees mij barmhartig."
Hoe de weg ook gegaan is, de mens met levenservaring leert stap voor stap zich toe te vertrouwen aan de Barmhartigheid zelf...
En dan wordt de mist die zijn Aangezicht verhulde geheel zon.