In maart meldde ik dat mijn hond een schilklierziekte had , waardoor hij veel te dik werd. Hij werd daarvoor behandeld. Zegge een dikke mand later had de medicatie nog geen enkel positief effect gehad , integendeel , de hond lijkt helemaal geen energie te hebben , maar doet toch zijn best om zo goed en zo kwaad als het gaat mee te wandelen. Terug naar de veearts , ondertussen zij de ogen van de hond zeer raar geëvolueerd; er lopen verticale bloederige strepen over. Ik voel ook kleine knobbeltjes net naast de slokdarm.
De veearts geeft zalf mee om de ogen te verzorgen en zegt dat alles wel zal beteren.
De week daarop ik terug naar de veearts. Conclusie , hij heeft nu ook knobbeltjes in de oksels en dikke knobbels aan de keel. Punctie en laboratoriumdiagnose : schildklierkanker van een slechte soort. Tommy heeft nog maar een heel korte tijd te leven. De week daarop zie ik mij verplicht Tommy te laten inslapen. Hij is ondertussen praktisch blind en komt helemaal niet meer vooruit. Energie op.
Ik heb Tommy begraven aan de voet van de appelboom in mijn tuin.
De kleinkinderen, Aaron en Tristan, beiden opgegroeid met de hond, weten dat ook en vinden dat tof, bij manier van spreken. Iedere appel doet namelijk denken aan hun en mijn beste vriend Tommy.Spijtig , maar we hebben zeer goede herinneringen. Een hond was het , die zowat alles verstobnd.Een echte West-Vlaming.

18-12-2012 om 00:00 geschreven door 4chauan2b